Apocalisse 7 – PEV & HLGN

La Parola è Vita

Apocalisse 7:1-17

I veri servi di Dio

1Poi vidi quattro angeli, in piedi ai quattro angoli del mondo, che trattenevano i quattro venti dalla terra, perché non tirasse vento né sulla terra, né sulle piante, né sul mare. 2E vidi un altro angelo che veniva da Est e portava il grande sigillo del Dio vivente. Egli gridò con voce possente agli altri quattro angeli, che avevano ricevuto il potere di devastare la terra e il mare: 3«Aspettate! Non fate ancora niente! Non danneggiate né la terra, né il mare, né le piante, finché non avremo messo il sigillo di Dio in fronte ai suoi servitori!»

4-8Quanti furono segnati con questo marchio? Udii un numero: centoquarantaquattromila, di tutte le tribù di Israele. Eccone lʼelenco:

della tribù di Giuda: dodicimila;

della tribù di Ruben: dodicimila;

della tribù di Gad: dodicimila;

della tribù di Aser: dodicimila;

della tribù di Neftali: dodicimila;

della tribù di Manasse: dodicimila;

della tribù di Simeone: dodicimila;

della tribù di Levi: dodicimila;

della tribù di Issacar: dodicimila;

della tribù di Zabulon: dodicimila;

della tribù di Giuseppe: dodicimila;

della tribù di Beniamino: dodicimila.

9Dopo di ciò ecco apparire una folla immensa, che nessuno avrebbe mai potuto contare: erano persone di ogni nazione, razza, popolo e lingua, che stavano di fronte al trono e allʼAgnello. Erano vestite di bianco e tenevano in mano dei rami di palma. 10Essi gridavano ad alta voce: «La salvezza appartiene al nostro Dio, che siede sul trono, e allʼAgnello!»

11E tutti gli angeli, che stavano in piedi intorno al trono, gli anziani e le quattro creature viventi, si prostrarono davanti al trono con la faccia a terra e adorarono Dio, dicendo: 12«Amen! Lode, gloria, sapienza, riconoscenza, onore, potenza e forza al nostro Dio per i secoli eterni! Amen».

13Allora uno dei ventiquattro anziani mi chiese: «Sai chi sono quelli là vestiti di bianco? E da dove vengono?»

14«No, Signore», risposi, «tu lo sai meglio di me!» Allora egli mi spiegò:

«Sono quelli che vengono dalla grande tribolazione. Portano vesti candide, perché le hanno lavate nel sangue dellʼAgnello. 15Per questo sono qui davanti al trono di Dio e lo servono giorno e notte nel suo tempio. E Dio che siede sul trono li terrà sempre sotto la sua protezione. 16Non avranno più fame, né sete, e saranno protetti dal sole cocente e dallʼarsura. 17Perché lʼAgnello, che sta davanti al trono, sarà il loro pastore e li condurrà alle sorgenti dellʼacqua che dà la vita. E Dio asciugherà dai loro occhi tutte le lacrime».

Ang Pulong Sang Dios

Pahayag 7:1-17

Ang 144,000 ka Tawo nga Ginmarkahan

1Pagkatapos sadto, may nakita ako nga apat ka anghel nga nagatindog sa apat ka pamusod sang kalibutan. Ginapunggan nila ang apat ka hangin sa kalibutan agod wala sing hangin nga maghuyop sa duta ukon sa dagat ukon sa bisan ano nga kahoy. 2Kag nakita ko man ang isa pa ka anghel nga naghalin sa sidlangan. May dala siya nga inugmarka sang buhi nga Dios. Nagsinggit siya sing mabaskog sa apat ka anghel nga ginhatagan sang Dios sing gahom sa paghalit sang duta kag sang dagat. 3Siling niya, “Indi ninyo anay paghaliti ang duta, ukon ang dagat ukon ang mga kahoy samtang wala pa naton mamarkahan ang mga agtang sang mga alagad sang aton Dios.” 4Suno sa ginsugid sa akon, 144,000 ang ginmarkahan sang marka sang Dios. Halin sila sa tanan nga tribo sang Israel.

512,000 halin sa tribo ni Juda;

12,000 halin sa tribo ni Reuben;

12,000 halin sa tribo ni Gad;

612,000 halin sa tribo ni Asher;

12,000 halin sa tribo ni Naftali;

12,000 halin sa tribo ni Manase;

712,000 halin sa tribo ni Simeon;

12,000 halin sa tribo ni Levi;

12,000 halin sa tribo ni Isacar;

812,000 halin sa tribo ni Zebulun;

12,000 halin sa tribo ni Jose;

12,000 halin sa tribo ni Benjamin.

Ang Madamo nga Tawo sa Atubangan sang Trono sang Dios

9Pagkatapos sadto, nakita ko ang mga tawo nga indi maisip tungod sa ila kadamuon. Ini nga mga tawo halin sa tanan nga nasyon, tribo, lahi kag lingguahe. Nagatindog sila didto sa atubangan sang trono kag sang Karnero. Ang ila bayo puro puti kag malaba, kag may ginauyatan sila nga mga dahon sang palma. 10Nagasinggit sila sing mabaskog, “Dalayawon ang Dios nga nagapungko sa trono, kag dalayawon man ang Karnero kay ginluwas nila kami sa silot!” 11Kag nagtindog ang tanan nga anghel sa palibot sang trono kag sang mga manugdumala, kag sang apat ka buhi nga mga tinuga. Nagluhod dayon ang mga anghel sa atubangan sang trono kag nagsimba sa Dios. 12Nagsiling sila, “Matuod gid nga ang aton Dios dapat nga dayawon, padunggan, pasalamatan kag tahuron. Nahibaluan niya ang tanan, kag ang tanan nga gahom kag kabaskog ara sa iya. Dayawon siya sa wala sing katapusan! Amen!”

13Pagkatapos nagpamangkot sa akon ang isa sa mga manugdumala. Siling niya, “Nahibaluan mo bala kon sin-o ang mga tawo nga ina nga nagabayo sing puti, kag kon diin sila naghalin?” 14Nagsabat ako, “Sir, wala ako kahibalo. Sugiri man ako!” Nagsiling siya sa akon, “Amo ina ang mga tawo nga nakaagi sa puwerte nga pag-antos. Ang ila mga bayo ginlabhan nila kag ginpaputi sa dugo sang Karnero. 15Amo ina nga dira sila nagatindog sa atubangan sang trono sang Dios, kag adlaw-gab-i ang ila pag-alagad sa iya sa iya templo. Kag ang Dios mismo nga nagapungko sa trono amo ang nagaasikaso sa ila. 16Indi na gid sila paggutumon ukon pag-uhawon. Kag indi na sila mainitan ukon mapaso sa init sang adlaw. 17Kay ang Karnero nga dira sa trono amo na ang magabantay sa ila. Dal-on niya sila sa mga tuburan nga nagahatag sang kabuhi, kag pahiran sang Dios ang tanan nga luha sa ila mga mata.”