Genesis 48 – NIV & APSD-CEB

New International Version

Genesis 48:1-22

Manasseh and Ephraim

1Some time later Joseph was told, “Your father is ill.” So he took his two sons Manasseh and Ephraim along with him. 2When Jacob was told, “Your son Joseph has come to you,” Israel rallied his strength and sat up on the bed.

3Jacob said to Joseph, “God Almighty48:3 Hebrew El-Shaddai appeared to me at Luz in the land of Canaan, and there he blessed me 4and said to me, ‘I am going to make you fruitful and increase your numbers. I will make you a community of peoples, and I will give this land as an everlasting possession to your descendants after you.’

5“Now then, your two sons born to you in Egypt before I came to you here will be reckoned as mine; Ephraim and Manasseh will be mine, just as Reuben and Simeon are mine. 6Any children born to you after them will be yours; in the territory they inherit they will be reckoned under the names of their brothers. 7As I was returning from Paddan,48:7 That is, Northwest Mesopotamia to my sorrow Rachel died in the land of Canaan while we were still on the way, a little distance from Ephrath. So I buried her there beside the road to Ephrath” (that is, Bethlehem).

8When Israel saw the sons of Joseph, he asked, “Who are these?”

9“They are the sons God has given me here,” Joseph said to his father.

Then Israel said, “Bring them to me so I may bless them.”

10Now Israel’s eyes were failing because of old age, and he could hardly see. So Joseph brought his sons close to him, and his father kissed them and embraced them.

11Israel said to Joseph, “I never expected to see your face again, and now God has allowed me to see your children too.”

12Then Joseph removed them from Israel’s knees and bowed down with his face to the ground. 13And Joseph took both of them, Ephraim on his right toward Israel’s left hand and Manasseh on his left toward Israel’s right hand, and brought them close to him. 14But Israel reached out his right hand and put it on Ephraim’s head, though he was the younger, and crossing his arms, he put his left hand on Manasseh’s head, even though Manasseh was the firstborn.

15Then he blessed Joseph and said,

“May the God before whom my fathers

Abraham and Isaac walked faithfully,

the God who has been my shepherd

all my life to this day,

16the Angel who has delivered me from all harm

—may he bless these boys.

May they be called by my name

and the names of my fathers Abraham and Isaac,

and may they increase greatly

on the earth.”

17When Joseph saw his father placing his right hand on Ephraim’s head he was displeased; so he took hold of his father’s hand to move it from Ephraim’s head to Manasseh’s head. 18Joseph said to him, “No, my father, this one is the firstborn; put your right hand on his head.”

19But his father refused and said, “I know, my son, I know. He too will become a people, and he too will become great. Nevertheless, his younger brother will be greater than he, and his descendants will become a group of nations.” 20He blessed them that day and said,

“In your48:20 The Hebrew is singular. name will Israel pronounce this blessing:

‘May God make you like Ephraim and Manasseh.’ ”

So he put Ephraim ahead of Manasseh.

21Then Israel said to Joseph, “I am about to die, but God will be with you48:21 The Hebrew is plural. and take you48:21 The Hebrew is plural. back to the land of your48:21 The Hebrew is plural. fathers. 22And to you I give one more ridge of land48:22 The Hebrew for ridge of land is identical with the place name Shechem. than to your brothers, the ridge I took from the Amorites with my sword and my bow.”

Ang Pulong Sa Dios

Genesis 48:1-22

Si Manase ug si Efraim

1Wala madugay may misulti kang Jose nga nagsakit ang iyang amahan nga si Jacob. Busa gidala niya ang iyang duha ka anak nga si Manase ug si Efraim ug miadto kaniya. 2Sa dihang gisultihan si Jacob nga miabot ang iyang anak nga si Jose, naningkamot siya nga makalingkod sa iyang gihigdaan. 3Miingon si Jacob kang Jose, “Sa didto pa ako sa Luz, sa yuta sa Canaan, nagpakita kanako ang Makagagahom nga Dios ug gipanalanginan niya ako. 4Miingon siya, ‘Hatagan ko ikaw ug daghang mga kaliwat aron mahimo kang amahan sa daghang mga katawhan. Ug ihatag ko kining yuta sa Canaan sa imong mga kaliwat ug mapanag-iya nila kini hangtod sa kahangtoran.’ ”

5Nagpadayon si Jacob sa pag-ingon, “Ang duha mo ka anak nga si Efraim ug si Manase, nga natawo dinhi sa Ehipto sa wala pa ako moabot, ilhon ko nga akong mga anak, nga sama kanila ni Reuben ug Simeon.48:5 Maggikan usab kang Efraim ug kang Manase ang mga tribo nga Israelinhon. 6Apan ang umaabot mo nga mga anak magpabilin nga imo, ug makadawat sila ug panulondon gikan kang Efraim ug kang Manase.”

