Ezekiel 32:1-32
Ang Hari sa Ehipto Gipakasama sa Buaya
Sa nahaunang adlaw sa ika-12 nga bulan, sa ika-12 nga tuig sa amo nga pagkabihag, miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, pag-awit ug awit sa pagbangotan mahitungod sa Faraon nga hari sa Ehipto. Isulti kini kaniya: Nagahunahuna ka nga nahisama ka sa usa ka liyon nga nagtabok-tabok sa mga nasod. Apan ang tinuod, sama ka lang sa usa ka buaya nga nagalangoy-langoy sa imo nga mga suba. Kutawon mo sa imo nga tiil ang tubig ug malubog kini. Karon, mao kini ang ginaingon sa Ginoo nga Dios: Dakpon ko ikaw sa pukot ug ipahaw-as sa daghang mga tawo. Ilabay ko ikaw sa yuta ug ipakaon sa mga langgam ug sa ihalas nga mga mananap. Katagon ko ang imo nga mga unod ngadto sa kabukiran ug sa kapatagan. Pabanawon ko ang imo nga dugo nganha sa yuta ug ngadto sa kabukiran ug sa mga agianan sa tubig. Kon wagtangon ko na ikaw, salipdan ko sa mga panganod ang langit, busa dili na mohayag ang mga bitoon, ang adlaw, ug ang bulan. Pangitngiton ko ang tanang nagasiga sa langit. Busa mo ngaitngit gyud ang tibuok mo nga nasod. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.
“Mahasol ang katawhan sa mga nasod nga wala mo maila sa higayon nga laglagon ko ikaw. Daghang mga nasod ang akong palisangon sa mahitabo kanimo, apil ang ilang mga hari magkurog sa kalisang. Magkurog gyud sa kalisang ang matag usa kanila sa higayon nga iwara-wara ko ang akong espada sa ilang atubangan sa panahon sa imo nga pagkapukan. Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga mahiagom ka gyud sa espada sa hari sa Babylon. Ipapatay ko ang daghan mo nga katawhan pinaagi sa espada sa gamhanan nga mga tawo nga pinakabangis sa tanang nasod. Laglagon gyud nila ang tanang katawhan sa Ehipto apil ang mga butang nga gipasigarbo niini. Pamatyon ko ang tanang mga mananap sa Ehipto nga nagasabsab32:13 nagasabsab: o, nagainom. duol sa abundang tubig.32:13 abundang tubig: Posible nga ang Suba sa Nilo. Busa wala na unyay tawo o mananap nga molubog sa tubig. Unya patin-awon ko ang tubig sa Ehipto, ug modagayday kini nga daw lana. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini. Sa higayon nga himuon ko nang awaaw ang Ehipto, ug laglagon ang tanang anaa niini apil ang iyang mga nagpuyo, mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.
“Mao kini ang awit sa pagbangotan nga awiton sa mga nagpuyo sa mga nasod alang sa Ehipto ug sa tanan niya nga mga nagpuyo. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
Unya, sa ika-15 nga adlaw sa mao gihapon nga bulan ug tuig, miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, pagsubo alang sa mga nagpuyo sa Ehipto ug sa mga nagpuyo sa uban nga gamhanan nga mga nasod. Kay itambog ko sila sa kinahiladman sa yuta uban niadtong mga nangamatay na. Ingna sila, ‘Mas labaw pa ba kamo kaysa uban? Itambog usab kamo didto sa kinahiladman uban sa mga wala nakaila sa Dios32:19 wala nakaila sa Dios: sa literal, wala matuli. Mao usab sa mosunod nga mga bersikulo. nga nangamatay sa gubat.’ Malaglag ang mga Ehiptohanon kay andam na ang espada sa mga kaaway sa pagpatay kanila. Guyoron ang Ehipto ug ang iyang katawhan ngadto sa kalaglagan. Didto sa dapit sa mga patay, abi-abihon sa gamhanan nga mga pangulo ang Ehipto ug ang iyang kaabin nga mga nasod. Moingon sila, ‘Nanaog usab sila dinhi! Kauban na nila karon ang mga wala nakaila sa Dios nga nangamatay sa gubat.’
“Atua usab didto ang hari sa Asiria nga nalibotan sa lubnganan sa iyang mga sundalo nga nangamatay sa gubat. Ang ilang mga lubnganan atua nahimutang sa kinahiladman nga bahin sa dapit sa mga patay. Sila nga gikahadlokan kaniadto sa mga tawo nangamatay na sa gubat.
“Atua usab didto ang hari sa Elam. Nalibotan ang iyang lubnganan sa lubnganan sa iyang mga katawhan. Nangamatay silang tanan sa gubat. Nanaog sila didto sa dapit sa mga patay uban sa mga wala motuo sa Dios. Sa buhi pa sila, gikahadlokan sila sa mga tawo, apan karon naulawan sila uban niadtong mga nangamatay na. May dapit nga gipahimutangan didto alang sa hari sa Elam uban sa mga nangamatay sa gubat. Nalibotan ang iyang lubnganan sa lubnganan sa iyang katawhan. Silang tanan nga wala nakaila sa Dios nangamatay sa gubat. Gikahadlokan sila sa mga tawo sa buhi pa sila, apan karon nahiagom sila sa kaulawan ug nagbuy-od uban sa mga nangamatay sa gubat.
