Ezekiel 4:1-17
Gilarawan ni Ezekiel ang Pagsulong sa Jerusalem
Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, pagkuhag tisa4:1 tisa: sa English, brick. ug ibutang kini sa imo nga atubangan, ug ikulit diha niini ang siyudad sa Jerusalem. Unya ilarawan nga morag gisulong kini sa mga kaaway. Butangi kini ug tinapok nga yuta nga masak-an paingon sa paril. Paliboti kinig mga kampo ug mga troso nga pangguba sa paril. Unya pagkuha ug lapad nga puthaw ug ibutang kini ingon nga paril sa taliwala nimo ug sa siyudad. Moatubang ka sa siyudad nga daw sa ginasulong mo kini. Usa kini ka timailhan alang sa katawhan sa Israel nga sulongon sila sa ilang mga kaaway.
“Human niini, mohigda ka nga magtakilid sa wala, sa pagpakita nga ginapas-an nimo ang sala sa katawhan sa Israel. Pas-anon mo ang ilang sala sumala sa gidaghanon sa mga adlaw sa imo nga paghigda. Ang usa ka adlaw nagarepresentar ug usa ka tuig. Busa sulod sa 390 ka adlaw pas-anon mo ang ilang mga sala. Pagkahuman, motakilid ka sa tuo ug pas-ana na usab ang sala sa katawhan sa Juda sulod sa 40 ka adlaw; ang usa ka adlaw nagarepresentar gihapon sa usa ka tuig. Tan-awa pag-usab ang larawan sa Jerusalem nga gisulong, ug panghimaraota kini nga walay tabon ang imo nga bukton. Gapuson ko ikaw ug pisi aron dili ka makaliso-liso hangtod nga mahuman mo ang adlaw sa imo nga paglarawan.
“Karon, pagkuha ug trigo, barley, mga liso nga utanon, balatong, dawa, ug espelta. Sagola kini nga tanan sa usa ka sudlanan ug himoang pan. Mao kini ang imo nga kan-on sulod sa 390 ka adlaw nga nagahigda ka nga nagatakilid sa wala. Mga 240 ka gramo lang sa pagkaon ang imo nga kan-on matag adlaw sa gitakda nga mga oras. Ug mga tunga sa litro nga tubig ang imo nga imnon matag adlaw sa gitakda usab nga mga oras. Lutoa ang pan matag adlaw samtang nagatan-aw ang mga tawo. Lutoa kini sama sa pagluto sa pan nga barley. Gamita nga sugnod ang uga nga tae sa tawo. Ug unya kaona ang pan. Kay sama usab niini ang mahitabo sa katawhan sa Israel, magakaon sila sa mga pagkaon nga giisip nga hugaw didto unya sa mga dapit diin ipabihag ko sila.”
Apan miingon ako, “O Ginoo nga Dios, wala ko gyud hugawi ang akong kaugalingon sukad sa bata pa ako hangtod karon. Wala gyud ako sukad makakaon ug mananap nga namatay lang sa iyang kaugalingon o gipatay sa uban nga mananap. Wala usab ako sukad makakaon ug mananap nga giisip nga hugaw.” Mitubag ang Ginoo, “Sige, tae na lang sa baka ang gamiton mo nga sugnod puli sa tae sa tawo.”
Ug siya miingon kanako, “Tawo, kulangan ko ang pagkaon sa Jerusalem. Sukdon sa mga nagpuyo sa Jerusalem ang ilang pagkaon ug tubig nga imnon. Mokaon sila ug moinom nga may kabalaka ug kahadlok tungod sa kakulang sa pagkaon ug tubig. Magtinan-away sila sa usag usa nga may kalisang. Ug hinay-hinay silang mangamatay tungod sa ilang sala.”
Ezekiel 5:1-17
Ang Umaabot nga Kalaglagan sa Jerusalem
“Tawo, pagkuhag hait nga espada ug gamita kini nga pangkiskis sa imo nga ulo ug bangas. Unya timbanga ang imo nga buhok ug bangas aron bahinon kini sa tulo ka bahin. Ibutang ang usa ka bahin sa tisa nga gikulitan mo sa Jerusalem, ug sunoga kini diha sa taliwala sa siyudad human mo mapakita ang pagsulong niini. Ibutang ang usa pa ka bahin sa palibot sa siyudad ug tigbas-tigbasa kini sa imo nga espada. Ang nahibilin nga bahin isabwag sa kahanginan, kay katagon ko ang akong katawhan pinaagi sa espada. Apan pagbilin ug diotayng buhok ug ihikot kini sa imo nga bisti. Kuhai kini ug pipila ka buhok ug ilabay sa kalayo aron masunog. Gikan niini mokaylap ang kalayo ug mosunog sa tibuok Israel.
“Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga mao kini ang dangatan sa Jerusalem, ang siyudad nga gihimo kong labing mahinungdanong dapit sa kalibotan. Apan gilapas niya ang akong mga sugo, ug mas labaw pa siya kadaotan kaysa uban nga mga nasod sa iyang palibot. Gisalikway niya ang akong mga sugo ug mga tulumanon. Busa ang Ginoo nga Dios, nagaingon: mas daotan pa kamo kaysa uban nga mga nasod sa inyong palibot. Wala ninyo tumana ang akong mga sugo ug mga tulumanon. Ug wala gani ninyo tumana5:7 wala gani ninyo tumana: Mao kini sa kadaghanan nga mga kopya sa Hebreo. Apan sa uban nga mga kopya niini ug sa Syriac, gituman ninyo. Tan-awa usab sa 11:12. ang mga tulumanon sa mga nasod sa inyong palibot. Busa ang Ginoo nga Dios, mikontra kaninyo. Silotan ko kamo sa paagi nga makita sa mga nasod. Tungod sa inyong mangil-ad nga mga buhat, himuon ko kaninyo ang wala ko pa sukad mahimo ug ang dili ko na himuon pa pag-usab. Kaonon sa mga ginikanan ang ilang mga anak, ug kaonon sa mga anak ang ilang mga ginikanan. Silotan ko gyud kamo, ug ang mga mahibilin kaninyo katagon ko sa tibuok kalibotan. Ako, ang buhi nga Ginoo nga Dios, nanumpa nga laglagon ko kamo sa walay kalooy tungod kay gihugaw-hugawan ninyo ang akong templo pinaagi sa pagsimba sa mga dios-dios ug sa paghimo sa mangil-ad nga mga buhat. Bahinon ko kamo sa tulo ka bahin. Ang unang bahin mangamatay diha sa siyudad pinaagi sa kagutom ug mga sakit. Ang ikaduhang bahin mangamatay sa gawas sa siyudad pinaagi sa espada. Ug ang ikatulong bahin katagon ko sa tibuok kalibotan ug padayon ko silang lisod-lisoron.5:12 padayon ko silang lisod-lisoron: sa literal, gukdon ko sila sa espada o, paantuson.
“Kon mahitabo na kini, mahuwasan na ako sa akong labihan nga kasuko kaninyo, ug makabalos na ako. Kon mapatagamtam ko na kaninyo ang akong kapungot, mahibaloan ninyo nga ako, ang Ginoo, nakigsulti kaninyo pinaagi sa akong labihang pagbati kaninyo. Gub-on ko ang inyong siyudad ug pakaulawan ko kamo sa mga nasod sa inyong palibot ug sa mga lumalabay. Tamayon, bugalbugalan, ug kangilngigan kamo sa mga nasod sa inyong palibot. Mahimo kamo nga pahimangno alang kanila sa higayon nga silotan ko kamo sa akong labihang kasuko. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. Padad-an ko kamo ug kagutom nga daw pana nga molaglag kaninyo. Magkagrabe nga magkagrabe ang kagutom hangtod nga wala na gyud kamoy makaon. Gawas sa kagutom, padad-an ko usab kamo ug mabangis nga mga mananap ug pamatyon nila ang inyong mga anak. Mangamatay usab kamo sa mga balatian ug sa gubat. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
Ezekiel 6:1-14
Ang Mensahe Batok sa mga Bukid sa Israel
Miingon ang Ginoo kanako: “Tawo, pag-atubang sa mga bukid sa Israel ug ipropesiya batok kanila: O mga bukid sa Israel, mga bungtod, mga agianan sa tubig, ug mga kapatagan, pamatia ninyo ang ginaingon sa Ginoo nga Dios: Padad-an ko kamo ug gubat, ug panggub-on ko ang inyong mga simbahanan diha sa habog nga mga dapit. Mangaguba ang inyong mga halaran apil na ang mga halaran nga sunoganan sa mga insenso, ug pamatyon ko ang inyong mga nagpuyo atubangan sa inyong mga dios-dios. Ibutang ko ang inyong mga patay nga lawas atubangan sa inyong mga dios-dios ug katagon ko ang inyong mga bukog palibot sa inyong mga halaran. Ang inyong matag lungsod panglaglagon. Mangadugmok ang inyong mga simbahanan diha sa taas nga mga dapit, mga dios-dios, mga halaran, apil na ang mga halaran nga sunoganan sa mga insenso, ug ang uban pang sama niini nga inyong mga hinimo. Mangamatay ang inyong mga nagpuyo, ug mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.
“Apan dili ko kamo hutdon ug pamatay. Ang uban kaninyo makaikyas sa gubat ug magkatag kamo ngadto sa uban nga mga nasod ingon nga mga bihag. Didto mahinumdoman nila ako, ug makaamgo sila nga gipaguol nila ako sa ilang pagluib ug pagpatuyang sa mga dios-dios. Kangil-aran nila ang ilang kaugalingon tungod sa ilang daotan ug mangil-ad nga mga buhat. Ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo, ug tinud-on ko ang akong giingon nga ipahamtang ko kini kanila nga katalagman.”
Unya miingon ang Ginoo nga Dios kanako, “Isumbag ang imo nga kumo sa imo nga palad, ug ibundak ang imo nga tiil, ug singgit, ‘Gaba!’ sa katawhan sa Israel, tungod sa tanan nilang daotan ug mangil-ad nga mga buhat. Mao kini ang hinungdan nga mangamatay sila pinaagi sa gubat, kagutom, ug balatian. Kadtong atua sa layo mamatay sa balatian. Ang anaa sa duol mamatay sa gubat. Ug ang mahibilin mamatay sa kagutom. Niining paagiha ipasinati ko ang akong kapungot kanila. Ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo kon ang mga patay nga lawas sa ilang mga kalungsod magkatag uban sa ilang mga dios-dios diha palibot sa mga halaran, sa taas nga mga bungtod, sa kinatumyan sa mga bukid, sa ilalom sa labong nga kahoy, ug sa punoan sa labong nga mga kahoy nga terebinto (tugas), diin sila nagahalad ug insenso ngadto sa ilang mga dios-dios. Silotan ko sila bisan asa sila magpuyo. Himuon kong mingaw ang ilang yuta gikan sa disyerto sa habagatan paingon sa Diblah sa amihan, ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
