โยบ 38:1-41
องค์พระผู้เป็นเจ้า
แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตอบโยบออกมาจากพายุว่า
“นี่ใครหนอที่บดบังคำปรึกษาของเรา
ด้วยถ้อยคำที่ปราศจากความรู้?
จงคาดเอวอย่างลูกผู้ชาย
เราจะถาม แล้วเจ้าจงตอบ
“เจ้าอยู่ที่ไหนเมื่อเราวางฐานรากของโลก?
หากเจ้าเข้าใจ จงบอกเรามาเถิด
ใครที่กำหนดขนาดให้โลก? เจ้าย่อมรู้แน่นอน!
ใครหนอเป็นผู้ขึงเชือกวัดรอบโลก?
อะไรที่ค้ำจุนฐานรากของมันไว้
และใครเป็นผู้วางศิลามุมเอกของมัน
ขณะที่เหล่าดวงดาวแห่งรุ่งอรุณขับขานบทเพลงด้วยกัน
และทูตสวรรค์ทั้งมวล38:7 หรือบุตรของพระเจ้าโห่ร้องด้วยความชื่นชมยินดี?
“ใครเป็นผู้ปิดประตูกั้นทะเล
เมื่อมันพุ่งขึ้นมาเหมือนออกจากครรภ์
เมื่อเราใช้เมฆเป็นอาภรณ์ของมัน
ใช้ความมืดทึบห่อหุ้มมัน
เมื่อเรากำหนดขอบเขตจำกัดมันไว้
ตั้งประตูและดาลกั้นไว้
เมื่อเราพูดว่า ‘เจ้าไปได้ไกลแค่นี้ จะไปไกลกว่านี้ไม่ได้
คลื่นคะนองของเจ้าจะหยุดอยู่ตรงนี้แหละ’?
“เจ้าเคยบงการรุ่งอรุณ
หรือกำหนดตำแหน่งให้แก่รุ่งสาง
เพื่อให้มันสาดแสงไปถึงชายขอบแผ่นดิน
และสลัดคนชั่วออกไปใช่ไหม?
แผ่นดินเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาเหมือนดินเหนียวซึ่งถูกประทับตรา
ลักษณะของมันโดดเด่นออกมาเหมือนของเสื้อผ้าอาภรณ์
คนชั่วร้ายไม่ได้รับความสว่าง
และแขนที่เงื้อง่าของเขาก็ถูกหัก
“เจ้าเคยเดินทางไปถึงที่ตาน้ำของห้วงสมุทร
หรือเดินในห้วงลึกของมันไหม?
ประตูของความตายเคยเผยให้เจ้าเห็นบ้างไหม?
เคยเห็นประตูแห่งเงามัจจุราช38:17 หรือประตูแห่งเงามืดทึบไหม?
เจ้าหยั่งรู้ความกว้างใหญ่ของโลกหรือไม่?
หากเจ้ารู้ทุกสิ่งนี้ จงบอกเรามาเถิด
“หนทางที่นำไปสู่ที่อยู่ของความสว่างอยู่ที่ไหน?
และความมืดพำนักอยู่ที่ไหน?
เจ้านำพวกมันกลับไปยังที่ของพวกมันได้หรือ?
เจ้ารู้จักเส้นทางไปยังที่อยู่ของพวกมันหรือ?
แน่ละ เจ้าย่อมรู้ เพราะเจ้าเกิดมาแล้ว!
และอยู่มานานหลายปีแล้ว!
“เจ้าเคยไปเยือนคลังหิมะหรือ?
เคยเห็นแหล่งลูกเห็บใช่ไหม?
ซึ่งเราสงวนไว้เพื่อยามมีปัญหา
สำหรับใช้ในศึกสงคราม
ทางไปสู่จุดที่ฟ้าแลบกระจายตัวอยู่ที่ไหน?
หรือที่ลมตะวันออกพัดกระจายไปทั่วโลกอยู่ที่ไหน?