“Atua usab didto ang hari sa Meshech ug ang hari sa Tubal. Nalibotan ang ilang lubnganan sa lubnganan sa ilang mga katawhan. Silang tanan nga wala nakaila sa Dios, nangamatay sa gubat. Gikahadlokan gyud sila kaniadto sa buhi pa sila. Apan nangamatay sila nga wala mahatagig dungganon nga lubong sama sa bantogan nga mga tawo nga wala nakaila sa Dios, nga gilubong nga ang ilang mga espada anaa sa ilang ulohan ug ang ilang mga taming anaa sa ilang dughan. Kini nga mga tawhana gikahadlokan usab sa mga tawo sa buhi pa sila.
“Ug ikaw, hari sa Ehipto, malaglag usab ug magbuy-od uban sa mga wala nakaila sa Dios nga nangamatay sa gubat.
“Atua usab didto sa dapit sa mga patay ang hari sa Edom ug ang tanan niya nga opisyal. Gamhanan sila kaniadto, apan karon gilubong sila uban sa mga wala nakaila sa Dios nga nangamatay sa gubat.
“Atua usab didto ang tanang opisyal sa mga dapit sa amihan ug ang mga taga-Sidon. Gikahadlokan usab sila sa mga tawo sa buhi pa sila. Gamhanan usab sila kaniadto, apan karon nahiagom sila sa kaulawan ug tua na sa dapit sa mga patay uban sa mga wala nakaila sa Dios nga nangamatay sa gubat. Inigkakita sa hari sa Ehipto niini nga mga nangamatay didto sa dapit sa mga patay malipay siya ug ang iyang mga sundalo tungod kay dili lang diay sila ang nangamatay sa gubat. Bisan gitugotan ko nga kahadlokan sila sa mga tawo sa buhi pa sila, mamatay sila ug magbuy-od uban sa mga wala nakaila kanako nga nangamatay sa gubat. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
Ezekiel 33:1-32
Gihimo sa Dios si Ezekiel nga Magbalantay sa Israel
(Eze. 3:16-21)
Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, ingna ang imo nga mga katawhan nga kon pasulongon ko ang mga kaaway sa usa ka dapit, ang mga nagpuyo niana nga dapit magpilig usa kanila nga mahimo nga magbalantay sa ilang siyudad. Kon makita nianang magbalantay nga nagapadulong na ang mga kaaway, patingogon niya ang budyong aron sa pagpasidaan sa mga tawo. Si bisan kinsa nga nakadungog sa budyong apan dili magpakabana niini, ug mamatay siya sa dihang gisulong sila, siya ra ang mabasol sa iyang kamatayon. Tungod kay sa dihang nadungog niya ang budyong wala siya magpakabana. Busa siya ra gyud ang mabasol sa iyang kamatayon. Kay kon nagpakabana pa siya, naluwas unta niya ang iyang kaugalingon. Apan kon makita sa magbalantay nga nagapadulong ang mga kaaway apan wala niya patingoga ang budyong aron sa pagpasidaan sa mga tawo, ug unya gisulong sila ug may mamatay kanila, paninglon ko ang magbalantay sa ilang kamatayon bisan namatay sila tungod sa ilang sala.”
Nagpadayon sa pag-ingon ang Ginoo, “Tawo, gipili ko ikaw nga magbalantay alang sa katawhan sa Israel, busa pamatia kini nga akong gisulti, ug pasidan-i dayon ang mga tawo. Kon moingon ako sa daotan nga tawo nga sigurado gyud nga mamatay siya tungod sa iyang sala, unya wala mo siya pahimangnoi sa pagbiya sa iyang daotan nga binuhatan, ikaw ang akong paninglan sa iyang kamatayon. Apan kon gipahimangnoan mo kadtong daotan nga tawo sa pagbiya sa iyang daotan nga binuhatan, unya wala siya magtagad sa imo nga gisulti, mamatay siya tungod sa iyang sala, apan wala kay tulubagon sa iyang kamatayon.
“Tawo, mireklamo ang katawhan sa Israel nga dili na kuno nila maagwanta ang silot sa ilang mga sala, ug daw sa mamatay na kuno sila tungod niini. Karon, ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga dili ako malipay kon may mamatay nga daotan nga tawo. Ang gusto ko nga mobiya sila sa ilang daotan nga binuhatan aron mabuhi sila. Busa, kamo nga katawhan sa Israel, biya na kamo sa inyong daotan nga binuhatan. Nganong gusto man ninyong mamatay?
