เพลงคร่ำครวญ 2 – TNCV & CARS

Thai New Contemporary Bible

เพลงคร่ำครวญ 2:1-22

2 ในภาษาฮีบรู บทนี้เป็นบทกวีที่แต่ละข้อขึ้นต้นด้วยตัวอักษรฮีบรูเรียงตามลำดับ 1โอ เมฆแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า

ปกคลุมเหนือธิดาแห่งศิโยน!2:1 หรือองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงทำต่อธิดาแห่งศิโยนด้วยพระพิโรธ / อย่างดูหมิ่นยิ่งนัก

พระองค์ทรงเหวี่ยงความโอ่อ่าตระการของอิสราเอล

จากฟ้าลงดิน

ในวันแห่งพระพิโรธ

พระองค์ไม่ได้ทรงระลึกถึงแท่นรองพระบาทของพระองค์

2องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำลาย

ที่อาศัยทุกแห่งของยาโคบอย่างไร้ความปรานี

พระองค์ทรงทลายที่มั่นทั้งหลายของธิดาแห่งยูดาห์2:2 คือ ชาวเยรูซาเล็ม เช่นเดียวกับที่อื่นๆ ในพระธรรมเล่มนี้

ด้วยพระพิโรธของพระองค์

ทรงนำอาณาจักรและเหล่าเจ้านายของยูดาห์

ตกต่ำลงมาถึงดินอย่างน่าอัปยศอดสู

3พระองค์ทรงล้มล้างอำนาจทั้งสิ้น2:3 ภาษาฮีบรูว่าเขาสัตว์ทุกเขาเขาสัตว์ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของกำลังของอิสราเอล

ด้วยพระพิโรธอันรุนแรงของพระองค์

พระองค์ทรงเพิกถอนการปกป้องรักษา

เมื่อศัตรูรุกเข้ามาโจมตี

ทรงเผาผลาญยาโคบเหมือนเปลวไฟลุกโชน

ซึ่งแผดเผาทุกสิ่งที่อยู่รอบๆ มัน

4พระองค์ทรงน้าวคันศรเหมือนทรงเป็นศัตรู

พระหัตถ์ขวาของพระองค์เตรียมพร้อมจะปล่อยลูกศร

ทรงประหารทุกคนผู้เป็นที่ชื่นตาชื่นใจ

เหมือนทรงเป็นศัตรู

ทรงระบายพระพิโรธเหมือนไฟ

แผดเผาเต็นท์ของธิดาแห่งศิโยน

5องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นเหมือนศัตรู

พระองค์ทรงกลืนกินอิสราเอลให้สิ้นไป

ทรงกวาดล้างปราสาทราชวัง

และทรงทำลายที่มั่นต่างๆ ในอิสราเอล

ทรงทำให้การร้องไห้คร่ำครวญทวีเพิ่มขึ้น

สำหรับธิดาแห่งยูดาห์

6พระองค์ทรงทิ้งที่ประทับของพระองค์ให้รกร้างดั่งสวนร้าง

ทรงทำลายสถานนมัสการของพระองค์

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำให้ศิโยนหลงลืม

เทศกาลตามกำหนดและสะบาโตทั้งหลาย

พระองค์ทรงเขี่ยทั้งกษัตริย์และปุโรหิตทิ้ง

ด้วยพระพิโรธอันรุนแรงของพระองค์

7องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปฏิเสธแท่นบูชา

และทอดทิ้งสถานนมัสการของพระองค์

พระองค์ทรงมอบกำแพงปราสาทราชวัง

ไว้ในมือของศัตรู

เหล่าศัตรูส่งเสียงโห่ร้องในพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า

