مزامير 132:1-18
در ستايش خانهٔ خدا
ای خداوند، داوود و سختيهای او را فراموش مكن. به ياد آور كه چگونه نزد تو قسم خورد و نذر كرد كه تا مكانی برای عبادتگاه دائمی تو پيدا نكند، در خانهٔ خود راحت ننشيند و خواب به چشمانش راه ندهد و آرام نگيرد.
در «بيت‌لحم» راجع به صندوق عهد تو شنيديم، و در صحرای «يعاريم» آن را يافتيم. گفتيم: «بياييد به حضور خداوند وارد شويم و در پيشگاه او عبادت كنيم.»
ای خداوند، برخيز و همراه صندوق عهد خود كه نشانهٔ قدرت توست به عبادتگاه خود بيا! باشد كه كاهنان تو جامهٔ پاكی و راستی را در بر كنند و قوم تو با شادی سرود خوانند!
ای خداوند، به خاطر بنده‌ات داوود، پادشاه برگزيده‌ات را ترک مكن. تو به داوود وعده فرمودی كه هميشه يكی از فرزندانش وارث تخت و تاج او خواهد شد، و تو به وعده‌ات عمل خواهی كرد. و نيز به داوود گفتی كه اگر فرزندانش از احكام تو اطاعت كنند، نسل اندر نسل سلطنت خواهند كرد.
ای خداوند، تو اورشليم را برگزيده‌ای تا در آن ساكن شوی. تو فرمودی: «تا ابد در اينجا ساكن خواهم بود، زيرا اينچنين اراده نموده‌ام. آذوقهٔ اين شهر را بركت خواهم داد و فقيرانش را با نان سير خواهم نمود. كاهنانش را در خدمتی كه می‌كنند بركت خواهم داد، و مردمش با شادی سرود خواهند خواند. در اينجا قدرت داوود را خواهم افزود و چراغ خاندان او را روشن نگه خواهم داشت. دشمنان او را با رسوايی خواهم پوشاند، اما سلطنت او شكوهمند خواهد بود.»
Menu
Menu
