1โยเซฟโผเข้าไปหาร่างของบิดา ร้องไห้และจูบเขา 2หลังจากนั้นโยเซฟจึงสั่งให้บรรดาหมอซึ่งรับใช้ตนอยู่นั้นอาบยารักษาศพอิสราเอลบิดาของเขาไว้ พวกหมอก็อาบยารักษาศพอิสราเอล 3การอาบยานี้ใช้เวลาสี่สิบวันเต็ม และชาวอียิปต์ก็ไว้ทุกข์ให้อิสราเอลเจ็ดสิบวัน
4เมื่อเวลาไว้ทุกข์สิ้นสุดลงแล้ว โยเซฟก็พูดกับข้าราชสำนักของฟาโรห์ว่า “หากเราเป็นที่โปรดปรานในสายตาของท่าน โปรดทูลฟาโรห์แทนเราว่า 5‘บิดาของโยเซฟให้เขาสาบานและกล่าวกับเขาว่า “เรากำลังจะตาย จงฝังเราไว้ในสุสานที่เราขุดไว้เพื่อตนเองในคานาอัน” บัดนี้เราขอประทานอนุญาตไปฝังศพบิดาแล้วจะกลับมา’ ”
6ฟาโรห์ตรัสว่า “จงไปฝังศพบิดาตามที่สาบานไว้เถิด”
7ดังนั้นโยเซฟจึงไปฝังศพบิดาพร้อมข้าราชบริพารทั้งสิ้นของฟาโรห์ได้แก่ ผู้มีเกียรติของราชสำนักและผู้มีเกียรติทั้งปวงของอียิปต์ 8รวมทั้งสมาชิกทุกคนในครัวเรือนของโยเซฟ พวกพี่น้องและคนในครัวเรือนของบิดา มีเพียงเด็กๆ และฝูงสัตว์ทั้งหลายยังอยู่ที่โกเชน 9ขบวนรถม้าศึกและพลม้า50:9 หรือพลรถม้าก็ติดตามโยเซฟไปด้วย ขบวนผู้ติดตามใหญ่โตเป็นกองทัพ
10เมื่อพวกเขามาถึงลานนวดข้าวที่อาทาดใกล้แม่น้ำจอร์แดน พวกเขาก็ร้องไห้คร่ำครวญอย่างขมขื่นเสียงดังมาก โยเซฟไว้ทุกข์ให้บิดาเจ็ดวัน 11เมื่อชาวคานาอันผู้อาศัยอยู่ที่นั่นเห็นการไว้ทุกข์ที่ลานนวดข้าวที่อาทาด พวกเขาพูดกันว่า “ชาวอียิปต์เหล่านี้กำลังประกอบพิธีไว้ทุกข์ครั้งใหญ่” จึงเรียกชื่อสถานที่ใกล้แม่น้ำจอร์แดนนั้นว่าอาเบลมิสราอิม50:11 แปลว่าการไว้อาลัยของชาวอียิปต์
12ดังนั้นบุตรชายทั้งหลายของยาโคบจึงได้ปฏิบัติตามคำสั่งของเขา 13พวกเขานำศพของยาโคบมายังดินแดนคานาอันและฝังไว้ในถ้ำที่อยู่ในทุ่งนาชื่อมัคเปลาห์ใกล้มัมเร ซึ่งอับราฮัมซื้อไว้เป็นที่ฝังศพจากเอโฟรนชาวฮิตไทต์พร้อมกับทุ่งนา 14หลังจากฝังศพบิดาแล้ว โยเซฟจึงกลับไปยังอียิปต์พร้อมพี่น้องและทุกคนที่ติดตามมาร่วมพิธีฝังศพบิดาของเขา
โยเซฟให้ความมั่นใจแก่พวกพี่ชาย
15เมื่อบรรดาพี่ชายของโยเซฟเห็นว่าบิดาเสียชีวิตแล้ว พวกเขาจึงพูดกันว่า “จะทำอย่างไรถ้าโยเซฟยังผูกใจเจ็บและจะแก้แค้นพวกเราเพราะสิ่งเลวร้ายที่พวกเราได้ทำกับเขาไว้” 16เขาจึงส่งคนไปบอกโยเซฟว่า “บิดาของท่านได้สั่งเสียก่อนจะตายว่า 17‘ขอให้เจ้าไปบอกโยเซฟว่า เราขอร้องให้เจ้าอภัยบาปอันเลวร้ายที่พวกพี่ได้ทำไม่ดีกับเจ้า’ บัดนี้ขอท่านกรุณาให้อภัยบาปของผู้รับใช้พระเจ้าของบิดาของท่านเถิด” เมื่อโยเซฟได้ฟังดังนั้นก็ร้องไห้
