Provérbios 16 – OL & ASCB

O Livro

Provérbios 16:1-33

1Nós podemos fazer os nossos próprios planos,

mas o Senhor tem a última palavra.

2Ao homem parece-lhe bom tudo o que faz,

mas o Senhor é quem julga as verdadeiras motivações.

3Entrega tudo o que fazes ao Senhor,

e os teus planos irão por diante.

4Tudo o que o Senhor fez tem um objetivo;

até mesmo o perverso, para o dia do castigo.

5Deus abomina o orgulho;

por muito que se faça, o orgulho não escapará ao castigo.

6A culpa é perdoada pela misericórdia e pela verdade;

e é pelo temor ao Senhor que o ser humano se pode resguardar do mal.

7Quando alguém procura agradar ao Senhor,

Deus faz com que até os seus piores inimigos tenham paz com essa pessoa.

8Melhor é ter pouco, mas vivendo uma vida reta,

do que ter uma grande fortuna ganha por meios desonestos.

9Ao elaborarmos os nossos planos,

deveríamos sempre contar com a intervenção do Senhor.

10O rei fala com grande autoridade;

contudo, a sua boca não deve jamais trair a justiça.

11O Senhor exige as balanças certas;

e decide os pesos que se devem utilizar.

12Um chefe de estado tem horror à iniquidade;

o seu direito de governar só pode ter como fundamento a justiça.

13Um povo que fala e respeita a verdade

e que ama a justiça faz felizes os seus governantes.

14A ira do rei é como alguém que anuncia a morte;

o sábio encontrará a forma de a abrandar.

15Quando o rosto do rei exprime alegria, isso é vida;

a sua benevolência é como uma nuvem de chuva serôdia.

16É melhor ter sabedoria do que ouro;

vale mais o entendimento do que prata.

17O caminho dos justos distingue-se, essencialmente, por se desviar do mal;

quem segue por ele está em segurança.

18Ao orgulho segue-se a ruína;

a arrogância vem antes da queda.

19É preferível estar ao lado dos humildes e dos simples,

a partilhar privilégios com gente altiva.

20Deus abençoa os que obedecem consciente e refletidamente à sua palavra;

os que confiam no Senhor serão felizes.

21O indivíduo sábio será conhecido pelo seu bom senso;

quem ensina será mais persuasivo se empregar palavras adequadas.

22A sabedoria é fonte de vida para os que a possuem;

o castigo dos loucos é a sua própria loucura.

23Do íntimo de quem tem entendimento saem palavras inteligentes,

capazes de persuadir os outros.

24As palavras amáveis e delicadas são como o mel;

fazem bem à alma, dão saúde à vida.

25Há caminhos que ao homem parecem direitos e seguros,

mas no final deles encontra-se a morte.

26A fome é boa para levar o homem a trabalhar,

a fim de satisfazer a sua necessidade.

27O malfeitor provoca o mal;

aquilo que diz é como um fogo.

28As pessoas perversas estão sempre a levantar contendas;

o intriguista é capaz de separar os melhores amigos.

29As pessoas violentas costumam aliciar outros,

para os levar por caminhos condenáveis.

30Fecham os olhos, imaginando cuidadosamente o que podem tramar;

de lábios cerrados, levam os seus planos perversos por diante.

31Os cabelos brancos representam dignidade;

eles veem-se nos que caminham na justiça.

32Uma pessoa que é paciente vale mais do que alguém muito corajoso;

é melhor saber dominar-se do que conquistar uma cidade.

33As pessoas lançam sortes para muitas decisões,

mas no fim é sempre do Senhor que dependem as situações.

Asante Twi Contemporary Bible

Mmɛbusɛm 16:1-33

1Akoma mu nhyehyɛeɛ yɛ onipa dea,

na tɛkrɛma mmuaeɛ firi Awurade.

2Ɛyɛ onipa sɛ nʼakwan nyinaa yɛ kronn

nanso Awurade na ɔpɛɛpɛɛ adwene mu.

3Fa deɛ woyɛ nyinaa hyɛ Awurade nsam,

na wo nhyehyɛeɛ bɛsi yie.

4Awurade yɛ biribiara ma nʼankasa botaeɛ,

mpo, ɔhwɛ omumuyɛfoɔ kɔsi amanehunu da.

5Awurade kyiri akoma mu ahantanfoɔ nyinaa.

