2 Mga Hari 3:1-27
Naggira ang Israel ug ang Moab
Nahimong hari sa Israel si Joram nga anak ni Ahab sa ika-18 nga tuig sa paghari ni Jehoshafat sa Juda. Sa Samaria siya nagpuyo, ug naghari siya sulod sa 12 ka tuig. Daotan ang iyang gihimo atubangan sa Ginoo, apan dili sama kadaotan sa gihimo sa iyang amahan ug inahan. Gipangguba niya ang handomanan nga bato nga gipahimo sa iyang amahan isip pagpasidungog kang Baal. Apan gisunod niya ang gibuhat nga mga sala ni Jeroboam nga anak ni Nebat, nga nahimong hinungdan sa pagpakasala sa mga taga-Israel. Ug wala gayod siya mobiya niini.
Si Mesha nga hari sa Moab tig-alima ug mga karnero, ug kada tuig maghatagan siya ngadto sa hari sa Israel ug 100,000 ka batan-ong mga karnero nga lalaki, ug balhibo sa 100,000 ka gulang nga mga karnero nga lalaki. Apan pagkamatay ni Ahab, nagrebelde siya sa hari sa Israel. Busa gitigom ni Joram ang tibuok Israel ug nanggawas sila sa Samaria sa pagsulong sa Moab. Gipadala niya kini nga mensahe kang Jehoshafat nga hari sa Juda: “Nagrebelde kanako ang hari sa Moab. Mouban ka ba kanako sa pagpakiggira kanila?” Mitubag si Jehoshafat, “Oo, andam akong mouban kanimo, ug andam ako nga ipagamit kanimo ang akong mga sundalo ug mga kabayo.” Unya nangutana si Jehoshafat, “Asa man kita moagi kon mosulong na kita?” Mitubag si Joram, “Didto sa kamingawan sa Edom.”
Busa nanglakaw ang hari sa Israel ug ang hari sa Juda, apil ang hari sa Edom. Sa ilang pagpanglakaw sulod sa pito ka adlaw, nahutdan ug tubig ang mga sundalo ug ang ilang mga mananap. Miingon ang hari sa Israel, “Alaot gayod kitang tulo ka hari! Gidala kita sa Ginoo dinhi aron itugyan ngadto sa hari sa Moab.” Apan nangutana si Jehoshafat, “Wala bay propeta sa Ginoo dinhi? Kon anaa, makapangutana kita sa Ginoo pinaagi kaniya kon unsay atong buhaton.” Mitubag ang usa ka opisyal sa hari sa Israel, “Ania dinhi si Eliseo nga anak ni Shafat. Katabang siya kaniadto ni Elias.” Miingon si Jehoshafat, “Mosulti ang Ginoo pinaagi kaniya.” Busa nangadto ang hari sa Israel, Juda, ug Edom kang Eliseo.
Miingon si Eliseo sa hari sa Israel, “Unsay akong labot kanimo? Adto sa mga propeta sa imong amahan ug inahan.” Miingon ang hari sa Israel, “Dili! Kay ang Ginoo mao ang nagdala kanamong tulo dinhi aron itugyan ngadto sa hari sa Moab.” Miingon si Eliseo, “Atubangan sa buhi ug Makagagahom nga Ginoo nga akong ginaalagaran, moingon ako nga kon dili lang tungod sa akong pagtahod kang Jehoshafat nga hari sa Juda, dili gayod ako manumbaling kanimo. Sige, dad-i ako dinhi ug tawo nga makahibalong motukar ug harpa.”
Samtang gitukar ang harpa, gigamhan sa Ginoo si Eliseo, ug miingon siya, “Mao kini ang giingon sa Ginoo: ‘Patubigan ko pag-usab kining yuta. Bisag walay ulan o hangin, mapuno sa tubig kining yuta, ug makainom kamo ug ang inyong mga mananap. Sayon lang kining butanga alang sa Ginoo. Itugyan usab niya kaninyo ang mga Moabihanon. Laglagon ninyo ang ilang maayong mga lungsod nga nalibotan sa mga paril. Pamutlon ninyo ang ilang mga maayong kahoy, sampongan ang tanan nilang mga tuboran, ug daoton ang ilang maayong mga yuta pinaagi sa pagtambak ug mga bato.’ ” Pagkasunod buntag, sa panahon sa paghalad, midagayday ang tubig gikan sa Edom, ug napuno sa tubig ang maong yuta.
Unya, nakabalita ang tanang Moabihanon nga mosulong ang tulo ka hari kanila. Busa gitigom nila ang tanang makahimo na sa pagpakiggira, bata man o tigulang, ug gipahimutang sila sa utlanan sa Moab. Pagbangon nila pagkabuntag, nakita nila ang tubig nga morag dugo sa kapula tungod sa sidlak sa adlaw. Miingon sila, “Dugo kana! Sigurado nga nagaaway ang tulo ka hari ug nagpinatyanay sila. Dali, kuhaon nato ang ilang mga kabtangan!”
