ምሳሌ 17 – NASV & TCB

New Amharic Standard Version

ምሳሌ 17:1-28

1ጠብ እያለ ግብዣ17፥1 ዕብራይስጡ መሥዋዕት ይላል። ከሞላበት ቤት ይልቅ፣

በሰላምና በጸጥታ የእንጀራ ድርቆሽ ይሻላል።

2ጠቢብ አገልጋይ በወራዳ ልጅ ላይ ሥልጣን ይኖረዋል፤

ከወንድማማቾቹም እንደ አንዱ ውርስ ይካፈላል።

3ማቅለጫ ለብር፣ ከውር ለወርቅ ነው፤

እግዚአብሔር ግን ልብን ይመረምራል።

4እኩይ ሰው ክፉ ንግግር ያዳምጣል፤

ሐሰተኛም የተንኰለኛን አንደበት በጥንቃቄ ይሰማል።

5በድኾች የሚያፌዝ ፈጣሪያቸውን ይንቃል፤

በሌላው ሰው መከራ ደስ የሚለው ከቅጣት አያመልጥም።

6የልጅ ልጆች ለአረጋውያን ዘውድ ናቸው፤

ወላጆችም ለልጆቻቸው አለኝታ ናቸው።

7መልካም አነጋገር17፥7 ወይም የኵራት አነጋገር ለተላላ አይሰምርለትም፤

ለገዥማ ሐሰተኛ አንደበት የቱን ያህል የከፋ ይሆን!

8እጅ መንሻ ለሰጭው እንደ ድግምት ዕቃ ነው፤

በሄደበትም ቦታ ሁሉ ይሳካለታል።

9በደልን የሚሸፍን ፍቅርን ያዳብራል፤

ነገርን የሚደጋግም ግን የልብ ወዳጆችን ይለያያል።

10መቶ ግርፋት ተላላን ከሚሰማው ይልቅ፣

ተግሣጽ ለአስተዋይ ጠልቆ ይሰማል።

11ክፉ ሰው ዐመፅን ብቻ ይፈልጋል፤

በእርሱም ላይ ጨካኝ መልእክተኛ ይላክበታል።

12ተላላን በቂልነቱ ከመገናኘት፣

ግልገሎቿን የተነጠቀችን ድብ መጋፈጥ ይሻላል።

13በበጎ ፈንታ ክፉ የሚመልስ ሰው፣

ክፉ ነገር ከቤቱ አይርቅም።

14ጠብ መጫር ግድብን እንደ መሸንቈር ነው፤

ስለዚህ ጠብ ከመጫሩ በፊት ከነገር ራቅ።

15በደለኛውን ንጹሕ ማድረግ ሆነ፣ ንጹሑን በደለኛ ማድረግ፣

ሁለቱም በእግዚአብሔር ዘንድ አስጸያፊ ናቸው።

16ጥበብን ለማግኘት ፍላጎት ስለሌለው፣

ተላላ እጅ የገባ ገንዘብ ጥቅሙ ምንድን ነው?