“Tawo, ingna ang imo nga mga katawhan nga kon ang matarong nga tawo magpakasala, ang iyang mga maayo nga binuhatan nga nahimo dili makaluwas kaniya. Ug kon ang daotan nga tawo mobiya sa iyang daotan nga binuhatan, dili siya silotan sa iyang mga nahimo nga daotan. Kon moingon ako sa matarong nga tawo nga sigurado nga mabuhi siya, apan human niana nagpakasala siya kay nagsalig siya nga ang iyang maayo nga binuhatan makaluwas kaniya, kana nga tawhana mamatay tungod sa iyang sala. Dili ko hinumdoman ang iyang maayo nga binuhatan. Ug kon moingon ako sa daotan nga tawo nga sigurado nga mamatay siya, apan human niana mibiya siya sa iyang daotan nga binuhatan ug naghimo sa husto ug matarong— pananglitan, giuli niya ang gigarantiya kaniya o ang iyang gikawat, gisunod niya ang mga tulumanon nga nagahatag ug kinabuhi, ug wala siya nagahimog daotan, kana nga tawhana sigurado nga mabuhi—dili siya mamatay. Ang bisan unsa nga sala nga iyang nahimo dili na hinumdoman batok kaniya. Tungod kay naghimo siya sa husto ug matarong, sigurado gyud nga mabuhi siya.
“Apan ang imo nga mga katawhan, Ezekiel, nagreklamo nga dili kuno husto ang akong pamaagi. Apan ang ilang pamaagi mao ang dili husto. Kon ang matarong nga tawo mobiya sa pagkamatarong ug maghimo na ug daotan, mamatay siya. Ug kon ang daotan mobiya sa iyang daotan nga binuhatan ug maghimo sa husto ug matarong, mabuhi siya. O katawhan sa Israel, nagaingon kamo nga ang akong pamaagi dili husto. Karon, hukman ko ang matag usa kaninyo sumala sa inyong mga binuhatan.”
Ang Pagpadayag bahin sa Paglaglag sa Jerusalem
Sa ikalimang adlaw sa ikanapulo nga bulan, sa ika-12 nga tuig sa amo nga pagkabihag, may usa ka tawo nga nakaikyas gikan sa Jerusalem nga mianhi kanako ug miingon, “Nalaglag na ang siyudad sa Jerusalem!” Nianang milabay nga gabii, sa wala pa moabot kadto nga tawo, gigamhan ako sa Ginoo ug nakasulti ako pag-usab. Busa pag-abot niadtong tawo nianang pagkabuntag, makasulti na ako.
Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, ang mga tawo nga nagapuyo didto sa guba nga mga lungsod sa Israel nagaingon, ‘Usa lang si Abraham, apan gihatag kaniya ang tibuok nga yuta. Daghan kita, busa sigurado nga panag-iyahon nato kini nga yutaa.’ Karon, ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Naghunahuna ba kamo nga mapanag-iya gihapon ninyo ang maong yuta bisan nagakaon kamo sa karne nga dugoon pa, ug nagasimba sa inyong mga dios-dios, ug nagapamatay ug tawo? Nagasalig kamo sa inyong espada,33:26 Nagasalig kamo sa inyong espada: o, Nagapamatay kamo. naghimo kamo ug mangil-ad nga mga buhat, ug nanapaw kamo. Unya, naghunahuna gihapon kamo nga panag-iyahon ninyo ang yuta? Ako, ang buhi nga Ginoo nga Dios nanumpa nga siguradong mangamatay sa gubat kadtong nangahibiling buhi diha sa nag-uban nga mga lungsod. Kadtong atua sa mga kaumahan pagatukbon sa mabangis nga mga mananap, ug ang uban kanila nga anaa sa mga kuta ug sa mga langub mangamatay sa sakit. Himuon kong awaaw ang yuta sa Israel, ug maundang na ang pagpanghambog niya sa iyang katakos. Bisan ang iyang kabukiran maawaaw, ug wala na gyud moagi didto. Kon gub-on ko na ug himuong awaaw ang yuta tungod sa tanang daotan nilang gibuhat, mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.’ ”
Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, ang imo nga mga katawhan nagahisgot mahitungod kanimo kon magkatigom sila didto sa may paril sa siyudad o sa pultahan sa ilang mga balay. Nagaingon sila sa matag-usa, ‘Dali, mamati kita kang Ezekiel kon unsay iyang mensahe gikan sa Ginoo!’ Busa moduol ang akong mga katawhan kanimo ug tinuoray kunohay nga namati kanimo, apan ang tinuod wala nila tumana ang imo nga gisulti. Maayo lang sila mosulti nga gihigugma nila ako, apan sulod sa ilang kasingkasing mao ang pagkahakog sa kuwarta. Alang kanila, sama ka lang sa usa ka mag-aawit nga may maanindot nga tingog nga nagaawit ug alawiton mahitungod sa gugma, ug maayo nga motukar ug instrumento. Nagapamati lang sila sa imo nga mensahe, apan wala nila kini tumana.
