Êxodo 9 – OL & APSD-CEB

O Livro

Êxodo 9:1-35

A peste nos animais

1“Volta a ir ter com o Faraó”, mandou o Senhor a Moisés, “e diz-lhe que o Senhor, o Deus dos hebreus, manda dizer que deixes o seu povo ir adorar. 2Se recusar, 3o poder do Senhor enviará uma peste mortal que liquidará o gado, cavalos, jumentos, camelos, ovelhas e cabras. 4Mas só os animais dos egípcios serão afetados. Nenhum animal do gado e dos rebanhos dos israelitas ficará sequer doente.” 5O Senhor fez anunciar que isso aconteceria no dia seguinte, 6e assim foi. Logo pela manhã todo o gado dos egípcios começou a morrer, mas nenhum animal dos israelitas foi afetado. 7O Faraó mandou verificar se era realmente verdade que nada tinha acontecido aos animais dos israelitas, e mesmo assim manteve a sua intransigência e recusou que o povo saísse.

A praga das chagas

8Depois, o Senhor disse a Moisés e a Aarão: “Peguem em duas mãos-cheias de cinza do forno e que Moisés a espalhe para o ar diante do Faraó; 9espalhar-se-á como uma poeira fina sobre toda a terra e provocará chagas que rebentarão tanto nas pessoas como nos animais.”

10Eles foram, pegaram em cinza do forno e foram ter com o Faraó; diante dele Moisés lançou-a para o ar e fez rebentar chagas nos seres humanos e nos animais, por toda a terra. 11Os próprios magos não puderam manter-se na presença de Moisés porque também tinham chagas. 12O Senhor deixou que o Faraó se obstinasse como dantes, continuando a recusar dar autorização, tal como dissera a Moisés.

A praga da saraiva

13O Senhor disse de novo a Moisés: “Levanta-te cedo, apresenta-te diante do Faraó e diz-lhe: Assim diz o Senhor, o Deus dos hebreus: Deixa ir o meu povo, para que me vá servir. 14Se não, desta vez enviarei uma praga tal que provará indiscutivelmente, a ti, à tua corte e a todo o povo do Egito, que não há outro como eu em toda a Terra. 15Eu já vos podia ter matado a todos. 16Não o fiz, porque te levantei como rei do Egito, para por ti mostrar o meu poder, a fim de que em toda a Terra seja honrado o meu nome. 17Tu pensas ainda valer alguma coisa e desafias o meu poder, recusando deixar ir o povo. 18Pois bem, amanhã por esta altura mandarei uma chuva de saraiva sobre toda a nação, de uma intensidade tal que nunca terá sido vista no Egito desde a sua fundação. 19Manda depressa recolher o teu gado dos campos, porque cada ser humano e cada animal que ficar de fora sob a saraivada certamente morrerá.”

20Alguns egípcios, dentre os conselheiros do Faraó, aterrorizados com esta palavra do Senhor, foram buscar o gado e os escravos aos campos e trouxeram-nos para casa. 21Mas todos os outros desprezaram a palavra do Senhor e deixaram-nos onde estavam.

22O Senhor falou a Moisés: “Estende a tua mão para o céu para que caia saraiva em toda esta terra, sobre pessoas, animais e plantas.” 23Moisés estendeu a mão e o Senhor mandou saraiva no meio de uma tempestade de raios e trovões. 24Era qualquer coisa de tremendo e indescritível. Em toda a história do Egito nunca se tinha dado por algo de semelhante. 25Todo o Egito ficou em ruínas. Todo o ser vivo deixado de fora, tanto seres humanos como animais, foi morto, as árvores rachadas, as plantações destruídas. 26O único sítio em todo o Egito onde não caiu a saraiva foi na terra de Gosen, onde viviam os israelitas.

27Então o Faraó mandou chamar Moisés e Aarão: “Desta vez estou a ver que pequei”, confessou. “O Senhor é justo. Eu e o meu povo é que temos sido ímpios todo este tempo. 28Pede ao Senhor que acabe com esta terrível tempestade, com esta saraiva, porque eu deixo-vos partir já.”