7Unya midugang siya pag-ingon, “Nahinumdom ako sa pagkamatay sa imong inahan. Gikan kami niadto sa Padan48:7 Padan: o, Padan Aram. Tan-awa usab ang 25:20. sa among paglakaw paingon sa yuta sa Canaan. Duol na kami sa Efrata nga sakop sa Canaan sa dihang namatay siya, busa gilubong ko na lang siya sa daplin sa dalan nga paingon sa Efrata.” (Ang Efrata gitawag karon nga Betlehem.)

8Sa dihang nakita ni Israel48:8 Israel: nga mao si Jacob. ang mga anak ni Jose, nangutana siya, “Kinsa sila?” 9Mitubag si Jose, “Sila ang akong mga anak nga gihatag kanako sa Dios dinhi sa Ehipto.” Unya miingon si Israel, “Dad-a sila palihog dinhi kanako aron mapanalanginan ko sila.” 10Halap na si Israel tungod sa iyang katigulangon, busa gipaduol ni Jose ang iyang mga anak kang Israel. Gigakos sila ni Israel ug gihagkan. 11Miingon si Israel kang Jose, “Wala na gayod ako magdahom nga makita ko pa ikaw, apan karon gitugot sa Dios nga dili lang ikaw ang akong makita kondili lakip usab ang imong mga anak.”

12Gikuha ni Jose ang iyang mga anak sa sabakan ni Israel ug miluhod siya agig pagtahod sa iyang amahan. 13Unya gipaatubang niya ang iyang mga anak kang Israel aron mapanalanginan sila. Gipahimutang ni Jose si Efraim diha sa iyang tuo, tunong sa wala nga kamot ni Israel; ug si Manase iyang gipahimutang sa iyang wala, tunong sa tuong kamot ni Israel. 14Apan gisaylo ni Israel ang iyang tuong kamot ug didto kini gitapion sa ulo ni Efraim nga mao ang manghod, ug ang iyang walang kamot didto sa ulo ni Manase nga mao ang magulang. 15Unya gipanalanginan niya sila48:15 sila: sa literal, si Jose. nga nagaingon,

“Hinaut nga panalanginan kining mga bataa sa Dios nga gialagaran sa akong katigulangan nga si Abraham ug si Isaac, nga mao usab ang Dios nga nagabantay kanako sukad pa sa akong pagkatawo hangtod karon.

16Ug hinaut nga panalanginan usab sila sa anghel nga nagluwas kanako gikan sa tanan nga katalagman.

Hinaut nga mahinumdoman ako ug ang akong katigulangan nga si Abraham ug si Isaac pinaagi kanila.

Ug hinaut nga mosanay sila sa kalibotan.”

17Sa pagkakita ni Jose nga gitungtong sa iyang amahan ang iyang tuong kamot sa ulo ni Efraim, gipakaingon niyag nasayop kini. Busa gikuptan niya ang kamot sa iyang amahan aron ibalhin ngadto sa ulo ni Manase. 18Miingon siya, “Tay, dili kana mao. Ania ang magulang; itapion ang imong tuong kamot sa iyang ulo.” 19Apan midumili ang iyang amahan, “Oo, nasayod ako anak. Ang mga kaliwat ni Manase mahimo usab nga usa ka nasod, ug mahimo usab siyang bantogan. Apan mahimong mas bantogan ang mga kaliwat ni Efraim ug magagikan kanila ang labihan kadaghang mga nasod.” 20Niadtong adlawa, gipanalanginan niya sila nga nagaingon, “Gamiton sa mga Israelinhon ang inyong mga ngalan sa paghatag nila ug panalangin. Moingon sila, ‘Hinaut nga panalanginan ka sa Dios sama kang Efraim ug kang Manase.’ ” Niining paagiha gihimo niya si Efraim nga labaw kang Manase.

21Unya miingon si Israel kang Jose, “Hapit na akong mamatay, apan ayaw kamo kabalaka kay ubanan kamo sa Dios ug pabalikon sa yuta sa inyong katigulangan. 22Ug ikaw Jose ang manunod sa Shekem ug dili ang imong mga igsoon. Kanang dapita naangkon ko pinaagi sa akong pagpakiggira sa mga Amorihanon.”