Job 29 – NIV & HLGN

New International Version

Job 29:1-25

Job’s Final Defense

1Job continued his discourse:

2“How I long for the months gone by,

for the days when God watched over me,

3when his lamp shone on my head

and by his light I walked through darkness!

4Oh, for the days when I was in my prime,

when God’s intimate friendship blessed my house,

5when the Almighty was still with me

and my children were around me,

6when my path was drenched with cream

and the rock poured out for me streams of olive oil.

7“When I went to the gate of the city

and took my seat in the public square,

8the young men saw me and stepped aside

and the old men rose to their feet;

9the chief men refrained from speaking

and covered their mouths with their hands;

10the voices of the nobles were hushed,

and their tongues stuck to the roof of their mouths.

11Whoever heard me spoke well of me,

and those who saw me commended me,

12because I rescued the poor who cried for help,

and the fatherless who had none to assist them.

13The one who was dying blessed me;

I made the widow’s heart sing.

14I put on righteousness as my clothing;

justice was my robe and my turban.

15I was eyes to the blind

and feet to the lame.

16I was a father to the needy;

I took up the case of the stranger.

17I broke the fangs of the wicked

and snatched the victims from their teeth.

18“I thought, ‘I will die in my own house,

my days as numerous as the grains of sand.

19My roots will reach to the water,

and the dew will lie all night on my branches.

20My glory will not fade;

the bow will be ever new in my hand.’

21“People listened to me expectantly,

waiting in silence for my counsel.

22After I had spoken, they spoke no more;

my words fell gently on their ears.

23They waited for me as for showers

and drank in my words as the spring rain.

24When I smiled at them, they scarcely believed it;

the light of my face was precious to them.29:24 The meaning of the Hebrew for this clause is uncertain.

25I chose the way for them and sat as their chief;

I dwelt as a king among his troops;

I was like one who comforts mourners.

Ang Pulong Sang Dios

Job 29:1-25

Ang mga Pagpakamaayo nga Nabaton ni Job Sadto

1Nagpadayon pa gid si Job sa paghambal, 2“Kon mabalik lang kuntani ang mga nagligad nga mga inadlaw sang ginabantayan pa ako sang Dios, 3sang ginasanagan pa niya ang akon dalanon samtang nagalakat ako sa madulom. 4Sadtong tion nga maayo pa ang akon kahimtangan, ang Dios amo ang akon suod nga abyan, kag ginapakamaayo niya ang akon panimalay. 5Ginaupdan pa ako sadto sang Makagagahom nga Dios, kag kaupod ko pa ang akon mga anak. 6Sadto nga tion, ang akon mga baka nagahatag sang madamo gid nga gatas, kag ang akon mga talamnan sang olibo nagahatag sang madamo gid nga lana. 7Kon magkadto gani ako sa puwertahan sang banwa, kag mag-upod sa mga manugdumala sang banwa kon magmiting sila, 8nagapahigad ang pamatan-on nga mga lalaki kon makita nila ako, kag ang mga tigulang nagatindog sa pagtahod sa akon. 9Nagahipos bisan ang mga pangulo 10kag ang dungganon nga mga tawo pagkakita nila sa akon. 11Ang bisan sin-o nga nakakita sa akon ukon nakabati sa akon maghambal, nagadayaw sa akon. 12Kay ginabuligan ko ang mga imol nga nagapangayo sang bulig kag ang mga ilo nga wala sing dalangpan. 13Ginapakamaayo ako sang tagumatayon nga mga tawo nga akon ginbuligan, kag nalipay gid ang mga balo nga babayi nga akon man ginbuligan. 14Ginahimo ko permi ang matarong kag husto; daw bayo kag turban ini nga akon ginasuksok. 15Nangin pareho ako sang mata sa tawo nga bulag kag tiil sa tawo nga piang. 16Nangin pareho ako sang isa ka amay sa mga imol, kag bisan ang mga estranghero ginbuligan ko sa ila mga kaso. 17Gindula ko ang gahom sang malaot nga mga tawo kag ginluwas ang ila mga biktima.

18“Naghunahuna ako nga magakabuhi ako sing malawig kag mapatay nga ginalibutan sang akon pamilya. 19Kay pareho ako sadto sang mabakod nga kahoy nga nagapangalapkap ang mga gamot sa tubig kag permi ginatun-ogan ang mga sanga. 20Ginadayaw ako permi sang mga tawo kag permi ako mabaskog. 21Nagahipos ang mga tawo kag nagapamati sing maayo sa akon mga laygay. 22Pagkatapos ko hambal, wala na sila sang may idugang pa kay kontento sila sa akon ginhambal. 23Ginahandom nila ang akon mga pulong pareho sang ila paghandom sa ulan. Gusto gid nila ini nga pamatian. 24Daw indi sila makapati kon magyuhom ako sa ila;29:24 Daw indi… sa ila: ukon, Kon nadulaan sila sang paglaom, ginayuhuman ko sila. ang akon malipayon nga nawong nakapabaskog sa ila. 25Ginatudluan ko sila sang ila himuon pareho sa isa ka pangulo. Ginadumalahan ko sila pareho sa isa ka hari nga nagadumala sa iya mga soldado. Ginalipay ko sila kon nagakasubo sila.