Nya saa nteaseɛ yi sɛ, wɔremfa wɔn ho nni.

6Wɔnam ɔdɔ ne nokorɛ so pata bɔne;

onipa nam Awurade suro so yi bɔne akwa.

7Sɛ onipa akwan sɔ Awurade ani a,

ɔma nʼatamfoɔ mpo ne no tena asomdwoeɛ mu.

8Kakraa bi a wɔnam tenenee kwan so nya no yɛ

sene mfasoɔ pii a wɔnam ntɛnkyea so nya.

9Onipa yɛ ne nhyehyɛeɛ wɔ nʼakoma mu,

nanso Awurade na ɔhwɛ nʼanammɔntuo.

10Ɔhene anomu kasa te sɛ nkɔmhyɛ,

enti ɛnsɛ sɛ nʼano ka deɛ ɛnyɛ atɛntenenee.

11Nsania ne abrammoɔ a nsisie nni mu firi Awurade;

nkariboɔ a ɛwɔ kotokuo mu no, ɔno na ɔyɛeɛ.

12Ahemfo kyiri bɔneyɛ,

ɛfiri sɛ ahennwa si tenenee so.

13Ahemfo ani sɔ ano a ɛka nokorɛ;

na wɔbu onipa a ɔka nokorɛ.

14Ɔhene abufuhyeɛ yɛ owuo somafoɔ,

nanso onyansafoɔ bɛdwodwo ano.

15Sɛ ɔhene anim te a, ɛyɛ nkwa,

nʼadom te sɛ osutɔberɛ mu osumuna.

16Ɛyɛ sɛ wobɛnya nyansa sene sɛ wobɛnya sikakɔkɔɔ,

sɛ wobɛnya nhunumu sene sɛ wobɛnya dwetɛ!

17Ɔteneneeni kwantempɔn kwati bɔne;

deɛ ɔhwɛ nʼakwan yie no bɔ ne nkwa ho ban.

18Ahantan di ɔsɛeɛ anim,

na ahomasoɔ honhom nso di ahweaseɛ anim.

19Ɛyɛ sɛ wobɛyɛ honhom mu hiani wɔ wɔn a wɔhyɛ wɔn so mu

sene sɛ wo ne ahantanfoɔ bɛkyɛ afodeɛ.

20Deɛ ɔyɛ ɔsetie ma nkyerɛkyerɛ no nya nkɔsoɔ;

nhyira nka deɛ ɔde ne ho to Awurade so.

21Wɔfrɛ akoma mu anyansafoɔ sɛ nhunumufoɔ,

na kasa pa ma nkyerɛkyerɛ kɔ so.

22Nteaseɛ yɛ nkwa nsutire ma wɔn a wɔwɔ bi,

nanso agyimisɛm de asotweɛ brɛ nkwaseafoɔ.

23Onyansafoɔ akoma kyerɛ nʼano kwan,

na nʼanofafa ma nkyerɛkyerɛ kɔ so.

24Abodwosɛm te sɛ ɛwokyɛm

ɛyɛ ɔkra dɛ, na ɛsa nnompe yadeɛ.

25Ɛkwan bi wɔ hɔ a ɛyɛ wɔ onipa ani so,

nanso ɛkɔwie owuo mu.

26Odwumayɛfoɔ akɔnnɔ ma no yɛ adwuma den;

ɛfiri sɛ ɔpɛ sɛ ɔkum ne kɔm.

27Ohuhuni bɔ pɔ bɔne,

ne kasa te sɛ egyadɛreɛ a ɛhye adeɛ.

28Onipa kɔntɔnkye de mpaapaemu ba,

na osekuni tete nnamfonom ntam.

29Basabasayɛni daadaa ne yɔnko

na ɔde no fa ɛkwammɔne so.

30Deɛ ɔbu nʼani no redwene bɔneyɛ ho;

na deɛ ɔmua nʼano no ani wɔ bɔne so.

31Ɛdwono yɛ animuonyam abotire;

tenenee mu asetena na ɛde ba.

32Deɛ ɔwɔ abodwokyerɛ no yɛ sene ɔkofoɔ,

na deɛ ɔmfa abufuo yɛ sene deɛ ɔko fa kuropɔn.

33Wɔtwe ntonto de hwehwɛ deɛ Awurade pɛ,

nanso ne gyinasie biara firi Awurade.