Isaias 24:1-23
Silotan sa Ginoo ang Kalibotan
Pamati! Laglagon sa Ginoo ang kalibotan24:1 ang kalibotan: o, ang yuta sa Canaan ug ang mga lugar sa palibot niini. hangtod nga dili na kini mapuslan, ug patibulaagon niya ang mga lumulupyo niini. Usa lang ang dangatan sa tanan—pari o lumulupyo, agalon o sulugoon, tigbaligya o tigpalit, tigpautang o tigpangutang. Malaglag gayod sa hingpit ang kalibotan ug wala na gayoy mahibilin niini. Mahitabo gayod kini, kay ang Ginoo mismo ang nagaingon niini. Momala ug mogahi ang yuta. Maluya ang mga tawo sa tibuok kalibotan, apil ang dungganon nga mga tawo. Gihugaw-hugawan ang kalibotan sa mga lumulupyo niini, tungod kay wala nila tumana ang mga kasugoan ug mga tulumanon sa Dios. Gilapas nila ang walay kataposan nga kasabotan sa Dios kanila. Busa panghimaraoton sa Dios ang kalibotan, ug manubag ang mga lumulupyo niini tungod sa ilang mga sala. Sunogon sila, ug gamay lang ang mahibilin kanila. Mangalaya ang mga ubas, ug mahurot ang bino. Magsubo ang naghudyaka, ug dili na madunggan ang masadya nga tukar sa mga tamborin ug mga harpa, ug ang paghugyaw sa mga tawo nga nagsaulog. Wala nay panag-awit sa ilang pag-inom, ug ang ilimnon mahimong mapait. Magun-ob ang siyudad ug dili na mapuslan. Sirad-an ang pultahan sa matag balay aron walay makasulod. Maninggit ang mga tawo diha sa kadalanan, nga nagpangayo ug bino. Ang ilang kalipay mapulihan sa kasubo. Wala nay kasadya sa kalibotan. Ang siyudad pasagdan nga magpabilin nga guba, ug ang mga pultahan niini mangalumpag. Gamay na lang ang mga tawong mahibilin sa tanang nasod sa kalibotan, sama sa punoan sa olibo o sa ubas human kini pupui. Ang mga tawo nga mangabilin manghugyaw sa kalipay. Ang anaa sa kasadpan magmantala sa pagkagamhanan sa Ginoo. Busa ang mga tawo sa sidlakan ug sa mga isla angay nga modayeg sa Ginoo, ang Dios sa Israel. Gikan sa kinatumyan sa kalibotan madungog nato ang pag-awit ug “Daygon ang Matarong nga Dios!”
Apan alaot ako! Naluya na ako! Kay padayon gihapon ang pagluib sa mga maluibon. Kamong mga katawhan sa kalibotan, naghulat kaninyo ang kalisang, bung-aw, ug lit-ag. Ang mokalagiw tungod sa kalisang mahulog sa bangag, ug ang mogawas gikan sa bangag malit-agan.
Magbunok ang ulan, ug matay-og ang pundasyon sa kalibotan. Mangliki ang yuta, ug matunga kini. Magsusapinday kini sama sa hubog. Mag-uyog-uyog kini sama sa payag nga gihuyop sa hangin. Mabug-atan kini tungod sa sala, ug mapukan kini ug dili na makabangon pag-usab.
Nianang panahona, silotan sa Ginoo ang gamhanang mga langitnong binuhat, ug ang mga hari sa kalibotan. Tigomon silang tanan diha sa bangag sama sa mga priso. Prisohon sila, ug silotan sa kaulahian. Modulom ang adlaw ug bulan kay maghari ang Ginoo nga Makagagahom sa Bukid sa Zion, sa Jerusalem. Ug didto mapadayag ang iyang gahom atubangan sa mga pangulo sa katawhan.
Isaias 25:1-12
Awit sa Pagdayeg
Ginoo, ikaw ang akong Dios! Daygon ug pasidunggan ko ikaw kay katingalahan gayod ang imong gipanghimo. Gituman mo gayod ang mga plano nga gihimo mo niadtong unang panahon. Giguba mo ang pinarilan nga mga lungsod sa mga langyaw. Gibungkag mo ang lig-on nga mga bahin sa ilang lungsod, ug dili na kini mapatindog pag-usab. Busa pasidunggan ka sa gamhanang mga katawhan, ug tahoron sa mapintas nga mga kanasoran. Ikaw ang dalangpanan sa mga kabos panahon sa ilang kalisod ug pagpanginahanglan. Silonganan ka panahon sa bagyo ug ting-init. Kay ang pagsulong sa mapintas nga mga tawo sama sa bagyo nga mohapak sa paril, ug sama sa kainit sa disyerto. Apan gipahilom mo ang kaguliyang sa mga langyaw. Gipahunong mo ang pagkanta sa mapintas nga mga tawo, sama sa init nga nawala kay gitabonan sa panganod.
Dinhi sa Bukid sa Zion, mangandam ang Ginoo nga Makagagahom ug usa ka kombira alang sa tanang katawhan. Mga lamiang pagkaon ug labing maayong ilimnon ang iyang andamon. Ug dinhi usab sa maong bukid, kuhaon niya ang kasubo25:7 kasubo: sa literal, tabon, nga gisul-ob sa mga tawo sa unang panahon sa panahon sa pagsubo. sa mga katawhan sa tanang nasod. Wad-on sa Ginoong Dios ang gahom sa kamatayon ug pahiran niya ang mga luha sa tanang katawhan. Kuhaon niya ang pagkatinamay sa iyang katawhan sa tibuok kalibotan. Mao kini ang giingon sa Ginoo.
