1ኢዮብም እንዲህ ሲል ንግግሩን ቀጠለ፤
2“ፍትሕ የነሣኝ ሕያው እግዚአብሔርን!
ነፍሴንም መራራ ያደረጋት፣ ሁሉን ቻይ አምላክን!
3በውስጤ የሕይወት እስትንፋስ፣
በአፍንጫዬም ውስጥ የእግዚአብሔር መንፈስ እስካለ ድረስ፣
4ከንፈሬ ኀጢአትን አትናገርም፤
አንደበቴም ሽንገላ አይወጣውም።
5እናንተን እንደ ቅኖች መቍጠር፣
የማላደርገው ነገር ነው፤ ጨዋነቴንም እስክሞት ድረስ አልጥልም።
6ጽድቄን አጥብቄ እይዛለሁ፤ አልለቀውምም፤
በዘመኔም ሁሉ ኅሊናዬ አይወቅሠኝም።
7“ጠላቴ እንደ በደለኛ፣
ባላንጣዬም እንደ ክፉ ይሁን።
8እግዚአብሔር ሲያስወግደው፣
ነፍሱንም ሲወስድበት ዐመፀኛ ምን ተስፋ አለው?
9በውኑ መከራ በገጠመው ጊዜ፣
እግዚአብሔር ጩኸቱን ይሰማልን?
10ሁሉን በሚችል አምላክ ደስ ይለዋልን?
ዘወትርስ እግዚአብሔርን ይጠራልን?
11“ስለ እግዚአብሔር ክንድ አስተምራችኋለሁ፤
የሁሉን ቻዩንም አምላክ ዕቅድ አልሸሽግም።
12ሁላችሁ ይህን አይታችኋል፤
ታዲያ፣ ይህ ከንቱ ንግግር ምንድን ነው?
13“እግዚአብሔር ለክፉው የመደበው ዕድል ፈንታ፣
ግፈኛም ሁሉን ከሚችል አምላክ የሚቀበለው ቅርስ ይህ ነው፦
14ልጆቹ የቱንም ያህል ቢበዙም ለሰይፍ ይዳረጋሉ፤
ዘሩም ጠግቦ አያድርም።
15የተረፉለትም በመቅሠፍት ዐልቀው ይቀበራሉ፤
መበለቶቻቸውም አያለቅሱላቸውም።
16ብርን እንደ ዐፈር ቢከምር፣
ልብስንም እንደ ሸክላ ጭቃ ቢያከማች፣
17እርሱ ያከማቸውን ጻድቃን ይለብሱታል፤
ብሩንም ንጹሓን ይከፋፈሉታል።
18የሚሠራው ቤት እንደ ሸረሪት ድር፣
እህል ጠባቂም እንደ ቀለሰው መጠለያ ነው።
19ሀብታም ሆኖ ይተኛል፤ ዘለቄታ ግን የለውም፤
ዐይኑን በገለጠ ጊዜ ሀብቱ ሁሉ በቦታው የለም።
20ድንጋጤ እንደ ጐርፍ ድንገት ያጥለቀልቀዋል፤
ዐውሎ ነፋስም በሌሊት ይዞት ይሄዳል።
21የምሥራቅ ነፋስ ይወስደዋል፤ እርሱም አይገኝም፤
ከስፍራውም ይጠርገዋል።
22ከነፋሱ ብርታት ለማምለጥ ይሮጣል፤
ነገር ግን እየተወረወረ ያለ ርኅራኄ ይደርስበታል፤
23እጁንም እያጨበጨበ ያሾፍበታል፤
በፉጨትም ከስፍራው ያሽቀነጥረዋል።”
آخرين دفاع ايوب
1ايوب بحث خود را ادامه داده گفت:
2به خدای زندهٔ قادر مطلق كه حق مرا پايمال كرده و زندگيم را تلخ نموده است قسم میخورم 3كه تا زمانی كه زندهام و خدا به من نفس میدهد 4حرف نادرست از دهانم خارج نشود و با زبانم دروغی نگويم. 5من به هيچ وجه حرفهای شما را تصديق نمیكنم؛ و تا روزی كه بميرم به بیگناهی خود سوگند ياد میكنم. 6بارها گفتهام و باز هم میگويم كه من گناهكار نيستم. تا آخر عمرم وجدانم پاک و راحت است.
7دشمنان من كه با من مخالفت میكنند مانند بدكاران و خطاكاران مجازات خواهند شد. 8آدم شرور وقتی كه خدا او را نابود میكند و جانش را میگيرد، چه اميدی دارد؟ 9هنگامی كه بلايی به سرش بيايد خدا به فريادش نخواهد رسيد، 10زيرا او از خدا لذت نمیبرد و جز به هنگام سختی به او روی نمیآورد.
11من دربارهٔ اعمال خدای قادر مطلق و قدرت او به شما تعليم خواهم داد. 12اما در واقع احتياجی به تعليمات من نداريد، زيرا خود شما هم به اندازهٔ من دربارهٔ خدا میدانيد؛ پس چرا همهٔ اين حرفهای پوچ و بیاساس را به من میزنيد؟
13اين است سرنوشتی كه خدای قادر مطلق برای گناهكاران تعيين كرده است: 14هر چند شخص گناهكار فرزندان زيادی داشته باشد، آنها يا در جنگ میميرند و يا از گرسنگی تلف میشوند. 15آنان هم كه از جنگ و گرسنگی جان به در ببرند، بر اثر بيماری و بلا به گور خواهند رفت و حتی زنانشان هم برای ايشان عزاداری نخواهند كرد.
16هر چند گناهكاران مثل ريگ پول جمع كنند و صندوق خانههايشان را پر از لباس كنند 17ولی عاقبت درستكاران آن لباسها را خواهند پوشيد و پول آنها را بين خود تقسيم خواهند كرد. 18خانهای كه شخص شرور بسازد مانند تار عنكبوت و سايبان دشتبان، بیدوام خواهد بود. 19او ثروتمند به رختخواب میرود، اما هنگامی كه بيدار میشود میبيند تمامی مال و ثروتش از دست رفته است. 20ترس مانند سيل او را فرا میگيرد و طوفان در شب او را میبلعد. 21باد شرقی او را برده، از خانهاش دور میسازد، 22و با بیرحمی بر او كه در حال فرار است میوزد. 23مردم از بلايی كه بر سر او آمده است شاد میشوند و از هر سو او را استهزا میكنند.