29“Está bem”, respondeu Moisés, “logo que saia da cidade levantarei as mãos ao Senhor e a tempestade e a saraiva cessarão. Isto te provará que a Terra é controlada pelo Senhor. 30Mas no que te diz respeito e à tua comitiva, eu sei que ainda não temem ao Senhor Deus.”

31Todo o linho e a cevada foram destruídos, porque o linho estava maduro e a cevada já tinha flor. 32Mas o trigo e o centeio conseguiram escapar porque ainda não tinham despontado. 33Moisés deixou o Faraó, saiu da cidade, levantou as mãos ao céu para o Senhor e tudo aquilo parou de vez. 34Vendo que a praga tinha acabado, o Faraó e os seus conselheiros continuaram a pecar, e até se tornaram ainda mais obstinados. 35Assim, o Faraó manteve a sua recusa de autorizar o povo a deixar a terra, tal como o Senhor predissera a Moisés.

Ang Pulong Sa Dios

Exodus 9:1-35

Ang Sakit sa Kahayopan

1Miingon ang Ginoo kang Moises, “Adtoa ang hari sa Ehipto9:1 hari sa Ehipto: sa Hebreo, Faraon. Mao usab sa mosunod nga mga bersikulo. ug ingna siya, ‘Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo: Palakwa ang akong mga katawhan aron makasimba sila kanako. 2Kon dili mo pa gani sila palakwon, 3padad-an ko ug makamatay nga sakit ang imong kahayopan sa kaumahan—mga kabayo, mga asno, mga kamelyo, mga baka, mga karnero, ug mga kanding. 4Apan ipakita ko ang kalainan sa akong pagtagad sa kahayopan sa mga Israelinhon ug sa kahayopan sa mga Ehiptohanon; walay mangamatay sa mga kahayopan sa mga Israelinhon.’ ” 5Gipahibalo sa Ginoo nga himuon niya kini pagkasunod adlaw. 6Tuod man gihimo gayod niya kini. Nangamatay ang tanang mga kahayopan sa mga Ehiptohanon, apan wala gayoy namatay sa mga kahayopan sa mga Israelinhon. 7Nagpadala ang hari ug mga tawo sa pagsusi kon tinuod nga walay namatay sa mga kahayopan sa mga Israelinhon. Apan bisan nahibaloan niya nga tinuod kini, gahi gihapon siyag kasingkasing ug wala niya palakwa ang mga Israelinhon.

Ang mga Hubag-hubag

8Unya miingon ang Ginoo kang Moises ug kang Aaron, “Pagkuha kamo ug tagsa ka kumkom nga abo gikan sa hurnohan ug ipasabwag kini kang Moises sa kahanginan atubangan sa hari. 9Magkatag kini nga abog sa tibuok Ehipto, ug tungod niini tuboan ug mga hubag-hubag ang mga tawo ug mga kahayopan.” 10Busa mikuha si Moises ug si Aaron ug abo sa hurnohan ug mitindog atubangan sa hari. Gisabwag kini ni Moises sa kahanginan, ug gituboan ug mga hubag-hubag ang mga tawo ug mga kahayopan. 11Bisan ang mga madyikero dili makaatubang kang Moises, kay hasta sila gituboan usab ug mga hubag-hubag sama sa tanang Ehiptohanon. 12Apan gipagahi pa gayod sa Ginoo ang kasingkasing sa hari ug wala siya maminaw kang Moises ug kang Aaron, sumala sa giingon sa Ginoo kang Moises.

