Job 7 – NIV & HLGN

New International Version

Job 7:1-21

1“Do not mortals have hard service on earth?

Are not their days like those of hired laborers?

2Like a slave longing for the evening shadows,

or a hired laborer waiting to be paid,

3so I have been allotted months of futility,

and nights of misery have been assigned to me.

4When I lie down I think, ‘How long before I get up?’

The night drags on, and I toss and turn until dawn.

5My body is clothed with worms and scabs,

my skin is broken and festering.

6“My days are swifter than a weaver’s shuttle,

and they come to an end without hope.

7Remember, O God, that my life is but a breath;

my eyes will never see happiness again.

8The eye that now sees me will see me no longer;

you will look for me, but I will be no more.

9As a cloud vanishes and is gone,

so one who goes down to the grave does not return.

10He will never come to his house again;

his place will know him no more.

11“Therefore I will not keep silent;

I will speak out in the anguish of my spirit,

I will complain in the bitterness of my soul.

12Am I the sea, or the monster of the deep,

that you put me under guard?

13When I think my bed will comfort me

and my couch will ease my complaint,

14even then you frighten me with dreams

and terrify me with visions,

15so that I prefer strangling and death,

rather than this body of mine.

16I despise my life; I would not live forever.

Let me alone; my days have no meaning.

17“What is mankind that you make so much of them,

that you give them so much attention,

18that you examine them every morning

and test them every moment?

19Will you never look away from me,

or let me alone even for an instant?

20If I have sinned, what have I done to you,

you who see everything we do?

Why have you made me your target?

Have I become a burden to you?7:20 A few manuscripts of the Masoretic Text, an ancient Hebrew scribal tradition and Septuagint; most manuscripts of the Masoretic Text I have become a burden to myself.

21Why do you not pardon my offenses

and forgive my sins?

For I will soon lie down in the dust;

you will search for me, but I will be no more.”

Ang Pulong Sang Dios

Job 7:1-21

1“Ang kabuhi sang tawo diri sa kalibutan mabudlay gid; pareho kabudlay sa adlaw-adlaw nga obra sang isa ka trabahador, 2ukon pareho sa ulipon nga nagahandom nga maghapon na agod makapahuway na siya, ukon pareho sa trabahador nga nagapaabot gid sang iya suweldo. 3Pareho man sina ang akon kahimtangan. Pila na ka bulan ang akon pag-antos nga wala man lang sing pulos. Bisan gab-i nagaantos ako. 4Kon maghigda ako kon gab-i nagahunahuna ako kon san-o pa mag-aga. Kahinay sang paglakat sang mga inoras. Nagabulubaliswa lang ako hasta magpamanagbanag. 5Ang akon lawas puno sang ulod kag kugan. Nagabuluswang ang akon mga hubag kag naganana.”

Nagpanawag si Job sa Dios

6“Nagaligad ang akon mga inadlaw nga wala sing paglaom. Nagaligad ini nga mas madasig pa sa lansadera7:6 lansadera: sa English, shuttle. sang manughabol.7:6 manughabol: sa English, weaver. 7Dumduma, O Dios, nga ang akon kabuhi pareho lang sa hangin nga nagalabay, kag indi na ako makaeksperiensya pa sang kalipay. 8Makita mo pa ako subong pero sa ulihi indi na. Kon mangita ka sa akon indi mo na ako makita. 9Subong nga ang gal-om nagakadula kag indi na makita, ang nagakapatay indi na magbalik pa. 10Indi na siya makapauli sa iya balay, kag malimtan na siya sang mga nakakilala sa iya.

11“Gani indi mahimo nga maghipos lang ako; sugong gid ang akon pamatyag. Ihambal ko ang kalain sang akon buot. 12Ngaa ginabantayan mo gid ako, O Dios? Dragon bala ako sa dagat? 13Kon gusto ko maghigda kag magpahuway agod maghaganhagan ang akon kasakit 14ginapahadlok mo ako paagi sa mga damgo kag palanan-awon. 15Gani maayo pa nga makuga na lang ako kag mapatay sang sa mabuhi sa sining lawas nakon. 16Ginakaugtan ko ang akon kabuhi. Indi ko gusto nga mabuhi pa. Pabay-i na lang ako, kay wala na sing pulos ang akon kabuhi.

17“Ano gid bala ang tawo nga imo ginakabalak-an kag ginahatagan sang importansya? 18Kay ginausisa mo siya kada adlaw, kag ginatilawan sa tanan nga tion. 19Pabay-i lang bala ako bisan dali lang. 20Nakasala bala ako? Ano nga sala ang nahimo ko sa imo, O Manugbantay sang tawo? Ngaa ginapuntirya mo gid ako? Mabug-at bala ako nga palas-anon sa imo? 21Kon nakasala gid man ako, ngaa indi mo na lang ako pagpatawaron? Sa indi madugay mapatay na ako, kag bisan pangitaon mo ako, indi mo na ako makita pa.”