อิสยาห์ 47 – TNCV & HLGN

Thai New Contemporary Bible

อิสยาห์ 47:1-15

บาบิโลนล่มสลาย

1“ธิดาพรหมจารีแห่งบาบิโลน47:1 คือชาวบาบิโลน

จงนั่งลงคลุกฝุ่นเถิด

จงนั่งลงกับพื้นโดยปราศจากบัลลังก์

ธิดาแห่งชาวบาบิโลน47:1 คือชาวบาบิโลนเช่นเดียวกับข้อ 547:1 หรือธิดาแห่งชาวเคลเดียคือเคลเดียเช่นเดียวกับข้อ 5

เจ้าจะไม่ได้รับการขนานนาม

ว่าบอบบางน่าทะนุถนอมอีกต่อไป

2จงเอาโม่หินมาโม่แป้งเถิด

ปลดผ้าคลุมหน้าของเจ้าออก

จงถลกกระโปรงเผยให้เห็นขา

และเดินลุยน้ำไป

3เจ้าจะเปลือยเปล่า

และอัปยศอดสู

เราจะแก้แค้นเจ้า

จะไม่ละเว้นผู้ใดเลย”

4พระผู้ไถ่ของเราผู้ทรงพระนามว่าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์

เป็นองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล

5“ธิดาแห่งชาวบาบิโลนเอ๋ย

ไปนั่งเงียบๆ ในความมืดมนเถิด

เจ้าจะไม่ได้ชื่อว่า

นางพญาแห่งราชอาณาจักรทั้งหลายอีกต่อไป

6เราโกรธเคืองประชากรของเรา

และเหวี่ยงมรดกของเราทิ้ง

เรามอบเขาไว้ในมือเจ้า

และเจ้าก็ไม่ได้เมตตาปรานีเขา

แม้แต่คนเฒ่าคนแก่

เจ้าก็บังคับให้แบกแอกหนักอึ้ง

7เจ้ากล่าวว่า ‘ข้าจะเป็นนางพญา

ตลอดไปเป็นนิตย์!’

แต่เจ้าไม่ได้พิจารณาสิ่งเหล่านี้

ไม่ได้ใคร่ครวญสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น

8“ฉะนั้นจงฟังเถิด เจ้าคนเสเพล

ผู้เอกเขนกอยู่อย่างปลอดภัย

และบอกตัวเองว่า

‘ข้านี่แหละ ไม่มีใครอื่นนอกจากข้า

ข้าจะไม่มีวันเป็นม่าย

หรือต้องสูญเสียลูก’

9ทั้งสองสิ่งนี้จะจู่โจมเจ้า

ในชั่วพริบตา ภายในวันเดียว

ทั้งความเป็นม่ายและการสูญเสียลูก

มันจะมาถึงเจ้าเต็มขนาด

ทั้งๆ ที่เจ้ามีเวทมนตร์

และคาถาอาคมขลัง

10เจ้าวางใจในความชั่วร้ายของเจ้า

และพูดว่า ‘ไม่มีใครเห็นเราหรอก’

สติปัญญาและความรู้ของเจ้าพาเจ้าหลงเจิ่น

เมื่อเจ้าบอกตัวเองว่า

‘ข้านี่แหละ ไม่มีใครอื่นนอกจากข้า’

11ภัยพิบัติจะมาถึงเจ้า

และเจ้าจะไม่รู้ว่าต้องขจัดปัดเป่ามันไปอย่างไร

ภัยพิบัติจะตกแก่เจ้า

ซึ่งเจ้าไม่อาจไถ่ถอน

หายนะซึ่งเจ้าไม่อาจเล็งเห็นล่วงหน้า

จะมาถึงเจ้าโดยฉับพลัน

12“จงเล่นคาถาอาคมของเจ้า

และร่ายเวทมนตร์ทั้งหลายต่อไปเถิด

อย่างที่เจ้าทำมาตั้งแต่เด็ก

บางทีเจ้าอาจจะทำสำเร็จ

บางทีเจ้าอาจจะบันดาลความน่าสะพรึงกลัว

13คำปรึกษาทั้งสิ้นที่เจ้าได้รับ มีแต่จะทำให้เจ้าทรุดโทรมไป!

