Isaiah 66 – NIV & APSD-CEB

New International Version

Isaiah 66:1-24

Judgment and Hope

1This is what the Lord says:

“Heaven is my throne,

and the earth is my footstool.

Where is the house you will build for me?

Where will my resting place be?

2Has not my hand made all these things,

and so they came into being?”

declares the Lord.

“These are the ones I look on with favor:

those who are humble and contrite in spirit,

and who tremble at my word.

3But whoever sacrifices a bull

is like one who kills a person,

and whoever offers a lamb

is like one who breaks a dog’s neck;

whoever makes a grain offering

is like one who presents pig’s blood,

and whoever burns memorial incense

is like one who worships an idol.

They have chosen their own ways,

and they delight in their abominations;

4so I also will choose harsh treatment for them

and will bring on them what they dread.

For when I called, no one answered,

when I spoke, no one listened.

They did evil in my sight

and chose what displeases me.”

5Hear the word of the Lord,

you who tremble at his word:

“Your own people who hate you,

and exclude you because of my name, have said,

‘Let the Lord be glorified,

that we may see your joy!’

Yet they will be put to shame.

6Hear that uproar from the city,

hear that noise from the temple!

It is the sound of the Lord

repaying his enemies all they deserve.

7“Before she goes into labor,

she gives birth;

before the pains come upon her,

she delivers a son.

8Who has ever heard of such things?

Who has ever seen things like this?

Can a country be born in a day

or a nation be brought forth in a moment?

Yet no sooner is Zion in labor

than she gives birth to her children.

9Do I bring to the moment of birth

and not give delivery?” says the Lord.

“Do I close up the womb

when I bring to delivery?” says your God.

10“Rejoice with Jerusalem and be glad for her,

all you who love her;

rejoice greatly with her,

all you who mourn over her.

11For you will nurse and be satisfied

at her comforting breasts;

you will drink deeply

and delight in her overflowing abundance.”

12For this is what the Lord says:

“I will extend peace to her like a river,

and the wealth of nations like a flooding stream;

you will nurse and be carried on her arm

and dandled on her knees.

13As a mother comforts her child,

so will I comfort you;

and you will be comforted over Jerusalem.”

14When you see this, your heart will rejoice

and you will flourish like grass;

the hand of the Lord will be made known to his servants,

but his fury will be shown to his foes.

15See, the Lord is coming with fire,

and his chariots are like a whirlwind;

he will bring down his anger with fury,

and his rebuke with flames of fire.

16For with fire and with his sword

the Lord will execute judgment on all people,

and many will be those slain by the Lord.

17“Those who consecrate and purify themselves to go into the gardens, following one who is among those who eat the flesh of pigs, rats and other unclean things—they will meet their end together with the one they follow,” declares the Lord.

18“And I, because of what they have planned and done, am about to come66:18 The meaning of the Hebrew for this clause is uncertain. and gather the people of all nations and languages, and they will come and see my glory.

19“I will set a sign among them, and I will send some of those who survive to the nations—to Tarshish, to the Libyans66:19 Some Septuagint manuscripts Put (Libyans); Hebrew Pul and Lydians (famous as archers), to Tubal and Greece, and to the distant islands that have not heard of my fame or seen my glory. They will proclaim my glory among the nations. 20And they will bring all your people, from all the nations, to my holy mountain in Jerusalem as an offering to the Lord—on horses, in chariots and wagons, and on mules and camels,” says the Lord. “They will bring them, as the Israelites bring their grain offerings, to the temple of the Lord in ceremonially clean vessels. 21And I will select some of them also to be priests and Levites,” says the Lord.

22“As the new heavens and the new earth that I make will endure before me,” declares the Lord, “so will your name and descendants endure. 23From one New Moon to another and from one Sabbath to another, all mankind will come and bow down before me,” says the Lord. 24“And they will go out and look on the dead bodies of those who rebelled against me; the worms that eat them will not die, the fire that burns them will not be quenched, and they will be loathsome to all mankind.”

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 66:1-24

Hukman sa Ginoo ang Kanasoran

1Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Ang langit mao ang akong trono, ug ang yuta mao ang tungtonganan sa akong mga tiil. Busa unsang matanga sa balay ang inyong tukoron alang kanako? Unsang matanga sa dapit ang inyong papahulayan kanako? 2Dili ba ako man ang naghimo sa tanang mga butang?

“Gihatagan kog pagtagad ang mga tawo nga mapainubsanon, mahinulsulon, ug may dakong pagtahod sa akong pulong. 3Apan ingon niini ang akong pagtagad sa mga tawong nagasunod sa ila lamang kaugalingong gusto ug nagakalipay sa ginahimo nila nga mangil-ad: Kon magpatay silag baka aron ihalad, isipon ko kini nga daw sa nagpatay silag tawo. Kon maghalad silag karnero, isipon ko kini nga daw sa nagpatay silag iro. Kon maghalad sila ug halad sa pagpasidungog, isipon ko nga daw naghalad silag dugo sa baboy. Ug kon magsunog silag insenso isip paghinumdom sa Ginoo, akong isipon nga daw sa nagaampo sila sa dios-dios. 4Padad-an ko usab silag silot nga makapalisang gayod kanila. Kay sa dihang nanawag ako, wala sila motubag; sa dihang nagsulti ako, wala sila mamati. Naghimo silag kadaotan sa akong atubangan, ug gipili nila ang pagbuhat sa mga butang nga wala makalipay kanako.”

