1آنگاه یوسف خود را روی جسد پدرش انداخته، گریست و او را بوسید. 2سپس دستور داد تا جسد وی را مومیایی کنند. 3کار مومیایی کردن مرده چهل روز طول می‌کشید. پس از مومیایی کردن جسد یعقوب، مردمِ مصر مدت هفتاد روز برای او عزاداری کردند.
4بعد از اتمام ایام عزاداری، یوسف نزد درباریان فرعون رفته، از ایشان خواست که از طرف وی به فرعون بگویند: 5«پدرم مرا قسم داده است که پس از مرگش جسد وی را به کنعان برده، در قبری که برای خود آماده کرده است دفن کنم. درخواست می‌کنم به من اجازه دهید بروم و پدرم را دفن کنم. پس از دفن پدرم مراجعت خواهم کرد.» 6فرعون موافقت کرد و به یوسف گفت: «برو و همان‌طوری که قول داده‌ای پدرت را دفن کن.» 7پس یوسف روانه شد تا پدرش را دفن کند. تمام مشاوران فرعون، بزرگان خاندان فرعون، و همۀ بزرگان سرزمین مصر همراه وی رفتند. 8یوسف همچنین همۀ اهل خانۀ خود و برادرانش و اهل خانۀ پدرش را نیز با خود برد. اما بچه‌ها و گله‌ها و رمه‌هایشان در جوشن ماندند. 9ارابه‌ها و سواران نیز آنها را همراهی می‌کردند. به این ترتیب گروه عظیمی راهی کنعان شد.
10وقتی که به خرمنگاه اطاد در آن طرف رود اردن رسیدند، با صدای بلند گریستند و به نوحه‌گری پرداختند و یوسف برای پدرش هفت روز ماتم گرفت. 11کنعانی‌های ساکن اطاد چون این سوگواری را دیدند آن محل را آبِل مِصرایِم50:11 «آبِل مِصرایِم» یعنی «سوگواری مصر». نامیدند و گفتند: «اینجا مکانی است که مصری‌ها ماتمی عظیم گرفتند.»
12بدین ترتیب، پسران یعقوب همان‌طور که او به ایشان وصیت کرده بود، عمل کردند: 13بدن او را به سرزمین کنعان برده، در غاری دفن کردند که در زمین مکفیله در نزدیکی ممری بود و ابراهیم آن را با مزرعه‌اش از عفرون حیتّی خریده بود تا مقبرۀ خانوادگی‌اش باشد. 14یوسف پس از دفن پدرش، با برادران و همهٔ کسانی که همراه او رفته بودند به مصر بازگشت.
مهربانی یوسف نسبت به برادرانش
15وقتی برادران یوسف دیدند که پدرشان مرده است، به یکدیگر گفتند: «حالا یوسف انتقام همهٔ بدیهایی را که به او روا داشتیم از ما خواهد گرفت.» 16پس این پیغام را برای یوسف فرستادند: «پدرت قبل از این که بمیرد چنین وصیت کرد: 17”به یوسف بگویید: از تو تمنا دارم از سر تقصیر برادرانت بگذری و گناهشان را ببخشی، زیرا که به تو بدی کرده‌اند.“ حال ما، بندگان خدای پدرت، التماس می‌کنیم که ما را ببخشی.» وقتی که یوسف این پیغام را شنید گریست.
18آنگاه برادرانش آمده، به پای او افتادند و گفتند: «ما غلامان تو هستیم.»
19اما یوسف به ایشان گفت: «از من نترسید. مگر من خدا هستم؟ 20هر چند شما به من بدی کردید، اما خدا عمل بد شما را برای من به نیکی مبدل نمود و چنانکه می‌بینید مرا به این مقام رسانیده است تا افراد بی‌شماری را از مرگِ ناشی از گرسنگی نجات دهم. 21پس نترسید. من از شما و خانواده‌های شما مواظبت خواهم کرد.» او با آنها به مهربانی سخن گفت و خیال آنها آسوده شد.
