Jonah 1 – NIV & APSD-CEB

New International Version

Jonah 1:1-17

Jonah Flees From the Lord

1The word of the Lord came to Jonah son of Amittai: 2“Go to the great city of Nineveh and preach against it, because its wickedness has come up before me.”

3But Jonah ran away from the Lord and headed for Tarshish. He went down to Joppa, where he found a ship bound for that port. After paying the fare, he went aboard and sailed for Tarshish to flee from the Lord.

4Then the Lord sent a great wind on the sea, and such a violent storm arose that the ship threatened to break up. 5All the sailors were afraid and each cried out to his own god. And they threw the cargo into the sea to lighten the ship.

But Jonah had gone below deck, where he lay down and fell into a deep sleep. 6The captain went to him and said, “How can you sleep? Get up and call on your god! Maybe he will take notice of us so that we will not perish.”

7Then the sailors said to each other, “Come, let us cast lots to find out who is responsible for this calamity.” They cast lots and the lot fell on Jonah. 8So they asked him, “Tell us, who is responsible for making all this trouble for us? What kind of work do you do? Where do you come from? What is your country? From what people are you?”

9He answered, “I am a Hebrew and I worship the Lord, the God of heaven, who made the sea and the dry land.”

10This terrified them and they asked, “What have you done?” (They knew he was running away from the Lord, because he had already told them so.)

11The sea was getting rougher and rougher. So they asked him, “What should we do to you to make the sea calm down for us?”

12“Pick me up and throw me into the sea,” he replied, “and it will become calm. I know that it is my fault that this great storm has come upon you.”

13Instead, the men did their best to row back to land. But they could not, for the sea grew even wilder than before. 14Then they cried out to the Lord, “Please, Lord, do not let us die for taking this man’s life. Do not hold us accountable for killing an innocent man, for you, Lord, have done as you pleased.” 15Then they took Jonah and threw him overboard, and the raging sea grew calm. 16At this the men greatly feared the Lord, and they offered a sacrifice to the Lord and made vows to him.

Jonah’s Prayer

17Now the Lord provided a huge fish to swallow Jonah, and Jonah was in the belly of the fish three days and three nights.

Ang Pulong Sa Dios

Jonas 1:1-17

Wala Motuman si Jonas sa Ginoo

1Usa ka higayon niana, miingon ang Ginoo kang Jonas nga anak ni Amitai, 2“Adto sa dakong siyudad sa Nineve, ug ipadayag ang silot alang sa mga katawhan didto tungod kay midangat na kanako ang ilang kadaotan.” 3Apan miadto hinuon si Jonas sa Tarshish aron sa pag-ikyas sa Ginoo.1:3 pag-ikyas sa Ginoo: Tingali ang buot ipasabot, magpahilayo sa dapit diin nakigsulti ang Ginoo kaniya; o, magpahilayo sa Israel diin nagpadayag ang Ginoo sa iyang presensya sa templo. Milugsong siya sa Jopa ug nakakita siya didto ug barko nga mobiyahe paingon sa Tarshish. Busa mibayad siya sa plite ug misakay aron mahilayo sa Ginoo.

4Sa dihang naglawig na sila, nagpadala ang Ginoo ug kusog nga hangin sa dagat. Miunos ug kusog hangtod nga murag maguba na ang barko. 5Busa nangahadlok ang mga tripulante, ug ang matag usa kanila nagpakitabang sa ilang mga dios. Gipanglabay nila ang mga karga sa dagat aron mogaan ang barko.

Nakanaog na kaniadto si Jonas sa ubos nga bahin sa barko ug naghigda didto hangtod nga nahinanok siya pag-ayo. 6Unya miadto kaniya ang kapitan sa barko ug miingon, “Nakahimo ka pa sa pagtulog? Bangon, ug pangayo ug tabang sa imong dios! Basin pa ug malooy siya kanato, ug tabangan niya kita nga dili kita mangamatay.”

7Unya nagaingnanay ang mga tripulante, “Dali magripa kita aron mahibaloan nato kon kinsa ang hinungdan niining katalagman nga midangat kanato.” Busa nagripa sila, ug si Jonas ang natungnan. 8Unya miingon sila kaniya, “Palihog, sultihi kami kon nganong midangat kining katalagman kanato, ug unsa ang imong trabaho ug taga-asa ka. Sultihi kami kon unsa ang imong nasod ug kaliwat.” 9Mitubag si Jonas, “Usa ako ka Hebreohanon ug nagsimba ako sa Ginoo, ang Dios sa langit1:9 Dios sa langit: o, Dios nga anaa sa langit; o, Dios nga naghimo sa langit; o, Dios nga labaw sa tanan. nga naghimo sa dagat ug sa yuta.” 10Gisultihan sila ni Jonas nga miikyas siya sa Ginoo. Busa nangahadlok pag-ayo ang mga tripulante. Miingon sila kaniya, “Unsa kining imong gibuhat?”

11Sa dihang midagko ang mga balod, miingon ang mga tripulante kang Jonas, “Unsay among buhaton kanimo aron mokalma ang dagat ug dili na makaperwisyo kanamo?” 12Mitubag siya kanila, “Alsaha ninyo ako ug itambog sa dagat aron molinaw kini. Nasayod ako nga ako ang hinungdan kon nganong midangat kaninyo kining kusog nga bagyo.” 13Apan wala nila gisunod si Jonas; naningkamot hinuon sila pagbugsay aron makaabot sa baybayon. Apan wala nila kini mahimo kay misamot pa gayod paghapak kanila ang kusog nga mga balod. 14Busa nanawag sila sa Ginoo. “O Ginoo, nagapakilooy kami kanimo, ayaw kami siloti tungod sa among pagahimuon kang Jonas. Ayaw kami paningli sa pagpatay sa usa ka inosenteng tawo tungod kay nasayod kami nga kining nahitabo imong pagbuot.” 15Busa gialsa nila si Jonas ug gitambog sa dagat, ug diha-diha milinaw ang dagat. 16Tungod niini, nahadlok gayod pag-ayo sa Ginoo ang mga tawo. Busa naghatag sila ug mga halad ug naghimo ug panaad kaniya.

17Nagpadala ang Ginoo ug dako nga isda sa paglamoy kang Jonas, ug didto siya sa tiyan sa isda sulod sa tulo ka adlaw ug tulo ka gabii.