ใครขุดช่องให้ห่าฝน
และทำทางให้พายุฟ้าคะนอง
เพื่อรดดินแดนซึ่งไม่มีใครอยู่อาศัย
รดถิ่นกันดารซึ่งไม่มีใครอยู่
เพื่อให้ความชุ่มชื้นแก่ดินแดนอันแห้งแล้งแตกระแหง
และให้หญ้าอ่อนผลิขึ้นมา?
ฝนมีพ่อหรือ?
ใครให้กำเนิดหยาดน้ำค้าง?
น้ำแข็งออกมาจากครรภ์ของผู้ใด?
ใครให้กำเนิดน้ำค้างแข็งแห่งฟ้าสวรรค์?
น้ำนั้นแข็งตัวเหมือนศิลาเมื่อใด?
พื้นผิวแห่งห้วงน้ำลึกแข็งตัวเมื่อใด?
“เจ้ามัดดาวลูกไก่ที่สวยงาม38:31 หรือดาวลูกไก่ที่ระยิบระยับหรือดาวลูกไก่ที่เรียงรายให้เป็นกลุ่มก้อนได้หรือ?
หรือคลายเชือกให้ดาวไถได้หรือ?
เจ้าสามารถนำหมู่ดาวต่างๆ มาตามฤดูกาลของมัน38:32 หรือดาวประจำรุ่งในฤดูกาลของมันได้หรือ?
หรือนำกลุ่มดาวจระเข้พร้อมทั้งบริวารของมันให้โคจรได้หรือ?
เจ้ารู้กฎระเบียบของจักรวาลหรือ?
เจ้าตั้งอาณาจักรของพระเจ้า38:33 หรือของพระองค์หรือของพวกเขาเหนือโลกได้หรือ?
“เจ้าสามารถร้องบอกเมฆ
และทำให้มันรินฝนลงมาจนตัวเจ้าเปียกชุ่มได้หรือ?
เจ้าบันดาลให้เกิดฟ้าแลบได้หรือ?
มันรายงานต่อเจ้าหรือว่า ‘พวกเราอยู่ที่นี่’?
ใครเป็นผู้ให้สติปัญญาแก่จิตใจ38:36 ในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
หรือให้ความเข้าใจแก่ความคิด38:36 ในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจน?
ใครมีปัญญาพอที่จะนับจำนวนเมฆได้ครบ?
ใครเป็นผู้คว่ำคนโทน้ำแห่งฟ้าสวรรค์ลงมา
เมื่อฝุ่นธุลีแห้งกรัง
และก้อนดินเกาะกันแน่น?
“เจ้าล่าเหยื่อให้นางสิงห์
และเลี้ยงดูสิงโตที่หิวโหยหรือ?
เมื่อมันนอนอยู่ในถ้ำ
หรือซุ่มรออยู่ในพงรก
ใครหาอาหารให้นกกา
เมื่อลูกอ่อนของมันร้องต่อพระเจ้า
และกระเสือกกระสนเพราะขาดอาหาร?
โยบ 39:1-30
“เจ้ารู้หรือไม่ว่าแพะภูเขาตกลูกเมื่อใด?
เจ้าเฝ้าดูกวางตัวเมียคลอดลูกอ่อนหรือ?
เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันตั้งท้องกี่เดือน?
เจ้ารู้เวลาที่มันตกลูกหรือ?
พวกมันหมอบตัวลงให้กำเนิดลูกอ่อน
การเจ็บท้องคลอดของมันสิ้นสุดลง
ลูกอ่อนของมันเติบโตและแข็งแรงขึ้นในป่า
แล้วก็จากไปไม่กลับมาอีก
“ใครปล่อยลาป่าให้เป็นอิสระ?
ใครแก้เชือกที่ผูกมันไว้?
