عبرانيان 6:13-20
يقين به وعده‌های خدا
برای نمونه، وعدهٔ خدا به ابراهيم را در نظر بگيريد. هنگامی كه خدا اين وعده را به ابراهيم می‌داد، به نام خود قسم خورد، زيرا كسی بزرگتر از او نبود تا به نام او قسم بخورد. وعدهٔ خدا به ابراهيم اين بود كه او را به فراوانی بركت دهد و پسری به او ببخشد و نسل او را زياد كند. ابراهيم نيز با شكيبايی منتظر ماند تا سرانجام خدا مطابق وعدهٔ خود پسری به او داد، كه همان اسحاق باشد.
وقتی شخصی برای كسی قسم می‌خورد، معمولاً به نام كسی سوگند ياد می‌كند كه از او بزرگتر است. اين سوگند، تضمين كنندهٔ گفته اوست و به هر نوع بحث و كشمكش ميان آن دو خاتمه می‌دهد. خدا نيز قسم خورد تا از اين راه، به آنانی كه از او وعدهٔ كمک دريافت كرده بودند، اطمينان بخشد و ايشان را خاطرجمع سازد كه هرگز در وعده و اراده‌اش تغييری نخواهد داد. به اين ترتيب، خدا به ما، هم وعدهٔ كمک داده است و هم در مورد آن قسم خورده است، پس ما می‌توانيم در خصوص اين دو عامل، يعنی وعده و قسم، يقين داشته باشيم، زيرا محال است كه خدا دروغ بگويد. اكنون، تمام كسانی كه برای رستگاری به خدا پناه می‌آورند، با دريافت چنين اطمينانی، جرأتی تازه می‌يابند، و می‌توانند اطمينان كامل داشته باشند كه خدا مطابق وعده‌اش، نجاتشان خواهد داد. اميد كاملی كه ما به نجات خود داريم، برای جان ما همچون لنگری است نيرومند كه به هنگام طوفانها ما را ثابت و استوار نگاه می‌دارد. همين اميد است كه رابطهٔ ما را با خدا حفظ می‌كند، يعنی با او كه در آسمان، در آن سوس پردهٔ «مقدسترين جايگاه» می‌باشد؛ اما مسيح جلوتر از ما وارد اين جايگاه شده، تا در مقام كاهن اعظم، همپايهٔ ملکیصدق، برای ما شفاعت كند.
عبرانيان 7:1-10
برتری ملکیصدق بر ابراهيم و لاویان
اين ملکیصدق، هم پادشاه شهر «ساليم» بود و هم كاهن خدای بزرگ. زمانی كه ابراهيم چندين پادشاه را شكست داده بود و به ديار خود باز می‌گشت، ملکیصدق به ديدن او رفت و او را بركت داد. ابراهيم نيز از غنايم جنگی، يک دهم را به او داد.
معنی نام ملکیصدق، «عدل و انصاف» می‌باشد؛ پس او «پادشاه عدل و داد» و در ضمن، پادشاهی صلح‌جو بوده است، زيرا نام شهر وی، ساليم يعنی «صلح و سلامتی» است. از آنجا كه هيچگونه اطلاعی دربارهٔ او در دست نيست، می‌توان اين گونه تصور كرد كه او فاقد پدر و مادر و اجداد بوده و زمانی نيز برای تولد و مرگش وجود نداشته است. از اين نظر، او شبيه فرزند خداست و كاهنی است هميشگی.
ملاحظه كنيد اين ملکیصدق چه سمت بزرگی داشته است:
نخست آنكه ابراهيم، يعنی پدر قوم يهود و برجسته‌ترين شخص مورد نظر خدا، يک دهم تمام درآمد خود را به او هديه داد. اگر ملکیصدق يک كاهن يهودی بود، كاملاً روشن می‌بود كه چرا ابراهيم به او هديه می‌دهد؛ زيرا بعدها از قوم يهود خواسته شد تا با هدايای خود، به كاهنان كمک كنند، چون كاهنان از بستگان و خويشان ايشان بودند. اما با اينكه ملکیصدق نسبتی با او نداشت، ابراهيم به او اين هديه را داد.
دوم آنكه ملکیصدق، ابراهيم بزرگ را بركت داد. به طوری كه همه می‌دانند، كسی كه قدرت و اختيار اعطای بركت دارد، بزرگتر از كسی است كه بركت را دريافت می‌كند.
سوم، كاهنان يهودی كه هدايا را دريافت می‌كنند، انسانهای فانی هستند. اما ملکیصدق كه اين هديه را گرفت، مطابق كتاب آسمانی همواره به زندگی ادامه می‌دهد.
چهارم، حتی می‌توان گفت كه «لاوی»، كه جد همه كاهنان يهود بود، از طريق ابراهيم، به ملکیصدق هديه داد؛ زيرا زمانی كه ملکیصدق به ديدار ابراهيم آمد، گرچه لاوی هنوز به دنیا نيامده بود، اما می‌توان گفت در اين وقت در داخل بدن ابراهيم بود.
