สุภาษิต 10:31-32
ปากของคนชอบธรรมให้ปัญญา
แต่ลิ้นที่ปลิ้นปล้อนจะถูกตัดออก
ริมฝีปากของคนชอบธรรมรู้ว่าอะไรเหมาะสม
ส่วนปากของคนชั่วรู้แต่สิ่งที่ตลบตะแลง
สุภาษิต 11:1-8
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเกลียดตาชั่งไม่เที่ยง
แต่พอพระทัยเครื่องชั่งที่เที่ยงตรง
เมื่อความเย่อหยิ่งมา ความอัปยศก็ตามมา
ส่วนปัญญามากับความถ่อมสุภาพ
ความสัตย์สุจริตนำทางให้คนเที่ยงธรรม
ส่วนความปลิ้นปล้อนทำให้คนไม่ซื่อสัตย์พลิกคว่ำ
ทรัพย์สมบัติช่วยอะไรไม่ได้ในวันแห่งพระพิโรธ
แต่ความชอบธรรมช่วยกอบกู้ให้พ้นจากความตาย
ความชอบธรรมของคนดีไร้ที่ติรักษาทางของเขาให้ตรง
ส่วนคนชั่วจะล้มลงโดยความชั่วร้ายของตน
ความชอบธรรมของคนเที่ยงตรงช่วยกอบกู้เขา
ส่วนคนไม่ซื่อสัตย์ติดกับเพราะความปรารถนาชั่วของตน
เมื่อคนชั่วตายไป ความหวังของเขาก็พังพินาศ
ทุกสิ่งที่เขาคาดหวังว่าจะได้จากอำนาจของตนก็สูญเปล่า11:7 หรือความหวังที่ฝากไว้กับสิ่งที่ไม่จีรังก็ตายไปพร้อมกับมัน / คำสัญญาที่ได้จากอำนาจของสิ่งที่ไม่จีรังก็สูญเปล่า
คนชอบธรรมได้รับการช่วยเหลือให้พ้นจากความทุกข์ร้อน
แต่ความทุกข์นั้นจะตกอยู่กับคนชั่วแทน
