1“ข้าเกลียดชีวิตของข้าเสียจริง
ฉะนั้นข้าจะพร่ำบ่นตามอำเภอใจ
จะระบายความขมขื่นในวิญญาณของข้า
2ข้าจะทูลพระเจ้าว่าขออย่าทรงตัดสินว่าข้าพระองค์ผิดเท่านั้น
โปรดบอกด้วยว่าพระองค์ทรงตั้งข้อหาอะไรต่อข้าพระองค์
3ทรงพอพระทัยหรือที่จะบีบคั้นข้าพระองค์
และไม่ไยดีผู้ที่เป็นหัตถกิจของพระองค์
ในขณะที่ทรงยิ้มให้แผนการของคนชั่วร้าย?
4พระองค์ทรงมีพระเนตรอย่างตาของคนหรือ?
พระองค์ทรงเห็นอย่างมนุษย์หรือ?
5วันของพระองค์เหมือนวันของมนุษย์หรือ?
ปีของพระองค์เหมือนปีของมนุษย์หรือ?
6พระองค์จึงต้องค้นหาความผิดของข้าพระองค์
และขุดคุ้ยบาปของข้าพระองค์
7ทั้งๆ ที่ทราบว่าข้าพระองค์ไม่ได้ทำผิด
และไม่มีใครสามารถช่วยข้าพระองค์จากเงื้อมพระหัตถ์ของพระองค์ได้
8“พระหัตถ์ของพระองค์ทรงสร้างและทรงปั้นข้าพระองค์มา
บัดนี้กลับจะทรงทำลายข้าพระองค์หรือ?
9ขอทรงระลึกว่าพระองค์ทรงปั้นข้าพระองค์ขึ้นมาจากดิน
บัดนี้จะทรงเปลี่ยนข้าพระองค์กลับไปเป็นธุลีดินอีกหรือ?
10พระองค์ไม่ได้ทรงเทข้าพระองค์ลงเหมือนเทน้ำนม
และกวนข้าพระองค์เหมือนเนยแข็งหรือ?
11ทรงห่อหุ้มข้าพระองค์ด้วยเนื้อกับหนัง
และทรงถักร้อยข้าพระองค์เข้าด้วยกันโดยกระดูกกับเส้นเอ็นไม่ใช่หรือ?
12พระองค์ประทานชีวิตให้ และทรงสำแดงความกรุณาแก่ข้าพระองค์
และในการจัดเตรียมของพระองค์ ทรงเฝ้าพิทักษ์รักษาจิตวิญญาณของข้าพระองค์
13“แต่นี่คือสิ่งที่พระองค์ซ่อนไว้ในพระทัย
และข้าพระองค์รู้ว่าพระองค์ทรงดำริเช่นนี้
14คือหากข้าพระองค์ทำบาป พระองค์ทรงเฝ้าดูอยู่
และไม่ปล่อยให้ข้าพระองค์ลอยนวลไปได้
15หากข้าพระองค์ทำผิด วิบัติก็เกิดกับข้าพระองค์!
ถึงแม้ข้าพระองค์ไม่ผิด ข้าพระองค์ก็ยังไม่อาจโงหัวขึ้นมาได้
เพราะข้าพระองค์รู้สึกอัปยศอดสูยิ่งนัก
และจมอยู่ใน10:15 หรือและตระหนักถึงห้วงความทุกข์ทรมานของข้าพระองค์
16หากข้าพระองค์เงยหน้าขึ้น พระองค์ก็ทรงย่างเข้าหาเหมือนราชสีห์
และแสดงฤทธิ์อำนาจอันน่าครั่นคร้ามของพระองค์ต่อข้าพระองค์
17พระองค์ทรงเบิกพยานใหม่ๆ มากล่าวหาข้าพระองค์
และกริ้วข้าพระองค์มากยิ่งขึ้น
กองกำลังของพระองค์ถาโถมเข้าใส่ข้าพระองค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
18“ถ้าเช่นนั้นพระองค์ทรงนำข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์มารดาทำไม?
ข้าพระองค์อยากจะตายตั้งแต่ยังไม่มีใครเห็น
19ถ้าเพียงแต่ข้าพระองค์ไม่เคยเกิดมาเป็นตัวเป็นตน
หรือพอออกจากครรภ์มารดาก็ตรงดิ่งไปสู่หลุมฝังศพเลย!
20ชีวิตสั้นๆ ของข้าพระองค์ใกล้จะดับแล้วไม่ใช่หรือ?
ขอทรงหันไปจากข้าพระองค์เถิด เผื่อข้าพระองค์อาจจะมีเวลาชื่นใจสักชั่วขณะหนึ่ง
21ก่อนจะไปสู่ที่ที่ไปแล้วไม่ได้กลับมาอีก
สู่ดินแดนแห่งความหม่นหมองและเงามืดมิด10:21 หรือและเงาแห่งความตายเช่นเดียวกับข้อ 22
22ดินแดนแห่งค่ำคืนอันมืดสนิท
มีแต่เงามืดมิดและความวุ่นวาย
ที่ซึ่งแม้แต่ความสว่างก็ยังเหมือนความมืด”
Иов обвиняет Бога в несправедливости
1Мне опротивела жизнь;
дам волю моей жалобе,
в горечи души буду говорить.
2Я Богу скажу: «Не осуждай меня.
Скажи же, что Ты против меня имеешь?»
3Или Тебе нравится быть жестоким,
презирать создание Твоих рук,
одобряя замыслы нечестивых?
4Разве плотские у Тебя глаза?
Разве смотришь Ты, словно смертный смотрит?
5Разве Твои дни, как дни смертных,
и года, как у человека,
6что Ты торопишься найти мою вину
и выискать мой грех –
7хоть и знаешь, что я невиновен?
Никто меня от Тебя не спасет.
8Руки Твои вылепили и создали меня,
а теперь Ты губишь меня?
9Вспомни, что Ты вылепил меня, как из глины.
Неужели ныне вернешь меня в прах?
10Не Ты ли излил меня, как молоко,
и сгустил меня, как творог;
11одел меня кожей и плотью,
скрепил костями и жилами?
12Ты мне жизнь даровал и явил мне милость,
и Твоей заботой хранился мой дух.
13Но вот то, что Ты в сердце Своем сокрыл,
и я знаю, что Ты это задумал:
14если я согрешу, Ты выследишь
и не отпустишь мне грех.
15Если я виновен – горе мне!
Но если и прав, мне головы не поднять,
потому что горю от стыда
и пресыщен бедствием.
16Если голову подниму,
Ты бросаешься на меня, как лев,
вновь и вновь устрашая меня Своей силой.
17Приводишь новых свидетелей против меня,
умножаешь против меня Свой гнев,
и все новые и новые войска бросаешь на меня.
Иов просит Бога отступить от него
18Зачем Ты вывел меня из чрева?
Лучше бы я умер, и никто не увидел бы меня.
19Как бы я хотел никогда не жить,
сразу из утробы перенестись в могилу!
20Разве дни моей жизни не кратки?
Отступи от меня, чтобы утешиться мне на миг,
21прежде чем в путь безвозвратный отправлюсь,
в край мрака и смертной мглы,
22в землю кромешной ночи,
в тот неустроенный край смертной мглы,
где сам свет подобен тьме.