Pagbangotan 2:7-22
Gisalikway sa Ginoo ang iyang halaran ug ang iyang templo. Gipaguba niya sa mga kaaway ang mga paril sa lig-ong mga bahin sa Jerusalem. Naninggit ang mga kaaway didto sa sulod sa templo sa Ginoo nga daw sa nagsaulog sila sa pista.
Determinado ang Ginoo sa pagguba sa mga paril sa palibot sa Jerusalem. Giplano niya pag-ayo ang pagguba niini, ug gihimo gayod niya kini. Busa nangaguba ang mga depensa ug mga paril. Natabonan ug yuta ang mga pultahan sa Jerusalem. Gipangguba ug gipangbali sa Ginoo ang mga trangka niini. Gipangbihag ang hari ug ang dungganon nga mga tawo sa Jerusalem. Wala na itudlo ang balaod, ug wala nay mensahe ang mga propeta gikan sa Ginoo. Ang mga tigdumala sa Jerusalem hilom nga nangyaka sa yuta. Gibutangan nila ug abog ang ilang mga ulo ug nagbisti silag sako sa pagpakita sa ilang pagsubo. Ang mga putli nga babaye sa Jerusalem nangduko sa kaulaw.
Nanghubag ang akong mga mata sa pagsigeg hilak. Hilabihan ang kasakit nga akong gibati. Daw mobuto ang akong dughan tungod sa pagkalaglag sa akong mga katawhan. Nangakuyapan diha sa mga kadalanan sa siyudad ang mga kabataan ug mga masuso. Naghilak sila nga nangayo sa ilang inahan ug pagkaon ug mainom. Nangakuyapan sila sama sa mga sundalo nga nasamdan sa mga kadalanan sa siyudad, ug hinay-hinay silang nangamatay sa bukton sa ilang inahan. Unsa may ikasulti ko kanimo, O Jerusalem?2:13 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babaye sa Jerusalem… putli nga anak nga babaye sa Zion. Sa unsa ko man itandi ang imong pag-antos? Ang imong samad daw sama kalawom sa dagat. Unsaon ko man ikaw pagdasig? Kinsa may makaayo kanimo? Ang mga mensahe sa imong mga propeta dili tinuod, walay pulos ug nagapahisalaag lang kanimo. Wala nila ipadayag ang imong mga sala aron dili ka unta mabihag.
Ang tanang manglabay diha kanimo mamalakpak, mangatawa, ug magpanglingo sa pagbiaybiay kanimo. Moingon sila sa Jerusalem, “Mao ba kini ang siyudad nga gitawag nga ‘Labing Matahom’ ug ‘Kalipay sa Tibuok Kalibotan?’ ” Ang tanan mong kaaway nagabiaybiay kanimo. Mangyam-id sila ug magpangagot sa ilang mga ngipon nga nagaingon, “Nalaglag ra gayod nato siya! Miabot na gayod ang adlaw nga atong gipaabot!”
Gibuhat gayod sa Ginoo ang iyang giplano. Gituman gayod niya ang iyang giingon kaniadto. Gilaglag ka niya, O Jerusalem, sa walay kalooy. Gilipay niya ang imongmga kaaway pinaagi sa imong kalaglagan, ug gitugotan sila nga manghambog sa ilang gahom. Mga katawhan sa Jerusalem, pagpakitabang kamo sa Ginoo. Pabahaa nga daw suba ang inyong mga luha adlaw ug gabii. Ayaw kamo pag-undang sa paghilak. Bangon kamo sa kagabhion ug pangayog tabang sa Ginoo. Ipahungaw ang tanan ninyong gibati ngadto kaniya, nga daw sa nagayabo kamo sa tubig. Ibayaw ang inyong mga kamot sa pag-ampo alang sa kinabuhi sa inyong mga anak nga nangakuyapan na sa kagutom diha sa kadalanan.