Apan pag-abot sa mga Moabihanon sa kampo sa mga Israelinhon, nanggawas ang mga Israelinhon ug midasdas kanila hangtod nga nangikyas sila. Gigukod sila sa mga Israelinhon hangtod sa ilang lugar ug gipamatay. Gipangguba sa mga Israelinhon ang mga lungsod, ug giitsahan ug mga bato ang maayong kaumahan hangtod nga nalukop kini sa mga bato. Gipangsampongan nila ang mga tuboran ug gipangputol ang mga maayong kahoy. Ang Kir Hareset na lang ang nahibilin, apan gilibotan pa gayod nila3:25 gilibotan pa gayod nila: sa literal, gilibotan sa mga tiglambayog. kini ug gipildi.
Pagkakita sa hari sa Moab nga mapildi na sila sa gira, gidala niya ang iyang 700 ka mga tawo nga may mga espada sa paglusot sa mga sundalo sa hari sa Edom, apan napakyas sila. Busa gikuha niya ang iyang kamagulangang anak nga mao unta ang mopuli kaniya ingon nga hari, ug gisunog niya kini sa may paril ingon nga halad. Tungod niini labihan gayod ang kasuko3:27 labihan gayod ang kasuko: Dili mapamatud-an sa Hebreo kon asa gikan kini nga kasuko. batok sa mga Israelinhon, busa gipasagdan nalang nila ang hari sa Moab ug mipauli sila sa ilang nasod.
2 Mga Hari 4:1-37
Ang Lana sa Biyuda
May usa ka biyuda nga ang kanhi niyang bana miyembro sa grupo sa mga propeta. Nangayo siya ug tabang kang Eliseo. Miingon siya, “Patay na ang akong bana nga imong alagad ug nasayod ka nga mitahod siya sa Ginoo. Apan karon, ania ang tawo nga iyang nautangan aron pagkuha sa among duha ka anak nga lalaki aron himuong ulipon.” Miingon si Eliseo kaniya, “Unsa may ikatabang ko kanimo? Sultihi ako, unsay anaa sa imong balay?” Mitubag ang babaye, “Wala gayod, sir, gawas lang sa usa ka gamayng tibod nga lana.” Miingon si Eliseo, “Adtoi ang tanan mong mga silingan ug panghulam ug daghang mga sudlanan. Unya panulod kamo sa imong mga anak sa inyong balay ug sirad-i ninyo ang pultahan. Ibubo ang lana sa tibod ngadto sa tanang sudlanan, ug ilain ang mapuno nga sudlanan.”
Busa mipauli ang babaye ug nanirado sila sa iyang mga anak. Unya gidala sa iyang mga anak ang mga sudlanan ngadto kaniya, ug gibubo niya niini ang lana. Sa dihang napuno na ang tanang sudlanan, miingon siya sa iyang anak, “Hatagi pa ako ug sudlanan.” Mitubag ang iyang anak, “Wala nay sudlanan.” Ug miundang pag-agas ang lana.
Miadto ang babaye kang Eliseo nga alagad sa Dios ug gisuginlan niya kini sa nahitabo. Miingon si Eliseo kaniya, “Lakaw ug ibaligya ang lana ug bayri ang imong mga utang. May mahibilin pa nga kuwarta nga igo nga makabuhi kanimo ug sa imong mga anak.”
Si Eliseo ug ang Babaye nga Taga-Shunem
Usa ka adlaw, miadto si Eliseo sa Shunem. May adunahang babaye didto nga miagda kaniya sa pagkaon. Sukad niadto, kon moagi si Eliseo sa Shunem, mohapit siya sa balay sa babaye aron mokaon.
Unya miingon ang babaye sa iyang bana, “Nahibalo ako nga kining tawo nga kanunay maghapitan dinhi kanato usa ka balaan nga alagad sa Dios. Himoan nato siya ug gamay nga kuwarto sa atop, ug ato kining butangan ug katre, lamisa, bangko, ug suga, aron duna siyay kapuy-an kon moanhi siya dinhi kanato.”
Usa ka adlaw, sa dihang miadto si Eliseo sa Shunem, misaka siya sa kuwarto ug mipahulay didto. Gisugo niya ang iyang sulugoon nga si Gehazi nga tawgon ang babaye. Busa gitawag ni Gehazi ang babaye, ug pag-abot sa babaye, miingon si Eliseo sa iyang sulugoon, “Pangutan-a siya kon unsay atong mahimo alang kaniya, sa iyang maayong pag-atiman kanato. Tingalig aduna siyay buot ihangyo sa hari o sa komander sa mga sundalo.” Mitubag ang babaye, “Dili na kinahanglan, kay maayo ang akong kahimtang dinhi uban sa akong mga katagilungsod.” Nangutana si Eliseo kang Gehazi, “Unsa kahay atong mahimo alang kaniya?” Mitubag si Gehazi, “Wala siyay anak nga lalaki ug tigulang na ang iyang bana.” Miingon si Eliseo, “Tawga siya pag-usab.” Busa gitawag ni Gehazi ang babaye, ug sa nagtindog na siya didto sa pultahan, miingon si Eliseo kaniya, “Sa ingon niini nga panahon sa sunod tuig magkugos ka na ug batang lalaki.” Mitubag ang babaye, “Ayaw pagbakak kanako, sir. Alagad ka sa Dios.”
