สุภาษิต 12:18-27 TNCV

สุภาษิต 12:18-27

คำพูดพล่อยๆ ทิ่มแทงเหมือนดาบ

แต่วาจาของคนเฉลียวฉลาดก็เยียวยารักษา

คำพูดที่สัตย์จริงไม่มีวันสูญสลาย

ส่วนคำโกหกไม่ช้าก็ถูกจับได้

ใจที่กะการชั่วร้ายเต็มไปด้วยอุบายล่อลวง

ส่วนผู้ที่ส่งเสริมความสงบสุขมีแต่ความยินดี

ไม่มีภยันตรายตกแก่ผู้ชอบธรรม

แต่คนชั่วจะทุกข์ร้อนแสนสาหัส

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังปากที่มุสาหลอกลวง

แต่ทรงชื่นชมผู้ที่ซื่อสัตย์

คนฉลาดหลักแหลมไม่อวดรู้

แต่ใจของคนโง่ป่าวร้องความโง่เขลาออกมา

มือที่ขยันขันแข็งจะครอบครอง

แต่ความเกียจคร้านจบลงด้วยการเป็นทาสแรงงาน

ความวิตกกังวลทำให้หนักใจ

แต่คำปลอบโยนทำให้ใจพองโต

คนชอบธรรมเลือกคบเพื่อน12:26 หรือคนชอบธรรมเป็นผู้ชี้ทิศทางให้แก่เพื่อนบ้าน

ส่วนทางของคนชั่วพาตนเองหลงเตลิดไป

คนเกียจคร้านไม่ยอมแม้แต่จะปิ้งเนื้อที่คนอื่นหามาให้

แต่คนขยันปิ้งเนื้อที่ตนเองหามาได้12:27 ในภาษาฮีบรูข้อนี้มีความหมายไม่ชัดเจน

Read More of สุภาษิต 12