O Ginoo, tan-awa kami! Hunahunaa kon kinsay imong gipaantos ug sama niini. Makatarunganon ba nga tungod sa labihan nga kagutom, kaonon sa mga inahan ang ilang hinigugma nga mga anak? Makatarunganon ba nga pamatyon ang mga pari ug mga propeta sa imong templo? Nagbuy-od sa mga kadalanan ang mga patay nga lawas sa mga bata ug tigulang. Nangamatay sa gira ang mga putli nga babaye ug ang mga batan-ong lalaki. Gipamatay mo sila sa walay kalooy tungod sa imong kasuko. Giimbitar mo ang mga kaaway ko sa akong palibot sa pagsulong kanako nga daw sa nagaimbitar ka ngadto sa usa ka kombira. Sa adlaw nga gipakita mo ang imong kasuko, wala gayoy nakaikyas o nahibiling buhi. Gipamatay sa akong mga kaaway ang akong mga anak nga akong giatiman ug gipadako.
Pagbangotan 3:1-39
Nakasinati ako sa pagsilot sa Ginoo tungod sa iyang kasuko. Giabog niya ako ug gipalakaw sa kangitngit imbis sa kahayag. Tibuok adlaw gayod niya akong gisigihag silot. Gipaluya niya ang tibuok kong lawas, ug gibali niya ang akong mga bukog. Gisulong niya ako ug gipalibotan sa labihan nga kalisod ug kasakit. Gipapuyo niya ako sa kangitngit sama niadtong mga tawong dugay nang nangamatay. Gipakadenahan niya ako ug gipalibotan ug paril aron dili ako makaikyas. Bisag nagpakitabang ako, wala niya ako paminawa. Gibabagan niya sa tinapok nga bato ang akong agianan, ug gipaliko-liko ang akong ginaagian. Sama siya sa oso o liyon nga nagahulat sa pag-ataki kanako. Giguyod niya ako pahilayo sa dalan, unya gikunis-kunis ug gibiyaan. Gibinat niya ang iyang pana ug gipunting kanako. Gipataop niya ang pana sa akong kasingkasing.
Nahimo akong kataw-anan ngadto sa akong mga katawhan. Gibugalbugalan nila ako tibuok adlaw pinaagi sa awit. Pulos kapaitan ang gihatag niya kanako. Nangapungil ang akong mga ngipon kay gipausap niya ako ug grabas, ug gimumò niya ako sa yuta. Gihikawan niya ako sa kalinaw,3:17 kalinaw: o, maayo nga kahimtang. ug wala na ako makasinati sa kalamboan.
Nahanaw ang akong kadungganan ug ang tanang gilaoman ko sa Ginoo. Pait kaayong pamalandongon ang akong pag-antos ug paglatagaw. Kon hunahunaon ko kini kanunay, mawad-an ako ug kadasig. Apan mobalik ang akong paglaom kon mahinumdoman ko nga ang gugma ug kalooy sa Ginoo walay kataposan. Mao kana nga wala kita malaglag sa hingpit. Matinumanon gayod ang Ginoo. Gipakita niya ang iyang kalooy matag adlaw. Miingon ako sa akong kaugalingon, “Ang Ginoo mao ang tanan alang kanako, busa molaom ako kaniya.” Ang Ginoo maayo sa mga nagalaom ug nagadangop kaniya. Maayo nga maghulat kita nga mapailubon sa kaluwasan nga ihatag sa Ginoo kanato. Maayo alang sa usa ka tawo ang madisiplina3:27 madisiplina: o, makasinati sa kalisod. samtang batan-on pa siya. Kon gidisiplina kita sa Ginoo, manglingkod kita nga mag-inusara ug mamalandong. Magpaubos kita sa atong kaugalingon atubangan sa Ginoo, ug dili magpakawala sa paglaom. Dawata ang mga pagsagpa ug pagpanginsulto sa imong mga kaaway. Kay ang Ginoo dili mosalikway kanato hangtod sa kahangtoran. Bisan tuod hatagan niya kitag mga kalisod, kaloy-an gihapon niya kita tungod sa iyang dako ug matinud-anong gugma. Kay dili niya tuyo ang pagpaantos ug pagsakit kanato.
Dili buot sa Labing Halangdong Dios nga daog-daogon ang mga binilanggo o hikawan ang usa ka tawo sa iyang katungod. Dili usab gusto ang Ginoo nga tuison ang hustisya diha sa mga hukmanan. Nakita niya kining tanan.
Walay bisan unsa nga mahitabo nga walay pagtugot sa Ginoo. Dili ba nga ang Labing Halangdong Dios ang nagabuot kon mahitabo ang usa ka butang—daotan man o maayo kini? Nganong moreklamo man kita kon silotan kita tungod sa atong mga sala?