مرگ یوسف
22یوسف و برادرانش و خانواده‌های آنها مثل سابق به زندگی خود در مصر ادامه دادند. یوسف صد و ده سال زندگی کرد. 23او توانست سومین نسل فرزندانِ افرایم را ببیند، و نیز شاهد تولد فرزندان ماخیر، پسر منسی که فرزندان یوسف محسوب می‌شدند، باشد.
24یوسف به برادران خود گفت: «من به‌زودی می‌میرم، ولی بدون شک خدا شما را از مصر به کنعان، سرزمینی که وعدهٔ آن را به نسل ابراهیم و اسحاق و یعقوب داده است، خواهد برد.» 25سپس یوسف برادرانش را قسم داده، گفت: «هنگامی که خدا شما را به کنعان می‌برد، استخوانهای مرا نیز با خود ببرید.»
26یوسف در سن صد و ده سالگی در مصر درگذشت و جسد او را مومیایی کرده در تابوتی قرار دادند.
安葬雅各
1約瑟伏在父親身上痛哭，親吻他， 2然後吩咐醫生用香料保存父親的遺體。醫生遵命而行， 3按照常例花了四十天用香料處理遺體。埃及人為他哀悼七十天。
4哀悼的日子完了，約瑟對法老宮中的人說：「如果你們恩待我， 5請告訴法老，我父親死前要我起誓把他葬在迦南他自己預備好的墳地。請准許我到迦南去安葬我父親，我辦完喪事就回來。」 6法老說：「去按照你的誓言埋葬你父親吧。」 7於是，約瑟啟程去埋葬他的父親，隨行的有法老所有的臣僕和埃及所有的達官顯貴， 8以及約瑟全家、他的眾弟兄和雅各的家眷，只有他們的孩子和牛羊仍然留在歌珊。 9隨行的還有大隊車輛和騎兵，人數眾多。 10他們來到約旦河附近的亞達麥場，在那裡痛哭哀悼。約瑟為父親哭喪七天。 11迦南人看見他們在亞達麥場痛哭，就說：「埃及人在痛哭哀悼。」因此，約旦河附近的那個地方叫亞伯·麥西50·11 「亞伯·麥西」意思是「埃及人在哀哭」。。 12雅各的兒子們遵照父親的遺言， 13把父親的遺體帶回迦南，安葬在幔利附近、麥比拉田間的洞裡。洞和田地都是亞伯拉罕向赫人以弗崙買來作墳地的。 14葬禮之後，約瑟就跟眾弟兄和一切隨行的人返回埃及。
上帝的美好旨意
15約瑟的哥哥們見父親死了，就說：「約瑟會不會懷恨在心，因我們以前惡待他而報復我們呢？」 16於是，他們派人去對約瑟說：「你父親臨終時交待這樣的話給你， 17『從前你哥哥們惡待你，求你饒恕他們的罪惡和過犯。』我們是你父親的上帝的僕人，求你饒恕我們的罪惡。」約瑟聽見這些話，就哭了。 18約瑟的哥哥們來見他，俯伏在他面前，說：「我們是你的奴僕。」 19約瑟對他們說：「你們不要害怕，我豈能代替上帝？ 20從前你們是要加害於我，但上帝有祂的美意，祂藉此保全許多人的性命，正如今日的光景。 21因此，你們不要害怕，我會照顧你們和你們的兒女。」約瑟好言好語地寬慰他們。
約瑟去世
22約瑟和他父親全家住在埃及。約瑟享年一百一十歲。 23他看到了以法蓮的孫子，也曾把瑪拿西的兒子瑪吉剛出生的孩子抱在膝上。 24一天，約瑟對他的弟兄們說：「我快要死了，但上帝必看顧你們，帶你們離開這裡，回到祂起誓應許給亞伯拉罕、以撒和雅各的地方。」 25約瑟讓以色列的子孫起了誓，並說：「上帝必看顧你們，你們要把我的骸骨帶回迦南。」 26約瑟享年一百一十歲。他們把他的遺體用香料保存好，放在棺材裡，停放在埃及。
