Jana 10:22-42
Niewiara przywódców
W Jerozolimie obchodzono wtedy święto Poświęcenia Świątyni. Była zima. Gdy Jezus spacerował po krużganku Salomona w świątyni, otoczyli Go żydowscy przywódcy i zapytali:
—Jak długo będziesz trzymać nas w niepewności? Powiedz nam wprost: Jesteś Mesjaszem?
—Przecież już powiedziałem, ale nie uwierzyliście—odrzekł Jezus. —W imieniu mojego Ojca dokonałem również wielu cudów. Lecz wy Mi nie wierzycie, bo nie należycie do moich owiec. One Mnie słuchają i podążają za Mną, a Ja je znam. Nigdy nie zginą, bo daję im wieczne życie. Nikt też nie jest w stanie wyrwać ich z mojej ręki. Mój Ojciec, który Mi je powierzył, jest najpotężniejszy. I nikt nie wyrwie ich z ręki mojego Ojca. Ja i Ojciec stanowimy jedno.
Wtedy przywódcy chwycili kamienie, aby zabić Jezusa. On zaś zapytał ich:
—Dokonałem w waszej obecności wielu dobrych czynów w imieniu mojego Ojca. Za który z nich chcecie Mnie zabić?
—Nie za dobre czyny chcemy cię ukamienować, lecz za bluźnierstwo—odpowiedzieli. —Za to, że będąc człowiekiem, nazywasz siebie Bogiem!
—Przecież w Prawie Mojżesza jest napisane: „Ja mówię: Bogami jesteście”—odrzekł Jezus. —Bóg nazywał tam bogami tych, do których skierował swoje słowo—a przecież Pisma nie wolno lekceważyć. Jak więc możecie oskarżać Mnie za to, że powiedziałem: „Jestem Synem Bożym”? Przecież to Ojciec poświęcił Mnie i posłał na świat! Jeśli nie wykonuję dzieł mojego Ojca, możecie Mi nie wierzyć. Jeśli jednak wykonuję je, to nawet jeśli nie wierzycie Mi, uwierzcie tym dziełom i przekonajcie się, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Nim.
Wtedy raz jeszcze chcieli Go aresztować, ale Jezus wymknął się im. Przeprawił się na drugi brzeg Jordanu i zatrzymał się w miejscu, w którym poprzednio Jan Chrzciciel udzielał chrztu. I przychodziło do Niego wielu ludzi, mówiąc:
—Jan nie czynił wprawdzie cudów, ale wszystko, co powiedział o Jezusie, dokładnie się sprawdziło.
I wielu uwierzyło Mu.
Menu
Menu
