Jeremia 14 – HTB & ASCB

Het Boek

Jeremia 14:1-22

1Het woord, dat Jahweh tot Jeremias richtte naar aanleiding van de droogte: 2Juda treurt, Zijn poorten versmachten, En liggen in rouw op de grond. Een jammerklacht stijgt uit Jerusalem op! 3De rijken zenden hun knechten om water, Ze gaan naar de putten, maar vinden het niet. Met lege kruiken keren ze terug, Beschaamd en verlegen, het hoofd bedekt. 4De akkerbouw is gestaakt, Want op het veld valt geen regen; Beschaamd staan de boeren, En bedekken hun hoofd. 5Ja, zelfs de hinde op het veld, Die haar jong heeft geworpen; Laat het in de steek, Omdat er geen gras is. 6De wilde ezels staan op de klippen, Naar lucht te happen als jakhalzen; Hun ogen versmachten, Omdat er geen groen is. 7Al klagen onze zonden ons aan, Ach Jahweh, geef uitkomst terwille van uw Naam! Ja, talloos zijn onze schulden, Waarmee wij tegen U hebben misdaan: 8Tegen Jahweh, Israëls Hoop, Zijn Redder in tijden van nood! Waarom zoudt Gij als een vreemdeling zijn in het land, Als een reiziger, die alleen overnacht? 9Waarom zoudt Gij staan als een hulpeloos man, Als een held, die de kracht mist tot redding? Gij zijt toch in ons midden, o Jahweh; Wij dragen uw Naam: verlaat ons niet! 10Maar zo spreekt Jahweh over dit volk: Ze hielden zoveel van losbandig leven. En rusteloos waren hun voeten. Maar nu houdt Jahweh niet langer van hen, Maar gedenkt Hij hun schuld, En vergeldt Hij hun zonden. 11En Jahweh zeide tot mij: Smeek geen genade voor dit volk! 12Al vasten ze ook: Ik luister niet naar hun bidden; Al dragen ze brandoffers op, Of spijsoffers: Ik wil ze niet meer! Neen, met zwaard en honger en pest Maak Ik ze af! 13Ik zeide: Ach Jahweh, mijn Heer! Zie, de profeten zeggen hun toch: Geen zwaard zult ge zien, Geen hongersnood lijden; Maar Ik zal u bestendige vrede geven In deze plaats! 14Maar Jahweh zeide tot mij: Leugens voorspellen ze in mijn Naam, die profeten! Ik zond ze niet, heb hun geen opdracht gegeven, En tot hen niet gesproken. Leugen-visioenen, waan-orakels, En eigen verzinsels: Dat profeteren ze u! 15Daarom spreekt Jahweh over die profeten: Die in mijn Naam profeteren, Al zond Ik ze niet; En die durven zeggen, Geen zwaard en geen honger teistert dit land: Door het zwaard en de honger zullen ze sterven, Die leugen-profeten! 16En het volk, waarvoor zij profeteren, Zal in Jerusalems straten worden geworpen Door de hongersnood en het zwaard, En niemand zal het begraven. Op hen, op hun vrouwen, hun zonen en dochters, Stort Ik hun eigen boosheid uit! 17Dit moet ge hun zeggen: Mijn ogen stromen van tranen Nacht en dag, en vinden geen rust; Want met een vreselijke ramp Is de jonkvrouw geslagen, De dochter van mijn volk Met een smartelijke wonde. 18Ga ik het veld in: Daar liggen ze, vermoord door het zwaard; Kom ik in de stad: Uitgemergeld door de honger; Zelfs profeet en priester Lopen radeloos rond door het land. 19Hebt Gij dan Juda voor altoos verworpen, Hebt Gij zo’n afkeer van Sion? Ach, waarom slaat Gij ons toch, Waarom is er geen genezing voor ons? Wij hopen op vrede: geen zegen, Op een tijd van genezing: ontzetting! 20Ach Jahweh, wij erkennen onze misdaad, En de schuld onzer vaderen: Ja, wij hebben gezondigd tegen U! 21Verwerp ons niet terwille van uw Naam, Geef de Zetel uwer Glorie niet prijs; Gedenk uw Verbond met ons, en verbreek het toch niet! 22Zijn er onder de goden der heidenen, die ‘t laten regenen, Of kan de hemel soms buien geven? Zijt Gij het niet alleen, o Jahweh, onze God, Op wien wij nog hopen, Omdat Gij dit alles verricht?

Asante Twi Contemporary Bible

Yeremia 14:1-22

Nsuweɛ, Ɛkɔm, Akofena

1Yei ne Awurade asɛm a ɔde maa Yeremia a ɛfa nsuweɛ ho:

2“Yuda di awerɛhoɔ

ne nkuropɔn hunu amane.

Wɔbɔ asase no ho abubuo,

na wɔsu wɔ Yerusalem.

3Mmapɔmma soma wɔn asomfoɔ ma wɔkɔpɛ nsuo;

wɔkɔhwɛ ankorɛ mu

nanso wɔnnya nsuo.

Wɔde wɔn nsuhina sane ba a hwee nni mu;

wɔkatakata wɔn tiri so

wɔ abotuo ne abasamutuo mu.

4Asase no apaapae

ɛfiri sɛ osuo ntɔ wɔ asase no so;

akuafoɔ no bo atu

na wɔkata wɔn tiri so.