17ወዳጅ ምንጊዜም ወዳጅ ነው፤

ወንድምም ለክፉ ቀን ይወለዳል።

18ማስተዋል የጐደለው ሰው ቃል በመግባት እጅ ይመታል፤

ለወዳጁም ዋስ ይሆናል።

19ጠብ የሚወድድ ኀጢአትን ይወድዳል፤

በሩን ከፍ አድርጎ የሚሠራም ጥፋትን ይጋብዛል።

20ጠማማ ልብ ያለው ሰው አይሳካለትም፤

በአንደበቱ የሚቀላምድም መከራ ላይ ይወድቃል።

21ተላላ ልጅ መውለድ ሐዘን ያስከትላል፤

የተላላም አባት ደስታ የለውም።

22ደስተኛ ልብ ጥሩ መድኀኒት ነው፤

የተሰበረ መንፈስ ግን ዐጥንትን ያደርቃል።

23ክፉ ሰው ፍትሕ ለማዛባት፣

በስውር ጕቦ ይቀበላል።

24አስተዋይ ሰው ጥበብን ከፊቱ አይለያትም፤

የተላሎች ዐይኖች ግን እስከ ምድር ዳርቻ ይንከራተታሉ።

25ተላላ ልጅ በአባቱ ላይ ሐዘን ያስከትላል፤

ለወለደችውም ምሬት ይሆንባታል።

26ንጹሑን ሰው መቅጣት ተገቢ አይደለም፤

ሹሞችን ስለ ቅንነታቸው መግረፍ መልካም አይደለም።

27ዐዋቂ ሰው ንግግሩ ቍጥብ ነው፤

አስተዋይም መንፈሱ የረጋ ነው።

28አላዋቂ እንኳ ዝም ቢል ጠቢብ፣

አንደበቱንም ቢገዛ አስተዋይ ይመስላል።

Tagalog Contemporary Bible

Kawikaan 17:1-28

1Ang kaunting pagkain na pinagsasaluhan nang may kapayapaan ay higit na mabuti kaysa sa maraming pagkain ngunit may alitan.

2Pamumunuan ng marunong na lingkod ang nakakahiyang anak ng kanyang amo at sa kanilang mamanahin makakabahagi pa ito.

3Sinusubok ng Panginoon ang puso ng tao katulad ng pilak at ginto na sinusubok sa apoy kung ito ay tunay o hindi.

4Ang taong masama ay gustong makinig sa kapwa niya masama, at ang taong sinungaling ay gustong makinig sa kapwa niya sinungaling.

5Ang kumukutya sa mahihirap ay inaalipusta ang kanyang Manlilikha. Ang taong nagagalak sa kapahamakan ng iba ay parurusahan.

6Karangalan ng mga loloʼt lola ang kanilang mga apo, gayon din naman, karangalan ng mga anak ang kanilang mga magulang.

7Hindi bagay sa hangal ang magsalita ng mabuti, at lalong hindi bagay sa isang namumuno ang magsinungaling.

8Sa tingin ng iba ang suhol ay parang salamangka na magagawa ang kahit anumang bagay.

9Kung patatawarin mo ang kasalanan ng iyong kaibigan, mananatili ang inyong samahan, ngunit kung patuloy mong uungkatin ang kanyang kasalanan, masisira ang inyong pagkakaibigan.

10Sa isang saway lang natututo ang taong may pang-unawa, ngunit ang taong mangmang ay hindi natututo hampasin mo man ng walang awa.

11Laging naghahanap ng gulo ang taong masama, kaya ipapadala laban sa kanya ang isang taong malupit na magpaparusa sa kanya.

12Mas mabuti pang masalubong mo ang isang osong inagawan ng anak kaysa sa hangal na gumagawa ng kahangalan.

13Kapag kasamaan ang iginanti mo sa kabutihang ginawa sa iyo, palaging may masamang mangyayari sa sambahayan mo.

14Ang simula ng away ay katulad ng butas sa isang dike, kailangang tapalan bago lumaki.

15Kasuklam-suklam sa Panginoon ang taong nagpaparusa sa taong walang kasalanan o nagpapalaya sa taong may kasalanan.

16Walang kabuluhang pag-aralin ang taong hangal sapagkat hindi naman niya hinahangad ang matuto.

17Ang kaibigan ay nagmamahal sa lahat ng panahon, at nagkaroon tayo ng kapatid upang sa kagipitan ay tumulong.

18Ang taong nangakong managot sa utang ng iba ay kulang sa karunungan.

19Ang taong gusto ng kasalanan ay gusto rin ng kaguluhan. At ang taong mayabang ay naghahanap ng kapahamakan.

20Hindi uunlad ang taong baluktot ang pag-iisip, at ang taong sinungaling ay dadanas ng kasawian.

21Ang anak na hangal ay nagdudulot ng kalungkutan at kabiguan sa magulang.

22Ang pagiging masayahin ay parang gamot na nakabubuti sa katawan, ngunit ang pagiging malungkutin ay nagpapahina ng katawan.

23Ang taong masama ay tumatanggap ng suhol upang ipagkait ang makatarungang hatol.

24Ang taong may pang-unawa ay naghahangad pa ng karunungan; ngunit ang isip ng mangmang ay pagala-gala.

25Ang anak na hangal ay nagdudulot ng kapaitan at kalungkutan sa kanyang mga magulang.

26Hindi mabuti na parusahan ang taong matuwid o ang taong marangal.

27Ang taong marunong at nakakaunawa ay maingat magsalita at hindi padalos-dalos.

28Kahit ang mangmang ay parang marunong at nakakaunawa kapag tahimik.