Prediker 12 – HTB & NVI-PT

Het Boek

Prediker 12:1-14

1Denk aan uw Schepper in de dagen van uw jeugd, Eer de kwade dagen komen, En de jaren, waarvan gij zegt: Zij bevallen mij niet. 2Eer verduisterd worden De zon en het licht, De maan en de sterren; En de éne bui op de andere volgt. 3Eer de bewakers van het huis beginnen te beven, De gespierde mannen verkrommen; Zij, die malen, gaan staken, omdat hun getal is verminderd, Zij, die door de vensters schouwen, versuffen. 4Eer de vleugels van de straatdeur zich sluiten, En het geknars van de molen verzwakt, Het geluid van de vogel vermindert, En alle zangen verstommen. 5Eer men opziet tegen iedere hoogte, En men bang is op straat; De amandel niet meer smaakt, de sprinkhaan te zwaar ligt, En het kapperkruid niet meer bekomt. Eer men op weg is naar zijn eeuwige woning, En de klagers al rondgaan op straat; 6De zilveren snoer wordt verbroken, En de gouden lamp naar beneden komt. Eer de kruik bij de bron wordt stuk gebroken, En het rad kapot slaat boven de put; 7Het stof naar de aarde gaat, waar het vandaan kwam, En de levensgeest terugkeert naar God, die hem gaf. 8Ijdelheid der ijdelheden, zegt de Prediker, Alles is ijdel! 9De Prediker was niet alleen een wijs man voor zichzelf, Hij leerde ook wijsheid aan zijn volk; Veel spreuken heeft hij gewikt, overdacht en gedicht. 10De Prediker wist puntige gezegden te vinden, En rake spreuken op schrift te stellen. 11Want als prikkels zijn de woorden der wijzen, Als krammen in de muur, waaraan men alles kan ophangen; Door één en denzelfden Leidsman zijn zij gegeven! 12Tenslotte, mijn zoon, wees voorzichtig: Men kan boeken schrijven zonder eind, Maar veel studeren vermoeit het vlees. 13Alles wel overwogen, is dit de conclusie: Vrees God en onderhoud zijn geboden; Want dat is eerst de hele mens. 14Van ieder werk, al is het nog zo verborgen, Zal God oordelen, of het goed was of kwaad!

Nova Versão Internacional

Eclesiastes 12:1-14

1Lembre-se do seu Criador

nos dias da sua juventude,

antes que venham os dias difíceis

e se aproximem os anos

em que você dirá: “Não tenho satisfação neles”;

2antes que se escureçam o sol e a luz,

a lua e as estrelas,

e as nuvens voltem depois da chuva;

3quando os guardas da casa tremerem

e os homens fortes caminharem encurvados;

quando pararem os moedores por serem poucos,

e aqueles que olham pelas janelas enxergarem embaçado;

4quando as portas da rua forem fechadas

e diminuir o som da moagem;

quando o barulho das aves o fizer despertar,

mas o som de todas as canções parecer fraco para você;

5quando você tiver medo de altura,

e dos perigos das ruas;

quando florir a amendoeira,

o gafanhoto for um peso

e o desejo já não se despertar.

Então o homem se vai para o seu lar eterno,

e os pranteadores já vagueiam pelas ruas.

6Sim, lembre-se dele,

antes que se rompa o cordão de prata,

ou se quebre a taça de ouro;

antes que o cântaro se despedace junto à fonte,

a roda se quebre junto ao poço,

7o pó volte à terra, de onde veio,

e o espírito volte a Deus, que o deu.

8“Tudo sem sentido! Sem sentido!”, diz o mestre.

“Nada faz sentido! Nada faz sentido!”

Conclusão

9Além de ser sábio, o mestre também ensinou conhecimento ao povo. Ele escutou, examinou e colecionou muitos provérbios. 10Procurou também encontrar as palavras certas, e o que ele escreveu era reto e verdadeiro.

11As palavras dos sábios são como aguilhões, a coleção dos seus ditos como pregos bem fixados, provenientes do único Pastor. 12Cuidado, meu filho; nada acrescente a eles.

Não há limite para a produção de livros, e estudar demais deixa exausto o corpo.

13Agora que já se ouviu tudo,

aqui está a conclusão:

Tema a Deus e obedeça aos seus mandamentos,

porque isso é o essencial para o homem12.13 Ou o dever de todo homem.

14Pois Deus trará a julgamento tudo o que foi feito,

inclusive tudo o que está escondido,

seja bom, seja mau.