ราวกับวันฉลองตามเทศกาล

8องค์พระผู้เป็นเจ้าตั้งพระทัย

ที่จะทลายกำแพงล้อมรอบธิดาแห่งศิโยน

พระองค์ทรงพิจารณาโทษอย่างถี่ถ้วน2:8 ภาษาฮีบรูว่าพระองค์ทรงคลี่สายวัดออก

ไม่ได้ทรงยั้งพระหัตถ์จากการทำลายล้าง

ทรงทำให้เชิงเทินและกำแพง

พังทลายไปด้วยกันต่อหน้าพระองค์

9ประตูทั้งหลายของเยรูซาเล็มทรุดจมดิน

ลูกกรงประตูทั้งหลายหักทลาย

กษัตริย์และบรรดาเจ้านายตกเป็นเชลยในชาติต่างๆ

บทบัญญัติสูญสิ้นไปแล้ว

และผู้เผยพระวจนะทั้งหลายไม่ได้รับนิมิต

จากองค์พระผู้เป็นเจ้าอีกต่อไป

10เหล่าผู้อาวุโสของเยรูซาเล็ม

นั่งซึมอยู่ที่พื้นท่ามกลางความเงียบสงัด

โปรยฝุ่นธุลีบนศีรษะ

และนุ่งห่มผ้ากระสอบ

บรรดาหญิงสาวแห่งเยรูซาเล็ม

ซบหน้าลงกับพื้นด้วยความอับอาย

11นัยน์ตาของข้าพเจ้าหมองช้ำเพราะการร้องไห้

ข้าพเจ้าทุกข์ระทมอยู่ภายใน

ดวงใจของข้าพเจ้าแหลกสลาย

เพราะพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกทำลาย

เพราะลูกเล็กเด็กแดงเป็นลม

อยู่ตามถนนหนทางในเมือง

12“แม่จ๋า ไหนล่ะอาหาร?”

เด็กๆ เอ่ยกับแม่

ขณะหมดแรง

เหมือนคนบาดเจ็บกลางถนน

ขณะชีวิตหลุดลอยไป

จากอ้อมอกแม่

13ธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย2:13 คือ ชาวเยรูซาเล็ม

เราจะพูดอะไรเพื่อเจ้าได้?

เราจะเปรียบเจ้ากับอะไรหนอ?

ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยนเอ๋ย2:13 คือ ชาวเยรูซาเล็ม เช่นเดียวกับที่อื่นๆ ในพระธรรมเล่มนี้

เราจะเทียบเจ้ากับสิ่งใดดี

เพื่อจะปลอบโยนเจ้าได้?

บาดแผลของเจ้าลึกดั่งทะเล

ใครเล่าจะเยียวยารักษาเจ้าได้?

14นิมิตของเหล่าผู้เผยพระวจนะของเจ้า

ล้วนจอมปลอมไร้ค่า

พวกเขาไม่ได้ตีแผ่บาปของเจ้า

ทำให้เจ้าต้องตกเป็นเชลยต่อไป

พระดำรัสที่พวกเขาแจ้งเจ้านั้น

จอมปลอมและพาให้หลงผิด

15คนทั้งปวงที่ผ่านไปมา

ตบมือเยาะเย้ยเจ้า

พวกเขาถากถางและส่ายศีรษะ

สมเพชธิดาแห่งเยรูซาเล็มว่า

“นี่น่ะหรือกรุงที่ได้รับการขนานนาม

ว่างามเพียบพร้อม

เป็นความชื่นชมยินดีของคนทั้งโลก?”

16ศัตรูทั้งปวงของเจ้า

อ้าปากเย้ยหยันเจ้า

ส่งเสียงเยาะเย้ย ยิงฟันใส่

และกล่าวว่า “ในที่สุดเราก็ทำลายเจ้าลงได้

นี่เป็นวันที่เรารอคอยมานาน

เราอยู่มาจนได้เห็นสิ่งนี้เกิดขึ้น”

17องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำตามที่ดำริไว้

ทรงทำให้สำเร็จตามที่ลั่นวาจาไว้

ซึ่งพระองค์มีประกาศิตไว้เมื่อนานมาแล้ว

พระองค์ทรงล้มเจ้าลงโดยไม่ปรานี

ทรงยอมให้ศัตรูลิงโลดอยู่เหนือเจ้า

พระองค์ทรงเชิดชูพลัง2:17 ภาษาฮีบรูว่าเขาสัตว์ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของกำลังของศัตรูของเจ้า

18จิตใจของพวกเขา

ร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้า

ปราการของธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย

ให้น้ำตาของเจ้าหลั่งไหลดั่งแม่น้ำ

ตลอดทั้งวันทั้งคืน

อย่าได้หยุดหย่อน

อย่าให้ตาของเจ้าได้พักเลย

19จงลุกขึ้นร่ำไห้ในยามค่ำคืน

ตั้งแต่เริ่มมืด

จงระบายความในใจของเจ้าออกมาเหมือนสายน้ำ

ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า

จงชูมือขึ้นอ้อนวอนพระองค์

เพื่อชีวิตลูกเล็กเด็กแดงทั้งหลายของเจ้า

ซึ่งเป็นลมไปเพราะความหิวโหย

อยู่ทุกหัวถนน

20“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงทอดพระเนตรและใคร่ครวญเถิด

พระองค์ทรงเคยทำเช่นนี้แก่ใครบ้าง?

ควรหรือที่คนเป็นแม่จะกินเลือดเนื้อเชื้อไขของตน

คือบรรดาลูกในไส้ที่ตนฟูมฟักเลี้ยงดูมา?

ควรหรือที่ปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะจะถูกฆ่า

ในสถานนมัสการขององค์พระผู้เป็นเจ้า?

21“ทั้งคนหนุ่มคนแก่ทั้งหลาย

นอนคลุกฝุ่นอยู่ด้วยกันกลางถนน

คนหนุ่มคนสาวของข้าพระองค์

ล้มตายด้วยคมดาบ

พระองค์ทรงประหารพวกเขาในวันแห่งพระพิโรธ

ทรงเข่นฆ่าพวกเขาโดยไม่ปรานี

22“พระองค์ทรงระดมความอกสั่นขวัญแขวนรอบด้านเข้าใส่ข้าพระองค์

เหมือนเกณฑ์คนมาในวันงานเลี้ยงตามเทศกาล

ในวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า

ไม่มีใครหนีรอดหรือรอดชีวิตไปได้เลยแม้สักคนเดียว

ศัตรูของข้าพระองค์ได้ทำลายล้าง

บรรดาผู้ที่ข้าพระองค์ฟูมฟักเลี้ยงดูมา”

Священное Писание

Плач 2:1-22

Всевышний наказывает Иерусалим

1О, как навис гнев Владыки над дочерью Сиона,

словно грозовые тучи!

С небес сбросил на землю

красу Исраила

и не вспомнил о храме, подножии для ног Своих,

в день гнева Своего.

2Без пощады поглотил Владыка

все жилища потомков Якуба,

в гневе Своём Он разрушил

твердыни дочери Иуды.

Он отверг царство

и в нечестии поверг вождей его на землю.

3В свирепом гневе Он сокрушил

все силы2:3 Букв.: «все рога». Рог был символом могущества, власти и силы. Исраила.

Он отвёл Свою правую руку,

не защитил от наступающего врага.

Он воспылал в Якубе2:3 То есть в Исраиле., как пламя,

что пожирает всё вокруг.

4Подобно врагу, Он натянул Свой лук,

занёс Свою правую руку, словно недруг.

Он сразил всех, кем любовались,

излил Свой гнев, как огонь,

на священный шатёр дочери Сиона.

5Владыка стал подобен врагу,

поглотил Он Исраил;

уничтожил все дворцы его

и разрушил твердыни его.

Он умножил плач и причитание

дочери Иуды.

6Разорил Он шатёр Свой, как шалаш в огороде2:6 См. также Ис. 1:8.,

Он разрушил место собрания Своего.

