Jeremiah 6 – NIV & APSD-CEB

New International Version

Jeremiah 6:1-30

Jerusalem Under Siege

1“Flee for safety, people of Benjamin!

Flee from Jerusalem!

Sound the trumpet in Tekoa!

Raise the signal over Beth Hakkerem!

For disaster looms out of the north,

even terrible destruction.

2I will destroy Daughter Zion,

so beautiful and delicate.

3Shepherds with their flocks will come against her;

they will pitch their tents around her,

each tending his own portion.”

4“Prepare for battle against her!

Arise, let us attack at noon!

But, alas, the daylight is fading,

and the shadows of evening grow long.

5So arise, let us attack at night

and destroy her fortresses!”

6This is what the Lord Almighty says:

“Cut down the trees

and build siege ramps against Jerusalem.

This city must be punished;

it is filled with oppression.

7As a well pours out its water,

so she pours out her wickedness.

Violence and destruction resound in her;

her sickness and wounds are ever before me.

8Take warning, Jerusalem,

or I will turn away from you

and make your land desolate

so no one can live in it.”

9This is what the Lord Almighty says:

“Let them glean the remnant of Israel

as thoroughly as a vine;

pass your hand over the branches again,

like one gathering grapes.”

10To whom can I speak and give warning?

Who will listen to me?

Their ears are closed6:10 Hebrew uncircumcised

so they cannot hear.

The word of the Lord is offensive to them;

they find no pleasure in it.

11But I am full of the wrath of the Lord,

and I cannot hold it in.

“Pour it out on the children in the street

and on the young men gathered together;

both husband and wife will be caught in it,

and the old, those weighed down with years.

12Their houses will be turned over to others,

together with their fields and their wives,

when I stretch out my hand

against those who live in the land,”

declares the Lord.

13“From the least to the greatest,

all are greedy for gain;

prophets and priests alike,

all practice deceit.

14They dress the wound of my people

as though it were not serious.

‘Peace, peace,’ they say,

when there is no peace.

15Are they ashamed of their detestable conduct?

No, they have no shame at all;

they do not even know how to blush.

So they will fall among the fallen;

they will be brought down when I punish them,”

says the Lord.

16This is what the Lord says:

“Stand at the crossroads and look;

ask for the ancient paths,

ask where the good way is, and walk in it,

and you will find rest for your souls.

But you said, ‘We will not walk in it.’

17I appointed watchmen over you and said,

‘Listen to the sound of the trumpet!’

But you said, ‘We will not listen.’

18Therefore hear, you nations;

you who are witnesses,

observe what will happen to them.

19Hear, you earth:

I am bringing disaster on this people,

the fruit of their schemes,

because they have not listened to my words

and have rejected my law.

20What do I care about incense from Sheba

or sweet calamus from a distant land?

Your burnt offerings are not acceptable;

your sacrifices do not please me.”

21Therefore this is what the Lord says:

“I will put obstacles before this people.

Parents and children alike will stumble over them;

neighbors and friends will perish.”

22This is what the Lord says:

“Look, an army is coming

from the land of the north;

a great nation is being stirred up

from the ends of the earth.

23They are armed with bow and spear;

they are cruel and show no mercy.

They sound like the roaring sea

as they ride on their horses;

they come like men in battle formation

to attack you, Daughter Zion.”

24We have heard reports about them,

and our hands hang limp.

Anguish has gripped us,

pain like that of a woman in labor.

25Do not go out to the fields

or walk on the roads,

for the enemy has a sword,

and there is terror on every side.

26Put on sackcloth, my people,

and roll in ashes;

mourn with bitter wailing

as for an only son,

for suddenly the destroyer

will come upon us.

27“I have made you a tester of metals

and my people the ore,

that you may observe

and test their ways.

28They are all hardened rebels,

going about to slander.

They are bronze and iron;

they all act corruptly.

29The bellows blow fiercely

to burn away the lead with fire,

but the refining goes on in vain;

the wicked are not purged out.

30They are called rejected silver,

because the Lord has rejected them.”

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 6:1-30

Gisulong ang Jerusalem sa Iyang mga Kaaway

1“Palayo kamo ug panago mga kaliwat ni Benjamin! Biya kamo sa Jerusalem! Patingoga ang budyong sa Tekoa ug paghatag ug senyas didto sa Bet Hakkeram. Kay moabot ang grabing kadaot gikan sa amihan. 2Gub-on ko ang maanindot nga siyudad sa Jerusalem.6:2 siyudad sa Jerusalem: sa literal, anak nga babaye sa Zion. 3Libotan kini sa ilang mga sundalo.6:3 Libotan kini sa ilang mga sundalo: sa literal, sa mga magbalantay ug sa ilang mga mananap. Magpatindog sila sa ilang mga tolda libot niini, ug magkampo sila6:3 ug magkampo sila: sa literal, ug magpasabsab. sa bisan asang bahin nga ilang magustohan. 4Moingon ang mga komander, ‘Pangandam kamo sa pagsulong sa Jerusalem. Sulongon nato sila sa udto.’ Apan sa dihang hapon na, moingon ang mga komander, ‘Hala! Gasalop na man ang adlaw ug hapit nang mongitngit. 5Karon na lang kitang gabii mosulong ug gub-on nato ang lig-ong mga bahin niining siyudara.’ ”

6Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom, “Pagputol kamog mga kahoy nga gamiton sa pagguba sa mga paril sa Jerusalem, ug pagtapok kamog yuta sa kilid sa paril aron makatkat ninyo kini. Kinahanglan nang silotan kining siyudara, kay midagsang na niining dapita ang pagpangdaog-daog. 7Sama sa usa ka tuboran nga padayon ang pagdagayday sa tubig, padayon usab ang iyang paghimog daotan. Madungog kanunay dinhi niini nga siyudad ang pagpasakit ug pagpanglaglag. Ang balatian ug mga samad niini maoy kanunay kong makita. 8Pasidaan kini kanimo, Jerusalem! Kon dili ka pa mamati, motalikod gayod ako kanimo ug himuon kong awaaw ang imong yuta aron wala nay magpuyo pa niini.”

