Yobu 15 – LCB & OL

Luganda Contemporary Bible

Yobu 15:1-35

Erifaazi Ayogera

1Awo Erifaazi Omutemani n’addamu n’ayogera nti,

2“Omuntu ow’amagezi yandizzeemu n’amagezi agataliimu,

oba n’ajjuza olubuto lwe embuyaga ez’ebuvanjuba?

3Yandiwakanye n’ebigambo ebitaliiko kye bigasa,

oba okwogera ebigambo ebitalina kye bikola?

4Naye onyooma Katonda

n’oziyiza okwewaayo eri Katonda.

5Kubanga obutali butuukirivu bwo bwe buyigiriza akamwa ko,

era olonzeewo okukozesa olulimi lw’abalimba.

6Akamwa ko kennyini ke kakusalira omusango si nze,

emimwa gyo gyennyini gye gikulumiriza.

7“Gwe wasooka abantu bonna okuzaalibwa?

Oba ggwe wazaalibwa ensozi nga tezinnabaawo?

8Ofaayo okuwuliriza okuteesa kwa Katonda?

Olowooza gwe mugezi wekka?

9Kiki ky’omanyi kye tutamanyi?

Kubikkulirwa ki kw’olina ffe kwe tutalina?

10Ab’envi abakaddiye bali ku ludda lwaffe,

abasajja abakulu n’okusinga kitaawo.

11Katonda by’akugambye ebikuzzaamu amaanyi bitono nnyo tebikumala,

ebigambo ebikubuuliddwa mu bukkakkamu?

12Lwaki omutima gwo gukubuzizza,

amaaso go ne gatemereza

13n’olyoka ofuka obusungu bwo eri Katonda,

n’ofukumula ebigambo bwe bityo okuva mu kamwa ko?

14“Omuntu ye ani, alyoke abeere omutukuvu,

oba oyo azaalibwa omukazi nti ayinza okuba omutuukirivu?

15Katonda bw’aba tassa bwesige mu batukuvu be,

n’eggulu ne liba nga si ttukuvu mu maaso ge,

16oba oleeta otya omuntu obuntu, omugwagwa era omuvundu,

anywa obutali butuukirivu nga amazzi!

17“Mpuliriza nnaakunnyonnyola,

leka nkubuulire kye ndabye:

18abasajja ab’amagezi kye bagambye

nga tebalina kye bakwese ku kye baafuna okuva eri bakadde baabwe

19abo bokka abaweebwa ensi

nga tewali mugwira agiyitamu.

20Omuntu omukozi w’ebibi, aba mu kubonaabona ennaku ze zonna,

n’anyigirizibwa emyaka gyonna egyamutegekerwa.

21Amaloboozi agatiisa gajjuza amatu ge;

byonna bwe biba ng’ebiteredde, abanyazi ne bamulumba.

22Atya okuva mu kizikiza adde,

ekitala kiba kimulinze okumusala.

23Adda eno n’eri ng’anoonya ky’anaalya,

amanyi ng’olunaku olw’ekizikiza lumutuukiridde.

24Okweraliikirira n’obubalagaze bimubuutikira,

bimujjula nga kabaka eyetegekedde olutalo.

25Kubanga anyeenyerezza Katonda ekikonde,

ne yeegereegeranya ku oyo Ayinzabyonna,

26n’agenda n’ekyejo amulumbe,

n’engabo ennene enzito.

27“Wadde nga yenna yagejja amaaso

ng’ajjudde amasavu mu mbiriizi,

28wakubeera mu bibuga eby’amatongo,

ne mu bifulukwa,

ennyumba ezigwa okufuuka ebifunfugu.

29Taddeyo kugaggawala,

n’obugagga bwe tebulirwawo,

n’ebintu by’alina tebirifuna mirandira mu ttaka.

30Taliwona kizikiza,

olulimi lw’omuliro lunaakazanga amatabi ge,

era omukka gw’omu kamwa gulimugobera wala.

31Alemenga okwerimba nga yeesiga ebitaliimu,

kubanga talina ky’ajja kuganyulwa.

32Wa kusasulwa byonna ng’obudde tebunnatuuka,

n’amatabi ge tegalikula.

