IsaĆ­as 40 – OL & HLGN

O Livro

IsaĆ­as 40:1-31

O consolo para o povo de Deus

1“Consolem o meu povo, diz o vosso Deus. 2Falem ternamente a Jerusalém e digam-lhe que os seus dias de tristeza já se foram. Os seus pecados são perdoados e já recebeu do Senhor o dobro do castigo pelos seus pecados.”

3Ouçam! Eu ouvi a voz de alguém gritando:

“Façam um caminho para o Senhor no deserto.

Façam um caminho direito para o nosso Deus.

4Sejam levantados os vales e nivelados todos os montes e colinas;

sejam aplanados os caminhos tortuosos da montanha,

limpas as veredas pedregosas e tapadas as suas covas.

5A glória do Senhor será vista

por toda a raça humana junta.”

Foi o Senhor quem falou; assim acontecerá.

6Disse a voz: “Clama bem alto!”

“O que é que eu hei de clamar?”, perguntei.

“Que o ser humano é como a erva e que toda a sua beleza murcha como as flores que morrem. 7A erva seca e as flores murcham sob o sopro do Senhor. E assim é com a frágil criatura humana. 8A erva seca e as flores murcham, contudo, a palavra do nosso Deus permanece para sempre.”

9Tu, ó Sião, anunciador de boas novas, sobe a um alto monte! Tu, anunciador de boas novas a Jerusalém, grita bem alto, não tenhas receio, e diz às cidades de Judá: “Eis aqui o vosso Deus!” 10Sim, o Senhor Deus vem aí com grande poder. Governará com domínio eficaz. Dará a cada um a justa recompensa. 11Alimentará o seu rebanho como um pastor; levará nos braços os cordeirinhos e guiará mansamente as ovelhas que amamentam.

12Quem mais tem poder para segurar nas suas mãos os oceanos e para conhecer os céus em todas as suas medidas? Quem mais conhece perfeitamente o peso de toda a Terra, das montanhas e das cordilheiras? 13Quem conheceu todo o pensamento do Senhor ou quem é seu conselheiro? 14Alguma vez terá precisado de ser instruído quanto ao que é reto, ao que é melhor? Quem é que lhe ensinou a ciência e lhe deu a conhecer a sabedoria?

15Porque os povos do mundo nada são em relação a ele; são como uma gota de água que cai num balde ou como um grão de pó no prato duma balança. Pega nas ilhas como se fossem coisa sem peso. 16As florestas do Líbano juntas não formariam combustível suficiente para consumir um holocausto no seu altar; nem tão-pouco todos os seus animais seriam suficientes para o holocausto. 17Todas as nações são como nada para ele; aos seus olhos, são até menos que nada; são vazio e nulidade.

18Como se poderá então descrever Deus? Com que é que poderá ser comparado? 19Com algum ídolo? Com um ídolo qualquer, feito segundo um molde, pintado de tinta dourada, com cadeias prateadas em volta do pescoço? 20Qualquer pessoa, se não tiver dinheiro bastante para comprar um ídolo desses, pode pegar num pedaço de madeira e procurar um artífice para lhe fazer um ídolo que possa durar!

21Serão vocês assim tão ignorantes? Serão assim tão surdos às palavras de Deus, palavras essas que já foram dadas desde a fundação do mundo? Nunca ouviram nem compreenderam isso? 22É Deus quem se senta acima do globo da Terra, cujos habitantes são para ele como minúsculos gafanhotos. É ele quem estende os céus como uma cortina, como se fizesse com ela a sua tenda. 23Reduz a nada os grandes senhores desta Terra e torna inúteis os seus governantes. 24Dificilmente estabilizam e criam raízes, se Deus soprar sobre eles; as suas obras perdem todo o seu valor, levando-as o vento como à palha.

25“Com quem me hão de comparar então? Quem será semelhante a mim?”, pergunta aquele que é Santo.

26Vejam os céus! Quem foi que criou todas essas estrelas? Tal como um pastor conduz as suas ovelhas, chamando cada uma pelo seu nome, e as conta para ver se alguma se terá perdido ou desviado, assim Deus faz com os astros!

27Ó Jacob, ó Israel, como podes tu dizer que o Senhor não vê as tuas aflições, que não se interessa em fazer-te justiça? 28Não compreendes? Não sabes tu já que o eterno Deus, o Criador das mais distantes partes da Terra, nunca fica cansado nem desfalecido? Ninguém jamais conseguirá descobrir a profundidade do seu pensamento. 29Dá novas forças ao que está cansado e multiplica as energias daquele que está fraco. 30Até mesmo a juventude se cansará; há jovens que acabarão por desistir. 31Mas os que confiam no Senhor renovarão as suas forças. Subirão com asas como águias; correrão e não se cansarão; andarão sem desfalecerem.

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 40:1-31

Ang Paglipay sa mga Katawhan sang Dios

1Nagsiling ang Dios, “Lipaya ninyo kag pabaskuga ang akon katawhan. 2Hambali ninyo sing malulo ang katawhan sang Jerusalem. Ibalita sa ila nga tapos na ang ila pag-antos, kag ang ila mga sala napatawad na. Kay ginsilutan ko sila sing tuman sa tanan nila nga mga sala.” 3May nagawali sing mabaskog. Nagasiling siya sa mga tawo, “Ipreparar ninyo ang alagyan sa kamingawan para sa Ginoo. Tadlunga ang dalan nga pagaagyan sang aton Dios. 4Ang tagsa ka nalupyakan tampukan, kag ang tagsa ka bukid tapanon, pati ang mga lugar nga kudolkudol. 5Dayon igapahayag ang gamhanan nga presensya sang Ginoo, kag makita ini sang tanan nga katawhan. Matabo gid ini, kay ang Ginoo mismo ang nagsiling sini.”