Ang Ulan nga Batunaw

13Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Sayo ug bangon ugma ug adtoa ang hari ug ingna, ‘Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo: Palakwa ang akong katawhan aron makasimba sila kanako. 14Kay kon dili, ipadala ko ang hilabihan kagrabe nga katalagman diha kanimo, sa imong mga opisyal, ug sa imong katawhan aron mahibaloan mo nga walay sama kanako sa tibuok kalibotan. 15Niining higayona, gihapak ko na unta ikaw ug ang imong katawhan sa usa ka dakong katalagman, ug wala ka na unta karon sa kalibotan. 16Apan gitugotan ko ikaw nga mabuhi aron makita mo ang akong gahom ug aron mabantog ang akong ngalan sa tibuok kalibotan. 17Apan nagpasigarbo ka gihapon ug wala mo tugoti ang akong katawhan nga molakaw. 18Busa ugma, sa ingon niini nga oras, paulanan ko kamo ug labihan ka dagkong batunaw9:18 batunaw: Sa uban nga Binisaya, yelo. nga wala pa gayod ninyo sukad masinati gikan sa pagkatukod sa Ehipto. 19Busa karon dayon, pagmando nga ipasilong ang tanan mong kahayopan ug ang tanang ulipon nga anaa sa kaumahan, kay ang bisan unsa nga anaa sa gawas, tawo man o kahayopan, mangamatay kon mahulogan sa ulan nga batunaw9:19 Ice .’ ” 20Ang uban nga mga opisyal sa hari nahadlok sa giingon sa Ginoo, busa dali-dali nila nga gipasilong ang ilang mga ulipon ug kahayopan. 21Apan ang uban wala magtagad sa giingon sa Ginoo; gipasagdan nila sa gawas ang ilang mga ulipon ug kahayopan.

22Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Ibayaw ang imong baston9:22 baston: sa Hebreo, kamot. Apan tan-awa sa bersikulo 23. sa langit aron moulan ug batunaw sa tibuok Ehipto—sa mga tawo, sa mga kahayopan, ug sa tanang tanom.” 23-24Busa sa dihang gibayaw ni Moises ang iyang baston sa langit, gipadalogdog sa Ginoo ug gipakilat, ug gipaulan ug batunaw. Wala pa gayod sukad mahitabo ang sama niini kakusog nga ulan nga batunaw sa tibuok Ehipto sukad nga nahimo kining nasod. Samtang nagaulan ug batunaw, sige usab ug pangilat. 25Ang tanang mga tawo ug mga kahayopan nga didto sa gawas nangamatay, lakip ang tanang mga tanom ug mga kahoy. 26Ang wala lang paulani ug batunaw mao ang Goshen diin nagapuyo ang mga Israelinhon.

27Gipatawag dayon sa hari si Moises ug si Aaron. Miingon siya kanila, “Niining higayona giangkon ko nga ako nakasala. Husto ang Ginoo; ako ug ang akong katawhan mao ang sayop. 28Hangyoa ang Ginoo nga hunongon na niya kining hilabihan kakusog nga dalogdog ug ulan nga batunaw. Palakwon ko na kamo. Dili na kinahanglan nga magpabilin pa kamo dinhi.”

29Mitubag si Moises, “Iniggawas ko sa siyudad, ibayaw ko ang akong kamot sa pag-ampo sa Ginoo. Mohunong ang dalogdog ug dili na mag-ulan ug batunaw, aron mahibaloan mo nga ang kalibotan iya sa Ginoo. 30Apan nasayod ako nga ikaw ug ang imong mga opisyal wala gihapon mahadlok sa Ginoong Dios.”

31(Nangadaot ang mga tanom nga flax9:31 flax: Tanom nga ginahimo nga linen. ug barley9:31 barley: Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo. kay anihonon na kaniadto ang mga barley ug namulak na ang mga flax. 32Apan wala nangadaot ang mga trigo ug espelta kay dili pa kini anihonon.)

33Mibiya si Moises sa hari ug migawas sa siyudad. Gibayaw niya ang iyang mga kamot sa pag-ampo ngadto sa Ginoo, ug mihunong ang pagdalogdog, ang pagpangahulog sa batunaw, ug ang pag-ulan. 34Pagkakita sa hari nga mihunong na ang ulan, ang batunaw, ug ang dalogdog, nagpakasala siya pag-usab. Nagmagahi na usab ang iyang kasingkasing ug sa iyang mga opisyal. 35Nagmagahi ang hari ug wala niya palakwa ang mga Israelinhon, sumala sa giingon sa Ginoo pinaagi kang Moises.