Isaiah 42 – NIV & APSD-CEB

New International Version

Isaiah 42:1-25

The Servant of the Lord

1“Here is my servant, whom I uphold,

my chosen one in whom I delight;

I will put my Spirit on him,

and he will bring justice to the nations.

2He will not shout or cry out,

or raise his voice in the streets.

3A bruised reed he will not break,

and a smoldering wick he will not snuff out.

In faithfulness he will bring forth justice;

4he will not falter or be discouraged

till he establishes justice on earth.

In his teaching the islands will put their hope.”

5This is what God the Lord says—

the Creator of the heavens, who stretches them out,

who spreads out the earth with all that springs from it,

who gives breath to its people,

and life to those who walk on it:

6“I, the Lord, have called you in righteousness;

I will take hold of your hand.

I will keep you and will make you

to be a covenant for the people

and a light for the Gentiles,

7to open eyes that are blind,

to free captives from prison

and to release from the dungeon those who sit in darkness.

8“I am the Lord; that is my name!

I will not yield my glory to another

or my praise to idols.

9See, the former things have taken place,

and new things I declare;

before they spring into being

I announce them to you.”

Song of Praise to the Lord

10Sing to the Lord a new song,

his praise from the ends of the earth,

you who go down to the sea, and all that is in it,

you islands, and all who live in them.

11Let the wilderness and its towns raise their voices;

let the settlements where Kedar lives rejoice.

Let the people of Sela sing for joy;

let them shout from the mountaintops.

12Let them give glory to the Lord

and proclaim his praise in the islands.

13The Lord will march out like a champion,

like a warrior he will stir up his zeal;

with a shout he will raise the battle cry

and will triumph over his enemies.

14“For a long time I have kept silent,

I have been quiet and held myself back.

But now, like a woman in childbirth,

I cry out, I gasp and pant.

15I will lay waste the mountains and hills

and dry up all their vegetation;

I will turn rivers into islands

and dry up the pools.

16I will lead the blind by ways they have not known,

along unfamiliar paths I will guide them;

I will turn the darkness into light before them

and make the rough places smooth.

These are the things I will do;

I will not forsake them.

17But those who trust in idols,

who say to images, ‘You are our gods,’

will be turned back in utter shame.

Israel Blind and Deaf

18“Hear, you deaf;

look, you blind, and see!

19Who is blind but my servant,

and deaf like the messenger I send?

Who is blind like the one in covenant with me,

blind like the servant of the Lord?

20You have seen many things, but you pay no attention;

your ears are open, but you do not listen.”

21It pleased the Lord

for the sake of his righteousness

to make his law great and glorious.

22But this is a people plundered and looted,

all of them trapped in pits

or hidden away in prisons.

They have become plunder,

with no one to rescue them;

they have been made loot,

with no one to say, “Send them back.”

23Which of you will listen to this

or pay close attention in time to come?

24Who handed Jacob over to become loot,

and Israel to the plunderers?

Was it not the Lord,

against whom we have sinned?

For they would not follow his ways;

they did not obey his law.

25So he poured out on them his burning anger,

the violence of war.

It enveloped them in flames, yet they did not understand;

it consumed them, but they did not take it to heart.

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 42:1-25

Ang Alagad sa Ginoo

1Miingon ang Ginoo, “Ania ang akong alagad nga akong gilig-on. Ako siyang gipili ug nalipay ako kaniya. Gamhan ko siya sa akong Espiritu, ug magdala siyag katarungan ug kaangayan sa mga nasod. 2Dili siya mosinggit o mosulti ug kusog diha sa mga kadalanan. 3Dili niya pasagdan ang mga maluya sa pagtuo,42:3 mga maluya sa pagtuo: o, mga gidaog-daog. kay tabangan niya ang tanan bisan ang gamay lang gayod ug pagtuo. Sa iyang pagkamatinumanon ipatuman gayod niya ang hustisya. 4Dili gayod siya moundang o mawad-ag paglaom hangtod nga mapatunhay niya ang hustisya ug kaangayan sa kalibotan. Ang mga tawo sa mga isla nagahulat sa iyang mga pagtulon-an.” 5Mao kini ang giingon sa Dios, ang Ginoo nga nagbuhat sa kalangitan nga iyang gibukhad nga daw tela. Gibuhat niya ang kalibotan ug ang tanang anaa niini. Siya usab ang naghatag ug gininhawa sa mga tawo ug sa tanang mga binuhat nga anaa sa kalibotan. 6Miingon siya sa iyang alagad, “Ako, ang Ginoo, mao ang nagtawag kanimo sa pagpakita sa akong pagkamatarong. Tabangan ug panalipdan ko ikaw, ug pinaagi kanimo mohimo akog kasabotan uban sa mga tawo. Himuon ko ikaw nga suga ngadto sa mga nasod, 7aron mobuka ang mga mata sa mga buta ug mahatagag kagawasan ang mga binihag nga nabilanggo sa mangiob nga bilanggoan. 8Ako mao ang Ginoo, mao kana ang akong ngalan! Dili ko ihatag ang akong pasidungog kang bisan kinsa o ang pagdayeg nga alang kanako ngadto sa mga dios-dios. 9Ang akong mga giingon kaniadto natuman na, ug karon ipadayag ko ang mga bag-ong mga panghitabo sa dili pa kini moabot.”

