สุภาษิต 11:29-31
ผู้ที่ทำให้ครอบครัวทุกข์ร้อน จะไม่เหลืออะไรเลย
และคนโง่จะตกเป็นทาสของคนจิตใจฉลาด
ผลของคนชอบธรรมเป็นต้นไม้แห่งชีวิต
และคนฉลาดนำผู้อื่นมาถึงชีวิต
ถ้าคนชอบธรรมยังได้รับผลของการกระทำในโลกนี้
คนอธรรมและคนบาปจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด!
สุภาษิต 12:1-7
ผู้ที่รักคำสั่งสอนก็รักความรู้
ส่วนผู้ที่เกลียดชังคำตักเตือนก็โง่เขลา
คนดีย่อมได้รับความโปรดปรานจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
แต่พระองค์ทรงประณามคนเจ้าเล่ห์
ไม่มีใครยั่งยืนอยู่ได้ด้วยความชั่ว
แต่รากฐานของคนชอบธรรมจะไม่คลอนแคลน
ภรรยาที่ดีเป็นมงกุฎของสามี
ส่วนภรรยาที่ทำให้ขายหน้าเป็นความผุกร่อนในกระดูกของเขา
แผนการของคนชอบธรรมนั้นยุติธรรม
ส่วนคำแนะนำของคนชั่วนั้นหลอกลวง
วาจาของคนชั่วซุ่มดักเอาชีวิต
ส่วนถ้อยคำของคนเที่ยงธรรมช่วยกอบกู้เขา
คนอธรรมจะย่อยยับและสูญสิ้น
แต่บ้านของคนชอบธรรมตั้งมั่นคง
