Jesaja 57 – HTB & HLGN

Het Boek

Jesaja 57:1-21

1Intussen komt de rechtvaardige om, En er is niemand, die er op let; Worden de vromen weggerukt, En er is niemand, die inziet: Dat de rechtvaardige aan onheil ontrukt wordt, 2En heengaat in vrede; Dat hij op zijn rustplaats gaat rusten, Die de rechte weg heeft bewandeld. 3En gij, komt gij maar eens hier Gij heksenwichten, Ras van overspeler en hoer! 4Over wien waagt ge het, u vrolijk te maken, Tegen wien de mond op te zetten, En uw tong uit te steken? Zijt ge geen kinderen der zonde, En leugenbroed? 5Gij ligt verhit van lust bij de eiken En onder elke groene boom; Gij slacht de kinderen in de dalen, En in de spelonken der rotsen. 6De glibberige stenen in het dal zijn uw deel, Die behoren u toe; Daarop giet gij uw plengoffer uit, en breng gij uw gave: En zou Ik er genoegen mee nemen? 7Op grote en hoge bergen Hebt gij uw leger gespreid; Daar klimt gij omhoog, Om uw offers te brengen. 8En achter deuren en posten Zet gij uw man-beeld; Uw dek slaat gij op, en beklimt het, En maakt er plaats voor in bed. Gij koopt voor u Wier bijslaap gij wenst; Gij bedrijft er veel overspel mee, En kijkt naar hun schaamte. 9Gij zalft u met olie voor Molok, Met alle soorten van balsem; En zendt uw boden naar verre gewesten, Naar de diepten zelfs van het dodenrijk. 10En als ge uitgeput zijt door uw jachten, Dan zegt ge nog niet: Ik houd er mee op; Ge vindt bevrediging in uw lust, En daarom geeft ge ‘t niet op. 11Wien vreest ge nog, wien ducht ge nog, Dat ge zo trouweloos zijt, En aan Mij niet meer denkt, U om Mij niet bekommert? Is het misschien, omdat Ik zweeg en mijn ogen sloot, Dat ge geen angst voor Mij hadt? 12Dan stel Ik thans uw gerechtigheid aan de kaak, Met uw werken daarbij; 13Dan zal uw godentroep u niet baten, En u niet redden, als ge roept; De wind neemt ze allemaal op, Een zucht vaagt ze weg! Maar wie op Mij vertrouwt, zal het Land ontvangen, En mijn heilige Berg bezitten; 14Ik zal zeggen: Baant, baant, effent het pad, Neemt het struikelblok weg van het pad van mijn volk. 15Waarachtig, zo spreekt de Allerhoogste, Hij, die hoog is verheven; Die in eeuwigheid troont, En de Heilige heet! Ik woon in een hoge en heilige woning, Maar ook bij de vermorzelde, ootmoedige geest: Om de geest der ootmoedigen ten leven te wekken, Het hart der vermorzelden weer te doen leven. 16Neen, niet eeuwig blijf Ik vergramd, Niet altoos vertoornd; Want dàn zou hun geest voor mijn aanschijn versmachten, De zielen, die Ik zelf heb geschapen. 17In mijn gramschap heb Ik mijn aanschijn verborgen, Zodat hij ging dolen, waar ‘t hart hem dreef. 18Maar nu heb Ik zijn wegen gezien: Ik zal hem genezen en leiden; Hèm troosten, en die met hem treuren, 19Een danklied op de lippen leggen. Vrede, vrede, voor hem die ver is, En voor hem, die nabij is: Spreekt Jahweh: Ik zal hem genezen! 20Maar de bozen zijn als een onstuimige zee, Die nimmer eens tot rust kan komen, Wier golven slijk en modder braken: 21Geen vrede voor de goddelozen, spreekt Jahweh!

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 57:1-21

Ginpakalain ang mga Dios-dios sang Israel

1Kon mapatay ang isa ka matarong nga tawo, wala kaayo sing may nagapamangkot kon ngaa. Wala kaayo sing may nakaintiendi nga ginakuha sang Dios ang mga diosnon nga mga tawo agod makalikaw sila sa mga malain. 2Kay kon mapatay ang isa ka matarong nga tawo, may kalinong kag kapahuwayan na siya.