9Mao pa gayod kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom, “Ang mahibiling buhi sa Israel ipatilok ko pag-ayo sa mga kaaway, sama sa pagtilok sa mga tigpamupo ug ubas sa nahibiling mga bunga diha sa mga sanga.”

10Mitubag ako, “Apan kinsa may akong pasidan-an? Kinsa may maminaw kanako? Gitabonan nila ang ilang mga dalunggan aron dili sila makadungog. Ngil-ad alang kanila ang pulong sa Ginoo, busa dili sila gusto nga maminaw niini. 11Gibati ko usab ang labihan nga kasuko sama sa kasuko sa Ginoo, ug dili ko gayod kini mapugngan.”

Miingon ang Ginoo, “Ipatagamtam ko ang akong kasuko sa mga kabataan nga nagadula sa dalan, sa mga batan-ong lalaki nga nagatigom, sa mga bana ug mga asawa, ug sa mga tigulang. 12Ang ilang mga balay ihatag ngadto sa uban, lakip na ang ilang mga uma ug mga asawa. Mahitabo kini kon ako nang silotan ang mga katawhan nga nagapuyo niini nga yuta. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

13“Gikan sa labing ubos hangtod sa labing dungganon, nanikas sila aron makakuwarta. Bisan mga propeta ug mga pari nagpangilad usab. 14Gipakawalay-bili nila ang samad sa akong mga katawhan, bisan grabe na kini. Nagaingon sila nga maayo ang tanan bisan ang tinuod dili kini maayo. 15Naulaw ba sila sa ilang daotang mga binuhatan? Wala, kay wala na silay ulaw! Dili man lang gani sila mahilaw. Busa mangamatay sila sama sa uban. Malaglag sila sa panahon nga silotan ko na sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

16Mao pa gayod kini ang giingon sa Ginoo, “Tindog kamo diha sa gisang-an sa mga dalan ug pagpakisusi pag-ayo. Pangutana kamo kon hain ang karaan ug maayo nga dalan, ug didto kamo agi. Kon buhaton ninyo kini, maangkon ninyo ang kalinaw. Apan miingon kamo, ‘Dili kami moagi diha!’ 17Nagpili akog tigbantay sa pagsulti kaninyo, ‘Patalinghogi ninyo ang tingog sa budyong ingon nga pagpasidaan kaninyo.’ Apan miingon kamo, ‘Dili kami mamati.’

18“Busa pamati kamong mga kanasoran. Saksihi ninyo kon unsay mahitabo sa akong katawhan. 19Pamati, O kalibotan! Magpadala akog kalaglagan niini nga mga tawo ingon nga silot sa ilang daotang mga plano. Kay wala nila hatagig pagtagad ang akong mga pulong ug gisalikway nila ang akong kasugoan. 20Walay bili kanako ang gihalad nila nga insenso nga gikan pa sa Sheba, o ang mga pahumot nga gikan pa sa layong dapit. Dili ko dawaton ang ilang mga halad nga sinunog. Ang ilang mga halad dili makapalipay kanako. 21Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga magbutang ako ug kapandolanan niining mga tawhana. Tungod niini, malaglag ang mga amahan ug mga anak nga lalaki, apil ang managhigala ug managsilingan.”

22Midugang pa gayod ang Ginoo sa pag-ingon, “Tan-awa, may mga sundalong nagpadulong gikan sa yuta sa amihan, usa ka gamhanan nga nasod gikan sa layong dapit nga andam na sa pagsulong. 23Armado sila sa mga pana ug bangkaw. Bangis sila ug walay kalooy. Nagasakay sila sa ilang mga kabayo, ug ang ilang kabanha sama sa dahunog sa makusog nga balod. Moabot sila aron sa pagsulong kaninyo, O mga taga-Jerusalem.6:23 mga taga-Jerusalem: sa literal, anak nga babaye sa Zion.

24Daghan ang among nadungog nga balita mahitungod kanila, ug namuypoy ang among mga bukton sa kahadlok. Sama sa babayeng nagabati, nagaantos kami sa kaguol ug kasakit. 25Ayaw kamo pag-adto sa mga uma o paglakaw sa mga dalan, kay adunay mga kaaway nga andam nga mopatay. Anaa ang kakuyaw sa palibot. 26O mga katagilungsod ko, pagbisti kamog sako ug ligid sa abo sa pagpakita sa inyong pagsubo. Pagbangotan kamo nga daw namatyan kamog bugtong anak nga lalaki. Kay sa kalit lang mosulong kanato ang kaaway.

27Miingon ang Ginoo kanako, “Gihimo ko ikaw nga sama sa tigsulay sa metal aron masulayan mo ang kinaiya sa akong katawhan. 28Tanan sila mga masinupakon ug mga gahig ulo, sama kagahi sa bronsi ug puthaw. Wala silay laing gihimo kondili ang pagbutang-butang ug pagtunto sa uban. 29Painiton pag-ayo ang hurnohan aron mapuro ang pilak. Apan walay kapuslanan ang pagpaputli sa akong katawhan kay ang mga daotan wala gihapon mawagtang. 30Pagatawgon sila nga, ‘Sinalikway nga Pilak’ kay gisalikway ko na sila.”