5Mpo ɔforotebereɛ a ɔwɔ ɛserɛ so

gya ne ba a wawo no foforɔ

ɛfiri sɛ ɛserɛ biara nni hɔ.

6Ɛsrɛ so mfunumu gyinagyina nkokoɔ wesee no so

home sɛ sakraman;

wɔkenakena wɔn ani hwehwɛ adidibea

nanso wɔnhunu bi.”

7Ɛwom sɛ yɛn amumuyɛ di adanseɛ tia yɛn deɛ,

nanso Ao Awurade, wo din enti yɛ ho biribi.

Yɛn akyirisane dɔɔso;

na yɛayɛ bɔne atia wo.

8Ao, Israel Anidasoɔ,

yɛn Agyenkwa wɔ amanehunu mmerɛ mu,

adɛn enti na woayɛ sɛ ɔhɔhoɔ wɔ asase no so,

te sɛ ɔkwantuni a ɔsoɛ anadwo pɛ?

9Adɛn enti na woayɛ sɛ obi a adeɛ afu ne mu yi,

te sɛ ɔkofoɔ a ɔnni ahoɔden a ɔde boa?

Wowɔ yɛn ntam, Ao Awurade

na wo din da yɛn so;

nnya yɛn mu!

10Yei ne deɛ Awurade ka fa saa nnipa yi ho:

“Wɔn ani gye akyinkyinakyinkyini ho bebree;

wɔmma wɔn nan nhome.

Ɛno enti Awurade nnye wɔn nto mu;

afei ɔbɛkae wɔn amumuyɛsɛm no

na watwe wɔn aso wɔ wɔn bɔne ho.”

11Na Awurade ka kyerɛɛ me sɛ, “Mmɔ yieyɛ ho mpaeɛ mma saa nnipa yi. 12Mmom ɛwom sɛ wɔdi mmuada deɛ, nso merentie wɔn sufrɛ; ɛwom sɛ wɔbɔ ɔhyeɛ afɔdeɛ ne aduane afɔdeɛ deɛ, nso merennye. Mmom, mede akofena ɛkɔm ne ɔyaredɔm bɛsɛe wɔn.”

13Nanso mekaa sɛ, “Ao, Otumfoɔ Awurade, adiyifoɔ no ka kyerɛ wɔn daa sɛ, ‘Monnhunu akofena na ɛkɔm remma. Nokorɛm mema mo asomdwoeɛ a ɛbɛtena hɔ daa wɔ ha.’ ”

14Na Awurade ka kyerɛɛ me sɛ, “Adiyifoɔ no hyɛ nkɔmtorɔ wɔ me din mu. Mensomaa wɔn mennyii wɔn, na menkasa nkyerɛɛ wɔn. Wɔrehyɛ nkɔm afa atorɔ anisoadehunu, nsumansɛm, abosonsom ne wɔn ankasa nnaadaa adwene ho. 15Ɛno enti, deɛ Awurade ka fa adiyifoɔ a wɔde me din hyɛ nkɔm no ho nie: mensomaa wɔn nanso wɔka sɛ, ‘Akofena biara anaa ɛkɔm biara remma asase yi so.’ Saa adiyifoɔ no ara bɛtotɔ akofena ano ne ɛkɔm mu. 16Na nnipa a wɔhyɛ nkɔm kyerɛ wɔn no, wɔbɛtoto wɔn agu Yerusalem mmɔntene so ɛsiane ɛkɔm ne akofena enti. Wɔrenya obiara nsie wɔn, wɔn yerenom, wɔn mmammarima anaa wɔn mmammaa. Mɛma amanehunu a ɛfata wɔn aba wɔn so.

17“Ka saa asɛm yi kyerɛ wɔn:

“ ‘ma nisuo nnware me anadwo ne awia

a ɛtoɔ ntwa da

ɛfiri sɛ me babaa bunu, me nkurɔfoɔ

anya apirakuro a ɛyɛ hu

na ɛyɛ ahodwirie mmorosoɔ.

18Sɛ mekɔ ɔman no mu a,

mehunu nnipa a wɔatotɔ akofena ano;

sɛ mekɔ kuropɔn no mu a

mehunu ɛkɔm nsunsuansoɔ.

Odiyifoɔ ne ɔsɔfoɔ nyinaa

kɔ asase a wɔnnim so so.’ ”

19Woapo Yuda kora anaa?

Wokyi Sion anaa?

Adɛn enti na wode ɔhaw aba yɛn so

na yɛnnya ayaresa?

Yɛn ani daa asomdwoeɛ so,

nanso ade papa biara mmaeɛ,

yɛn ani daa ayaresaberɛ so

nanso ehubɔ na ɛbaeɛ.

20Ao, Awurade, yɛagye yɛn amumuyɛ ato mu

ne yɛn agyanom afɔdie;

nokorɛm yɛayɛ bɔne atia wo.

21Na wo din enti mmu yɛn animtia;

nhura wʼanimuonyam ahennwa no ho.

Kae wo ne yɛn apam no

na mmu so.

22Na amanaman ahoni ahuhuo no mu bi ma osuo tɔ anaa?

Anaasɛ ewiem bɛtumi ama obosuo apete?

Dabi, ɛyɛ wo, Ao Awurade yɛn Onyankopɔn.

Enti wo so na yɛn ani da,

yɛretwɛn mmoa afiri wo hɔ.