Kon mahitabo na kini, moingon ang mga katawhan: “Siya ang atong Dios! Misalig kita kaniya, ug giluwas niya kita. Siya ang Ginoo nga atong gisaligan. Maglipay kita ug magsadya kay giluwas niya kita.”
Sa pagkatinuod, tabangan sa Ginoo kining Bukid sa Zion, apan silotan niya ang Moab. Tunob-tunoban niya kini sama sa dagami nga gitunob-tunoban diha sa taehan. Maningkamot sila nga makalingkawas nianang kahimtanga sama sa pagkapay-kapay sa tawo nga nagalangoy diha sa tubig. Apan bisan pag maayo silang molangoy, lumsan gihapon sila sa Ginoo. Ipaubos niya sila sa ilang pagkagarboso. Lumpagon niya ang ilang habog ug lig-ong mga paril hangtod nga magkatag kini sa yuta.
Isaias 26:1-21
Awit sa Kadaogan
Moabot ang adlaw na kantahon kini nga awit sa nasud sa, kini nga awit kantahon sa Juda: “Lig-on ang atong siyudad! Ang kaluwasan sa Dios sama sa lig-ong paril nga nagpalibot kanato. Ablihi ang mga pultahan sa siyudad aron makasulod ang matarong nga nasod, ang nasod nga matinud-anon sa Ginoo.
“Hatagan mo, Ginoo, ug hingpit nga kalinaw ang tawo kansang hunahuna nasentro diha kanimo, kay nagsalig siya kanimo.
“Salig kamo kanunay sa Ginoo kay ang Ginoo mao ang atong walay kataposan nga dangpanan.26:4 dangpanan: sa literal, bato. Gipaubos niya ang mga garboso. Gipukan niya ang ilang siyudad hangtod nga natumpag kini sa yuta. Gitunob-tunoban kini sa mga kabos nga mga dinaog-daog.
“Patag ang dalan sa mga matarong, ug ikaw, Matarong nga Dios ang mipatag niini. Ginoo, among gisunod ang imong mga sugo, ug nagsalig kami kanimo. Ang among pangandoy mao nga ikaw mapasidunggan. Sa tibuok kong kasingkasing, ginahandom ko gayod ikaw sa panahon sa kagabhion. Tinuod nga kon ikaw maghukom sa mga katawhan sa kalibotan, makat-on sila sa pagkinabuhi nga matarong. Bisan ginakaloy-an mo ang daotang mga tawo, wala gihapon sila makakat-on sa pagkinabuhi nga matarong. Bisan nagpuyo sila sa yuta sa mga matarong, nagpadayon gihapon sila sa paghimo ug daotan, ug wala sila moila sa imong pagkagamhanan. Ginoo, andam ka na nga mosilot kanila, apan wala sila masayod niini. Pahibaloa sila, Ginoo! Pakaulawi sila pinaagi sa pagpakita kanila kon unsa ang imong paghigugma sa imong katawhan. Sila nga imong mga kaaway ipalamoy sa imong kalayo.
“Ginoo, hatagan mo kami ug kalinaw. Ang tanan namong nahimo, among nahimo tungod sa imong tabang. Ginoo, nga among Dios, gigamhan kami sa ubang mga agalon, apan ikaw lang gayod ang among ginasimba. Patay na sila karon ug dili na mabuhi pag-usab. Gisilotan mo sila ug gilaglag; gilubong mo na sila sa kalimot. Ginoo, gipadaghan mo ang mga tawo sa among nasod; gipalapad mo ang mga utlanan niini, ug naghatag kini ug dungog kanimo. Ginoo, midangop kanimo ang imong katawhan sa panahon sa ilang kalisod. Sa dihang gidisiplina mo sila, nagaampo sila sa hilom nganha kanimo. Nakita mo, Ginoo, ang among pag-antos. Sama kami sa babayeng nagbati, nga nagsinggit tungod sa labihang kasakit. Nagaagulo kami sa kasakit, apan walay anak nga nahimugso. Wala kamiy mahimo aron sa pagluwas sa among yuta,26:18 sa among yuta: o, sa kalibotan. ug wala usab namo malaglag ang mga katawhan sa kalibotan nga among mga kaaway. Apan mabanhaw ang imong mga katawhan nga nangamatay. Mobangon ang ilang mga patayng lawas ug mokanta sa kalipay. Maingon nga ang yamog sa kabuntagon nagapabugnaw sa yuta, ikaw Ginoo magabanhaw sa mga patay.”
Mga katagilungsod, sulod kamo sa inyong mga balay ug sirad-i ninyo ang inyong mga pultahan. Tago una kamo hangtod nga mawala ang kasuko sa Ginoo. Kay moanhi na siya gikan sa iyang pinuy-anan aron silotan ang mga lumulupyo sa kalibotan tungod sa ilang mga sala. Ipagawas na sa yuta ang mga tawo nga gipamatay; dili na niya kini tagoan pa.