Ug namabdos gayod ang babaye, ug nanganak kini ug lalaki sa mao gayod nga panahon pagkasunod tuig, sumala sa giingon ni Eliseo kaniya.
Usa ka adlaw, sa dihang dako na ang bata, miadto kini sa iyang amahan nga nagtrabaho didto sa uma uban sa mga mangangani. Ug miingon siya sa iyang amahan, “Sakit kaayo ang akong ulo!” Miingon ang iyang amahan ngadto sa sulugoon, “Dad-a siya ngadto sa iyang inahan!” Busa gidala sa sulugoon ang bata ngadto sa iyang inahan. Gisabak sa inahan ang bata hangtod pagkaudto ug unya namatay. Misaka ang inahan ug gibutang ang patayng lawas sa iyang anak sa katre sa alagad sa Dios. Unya migawas siya sa kuwarto ug gisira ang pultahan.
Gitawag sa babaye ang iyang bana ug giingnan, “Palihog, padad-i ako ug usa ka sulugoon ug usa ka asno aron makadali akog adto sa alagad sa Dios, ug makabalik dayon.” Nangutana ang iyang bana, “Nganong moadto ka man karong adlawa nga dili man kini Pista sa Pagsugod sa Bulan o Adlaw nga Igpapahulay?” Mitubag ang babaye, “Sige lang.” Busa gimuntorahan sa babaye ang asno ug miingon sa iyang sulugoon, “Pagdali! Ug ayaw pahinaya ug dagan ang asno kon dili ako moingon kanimo.”
Busa milakaw sila, ug nakaabot sila sa Bukid sa Carmel, diin atua ang alagad sa Dios. Pagkakita ni Eliseo sa babaye nga didto pa sa unahan, miingon siya sa iyang sulugoon nga si Gehazi, “Tan-awa, anaa ang babaye nga taga-Shunem! Dagan ug tagboa siya ug pangutan-a kon maayo ba ang kahimtang nila sa iyang bana ug anak.” Giingnan sa babaye si Gehazi nga maayo ra ang tanan.
Apan pag-abot niya didto kang Eliseo sa bukid, gikuptan niya ang tiil ni Eliseo. Miduol si Gehazi aron ipalayo siya, apan miingon si Eliseo, “Pasagdi lang siya! Kay anaa siya sa kaguol. Apan gililong kini sa Ginoo kanako; wala niya ako sultihi bahin niini.” Miingon ang babaye, “Sir, wala ako mangayo kanimo ug anak nga lalaki; miingon pa gani ako kanimo nga ayaw ako palaoma.”4:28 palaoma: o, bakaki.
Miingon si Eliseo kang Gehazi, “Pangandam. Dad-a ang akong sungkod ug lakaw! Kon may matagboan ka, ayaw na panimbaya, ug kon may manimbaya kanimo ayaw na pagtubag. Pagdali, ug ibutang dayon ang akong sungkod sa nawong sa bata.” Apan miingon ang inahan sa bata kang Eliseo, “Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo ug kanimo, nga dili gayod ako mopauli kon dili ka mouban kanako.” Busa miuban si Eliseo kaniya.
Nagauna si Gehazi ug gibutang niya ang sungkod sa nawong sa bata, apan wala gayod motingog o molihok ang bata. Busa mibalik si Gehazi sa pagtagbo kang Eliseo ug miingon, “Dili man momata ang bata.”
Sa pag-abot ni Eliseo sa balay, nakita niya nga patay na ang bata nga gipahimutang sa iyang katre. Misulod siya ug gisira ang pultahan, ug nagaampo sa Ginoo. Unya gihap-an niya ang bata, ug gibutang ang iyang baba sa baba sa bata, ang iyang mga mata sa mga mata sa bata, ug ang iyang mga kamot sa mga kamot sa bata. Samtang gihap-an niya ang bata, inanay nga miinit ang lawas niini. Mitindog si Eliseo, ug nagpaso-paso sa kuwarto. Unya gihap-an niya pag-usab ang bata. Nangatsi ang bata sa makapito, unya gibuka niya ang iyang mga mata.
Gitawag ni Eliseo si Gehazi ug giingnan, “Tawga ang iyang inahan.” Busa gitawag kini ni Gehazi. Pag-abot sa babaye miingon si Eliseo kaniya, “Kuhaa ang imong anak.” Misulod ang babaye ug miyukbo sa tiilan ni Eliseo sa pagpasalamat4:37 pagpasalamat: o, pagpasidungog. kaniya. Unya gikuha niya ang iyang anak ug mibiya.