ให้นักโหราศาสตร์ทั้งหลายของเจ้าออกมา

ให้นักดูดาวทั้งหลายซึ่งทำนายโชคชะตาราศีแต่ละเดือน

มาช่วยเจ้าให้พ้นจากสิ่งที่จะเกิดขึ้น

14แน่นอน พวกเขาเป็นเหมือนตอข้าว

ไฟจะเผาผลาญเขาสิ้น

เขาไม่อาจจะช่วยแม้แต่ตัวเอง

ให้พ้นจากฤทธิ์ของเปลวไฟ

นี่ไม่ใช่ถ่านไฟให้ผิงกาย

ไม่ใช่ไฟซึ่งทำให้อุ่นสบาย

15คนเหล่านี้ที่เจ้าร่วมงาน

และติดต่อมาตั้งแต่เยาว์วัย

ก็ทำให้เจ้าได้แค่นี้เอง

พวกเขาแต่ละคนหลงไปตามความผิดพลาดของตน

ไม่มีสักคนเดียวที่สามารถช่วยเจ้าได้

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 47:1-15

Ang Pagkalaglag sang Babilonia

1Nagsiling ang Ginoo, “Magapungko ka sa duta, Babilonia. Magapungko ka nga wala sing trono. Ikaw nga pareho sa birhen nga babayi indi na pagtawgon nga mahinhin kag maluming. 2Ulipon ka na subong, gani magkuha ka sang galingan kag maggaling sang trigo. Huksa ang imo belo, kag alsaha ang imo bayo agod makita ang imo paa samtang nagatabok ka sa suba. 3Makita ang imo pagkahublas kag mahuy-an ka. Magatimalos ako sa imo kag indi ko ikaw pagkaluoyan.”47:3 indi ko ikaw pagkaluoyan: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini.

4Ang aton Manluluwas, nga ang iya ngalan Ginoo nga Makagagahom, amo ang Balaan nga Dios sang Israel.

5Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Babilonia, magpungko ka sing malinong sa madulom nga lugar. Indi ka na pagtawgon nga rayna sang mga ginharian. 6Naakig ako sa katawhan nga akon ginpanag-iyahan, kag ginsikway ko sila. Gani gintugyan ko sila sa imo kamot, kag wala mo sila pagkaluoyi. Bisan gani ang mga tigulang sa ila ginpintasan mo. 7Nagsiling ka pa nga ang imo pagkarayna wala sing katapusan! Pero wala mo paghunahunaa ining imo mga ginhimo kag kon ano ang mangin resulta sini sa imo. 8Gani karon pamatii ini, ikaw nga mahilig sa pagpangalipay kag nagahunahuna nga indi ka maano. Nagasiling ka sa imo kaugalingon nga ikaw ang Dios, kag wala na sing iban pa. Nagahunahuna ka nga indi ka gid mabalo ukon madulaan sang mga anak.47:8 Nagahunahuna… anak: Siguro ang buot silingon, nagahunahuna siya nga indi siya madulaan sang manugprotektar ukon manugbulig. 9Pero sa hinali lang matabo ini sa imo: Mabalo ka kag madulaan sang mga anak. Matabo gid ini tanan sa imo bisan madamo ka pa sang nahibaluan nga madyik ukon binabaylan. 10Nagasalig ka nga indi ka maano sa imo pagkamalaot, kay nagahunahuna ka nga wala sing may nakakita sa imo. Ang imo kaalam kag ihibalo nagapatalang sa imo, kag nagatulod sa imo sa pagsiling, ‘Ako ang Dios, kag wala na sing iban pa.’ 11Gani magaabot sa imo ang katalagman kag indi ka makahibalo kon paano mo ini matabog sang imo nga madyik. Magaabot sa imo ang kalamidad nga indi mo mabayaran agod mag-untat. Hinali lang nga magaabot sa imo ang kalaglagan nga wala mo ginahunahuna. 12Sige, padayuna ang imo mga madyik kag mga binabaylan nga imo ginahimo halin sang bata ka pa. Basi pa lang magmadinalag-on ka, ukon basi pa lang kulbaan ang imo mga kaaway. 13Ginakapoy ka na sa imo madamo nga mga padihot. Pabuliga sa imo ang imo mga tinawo nga nagatuon parte sa mga bituon kag nagatagna kada bulan sang mga butang nga matabo sa imo. 14Sa pagkamatuod, pareho lang sila sa dagami nga dali lang masunog. Indi gani sila makaluwas sang ila kaugalingon sa kalayo. Indi puwede makapainit-init sa sini nga kalayo, kay puwerte ini kainit. 15Ti ano ang mahimo sang mga tawo nga ginapangayuan mo sang laygay halin sang bata ka pa? Ang kada isa sa ila nagtalang kag indi sila makaluwas sa imo.