Job 29 – NIV & APSD-CEB

New International Version

Job 29:1-25

Job’s Final Defense

1Job continued his discourse:

2“How I long for the months gone by,

for the days when God watched over me,

3when his lamp shone on my head

and by his light I walked through darkness!

4Oh, for the days when I was in my prime,

when God’s intimate friendship blessed my house,

5when the Almighty was still with me

and my children were around me,

6when my path was drenched with cream

and the rock poured out for me streams of olive oil.

7“When I went to the gate of the city

and took my seat in the public square,

8the young men saw me and stepped aside

and the old men rose to their feet;

9the chief men refrained from speaking

and covered their mouths with their hands;

10the voices of the nobles were hushed,

and their tongues stuck to the roof of their mouths.

11Whoever heard me spoke well of me,

and those who saw me commended me,

12because I rescued the poor who cried for help,

and the fatherless who had none to assist them.

13The one who was dying blessed me;

I made the widow’s heart sing.

14I put on righteousness as my clothing;

justice was my robe and my turban.

15I was eyes to the blind

and feet to the lame.

16I was a father to the needy;

I took up the case of the stranger.

17I broke the fangs of the wicked

and snatched the victims from their teeth.

18“I thought, ‘I will die in my own house,

my days as numerous as the grains of sand.

19My roots will reach to the water,

and the dew will lie all night on my branches.

20My glory will not fade;

the bow will be ever new in my hand.’

21“People listened to me expectantly,

waiting in silence for my counsel.

22After I had spoken, they spoke no more;

my words fell gently on their ears.

23They waited for me as for showers

and drank in my words as the spring rain.

24When I smiled at them, they scarcely believed it;

the light of my face was precious to them.29:24 The meaning of the Hebrew for this clause is uncertain.

25I chose the way for them and sat as their chief;

I dwelt as a king among his troops;

I was like one who comforts mourners.

Ang Pulong Sa Dios

Job 29:1-25

Ang mga Panalangin nga Nadawat ni Job Kaniadto

1Nagpadayon pagsulti si Job, 2“Kon mobalik lang unta ang nanglabayng mga panahon diin gibantayan pa ako sa Dios, 3ug diin gihayagan pa niya ang akong dalan sa akong paglakaw sa kangitngit. 4Niadtong panahon nga maayo pa ang akong kahimtang, ang Dios mao ang suod kong higala, ug gipanalanginan niya ang akong panimalay. 5Giubanan pa ako kaniadto sa Makagagahom nga Dios, ug kauban ko pa ang akong mga anak. 6Niadtong mga panahona, ang akong mga baka nagahatag ug daghan kaayong gatas, ug ang akong mga olibo nagahatag ug daghan kaayong lana. 7Inig-adto ko sa pultahan sa lungsod, ug moapil sa panaghisgotay sa mga tigdumala niini, 8magpadaplin ang batan-on nga mga lalaki kon makita nila ako ug ang mga tigulang manindog sa pagtahod kanako. 9Manghilom bisan ang mga pangulo 10ug ang mga dungganon. 11Si bisan kinsa nga makakita kanako o makadungog sa akong pagsulti, nagadayeg kanako. 12Kay ginatabangan ko ang mga kabos nga nanginahanglan ug tabang ug ang mga ilo nga walay kadangpan. 13Ginapanalanginan ako sa himalatyon nga tawo nga akong gitabangan, ug nalipay gayod ang mga biyuda nga ako usab nga natabangan. 14Gihimo ko kanunay ang matarong ug husto; daw sama na kini sa bisti ug turban nga kanunay kong gisul-ob. 15Akoy nahimong mata sa tawong buta ug tiil sa tawong bakol. 16Akoy nahimong amahan sa mga kabos, ug bisan ang mga estranghero gitabangan ko sa ilang mga kaso. 17Gikuhaan ko sa gahom ang mga tawong daotan ug giluwas ang ilang mga biktima.

18“Abi nakog magkinabuhi akog dugay ug mamatay nga nalibotan sa akong pamilya. 19Kay nahisama ako kaniadto sa kahoy kansang mga gamot nakaabot sa tubig ug ang mga sanga kanunayng matun-ogan. 20Gidayeg ako kanunay sa mga tawo ug kanunay akong baskog. 21Hilom ug namati pag-ayo ang mga tawo sa akong tambag. 22Pagkahuman kog sulti, wala na silay ikadugang pa kay kontento sila sa akong gisulti. 23Naghandom sila sa akong mga pulong sama sa ilang paghandom sa ulan. Gusto gayod nila kining pamation. 24Daw dili sila makatuo kon pahiyoman ko sila;29:24 Daw dili… sila: o, Kon nawad-an silag paglaom, pahiyoman ko sila. ang akong malipayong panagway makapadasig kanila. 25Gitudloan ko sila sa angay nilang buhaton nga daw akoy ilang pangulo. Gipangulohan ko sila nga daw usa ka hari nga nagadumala sa iyang kasundalohan. Ginahupay ko ang ilang kasubo.