Awit sa Pagdayeg sa Ginoo

10Pag-awit kamo ug bag-ong awit ngadto sa Ginoo! Pag-awit kamo ug mga pagdayeg kaniya, bisan kamo nga anaa sa pinakalayong bahin sa kalibotan. Dayga ninyo siya, kamo nga nagalawig sa dagat ug tanan kamong mga binuhat nga anaa niini, ug kamong nagapuyo sa mga isla. 11Dayga ninyo siya, kamong anaa sa mga lungsod sa kamingawan ug kamong mga lumulupyo sa Kedar. Pag-awit kamo sa kalipay, kamong mga katawhan sa Shela. Panghugyaw kamo gikan sa tumoy sa mga bukid. 12Pasidunggi ug dayga ang Ginoo, kamong anaa sa mga isla. 13Makig-away ang Ginoo sama sa usa ka sundalong kusgan ug isog. Mosinggit siya sa pagsulong, ug modaog siya batok sa iyang mga kaaway. 14Moingon siya, “Sa taas nga panahon naghilom lang ako ug gipugngan ko ang akong kaugalingon. Apan karon mosinggit ako sama sa usa ka babayeng gapanganak. 15Tumpagon ko ang mga bukid ug mga bungtod, ug palayaon ko ang mga tanom niini. Himuon ko ang mga suba nga malang yuta,42:15 malang yuta: sa Hebreo, mga isla. ug pahubsan ko ang mga katubigan. 16Agakon ko ang akong katawhan nga mga buta sa kamatuoran ngadto sa dalan nga wala nila masinati ug maagii. Himuon kong kahayag ang kangitngit sa ilang agianan, ug patagon ko ang mga libaong nga mga dapit nga ilang pagalaktan. Himuon ko kini ug dili ko sila isalikway. 17Apan kadtong nagsalig sa mga dios-dios ug nagaila sa tinunaw nga mga rebulto nga ilang dios-dios, mangikyas sa kaulaw.”

Ang Israel sama sa Bungol ug Buta

18Miingon ang Ginoo sa iyang katawhan, “Kamong sama sa mga bungol ug buta, pamati kamo ug tan-aw! 19Alagad ug pinili ko kamo. Mga mensahero ko kamo, apan walay makalabaw sa inyong pagkabuta ug pagkabungol. 20Daghan na kamog nakita, apan wala ninyo tagda. Makadungog kamo, apan dili kamo mamati.”

21Buot gayod sa Ginoo nga mapakita ang iyang pagkamatarong,42:21 mapakita ang iyang pagkamatarong: o, luwason ang iyang katawhan. aron ang iyang kasugoan mapasidunggan. 22Apan karon ang iyang katawhan gikawatan, giilogan sa ilang mga kabtangan, gipriso sa mga bangag o sa mga bilanggoan, ug wala gayoy nakatabang kanila. 23Kinsa kaninyoy buot mamati o mohatag ug pagtagad niining inyong nadunggan gikan karon? 24Kinsa ba ang nagtugot nga kawatan ug ilogan sa ilang kabtangan ang Israel? Dili ba ang Ginoo nga atong nasad-an? Kay wala nato sunda ang iyang mga pamaagi ug wala nato tumana ang iyang kasugoan. 25Busa gipakita sa Ginoo ang iyang hilabihan nga kasuko kanato pinaagi sa pagpaantos kanato sa kapait sa gira. Ang iyang kasuko sama sa kalayo nga milukop ug misunog kanato, apan wala nato kini gihunahuna ug gitagad.