Psalmen 9 – HTB & AKCB

Het Boek

Psalmen 9:1-20

1Voor muziekbegeleiding. Wijze: De dood van den zoon. Een psalm van David. Met heel mijn hart wil ik U loven, o Jahweh En al uw wonderen vermelden; 2In U mij verheugen en juichen, Uw Naam, Allerhoogste, bezingen! 3Want mijn vijanden hebben de vlucht moeten nemen, Ze zijn gestruikeld en kwamen om voor uw blik; 4Want Gij hebt mijn pleit en belangen behartigd, Als rechtvaardig Rechter uw troon bestegen. 5De heidenen hebt Gij bestraft, De goddelozen vernietigd, Zelfs hun naam uitgewist Voor altijd en immer. 6De vijanden werden tot zwijgen gebracht, Voor goed hun zwaarden gebroken; Hun steden hebt Gij verwoest, Zelfs de herinnering er aan ging verloren. 7Ziet, Jahweh troont in eeuwigheid, Houdt zijn rechterstoel voor het oordeel gereed; 8Rechtvaardig richt Hij de wereld, Vonnist de volken, zoals ze verdienen. 9Zo bleef Jahweh een toevlucht voor de verdrukten, Een wijkplaats in tijden van nood; 10Die uw Naam kennen, mochten steeds op U hopen, Want nooit verliet Gij, die U zochten, o Jahweh! 11Zingt nu voor Jahweh, die de Sion bewoont, Roept tot de volken zijn daden; 12Want de Bloedwreker blijft de verdrukten gedenken, Vergeet hun noodkreten niet. 13Jahweh, wees mij genadig; zie mijn ellende, door mijn haters berokkend, Trek mij omhoog uit de poorten des doods, 14Opdat ik overal uw lof mag verkonden, Om uw redding juichen in de poorten der dochter van Sion. 15De heidenen zinken weg in de kuil, die ze groeven, Hun voet is gevangen in het net, dat ze spanden; 16Jahweh heeft Zich doen kennen, en vonnis gewezen: De goddeloze ligt in zijn eigen daden verstrikt. 17Zó mogen ook de zondaars naar het dodenrijk varen, Alle heidenen, die God niet gedenken; 18Maar de arme worde niet eeuwig vergeten, De hoop der verdrukten niet altijd beschaamd. 19Sta op dan, Jahweh! Laat zich de mens niet vermeten, Maar laat de heidenen worden gericht voor uw aanschijn. 20Jahweh, geef hun een les, Waaruit de heidenen leren, dat ze maar mens zijn.

Akuapem Twi Contemporary Bible

Nnwom 9:1-20

Dwom 9

Dawid dwom.

1Awurade, mefi me koma nyinaa mu ada wo ase.

Mɛka wʼanwonwade no nyinaa.

2Mɛma mʼani agye na madi ahurusi wɔ wo mu.

Mɛto ayeyi dwom ama wo din, Ɔsorosoroni.

3Mʼatamfo san wɔn akyi;

wɔtetew hwe, na wowuwu wɔ wʼanim.

4Woadi mʼasɛm ama me, na menya mʼahofadi;

woatena wʼahengua so, abu atɛntrenee.

5Woatwe amanaman no aso, na woasɛe amumɔyɛfo.

Woapepa wɔn din a wɔrenkae wɔn bio.

6Ɔsɛe a enni awiei ato ɔtamfo no,

woatutu wɔn nkuropɔn;

na wɔnkae wɔn bio mpo.

7Awurade di hene daa daa;

wasi nʼatemmu ahengua.

8Ɔde trenee bebu wiase atɛn;

ɔde atɛntrenee bedi nnipa no so.

9Awurade yɛ guankɔbea ma wɔn a wodi wɔn nya no,

ɔyɛ abandennen wɔ ahohia mmere mu.

10Wɔn a wonim wo din no de wɔn ho bɛto wo so,

efisɛ, wo Awurade, wunnyaw obiara a ɔhwehwɛ wo no mu da.

11Monto ayeyi dwom mma Awurade a ɔte ahengua so wɔ Sion;

mompae mu nka nea wayɛ wɔ amanaman no mu.

12Na ɔkae nea ɔtɔ mogya so were no;

ommu nʼani ngu ɔbrɛfo sufrɛ so.

13Awurade, hwɛ sɛnea mʼatamfo teetee me!

Hu me mmɔbɔ na yi me fi owu apon ano,

14na matumi apae mu aka wʼayeyi

wɔ Ɔbabea Sion apon ano,

na madi ahurusi wɔ wo nkwagye no mu hɔ.

15Amanaman mufo atɔ amoa a wɔatu no mu;

afiri a wosum hintaw no ayi wɔn anan.

16Awurade atɛntrenee da no adi;

amumɔyɛfo nsa ano adwuma ayi wɔn.

17Amumɔyɛfo san kɔ ɔda mu,

amanaman a wɔn werɛ fi Onyankopɔn nyinaa.

18Nanso ɛnyɛ daa na ne werɛ befi ohiani,

anaasɛ mmɔborɔni anidaso bɛyera korakora.

19Sɔre! Awurade, mma ɔdesani nni nkonim,

bu amanaman no atɛn wɔ wʼanim.

20Bɔ wɔn hu, Awurade;

na ma wonhu sɛ, wɔyɛ adesa bi kɛkɛ.