Psalmen 106 – HTB & NTLR

Het Boek

Psalmen 106:1-48

1Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig! 2Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden? 3Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen! 4Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil, 5Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen! 6Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan! 7Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet! 8Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen: 9Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land. 10Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand; 11De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over! 12Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof. 13Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af; 14Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe. 15Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen. 16Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd. 17Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram; 18Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen! 19Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer; 20Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund. 21Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan, 22Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee. 23En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen. 24Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord; 25Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem. 26Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn, 27Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden! 28Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens; 29Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde. 30Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op; 31Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd. 32Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht: 33Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten. 34Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen; 35Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan: 36Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik; 37Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer; 38Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd. 39Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen! 40Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen: 41Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters; 42Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht. 43En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld, 44Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam; 45Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming; 46Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd. 47Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen! 48Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!

Nouă Traducere În Limba Română

Psalmii 106:1-48

Psalmul 106

1Lăudați‑L pe Domnul!1, 48 Ebr.: Hallelu Yah!

Mulțumiți Domnului, căci este bun,

căci în veac ține îndurarea1 Ebr.: hesed, termen care apare frecvent (de peste 250 ori) în VT, având o varietate de sensuri (îndurare, bunătate, bunăvoință, milă, credincioșie, dragoste statornică). Se referă atât la relațiile dintre oameni, cât și, într‑un mod cu totul special, la relația dintre YHWH și Israel. Cel mai frecvent, se referă la loialitatea părților implicate în legământ (în special loialitatea lui YHWH, care este certă). Termenul, așa cum o dovedește varietatea de sensuri, cuprinde toate implicațiile loialității lui YHWH față de promisiunile legământului. Lui!

2Cine poate spune toate isprăvile Domnului?

Cine poate vesti toată lauda Sa?

3Ferice de cei care păzesc ce este drept

și care înfăptuiesc dreptatea tot timpul.

4Adu‑Ți aminte de mine, Doamne,

în bunăvoința Ta față de poporul Tău!

Apropie‑Te de mine cu mântuirea Ta,

5ca să văd bunăstarea aleșilor Tăi,

să mă bucur de bucuria poporului Tău

și să Te laud împreună cu moștenirea Ta.

6Noi am păcătuit ca și părinții noștri,

am săvârșit nelegiuire, am făcut rău.

7În timp ce erau în Egipt,

părinții noștri n‑au luat aminte la minunile Tale;

nu și‑au amintit de mulțimea îndurărilor Tale

și s‑au răzvrătit când au ajuns la mare, la Marea Roșie7 Ebr.: Yam Suf (lit.: Marea Trestiilor sau Marea Algelor– vezi Iona 2:5, unde același termen ebraic, suf, are sensul de alge). Denumirea de Marea Roșie a fost introdusă în traducerile moderne prin LXX și Vulgata. În VT însă, sintagma ebraică denumea actualul Golf Aqaba, la sud de Elat. Chiar și astăzi localnicii numesc Golful Aqaba Yam Suf. Vezi 1 Regi 9:26..

8Totuși, El i‑a izbăvit datorită Numelui Său,

ca să‑Și descopere puterea.

9A mustrat Marea Roșie și aceasta s‑a uscat;

apoi i‑a condus prin adâncuri sterpe ca pustia.

10I‑a izbăvit din mâna celui ce‑i ura

și i‑a răscumpărat din mâna dușmanului.

11Apele i‑au acoperit pe vrăjmașii lor,

fără ca vreunul din ei să scape.

12Atunci I‑au crezut cuvintele

și I‑au cântat laudă.

13Dar au uitat curând lucrările Lui;

nu I‑au așteptat sfatul.

14Li s‑au aprins poftele în pustie

și L‑au pus la încercare14 Același verb este folosit atât în cazul lui Dumnezeu, Care pune la încercare omul/poporul (Gen. 22:1; Ex. 15:25; 16:4), cât și în cazul omului/poporului, care Îl pune la încercare (Îl ispitește) pe Dumnezeu (Ex. 17:2, 7). Vezi și Mt. 4:1; Mc. 1:13 și Lc. 4:2, unde verbul în limba greacă este folosit și în cazul Satanei, care Îl ispitește pe Isus. pe Dumnezeu în pustietate.

