โยบ 7 – Thai New Contemporary Bible TNCV

Thai New Contemporary Bible

โยบ 7:1-21

1“มนุษย์ไม่ต้องดิ้นรนตรากตรำในโลกเหมือนทหารที่ถูกเกณฑ์หรอกหรือ?

ชีวิตของเขาไม่เหมือนชีวิตลูกจ้างหรอกหรือ?

2เหมือนทาสที่ใฝ่หายามเย็นหลังเลิกงาน

เหมือนลูกจ้างตั้งตารอเวลารับค่าจ้าง

3ข้าก็เช่นกัน ได้รับส่วนปีเดือนอันไร้ผล

ได้รับคืนวันอันทุกข์ลำเค็ญ

4เมื่อข้านอนลงข้าก็คิดว่า ‘อีกนานไหมกว่าจะได้ตื่น?’

ค่ำคืนช่างยืดยาวจริงๆ ข้านอนกระสับกระส่ายจนรุ่งสาง

5ร่างของข้าเต็มไปด้วยหนอนและแผลตกสะเก็ด

ผิวหนังของข้าปริแตกและกลัดหนอง

6“ชีวิตของข้าผ่านไปเร็วกว่ากระสวยของช่างทอ

แล่นไปสู่จุดจบอย่างสิ้นหวัง

7ข้าแต่พระเจ้า โปรดระลึกว่าชีวิตของข้าพระองค์นั้นเพียงอึดใจเดียว

ตาของข้าพระองค์จะไม่เห็นความสุขอีก

8ตาของผู้ที่เห็นข้าพระองค์ตอนนี้ ต่อไปก็จะไม่เห็นอีกแล้ว

พระองค์จะทอดพระเนตรหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ไม่อยู่เสียแล้ว

9เหมือนเมฆสลายตัวและลับหายไป

คนที่ลงไปยังหลุมฝังศพก็ไม่หวนคืนมาอีก

10เขาจะไม่มีวันได้กลับบ้านอีกเลย

เขาจะไม่เป็นที่รู้จักในแถบนั้นอีก

11“ฉะนั้นข้าพระองค์จะไม่นิ่งอยู่

ข้าพระองค์จะพูดออกมาด้วยความทุกข์ระทมใจ

ข้าพระองค์จะพร่ำบ่นด้วยความขมขื่นในดวงวิญญาณ

12ข้าพระองค์เป็นทะเลหรือสัตว์ร้ายแห่งห้วงลึกกระนั้นหรือ

พระองค์จึงทรงวางยามเฝ้าข้าพระองค์ไว้?

13เมื่อข้าพระองค์คิดว่าการนอนหลับจะช่วยปลอบใจ

และฟูกนุ่มๆ จะทำให้ข้าพระองค์คลายทุกข์ที่พร่ำบ่นถึงอยู่

14ถึงกระนั้นพระองค์ก็ยังเขย่าขวัญข้าพระองค์ด้วยความฝัน

ทำให้ข้าพระองค์หวาดหวั่นด้วยนิมิตต่างๆ

15ดังนั้นให้ข้าพระองค์อึดอัดใจและตายไป

ยังดีกว่าอยู่ในร่างกายอย่างนี้ต่อไป

16ข้าพระองค์เบื่อหน่ายชีวิต ข้าพระองค์ไม่ขออยู่ค้ำฟ้า

โปรดทิ้งข้าพระองค์ไว้ตามลำพังเพราะวันเวลาของข้าพระองค์ไม่มีความหมาย

17“มนุษย์นั้นสำคัญไฉนหนอ

พระองค์จึงเอาพระทัยใส่เขาขนาดนั้น?

18ที่พระองค์จะต้องตรวจตราเขาอยู่ทุกเช้า

และทดสอบเขาอยู่ทุกขณะ

19พระองค์จะทรงหันไปทางอื่น

หรือปล่อยข้าพระองค์ไว้ตามลำพังแม้สักครู่เดียวไม่ได้เลยหรือ?

20ข้าแต่พระเจ้าผู้ทรงเฝ้าดูมนุษยชาติ

หากข้าพระองค์ได้ทำบาป ข้าพระองค์ได้ทำอะไรต่อพระองค์เล่า?

เหตุใดทรงกระทำให้ข้าพระองค์ตกเป็นเป้าของพระองค์?

และทำให้ชีวิตข้าพระองค์เป็นภาระแก่พระองค์?7:20 สำเนา MT. ส่วนใหญ่ว่าข้าพระองค์กลายเป็นภาระแก่ตนเอง

21ทำไมหนอพระองค์จึงไม่อภัยความผิดพลั้ง

และยกโทษบาปของข้าพระองค์?

ในเมื่ออีกไม่นานข้าพระองค์ก็จะนอนลงกลางธุลีดิน

พระองค์จะทรงเสาะหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ไม่อยู่เสียแล้ว”