5Kamong mga mahinadlokon sa pulong sa Ginoo, pamatia ninyo ang iyang pulong, “Tungod kay matinumanon kamo kanako, ang uban ninyong mga katagilungsod modumot ug mosalikway kaninyo. Biay-biayon nila kamo nga nagaingon, ‘Pasidunggi ang Ginoo aron makita namo ang inyong kalipay!’ ” Apan maulawan sila. 6Nadungog ba ninyo ang kaguliyang didto sa siyudad ug sa templo? Tingog kana sa Ginoo nga nanimalos sa iyang mga kaaway.

7Miingon ang Ginoo, “Ang Jerusalem sama sa usa ka babayeng umaanak nga wala pa gani magbati nahimugsoan na. 8Kinsa ang nakadungog ug nakakita ug sama niini? Mamugna ba ang usa ka lungsod o nasod diha-diha dayon sulod lang sa usa ka adlaw? Apan ayha pa gani nagbati ang Jerusalem,66:8 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. nahimugso na dayon ang iyang katawhan.66:8 nahimugso na dayon ang iyang katawhan: Ang buot ipasabot, tukoron pag-usab sa Dios ang nasod sa Israel. 9Pagbuot ko nga hapit na silang matawo. Ug karon, mopugong ba ako nga sila matawo? Siyempre tugotan ko gayod sila! Dili ko gayod pugngan nga matawo sila. Ako, ang inyong Dios, ang nagaingon niini.”

10Kamong tanang nahigugma sa Jerusalem ug nagasubo tungod kaniya, paglipay ug pagsadya kamo uban kaniya, 11aron matagbaw usab kamo sa iyang kauswagan sama sa bata nga nagsuso sa iyang inahan ug nabusog. 12Kay nagaingon ang Ginoo, “Pauswagon ko ang Jerusalem! Sama sa suba nga nagabaha, dad-on kaniya ang mga bahandi sa mga nasod. Sagupon ug atimanon kamo sa Jerusalem sama sa bata nga kugoson, patutoyon, ug sabakon. 13Lipayon ko kamo sa Jerusalem sama sa inahan nga nagalipay sa iyang anak.”

14Inigkakita ninyo niini, malipay gayod kamo, ug mobaskog kamo sama sa nagalambo nga tanom. Ipakita sa Ginoo ang iyang gahom ngadto sa iyang mga alagad, apan ipakita niya ang iyang kapungot ngadto sa iyang mga kaaway. 15Pamati! Moabot ang Ginoo inubanan sa kalayo, ug ang iyang mga karwahe morag alimpulos. Ipahamtang niya ang iyang kapungot ngadto sa iyang mga kaaway, ug silotan niya sila sa nagadilaab nga kalayo. 16Kay pinaagi sa kalayo ug sa iyang espada, silotan sa Ginoo ang tanang mga tawong makasasala, ug daghan ang iyang mapatay.

17Miingon ang Ginoo, “Magdungan ug pangamatay ang mga nagapakabalaan ug nagapakahinlo sa ilang kaugalingon sa ilang pagsimba sa ilang mga dios-dios didto sa hardin. Mangamatay sila samtang nagakaon ug baboy, ilaga, ug sa uban pang pagkaon nga giisip nga hugaw. 18Nasayod ako sa ilang binuhatan ug hunahuna. Busa moanha ako ug tigomon ko ang mga katawhan sa tanang nasod, ug makita nila ang akong gahom. 19Magpakita akog ilhanan kanila. Ug ang makalingkawas kanila ipadala ko ingon nga mga mensahero ngadto sa kanasoran sa Tarshish, Pul, Lud (kansang katawhan nabantog nga mga mamamana), Tubal, Grecia,66:19 Grecia: sa Hebreo, Javan. ug sa mga isla nga layo, nga wala makadungog sa akong kabantog ug wala makakita sa akong gahom. Imantala nila ang akong gahom ngadto sa mga nasod. 20Ug dad-on nila pagbalik gikan niining mga nasod ang tanan ninyong mga katagilungsod nga sakay sa mga kabayo, mga mula, mga kamelyo, ug sa mga karwahe ug karomata. Dad-on nila sila sa akong balaan nga bukid, sa Jerusalem isip halad alang kanako. Sama sila sa mga Israelinhon nga nagahalad sa akong templo ug mga halad sa pagpasidungog nga gisulod sa hinlo nga sudlanan. 21Ug himuon kong mga pari ug mga Levita ang uban kanila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

22Miingon pa gayod ang Ginoo, “Maingon nga ang bag-ong langit ug ang bag-ong yuta nga akong himuon magapabilin hangtod sa hangtod, ang inyong mga kaliwat magapadayon usab hangtod sa hangtod, ug dili gayod kamo hikalimtan. 23Sa matag subang sa bag-ong bulan ug sa matag Adlaw nga Igpapahulay mosimba ang tanang mga katawhan kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 24Ug iniggawas nila sa Jerusalem, makita nila ang mga patayng lawas sa mga tawong nagmasinupakon kanako. Ang mga ulod nga mokaon kanila dili mamatay, ug ang kalayo nga mosunog kanila dili mapalong. Ug kangil-aran sila sa tanang katawhan.”