15El le‑a îndeplinit cererea,

dar a trimis o boală nimicitoare peste ei.

16În tabără au fost geloși pe Moise

și pe Aaron, cel sfințit Domnului.

17Pământul s‑a deschis, l‑a înghițit pe Datan

și a acoperit comunitatea lui Abiram.

18Focul le‑a consumat comunitatea;

flăcările i‑au mistuit pe cei răi.

19La Horeb și‑au făcut un vițel

și s‑au închinat chipului turnat.

20Au schimbat Slava lor

cu asemănarea unui bou care mănâncă iarbă.

21L‑au uitat pe Dumnezeu, Mântuitorul lor,

pe Cel Ce făcuse lucruri mari în Egipt,

22minuni în țara lui Ham,

lucruri de temut la Marea Roșie.

23Astfel, El a spus că o să‑i nimicească,

însă Moise, alesul Său,

a stat în spărtură înaintea Lui,

ca să‑I abată mânia de la distrugere.

24Apoi au respins țara cea plăcută;

ei n‑au crezut în cuvântul Lui.

25Au cârtit în corturile lor

și nu au ascultat de glasul Domnului.

26Atunci, El a jurat cu mâna ridicată26 Lit.: El a ridicat mâna.

că îi va face să cadă în pustie,

27că le va face sămânța să cadă printre neamuri

și‑i va împrăștia printre alte țări.

28S‑au alipit de Baal-Peor

și au mâncat jertfe închinate morților28 Cu referire probabil la idoli..

29L‑au mâniat prin faptele lor,

astfel încât o urgie a izbucnit printre ei.

30Dar s‑a ridicat Fineas, a făcut judecată

și urgia s‑a oprit.

31Lucrul acesta i‑a fost considerat dreptate,

din generație în generație, pe vecie.

32L‑au mâniat la apele Meriba,

iar din cauza lor i‑a mers rău lui Moise.

33Căci s‑au răzvrătit împotriva Duhului Său,

iar Moise a vorbit necugetat cu buzele lui.33 Sau: Căci i‑au întărâtat duhul (lui Moise) / iar el a vorbit necugetat cu buzele lui.

34Ei nu au nimicit popoarele

despre care le spusese Domnul,

35ci s‑au amestecat cu neamurile

și s‑au deprins cu faptele acestora.

36Au slujit idolilor lor,

iar aceștia au devenit o cursă pentru ei.

37Și‑au jertfit fiii și fiicele în cinstea demonilor.

38Au vărsat sânge nevinovat,

sângele fiilor și al fiicelor lor,

jertfindu‑i idolilor Canaanului,

și au spurcat țara din cauza sângelui.

39S‑au întinat prin faptele lor

și s‑au prostituat prin lucrările lor.

40Atunci s‑a aprins mânia Domnului împotriva poporului Său

și Și‑a urât moștenirea.

41I‑a dat pe mâna neamurilor

și astfel cei ce îi urau au stăpânit peste ei.

42Dușmanii lor i‑au asuprit

și au fost umiliți sub mâna lor.

43El i‑a scăpat de multe ori,

dar ei se răzvrăteau prin planurile lor.

S‑au nenorocit prin nelegiuirea lor.

44El a privit la strâmtorarea lor

când le‑a auzit strigătele.

45Pentru ei Și‑a adus aminte de legământul Lui.

I s‑a făcut milă de ei datorită mulțimii îndurărilor Sale

46și a făcut ca aceștia să capete milă

din partea tuturor celor ce‑i luaseră captivi.

47Doamne, Dumnezeul nostru, izbăvește‑ne!

Strânge‑ne dintre neamuri

ca să aducem mulțumiri Numelui Tău cel sfânt

și să ne fălim aducându‑Ți laudă.

48Binecuvântat să fie Domnul, Dumnezeul lui Israel,

din veșnicie în veșnicie!

Tot poporul să zică: „Amin!“

Lăudați‑L pe Domnul!