قوانین هدایای نذری
1خداوند به موسی فرمود: 2«این دستورها را به قوم بنی‌اسرائیل بده: هرگاه شخصی به موجب نذری به خداوند وقف شود، می‌تواند مبلغ معینی بپردازد و خود را از وقف آزاد سازد. 3مردی که سنش بین بیست تا شصت سال باشد، پنجاه مثقال نقره برحسب مثقالِ27:3 عبری: «شِکِل». یک شِکِل تقریباً معادل ۱۱ گرم است. عبادتگاه، بپردازد. 4زنی که سنش بین بیست تا شصت سال باشد سی مثقال نقره، 5پسران پنج تا بیست ساله باید بیست مثقال نقره و دختران پنج تا بیست ساله باید ده مثقال نقره بپردازند. 6برای پسر یک ماهه تا پنج ساله، پنج مثقال نقره و برای دختر یک ماهه تا پنج ساله، سه مثقال نقره پرداخت شود. 7مرد از شصت سال به بالا باید پانزده مثقال نقره و زن از شصت سال به بالا باید ده مثقال نقره بپردازد. 8ولی اگر کسی فقیرتر از آن باشد که بتواند این مبلغ را بپردازد، نزد کاهن آورده شود و کاهن مبلغی را تعیین کند که او قادر به پرداخت آن باشد.
9«اگر نذر او شامل دادن حیوانی است که به عنوان قربانی به خداوند تقدیم می‌شود، چنین هدیه‌ای به خداوند مقدّس خواهد بود. 10نذرکننده تصمیم خود را در خصوص چیزی که برای خداوند نذر کرده است نباید تغییر دهد و خوب را با بد یا بد را با خوب عوض نکند. اگر چنین کند، اولی و دومی، هر دو از آن خداوند خواهند بود. 11ولی اگر حیوانی که برای خداوند نذر شده آن نوع حیوانی نیست که برای قربانی مجاز می‌باشد، صاحبش آن را نزد کاهن بیاورد 12تا قیمتش را تعیین کند و او باید آن مبلغ را هر قدر که باشد، بپردازد. 13اگر حیوان از نوعی است که می‌توان آن را به عنوان قربانی تقدیم نمود ولی صاحبش می‌خواهد آن را بازخرید نماید، در آن صورت علاوه بر قیمتی که کاهن تعیین می‌کند، باید یک پنجم قیمت آن را نیز اضافه بپردازد.
14«اگر کسی خانهٔ خود را وقف خداوند کند، کاهن باید قیمت خانه را تعیین کند و نذرکننده، این مبلغ را هر قدر که باشد، بپردازد. 15اگر وقف کننده بخواهد خانۀ خود را بازخرید کند، باید یک پنجم بر قیمت آن اضافه کند، آنگاه خانه دوباره از آن خودش خواهد بود.
16«اگر کسی قسمتی از زمین خود را وقف خداوند کند، ارزش آن به تناسب مقدار بذری که در آن می‌توان کاشت تعیین شود. قطعه زمینی که صد کیلو جو در آن پاشیده شود، پنجاه مثقال نقره ارزش دارد. 17اگر شخصی در سال یوبیل مزرعهٔ خود را وقف خداوند کند، در آن صورت قیمت زمین برابر با قیمت محصول پنجاه سالهٔ آن خواهد بود. 18ولی اگر بعد از سال یوبیل باشد، آنگاه کاهن قیمت زمین را به تناسب تعداد سالهایی که به سال یوبیل بعدی باقی مانده است، تعیین خواهد کرد. 19اگر آن شخص تصمیم بگیرد آن مزرعه را بازخرید نماید، بایستی علاوه بر قیمتی که کاهن تعیین می‌نماید یک پنجم هم اضافه بپردازد و مزرعه دوباره مال خودش خواهد شد. 20ولی اگر مزرعه را بدون اینکه بازخرید نموده باشد، به دیگری بفروشد، دیگر هرگز حق بازخرید آن را نخواهد داشت. 21وقتی که در سال یوبیل آن مزرعه آزاد شود، به عنوان موقوفه متعلق به خداوند خواهد بود و باید به کاهنان داده شود.
22«اگر کسی مزرعه‌ای را که خریده است، وقف خداوند کند ولی آن مزرعه قسمتی از ملک خانوادگی او نباشد، 23کاهن باید ارزش آن را به تناسب مقدار سالهایی که تا سال یوبیل مانده، تعیین کند، و او هم باید همان روز مبلغ تعیین شده را بپردازد. این مبلغ به خداوند تعلق دارد. 24در سال یوبیل مزرعه به صاحب اصلی آن که از او خریداری شده، باز پس داده شود. 25تمام قیمت‌گذاری‌ها باید برحسب مثقال عبادتگاه که معادل بیست قیراط27:25 در عبری: «گِرا». یک گِرا تقریباً معادل ۰٫۶ گرم است. است، باشد.
26«نخست‌زادۀ هر حیوانی، خواه گاو و خواه گوسفند، متعلق به خداوند است، پس کسی نمی‌تواند آن را برای خداوند نذر کند. 27اما نوزاد حیوان حرام گوشت را که نمی‌توان برای خداوند قربانی کرد، می‌توان با پرداخت قیمتی که کاهن برای آن تعیین می‌کند به اضافهٔ یک پنجم، بازخرید نمود. اگر صاحبش نخواهد آن را بازخرید کند، کاهن می‌تواند آن را به شخص دیگری بفروشد.
