Jeremiah 5 – NIV & APSD-CEB

New International Version

Jeremiah 5:1-31

Not One Is Upright

1“Go up and down the streets of Jerusalem,

look around and consider,

search through her squares.

If you can find but one person

who deals honestly and seeks the truth,

I will forgive this city.

2Although they say, ‘As surely as the Lord lives,’

still they are swearing falsely.”

3Lord, do not your eyes look for truth?

You struck them, but they felt no pain;

you crushed them, but they refused correction.

They made their faces harder than stone

and refused to repent.

4I thought, “These are only the poor;

they are foolish,

for they do not know the way of the Lord,

the requirements of their God.

5So I will go to the leaders

and speak to them;

surely they know the way of the Lord,

the requirements of their God.”

But with one accord they too had broken off the yoke

and torn off the bonds.

6Therefore a lion from the forest will attack them,

a wolf from the desert will ravage them,

a leopard will lie in wait near their towns

to tear to pieces any who venture out,

for their rebellion is great

and their backslidings many.

7“Why should I forgive you?

Your children have forsaken me

and sworn by gods that are not gods.

I supplied all their needs,

yet they committed adultery

and thronged to the houses of prostitutes.

8They are well-fed, lusty stallions,

each neighing for another man’s wife.

9Should I not punish them for this?”

declares the Lord.

“Should I not avenge myself

on such a nation as this?

10“Go through her vineyards and ravage them,

but do not destroy them completely.

Strip off her branches,

for these people do not belong to the Lord.

11The people of Israel and the people of Judah

have been utterly unfaithful to me,”

declares the Lord.

12They have lied about the Lord;

they said, “He will do nothing!

No harm will come to us;

we will never see sword or famine.

13The prophets are but wind

and the word is not in them;

so let what they say be done to them.”

14Therefore this is what the Lord God Almighty says:

“Because the people have spoken these words,

I will make my words in your mouth a fire

and these people the wood it consumes.

15People of Israel,” declares the Lord,

“I am bringing a distant nation against you—

an ancient and enduring nation,

a people whose language you do not know,

whose speech you do not understand.

16Their quivers are like an open grave;

all of them are mighty warriors.

17They will devour your harvests and food,

devour your sons and daughters;

they will devour your flocks and herds,

devour your vines and fig trees.

With the sword they will destroy

the fortified cities in which you trust.

18“Yet even in those days,” declares the Lord, “I will not destroy you completely. 19And when the people ask, ‘Why has the Lord our God done all this to us?’ you will tell them, ‘As you have forsaken me and served foreign gods in your own land, so now you will serve foreigners in a land not your own.’

20“Announce this to the descendants of Jacob

and proclaim it in Judah:

21Hear this, you foolish and senseless people,

who have eyes but do not see,

who have ears but do not hear:

22Should you not fear me?” declares the Lord.

“Should you not tremble in my presence?

I made the sand a boundary for the sea,

an everlasting barrier it cannot cross.

The waves may roll, but they cannot prevail;

they may roar, but they cannot cross it.

23But these people have stubborn and rebellious hearts;

they have turned aside and gone away.

24They do not say to themselves,

‘Let us fear the Lord our God,

who gives autumn and spring rains in season,

who assures us of the regular weeks of harvest.’

25Your wrongdoings have kept these away;

your sins have deprived you of good.

26“Among my people are the wicked

who lie in wait like men who snare birds

and like those who set traps to catch people.

27Like cages full of birds,

their houses are full of deceit;

they have become rich and powerful

28and have grown fat and sleek.

Their evil deeds have no limit;

they do not seek justice.

They do not promote the case of the fatherless;

they do not defend the just cause of the poor.

29Should I not punish them for this?”

declares the Lord.

“Should I not avenge myself

on such a nation as this?

30“A horrible and shocking thing

has happened in the land:

31The prophets prophesy lies,

the priests rule by their own authority,

and my people love it this way.

But what will you do in the end?

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 5:1-31

Ang mga Sala sa Jerusalem

1Miingon ang Ginoo, “Mga lumulupyo sa Jerusalem, pangadto kamo sa mga kadalanan! Tan-awa ang mga plasa! Kon may makita kamong bisan usa lang ka tawong matarong ug kasaligan, pasayloon ko ang inyong siyudad. 2Bisan ug manumpa kamo sa akong ngalan, gabakak lang gihapon kamo.”

3Unya miingon ako, “O Ginoo, dili ba nga nangita ka ug tawong kasaligan? Gisakit mo ang imong katawhan, apan wala sila masakiti niini. Gisilotan mo sila, apan dili sila gustong magpadisiplina. Gahi na kaayo silag ulo, ug nagdumili sila sa paghinulsol.”

4“Gipakaingon kog kulang lang silag kinaadman, apan mga buang-buang diay sila. Kay wala sila masayod sa pamaagi sa Ginoo nga ilang Dios nga gipatuman kanila. 5Busa moadto ako sa ilang mga pangulo aron sa pagpakigsulti kanila. Sigurado gayod nga nasayod sila sa mga pamaagi sa Ginoo nga ilang Dios nga gipatuman kanila.” Apan bisan ang mga pangulo mismo nagsalikway diay usab sa pamalaod sa Dios.5:5 nagsalikway diay usab sa pamalaod sa Dios: sa literal, mitangtang sa yugo ug mihubad sa mga gapos. 6Busa sulongon sila sa ilang mga kaaway nga daw liyon nga gikan sa kalasangan o daw bangis nga iro5:6 bangis nga iro: sa English, wolf. nga gikan sa disyerto o daw mananap nga leopardo nga mag-atang duol sa ilang mga lungsod ug mokunis-kunis ni bisan kinsa nga mogawas. Mahitabo kini kanila kay nanobra na ang ilang pagkamasinupakon sa Dios, ug makadaghan na sila nga mitalikod kaniya.

