สุภาษิต 12:8-17 TNCV

สุภาษิต 12:8-17

คนเราได้รับการยกย่องตามไหวพริบปฏิภาณของตน

ส่วนคนหัวทึบย่อมเป็นที่ดูหมิ่น

เป็นคนที่ไม่สำคัญอะไรแต่มีบริวารใช้สอย

ก็ดีกว่าทำท่าวางโตแต่ไม่มีจะกิน

คนชอบธรรมห่วงใยแม้แต่ความเป็นอยู่ของสัตว์ที่เขาเลี้ยง

ส่วนความกรุณาของคนอธรรมก็ยังโหดเหี้ยม

ผู้ซึ่งไถพรวนที่ดินของตนจะมีอาหารอุดมสมบูรณ์

ส่วนคนที่เอาแต่เพ้อฝันก็ไร้สามัญสำนึก

คนชั่วโลภอยากได้ของโจร

แต่รากฐานของคนชอบธรรมเจริญงอกงาม

คนชั่วจะติดกับเพราะวาจาชั่วของตน

ส่วนคนชอบธรรมหลุดพ้นจากความทุกข์ร้อน

ผลจากวาจาทำให้คนเราได้รับสิ่งดีๆ

เหมือนที่ได้รับรางวัลจากการกระทำของตน

คนโง่คิดว่าทางของตนถูกต้อง

ส่วนคนฉลาดยอมรับฟังคำแนะนำ

คนโง่เขลาระเบิดอารมณ์

ส่วนคนฉลาดไม่ใส่ใจคำสบประมาท

พยานที่ซื่อสัตย์พูดความจริง

ส่วนพยานเท็จพูดโกหก

Read More of สุภาษิต 12