28«اما چیزی که تماماً وقف خداوند شده باشد27:28 «تقدیس» یعنی جدا کردن، اختصاص دادن و مقدّس ساختن.، چه انسان، چه حیوان و چه مزرعهٔ خانوادگی، هرگز فروخته یا بازخرید نشود چون برای خداوند بسیار مقدّس است. 29کسی که در دادگاه به مرگ محکوم شده باشد نمی‌تواند جان خود را بازخرید نماید، بلکه باید حتماً کشته شود.
30«ده‌یک محصول زمین، چه از غله و چه از میوه، از آن خداوند است و مقدّس می‌باشد. 31اگر کسی بخواهد این میوه یا غله را بازخرید نماید، باید یک پنجم به قیمت اصلی آن اضافه کند. 32ده‌یک گله و رمه از آن خداوند است. وقتی حیوانات شمرده می‌شوند، هر دهمین حیوان متعلق به خداوند است. 33صاحب گله نباید حیوانات را طوری قرار دهد که حیوانات بد برای خداوند جدا شوند و نباید جای حیوان خوب را با بد عوض کند. اگر چنین کند، هر دو حیوان متعلق به خداوند خواهند بود و دیگر هرگز حق بازخرید آنها را نخواهد داشت.»
34این است دستورهایی که خداوند در کوه سینا توسط موسی به قوم اسرائیل داد.
許願的條例
1耶和華對摩西說： 2「你要告訴以色列人：如果有人許下特別的願，以付身價的方式奉獻一個人給耶和華，就要為被奉獻者估定身價。 3以聖所的秤為準，要為二十至六十歲的男子估價十兩銀子， 4女子則估價七兩銀子； 5五至二十歲的男子估價四兩銀子，女子則估價二兩銀子； 6滿月至五歲的男子估價一兩銀子，女子則估價半兩多銀子； 7六十歲以上的男子估價三兩銀子，女子則估價二兩銀子。 8如果許願的人因貧窮而負擔不起，就要把他帶到祭司面前，祭司要按他的能力另行估價。
9「如果有人許願獻牲畜給耶和華作供物，所獻的牲畜就會成為聖物。 10不可更換所獻的牲畜，不可以壞換好，也不可以好換壞。如果更換，兩頭牲畜都會成為聖物。 11如果許願獻的是不潔淨的牲畜，即不能獻給耶和華作供物的牲畜，那人就要把牲畜帶到祭司面前， 12由祭司評定牠的好壞，祭司估價多少就是多少。 13那人如果有意贖回，必須支付祭司估定的價值，再加付五分之一。
14「如果有人把房子分別出來獻給耶和華，祭司就要評定房子的好壞，祭司估價多少就是多少。 15那人如果想贖回房子，必須支付祭司估定的價值，再加付五分之一，房子便仍歸他所有。
16「如果有人把自己繼承的部分土地分別出來獻給耶和華，祭司就要按照土地的播種量來估價，撒二百升大麥種子的土地值十兩銀子。 17如果有人在禧年奉獻土地，所估的價便是定價。 18如果是在禧年以後獻的，祭司要按照距下個禧年的年數來估價，估價要逐年減低。 19如果那人想贖回所獻的土地，要在估價的基礎上加付五分之一，土地便仍歸他所有。 20他如果沒有贖回土地，而是賣給別人，便再也不能贖回。 21到了禧年，那土地要像永遠獻給耶和華的土地一樣歸耶和華，成為祭司的產業。
22「如果獻給耶和華的土地不是自己的產業，而是買來的， 23祭司就要按照距下個禧年的年數來估價。那人要當天付清地價，地價歸耶和華。 24到了禧年，他要把所獻的土地歸還給賣主，就是土地的原主。 25所有價銀的稱量要以聖所的秤為準，即二十季拉為一舍客勒27·25 一舍客勒約合十一克。。
26「潔淨牲畜的頭胎，無論是牛是羊，已經屬於耶和華，任何人不可再把牠獻給耶和華。 27如果是不潔淨牲畜的頭胎，他可以在祭司的估價基礎上，加付五分之一把牠贖回；如果不贖回，就要按估價把牠賣掉。 28凡永遠獻上的27·28 「永遠獻上的」指完全獻給耶和華、永不可贖回的人或物，一般要被毀滅。此律多適用於戰爭中被攻佔的城邑或戰俘。，不論是人、牲畜或是田產，都不可賣掉，也不可贖回，因為這一切都是耶和華的至聖之物。 29凡永遠獻上的人不可被贖回，必須被處死。
30「土地的所有出產中，不論是穀物還是樹上的果實，十分之一屬於耶和華，是耶和華的聖物。 31如果有人想從那十分之一中贖回一部分，他要加付估價的五分之一。 32至於牛羊，要讓牠們從牧人的杖下經過，每十隻的第十隻要歸耶和華作聖物。 33不論是好是壞，不可挑揀，不可更換。如果更換，兩隻都要作聖物，不可贖回。」
34以上是耶和華在西奈山上藉摩西向以色列人頒佈的誡命。