7Miingon ang Ginoo, “Nganong pasayloon ko man kamo? Bisan ang inyong mga kabataan nagsalikway kanako ug nanumpa sa ngalan sa mga dios nga dili tinuod. Gihatag ko ang tanan nilang mga kinahanglanon apan daw babayeng mananapaw sila nga miluib kanako. Nagpanon pa sila didto sa mga balay sa mga babayeng nagbaligya sa ilang dungog. 8Sama sila sa mga inatiman nga laking kabayo nga labihan ka higal. Matag usa kanila nangibog sa asawa sa uban. 9Dili ko ba sila angayng silotan tungod niini? Dili ko ba angayng balosan ang nasod nga sama niini? Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

10Kamong mga kaaway sa mga Israelinhon, daota ninyo ang ilang ubasan, apan ayaw lang daota sa hingpit. Pamutla ang mga sanga niini, kay kining mga tawhana dili na ako. 11Ang katawhan sa Israel ug sa Juda dili na gayod matinud-anon kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 12Wala sila magsulti sa tinuod mahitungod kanako. Miingon sila, ‘Dili kita unsaon sa Ginoo! Walay katalagman nga moabot kanato; walay gira o kagutom.’ 13Ang mga propeta walay pulos ug ang ilang mga mensahe wala maggikan sa Dios. Hinaut pa nga mahitabo kanila ang mga kalaglagan nga ilang gipangtagna.”

14Busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios nga Makagagahom kanako, “Tungod kay mao man kini ang gisulti niining mga tawhana, hatagan ko ikaw ug mensahe nga sama sa kalayo ug himuon ko silang daw kahoy nga lamyon niini.”

15Miingon ang Ginoo, “Mga katawhan sa Israel, magpadala akog mga tawo gikan sa layo nga nasod sa pagsulong kaninyo. Kini usa ka karaan na kaayo nga nasod, nga ang ilang sinultihan dili ninyo masabtan. 16Ang ilang mga armas makamatay, ug silang tanan isog nga mga sundalo. 17Hutdon nila ang inyong mga abot, mga pagkaon, ug ang mga bunga sa inyong ubas ug igera. Pamatyon nila ang inyong mga kahayopan ug kabataan. Panggub-on nila ang inyong pinarilan nga mga lungsod nga inyong gisaligan nga makadepensa kaninyo. 18Apan bisan pa niadtong mga adlawa, dili ko kamo laglagon sa hingpit. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 19Ug kon mangutana ang mga tawo, ‘Nganong gibuhat man kining tanan sa Ginoo nga atong Dios kanato?’ Ingna sila, ‘Kay gisalikway ninyo ang Ginoo ug nagaalagad kamo sa ubang mga dios diha mismo sa inyong kaugalingong yuta. Busa karon mag-alagad kamo sa mga langyaw, sa yuta nga dili inyo.’

20“Ipahibalo kini sa mga katawhan sa Israel5:20 mga katawhan sa Israel: sa Hebreo, panimalay ni Jacob. ug sa Juda: 21Patalinghogi ninyo kini, kamong mga buang-buang ug walay buot nga mga katawhan. Aduna kamoy mga mata, apan dili makakita, adunay mga dalunggan, apan dili makadungog. 22Ako, ang Ginoo, nagaingon: Wala ba kamo mahadlok kanako? Nganong wala kamo magkurog sa akong atubangan? Ako ang naghimo sa baybayon nga utlanan sa dagat. Kini permanente nga utlanan ug dili malapas. Hampakon kini sa mga balod apan dili kini makalapas niini. 23Apan gahig ulo ug mga rebelde kining mga tawhana. Mitalikod sila ug mipalayo kanako. 24Dili kinasingkasing ang ilang pag-ingon, ‘Tahoron nato ang Ginoo nga atong Dios nga nagahatag ug ulan sa hustong panahon, ug nagahatag kanatog maayong abot sa panahon sa ting-ani.’ 25Ang inyong pagkadaotan maoy nagpahilayo niining mga kaayohan gikan kaninyo. Ang inyong mga sala maoy nakapugong nga madawat ninyo kini nga mga pagpanalangin.

26“May daotang mga tawo diha sa akong katawhan nga nagaatang sa ilang mabiktima, nga daw sama sa tawong nagapanglit-ag ug langgam. Nagbutang silag lit-ag alang sa ubang mga tawo. 27Sama sa hawla nga puno sa mga langgam, ang balay niining mga tawhana puno sa bahandi gikan sa ilang pagpanunto. Nadato sila ug nahimong gamhanan niining paagiha. 28Nanambok sila ug nabaskog ang ilang mga lawas. Walay kinutoban ang ilang mga daotang binuhatan. Wala nila hatagig hustisya ang mga ilo, ug wala nila dapigi ang katungod sa mga kabos. 29Ako, ang Ginoo, nagaingon: Dili ba angay ko silang silotan tungod niini? Dili ba angay kong panimaslan ang nasod nga sama niini? 30Makahahadlok ug makalilisang ang mga butang nga nahitabo niini nga yuta. 31Ang mga propeta nagapanagna ug bakak. Ang mga pari nagadumala sumala sa ilang kaugalingon nga katungod. Ug nakaangay niini ang akong katawhan. Apan unsay ilang buhaton inig-abot sa kataposang panahon?”