18แล้วพวกพี่ชายก็เข้ามาคุกเข่าต่อหน้าโยเซฟ กล่าวว่า “พวกเราเป็นทาสของท่าน”
19แต่โยเซฟบอกพวกพี่ชายว่า “อย่ากลัวเลย เราไม่ใช่พระเจ้า 20พวกท่านมุ่งร้ายต่อเราก็จริง แต่พระเจ้าทรงประสงค์ให้เกิดผลดีดังที่เป็นอยู่นี้ คือการช่วยชีวิตคนเป็นอันมากไว้ได้ 21ฉะนั้นอย่ากลัวไปเลย เราจะเลี้ยงดูพวกท่านและลูกๆ ของท่าน” และโยเซฟก็ให้ความมั่นใจและพูดให้พวกเขาใจชื้น
โยเซฟสิ้นชีวิต
22โยเซฟและครอบครัวของบิดายังคงอาศัยอยู่ในอียิปต์ต่อไป เขามีอายุถึง 110 ปี 23ได้เห็นหลานๆ ของเอฟราอิมซึ่งเป็นรุ่นที่สามและลูกๆ ของมาร์คี50:23 แปลว่าคนที่ถูกขาย ผู้เป็นบุตรมนัสเสห์ โยเซฟรับลูกๆ ของมาร์คีเป็นลูกบุญธรรมโดยอุ้มมาวางบนตักของโยเซฟเมื่อพวกเขาเกิด
24โยเซฟบอกพวกพี่น้องว่า “เรากำลังจะตาย แต่พระเจ้าจะเสด็จมาช่วยพวกท่านอย่างแน่นอน พระองค์จะพาพวกท่านออกจากดินแดนนี้ไปยังดินแดนซึ่งทรงสัญญาโดยปฏิญาณไว้กับอับราฮัม อิสอัค และยาโคบ” 25แล้วโยเซฟจึงขอให้ลูกหลานอิสราเอลกล่าวปฏิญาณ และโยเซฟกล่าวอีกว่า “พระเจ้าจะเสด็จมาช่วยพวกท่านอย่างแน่นอน แล้วพวกท่านต้องนำกระดูกของเราออกจากดินแดนนี้”
26โยเซฟสิ้นชีวิตเมื่ออายุได้ 110 ปี และหลังจากพวกเขาอาบยาศพแล้วก็บรรจุศพไว้ในโลงที่อียิปต์
安葬雅各
1約瑟伏在父親身上痛哭，親吻他， 2然後吩咐醫生用香料保存父親的遺體。醫生遵命而行， 3按照常例花了四十天用香料處理遺體。埃及人為他哀悼七十天。
4哀悼的日子完了，約瑟對法老宮中的人說：「如果你們恩待我， 5請告訴法老，我父親死前要我起誓把他葬在迦南他自己預備好的墳地。請准許我到迦南去安葬我父親，我辦完喪事就回來。」 6法老說：「去按照你的誓言埋葬你父親吧。」 7於是，約瑟啟程去埋葬他的父親，隨行的有法老所有的臣僕和埃及所有的達官顯貴， 8以及約瑟全家、他的眾弟兄和雅各的家眷，只有他們的孩子和牛羊仍然留在歌珊。 9隨行的還有大隊車輛和騎兵，人數眾多。 10他們來到約旦河附近的亞達麥場，在那裡痛哭哀悼。約瑟為父親哭喪七天。 11迦南人看見他們在亞達麥場痛哭，就說：「埃及人在痛哭哀悼。」因此，約旦河附近的那個地方叫亞伯·麥西50·11 「亞伯·麥西」意思是「埃及人在哀哭」。。 12雅各的兒子們遵照父親的遺言， 13把父親的遺體帶回迦南，安葬在幔利附近、麥比拉田間的洞裡。洞和田地都是亞伯拉罕向赫人以弗崙買來作墳地的。 14葬禮之後，約瑟就跟眾弟兄和一切隨行的人返回埃及。
上帝的美好旨意
15約瑟的哥哥們見父親死了，就說：「約瑟會不會懷恨在心，因我們以前惡待他而報復我們呢？」 16於是，他們派人去對約瑟說：「你父親臨終時交待這樣的話給你， 17『從前你哥哥們惡待你，求你饒恕他們的罪惡和過犯。』我們是你父親的上帝的僕人，求你饒恕我們的罪惡。」約瑟聽見這些話，就哭了。 18約瑟的哥哥們來見他，俯伏在他面前，說：「我們是你的奴僕。」 19約瑟對他們說：「你們不要害怕，我豈能代替上帝？ 20從前你們是要加害於我，但上帝有祂的美意，祂藉此保全許多人的性命，正如今日的光景。 21因此，你們不要害怕，我會照顧你們和你們的兒女。」約瑟好言好語地寬慰他們。
約瑟去世
22約瑟和他父親全家住在埃及。約瑟享年一百一十歲。 23他看到了以法蓮的孫子，也曾把瑪拿西的兒子瑪吉剛出生的孩子抱在膝上。 24一天，約瑟對他的弟兄們說：「我快要死了，但上帝必看顧你們，帶你們離開這裡，回到祂起誓應許給亞伯拉罕、以撒和雅各的地方。」 25約瑟讓以色列的子孫起了誓，並說：「上帝必看顧你們，你們要把我的骸骨帶回迦南。」 26約瑟享年一百一十歲。他們把他的遺體用香料保存好，放在棺材裡，停放在埃及。