3Pero kamo nga mga kaliwat sang mga babaylan, sang mga nagapanginbabayi, kag sang mga babayi nga nagabaligya sang ila lawas, palapit kamo agod masentensyahan kamo. 4Ginayaguta ninyo ang mga matarong; ginapakiwian kag ginapadiwalan ninyo sila. Mga kaliwat kamo sang mga rebelde kag mga butigon. 5Ginasimba ninyo ang inyo mga dios-dios paagi sa pagpakighilawas sa idalom sang tagsa ka madabong nga kahoy. Ginahalad pa ninyo ang inyo mga bata sa mga ililigan sang tubig sa idalom sang mga banglid. 6Ang mahining nga mga bato sa mga ililigan sang tubig amo ang inyo mga dios. Ginasimba ninyo ini paagi sa paghalad sang mga halad nga ilimnon kag mga halad nga regalo. Malipay bala ako sa sining ginahimo ninyo? 7Nagataklad kamo sa mataas nga bukid kag maghalad sang inyo mga halad didto kag magpakighilawas. 8Ginabutang pa ninyo ang mga imahen sang inyo mga dios-dios sa puwertahan dampi sang inyo mga balay. Ginasikway ninyo ako; pareho kamo sa babayi nga nagapanginlalaki nga nagsaka sa malapad nga katre, nga nagapasugot nga maghulid sila sang iya kerido. Nanamian gid siya nga magpakighilawas sa iya lalaki; ginapagustuhan niya ang iya kailigbon.

9Nagkadto kamo sa inyo dios-dios nga si Molec nga may dala nga lana kag madamo nga mga pahamot. Nagpasugo pa kamo nga magpangita sang mga dios-dios sa malayo nga mga lugar agod inyo simbahon. Bisan ang lugar sang mga patay daw pakadtuan pa ninyo. 10Bisan ginakapuyan na kamo sa pagpangita sang mga dios-dios, wala gihapon kamo nagakadulaan sang paglaom. Ginapabaskog ninyo ang inyo kaugalingon, gani wala gid kamo nagaluya.

11Nagasiling ang Ginoo, “Sin-o bala ining mga dios-dios nga inyo ginakahadlukan nga nagbutig kamo sa akon? Ginkalimtan ninyo ako kag wala nagasapak sa akon. Ano bala ang rason kon ngaa wala na kamo nagatahod sa akon? Tungod bala nga daw sa naghipos lang ako sa sulod sang malawig nga tion? 12Nagahunahuna kamo nga matarong na gid ang inyo mga ginahimo, pero ipakita ko kon ano gid kamo nga klase sang tawo. Kag indi makabulig sa inyo ang inyo mga dios-dios. 13Huo, indi gid makabulig ang mga dios-dios kon magpangayo kamo sang bulig sa ila. Palidon sila tanan sang hangin; mapalid sila sa isa lang ka huyop. Pero ang mga nagasalig sa akon magapuyo sa duta57:13 duta: siguro ang buot silingon, duta sang Israel. kag magasimba sa akon sa balaan nga bukid. 14Magasiling ako, ‘Kay-uha ang dalan. Kuhaa ang mga nagasablag sa dalan nga pagaagyan sang akon katawhan.’ ”

15Amo pa gid ini ang ginasiling sang Labing Mataas nga Dios, ang Balaan nga Dios nga nagakabuhi sa wala sing katapusan: “Nagapuyo ako sa mataas kag balaan nga lugar, pero nagapuyo man ako upod sa mga tawo nga mapainubuson kag mahinulsulon, agod mapabaskog ko sila. 16Sa pagkamatuod, indi ako magkontra ukon magkaakig hasta san-o, kay kon himuon ko ini, magkalamatay ang mga tawo nga akon ginhimo. 17Naakig ako tungod sa sala kag pagkadalok sang Israel, gani ginsilutan ko sila kag gintalikdan. Pero padayon gihapon sila sa pagpakasala. 18Nakita ko ang ila pagginawi, pero ayuhon ko sila. Tuytuyan ko sila, kag lipayon ko ang mga nagapangasubo sa ila. 19Kag dayon magadayaw sila sa akon. Hatagan ko sila sang maayo nga kahimtangan, bisan sa malayo sila ukon sa malapit. Ayuhon ko gid sila. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. 20Pero ang mga malaot wala sing kalinong; pareho sila sa mabalod nga dagat nga nagadala sang mga sagbot kag higko sa higad. 21Indi gid makaangkon ang mga malaot sang maayo nga kahimtangan.” Amo ini ang ginasiling sang akon Dios.