6May nagsiling sa akon, “Magwali ka!” Nagsabat ako, “Ano ang akon iwali?” Nagsiling siya, “Iwali nga ang tanan nga tawo pareho sang hilamon, kag ang ila pagkabantog pareho sang iya bulak. 7Ang hilamon nagakalaya kag ang iya bulak nagakahulog tungod kay ginahuyop ini sang hangin nga ginapadala sang Ginoo. Matuod nga ang tawo pareho sang hilamon. 8Ang hilamon nagakalaya kag ang iya bulak nagakahulog, pero ang pulong sang aton Dios nagapadayon sa gihapon.”

9Kamo nga nagadala sang maayong balita sa Zion, ang siyudad sang Jerusalem, magsaka kamo sa mataas nga bukid, kag isugid ninyo sing mabaskog ang maayong balita. Indi kamo magkahadlok sa pagsugid. Hambali ninyo ang mga banwa sang Juda nga ara na ang ila Dios. 10Huo, nagaabot na ang Ginoong Dios nga may gahom, kag magahari siya nga gamhanan. Nagaabot siya nga dala ang balos nga para sa iya katawhan. 11Atipanon niya ang iya katawhan pareho sa pag-atipan sang manugbantay sa mga karnero: ginakugos niya ang mga bata sang mga karnero kag ginatuytuyan niya sing mahinalungon ang mga inang.

12Sin-o bala ang makasukob sang tubig sa dagat paagi sa iya kamot, ukon makatakos sang langit paagi sa iya pagdangaw sini? Sin-o bala ang makasulod sang tanan nga duta sa suludlan ukon makakilo sang mga bukid? 13Sin-o bala ang nakahibalo sang hunahuna sang Ginoo? Sin-o bala ang makatudlo sa iya kon ano ang iya dapat himuon? 14Sa kay sin-o bala siya nagpalaygay agod paintiendihon siya kag sin-o bala ang nagtudlo sa iya sang husto nga dalan? Sin-o bala ang nagtudlo sa iya sang kaalam ukon nagtuytoy sa iya sa pag-intiendi? Wala gid! 15Ang matuod, ang mga nasyon pareho gid lang sang isa ka tulo sa timba, ukon yab-ok sa kilohan. Para sa Dios, ang mga isla daw pareho lang kamag-an sa mga yab-ok. 16Ang mga kasapatan sa Lebanon indi makaigo nga ihalad para sa iya, kag ang mga kahoy sini indi makaigo nga igatong sa mga halad. 17Wala gid ang mga nasyon kon ikomparar sa iya. Para sa iya, baliwala ang mga nasyon. 18Gani sa kay sin-o bala ninyo ikomparar ang Dios? Ukon sa ano bala ninyo siya ipaanggid? 19Sa dios-dios bala nga ginahimo lang sang panday, kag ginahaklapan sang bulawan kag ginadekorasyunan sang pilak nga mga kadena? 20Ukon sa dios-dios bala nga kahoy nga matig-a nga indi dali maggabok, nga ginapahimo sang imol nga tawo bilang halad? Ginapahimo niya ini sa isa ka maayo nga panday agod indi matumba.

21Wala bala kamo makahibalo ukon makabati? Wala bala sing may nagsugid sa inyo kon paano ginhimo ang kalibutan? 22Ginhimo ini sang Dios nga nagapungko sa trono sa ibabaw sang kalibutan, kag ang katawhan sa idalom daw pareho lang kagagmay sa mga tibakla sa iya panulok. Ginhumlad niya ang langit nga daw sa kurtina. Ginhumlad niya ini nga daw sa tolda agod puy-an. 23Ginakuhaan niya sang gahom ang mga pangulo sa kalibutan kag ginpakawalay pulos sila. 24Pareho sila sa tanom nga bag-o lang gintusok, nga halos wala pa gani makapanggamot. Kag ginhuyop sila sang Ginoo kag nalaya sila, dayon ginpalid sila sang buhawi pareho sa upa.

25Nagsiling ang Balaan nga Dios, “Sa kay sin-o bala ninyo ako ipaanggid? May ara bala sang pareho sa akon?”

26Tangla kamo sa langit! Sin-o bala ang nagtuga sinang mga bituon? Ang nagtuga sina amo ang Dios nga nagapaguwa sa kada isa sa ila samtang ginatawag niya sila sa ila mga ngalan. Sa iya pagkagamhanan wala sing isa sa ila nga nadula. 27Kamo nga katawhan sang Israel nga mga kaliwat ni Jacob, ngaa bala nga nagareklamo kamo nga ang inyo mga plano40:27 plano: ukon, kabudlayan. kag kinamatarong ginabaliwala sang Dios? 28Wala bala kamo makahibalo ukon makabati nga ang Ginoo amo ang wala sing katapusan nga Dios nga nagtuga sang bug-os nga kalibutan?40:28 bug-os nga kalibutan: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. Wala siya ginakapoy ukon nagakaluya, kag wala sing may makatungkad sang iya hunahuna. 29Ginahatagan niya sang kusog ang mga maluya kag ang mga ginakapoy. 30Bisan ang mga pamatan-on ginakapoy, ukon nagakaluya, kag nagakatumba sila, 31pero ang mga nagasalig sa Ginoo makaangkon liwat sang kusog. Daw sa magalupad sila pareho sa agila; kon magdalagan sila indi sila pagkapuyon; kon maglakat sila indi sila pagluyahon.