Вечный заставил Сион забыть

праздники и субботы2:6 Суббота – седьмой день недели у иудеев, день, посвящённый Вечному. В этот день, согласно повелению Вечного, исраильский народ должен был отдыхать и совершать ритуальные жертвоприношения (см. Исх. 31:12-17; Чис. 28:9-10)..

В свирепом гневе Он отверг

царя и священнослужителя.

7Владыка отверг Свой жертвенник

и оставил Своё святилище;

отдал Он в руки врагов

стены дворцов Сиона.

Неприятели подняли шум в доме Вечного,

словно в праздничный день.

8Вечный решил разрушить

стену дочери Сиона;

Он тщательно всё спланировал2:8 Букв.: «Он протянул мерную нить». Мерная нить, обычно используемая в строительстве, здесь становится символом разрушения.

и не удержал Своей руки от разорения.

Рыдали и стены, и внешние укрепления,

изнывая вместе.

9Ворота её втоптаны в землю,

их засовы Он сломал и уничтожил.

Царь и вожди её в изгнании

среди чужих народов.

Нет больше Закона,

и пророки её не получают видений от Вечного.

10Старцы дочери Сиона

сидят безмолвно на земле,

посыпали прахом головы свои

и оделись в рубище.

Девы Иерусалима

опустили лица свои к земле.

Плач Иеремии об Иерусалиме

11Глаза мои ослабли от слёз,

душа моя мается

и сердце разрывается на части

из-за гибели народа моего,

из-за того, что дети и грудные младенцы

теряют сознание на улицах городских.

12Они говорят своим матерям:

«Дайте нам есть и пить!» –

теряя сознание, подобно раненым,

на улицах городских,

испуская дух

на руках своих матерей.

13Что скажу я тебе?

С чем тебя сравню,

о дочь Иерусалима?

Чему уподоблю тебя,

чтоб я мог утешить тебя,

о девственная дочь Сиона?

Рана твоя глубока, как море;

кто может исцелить тебя?

14Видения твоих пророков

были ложными и пустыми.

Они не раскрывали твой грех,

иначе предотвратили бы твоё пленение.

Их пророчества были ложными

и вводили тебя в заблуждение.

15Руками всплёскивают все проходящие мимо,

качают головой и глумятся

над дочерью Иерусалима:

«Не этот ли город называли

совершенством красоты,

радостью всей земли?»

16Все враги твои широко разинули

пасть свою на тебя.

Они глумятся и скрежещут зубами, говоря:

«Мы поглотили её!

Вот день, который мы так ждали,

вот и дожили мы, вот и увидели!»

17Вечный исполнил Свой замысел,

исполнил слово Своё,

провозглашённое в древние дни.

Разгромил Он тебя без пощады

и позволил врагу злорадствовать над тобою;

Он возвысил2:17 Букв.: «вознёс рог». неприятелей твоих.

18Сердца людей взывают к Владыке.

О стена дочери Сиона,

день и ночь проливай слёзы ручьём,

не давай покоя себе,

не давай отдыха глазам твоим!

19Вставай и взывай ночью,

снова и снова.

Изливай сердце своё, как воду,

в присутствии Владыки.

Простирай свои руки к Нему

и моли о жизни детей своих,

теряющих сознание от голода

на всех перекрёстках.

Стон Иерусалима

20– Взгляни, Вечный, и посмотри,

с кем Ты когда-либо поступал так,

чтобы женщины ели своих детей,

младенцев, вскормленных ими?

Чтобы убивали священнослужителя и пророка

в святилище Владыки?

21Дети и старики лежат в пыли на улицах,

мои юноши и девушки пали от меча.

Убивал Ты их в день гнева Своего,

заколал их без пощады.

22Ты отовсюду, как на праздник,

созвал на меня ужасы.

В день гнева Вечного

никто не спасся и не уцелел.

Тех, о ком я заботилась и кого растила,

погубил мой враг.