Isaiah 25 – NIV & APSD-CEB

New International Version

Isaiah 25:1-12

Praise to the Lord

1Lord, you are my God;

I will exalt you and praise your name,

for in perfect faithfulness

you have done wonderful things,

things planned long ago.

2You have made the city a heap of rubble,

the fortified town a ruin,

the foreigners’ stronghold a city no more;

it will never be rebuilt.

3Therefore strong peoples will honor you;

cities of ruthless nations will revere you.

4You have been a refuge for the poor,

a refuge for the needy in their distress,

a shelter from the storm

and a shade from the heat.

For the breath of the ruthless

is like a storm driving against a wall

5and like the heat of the desert.

You silence the uproar of foreigners;

as heat is reduced by the shadow of a cloud,

so the song of the ruthless is stilled.

6On this mountain the Lord Almighty will prepare

a feast of rich food for all peoples,

a banquet of aged wine—

the best of meats and the finest of wines.

7On this mountain he will destroy

the shroud that enfolds all peoples,

the sheet that covers all nations;

8he will swallow up death forever.

The Sovereign Lord will wipe away the tears

from all faces;

he will remove his people’s disgrace

from all the earth.

The Lord has spoken.

9In that day they will say,

“Surely this is our God;

we trusted in him, and he saved us.

This is the Lord, we trusted in him;

let us rejoice and be glad in his salvation.”

10The hand of the Lord will rest on this mountain;

but Moab will be trampled in their land

as straw is trampled down in the manure.

11They will stretch out their hands in it,

as swimmers stretch out their hands to swim.

God will bring down their pride

despite the cleverness25:11 The meaning of the Hebrew for this word is uncertain. of their hands.

12He will bring down your high fortified walls

and lay them low;

he will bring them down to the ground,

to the very dust.

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 25:1-12

Awit sa Pagdayeg

1Ginoo, ikaw ang akong Dios! Daygon ug pasidunggan ko ikaw kay katingalahan gayod ang imong gipanghimo. Gituman mo gayod ang mga plano nga gihimo mo niadtong unang panahon. 2Giguba mo ang pinarilan nga mga lungsod sa mga langyaw. Gibungkag mo ang lig-on nga mga bahin sa ilang lungsod, ug dili na kini mapatindog pag-usab. 3Busa pasidunggan ka sa gamhanang mga katawhan, ug tahoron sa mapintas nga mga kanasoran. 4Ikaw ang dalangpanan sa mga kabos panahon sa ilang kalisod ug pagpanginahanglan. Silonganan ka panahon sa bagyo ug ting-init. Kay ang pagsulong sa mapintas nga mga tawo sama sa bagyo nga mohapak sa paril, 5ug sama sa kainit sa disyerto. Apan gipahilom mo ang kaguliyang sa mga langyaw. Gipahunong mo ang pagkanta sa mapintas nga mga tawo, sama sa init nga nawala kay gitabonan sa panganod.

6Dinhi sa Bukid sa Zion, mangandam ang Ginoo nga Makagagahom ug usa ka kombira alang sa tanang katawhan. Mga lamiang pagkaon ug labing maayong ilimnon ang iyang andamon. 7Ug dinhi usab sa maong bukid, kuhaon niya ang kasubo25:7 kasubo: sa literal, tabon, nga gisul-ob sa mga tawo sa unang panahon sa panahon sa pagsubo. sa mga katawhan sa tanang nasod. 8Wad-on sa Ginoong Dios ang gahom sa kamatayon ug pahiran niya ang mga luha sa tanang katawhan. Kuhaon niya ang pagkatinamay sa iyang katawhan sa tibuok kalibotan. Mao kini ang giingon sa Ginoo.

9Kon mahitabo na kini, moingon ang mga katawhan: “Siya ang atong Dios! Misalig kita kaniya, ug giluwas niya kita. Siya ang Ginoo nga atong gisaligan. Maglipay kita ug magsadya kay giluwas niya kita.”

10Sa pagkatinuod, tabangan sa Ginoo kining Bukid sa Zion, apan silotan niya ang Moab. Tunob-tunoban niya kini sama sa dagami nga gitunob-tunoban diha sa taehan. 11Maningkamot sila nga makalingkawas nianang kahimtanga sama sa pagkapay-kapay sa tawo nga nagalangoy diha sa tubig. Apan bisan pag maayo silang molangoy, lumsan gihapon sila sa Ginoo. Ipaubos niya sila sa ilang pagkagarboso. 12Lumpagon niya ang ilang habog ug lig-ong mga paril hangtod nga magkatag kini sa yuta.