33Aliba ng’omuzabbibu ogugiddwako emizabbibu egitannaba kwengera,

ng’omuzeyituuni ogukunkumula ebikoola byagwo.

34Kubanga ekibiina ky’abatatya Katonda kinaabeeranga kigumba,

era omuliro gunaayokyanga weema ezinaabangamu enguzi.

35Baba embuto ez’ekibi ne bazaala obutali butuukirivu,

embuto zaabwe zizaala obulimba.”

O Livro

Job 15:1-35

Elifaz

1Resposta de Elifaz, o temanita:

2“Tu és considerado como sendo um sábio,

no entanto, acabas de nos expor a essa conversa tola.

Não vales mais que um saco cheio de vento;

não devias ter direito a falar tão insensatamente.

3Que utilidade podem ter todas essas palavras?

4Não temes tu a Deus? Não o reverencias?

5São os teus pecados que te ensinam a falar dessa maneira;

as tuas palavras baseiam-se na astúcia e na deceção.

6Mas afinal porque haveria de ser eu a acusar-te?

A tua própria boca o faz!

7Serás tu, por acaso, o primeiro homem que nasceu?

Terias nascido antes das montanhas terem sido formadas?

8Estiveste a ouvir as secretas intenções de Deus?

Terás sido convocado para o seu gabinete pessoal,

para o centro das suas decisões?

Terás o monopólio da sabedoria?

9Que sabes tu que nós não saibamos?

Que inteligência tens das coisas que nós não tenhamos?

10Temos connosco gente mais velha,

até do que o teu próprio pai!

11As consolações de Deus valem assim tão pouco para ti?

A sua gentileza parece-te certamente muito rude.

12Que é isso que andas a fazer, de um lado para o outro,

cheio de ira, com os olhos flamejantes?

13Voltas-te contra Deus

e dizes todas essas coisas ruins contra ele.

14Haverá alguém sobre a face da Terra tão puro e tão justo

como tu próprio pretendes ser?

15Como? Pois se nem mesmo nos anjos Deus confia!

Nem sequer os próprios céus podem ser absolutamente puros,

se comparados com ele!

16Quanto menos o homem, que é corrupto e pecador,

bebendo o pecado como uma esponja absorve a água!

17Escuta-me e responder-te-ei,

de acordo com a minha própria experiência,

18confirmada também pela experiência de gente sábia,

que já ouviu as mesmas coisas de seus pais,

19os nossos antepassados, aqueles a quem foi dada esta terra

e que nos passaram, a nós, esses conhecimentos:

20O ímpio estará sempre em aflição através da vida,

como também o tirano, nos poucos anos que lhe são reservados.

21Sons de terrores chegam-lhe aos ouvidos

e, quando as coisas parecem correr-lhe bem,

atacam-no por todos os lados.

22Não ousa sair para o escuro,

com medo de ser assassinado.

23Vagueia por toda a parte,

implorando por mantimento.

24Vive no temor, em apertos, na angústia;

os seus inimigos facilmente dão conta dele,

tal como um forte rei abate os seus adversários.

25Estende orgulhosamente o punho contra Deus,

desafiando o Todo-Poderoso,

26arremetendo-o obstinadamente contra ele,

protegido pelo seu resistente escudo.

27O seu rosto é gordo e a sua cintura está inchada.

28Vivem em cidades abandonadas, em casas desabitadas,

que estavam prestes a cair em ruínas.

29Mas não ficarão assim ricos

e não alargarão os seus domínios.

30A escuridão os engolirá para sempre;

a respiração de Deus bastará para os destruir;

as chamas consumirão tudo o que têm.

31Que o homem nunca mais confie em coisas falíveis,

que não continue a enganar-se a si próprio!

Porque o dinheiro em que confia

acabará por lhe dar a paga que merece.

32Mesmo antes de morrer,

toda a sua futilidade se tornará evidente para ele,

pois como uma palmeira que murcha, assim será.

33Cairá no chão como as uvas ainda verdes de uma videira,

como oliveira que deixa cair a flor.

34Os descrentes são gente inútil;

o fogo acabará por consumir os que se entregam à corrupção.

35A única coisa que podem conceber e produzir é o pecado;

os seus corações dão à luz só maldade.”