เราได้ให้ที่กันดารไว้เป็นบ้านของมัน
และให้ย่านดินโป่งเป็นที่อาศัยของมัน
มันหัวเราะเยาะเสียงอึกทึกของตัวเมือง
และมันไม่ได้ยินเสียงตะโกนของผู้ขับขี่
แนวเขาเป็นทุ่งหญ้าของมัน
ที่นั่นมันเสาะหาหญ้าเขียวทุกยอด
“วัวป่าจะยอมรับใช้เจ้าหรือ?
มันจะอยู่ข้างๆ รางหญ้าของเจ้าในยามค่ำคืนหรือ?
เจ้าสามารถจับมันสนตะพายมาลากไถให้เจ้าหรือ?
มันจะยอมไถที่ลุ่มตามเจ้าไปหรือ?
เจ้าจะพึ่งพากำลังมหาศาลของมันหรือ?
เจ้าจะมอบงานหนักให้มันทำหรือ?
เจ้าจะเชื่อใจให้มันนำเมล็ดข้าวของเจ้า
มายังลานนวดข้าวหรือ?
“นกกระจอกเทศกระพือปีกอย่างร่าเริง
แต่ปีกของมันไม่อาจเทียบกับปีกและขนของนกกระสาดำได้
มันวางไข่ที่พื้น
และปล่อยให้อุ่นอยู่ในทราย
ไม่สนใจว่าอาจจะถูกเหยียบแตก
หรือสัตว์ป่าจะมาเหยียบย่ำ
มันทำกับลูกอ่อนอย่างดุดัน ราวกับว่านั่นไม่ใช่ลูก
และมันไม่ใส่ใจแม้ว่าจะเหนื่อยเปล่า
เพราะพระเจ้าไม่ได้ให้สติปัญญาแก่มัน
หรือให้มันรู้จักคิด
แต่เมื่อมันกางปีกวิ่งไป
มันก็ยิ้มเยาะม้าและผู้ขี่
“เจ้าให้พละกำลังแก่ม้า
และให้แผงคอปลิวไสวแก่มันหรือ?
เจ้าให้มันเผ่นโผนเหมือนตั๊กแตนหรือ?
เสียงหายใจของมันน่าสะพรึงกลัว
มันตะกุยดิน ปีติยินดีในพละกำลังของมัน
และตรงเข้าไปในการต่อสู้
มันหัวเราะเยาะความกลัว ไม่เกรงสิ่งใด
และมันไม่วิ่งหนีคมดาบ
ลูกธนูพุ่งมาทางด้านข้าง
พร้อมกับทวนและหอกที่ส่องประกายวาววับ
มันตะกุยพื้นดินอย่างดุเดือด
และยืนนิ่งอยู่ไม่ได้เมื่อเสียงแตรดังขึ้น
เมื่อได้ยินเสียงแตร มันร้อง ‘ฮี่แฮ่!’
มันได้กลิ่นสงครามแต่ไกล
เสียงโห่ร้องออกศึก เสียงตะโกนของนายทัพ
“เหยี่ยวบินขึ้นฟ้าและคลี่ปีกบินไปทางใต้
ด้วยปัญญาของเจ้าหรือ?
นกอินทรีทะยานขึ้นและสร้างรังบนที่สูง
ตามคำสั่งของเจ้าหรือ?
มันอาศัยอยู่บนหน้าผาและพักอยู่ที่นั่นยามค่ำคืน
ชะโงกผาคือที่กำบังแข็งแกร่งของมัน
จากที่นั่นมันเสาะหาอาหาร
ตาของมันมองเห็นเหยื่อแต่ไกล
ลูกของมันขยอกเลือดลงไปในคอ
มันไปทุกแห่งที่มีคนถูกเข่นฆ่า”
โยบ 40:1-2
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโยบว่า
“ผู้ที่โต้แย้งกับองค์ทรงฤทธิ์มีอะไรจะแก้ไขพระองค์หรือ?
ให้คนที่ฟ้องร้องพระเจ้าตอบมาสิ!”
