Handelingen 10 – HTB & HLGN

Het Boek

Handelingen 10:1-48

1Te Cesarea woonde een man, Cornélius geheten, een honderdman van de legerafdeling, die de Italiaanse werd genoemd. 2Hij was vroom en godvrezend met heel zijn gezin, gaf veel aalmoezen aan het volk en bad zonder ophouden tot God. 3Zekere dag, tegen het negende uur, zag hij duidelijk in een visioen een engel Gods bij zich binnentreden, die tot hem sprak: Cornélius! 4Hij staarde hem angstig aan, en zeide: Wat is er, Heer? Hij sprak tot hem: Uw gebeden en aalmoezen zijn opgestegen, en worden voor Gods aanschijn herdacht. 5Zend nu een paar mannen naar Joppe, om zekeren Simon te ontbieden, die ook Petrus wordt genoemd. 6Hij woont bij een leerlooier Simon in, wiens huis aan zee is gelegen. 7Zodra de engel, die tot hem sprak, zich had verwijderd, ontbood hij twee van zijn dienaars en een vroom soldaat uit zijn oppassers; 8hij legde hun alles uit, en zond hen naar Joppe. 9De volgende dag tegen het zesde uur, terwijl ze nog. onderweg waren, maar de stad reeds begonnen te naderen, ging Petrus naar het dakterras, om te bidden. 10Na enige tijd kreeg hij honger, en wilde wat eten. Terwijl men iets gereedmaakte, kwam hij in geestverrukking. 11Hij zag de hemel geopend, en een soort zak als een groot laken, die aan de vier uiteinden werd neergelaten en op de aarde terechtkwam. 12Daarin bevonden zich allerlei viervoetige en kruipende dieren der aarde en vogels uit de lucht. 13En een stem klonk hem tegen: Sta op, Petrus, slacht en eet. 14Maar Petrus sprak: Onmogelijk, Heer; want nog nooit heb ik iets gegeten, wat bezoedeld is, of onrein. 15Weer klonk tot hem een stem, nu voor de tweede maal: Wat God rein heeft verklaard, moogt gij niet bezoedeld noemen. 16Dit gebeurde tot driemaal toe; daarna werd plotseling de zak naar de hemel opgetrokken. 17Terwijl Petrus zich afvroeg, wat het visioen, dat hij aanschouwd had, wel mocht betekenen, zie, daar stonden de mannen voor de deur, die door Cornélius waren gezonden, en die naar het huis van Simon vroegen. 18Luid roepend vroegen ze, of Simon, die Petrus genoemd wordt, daar ook verblijf hield. 19Terwijl Petrus bleef nadenken over het visioen, sprak de Geest: Daar zijn drie mannen, die naar u vragen. 20Sta dus op, ga naar beneden, en trek zonder enig bedenken met hen mee; want Ik heb ze gezonden. 21Petrus ging naar beneden, en sprak tot de mannen: Zie, ik ben degene, dien gij zoekt; wat is de reden van uw komst? 22Ze zeiden: De honderdman Cornélius, een rechtvaardig en godvrezend man, in hoog aanzien bij heel het joodse volk, heeft van een heiligen engel een godsspraak ontvangen, om u in zijn huis te ontbieden, en te horen, wat ge hem hebt te zeggen. 23Hierop verzocht hij hun, binnen te komen en zijn gasten te zijn. De volgende dag vertrok hij met hen, en ging op weg; ook enige broeders uit Joppe gingen met hen mee. 24De dag daarna kwam hij te Cesarea aan. Cornélius verwachtte hem, en had zijn bloedverwanten en beste vrienden bij zich genodigd. 25Zodra Petrus aankwam, ging Cornélius hem tegemoet, wierp zich ter aarde, en knielde aan zijn voeten neer. 26Maar Petrus beurde hem op, en sprak: Sta op; ook ik ben maar een mens. 27Met hem sprekende ging hij naar binnen, en vond er velen bijeen. 28En hij zeide tot hen: Gij weet, dat het een jood niet geoorloofd is, omgang te hebben met een heiden, of hem aan huis te bezoeken; maar God heeft me doen weten, dat geen enkel mens besmet of onrein mag worden genoemd. 29Daarom ben ik gekomen, toen ik ontboden werd, zonder enig bezwaar te maken. Ik vraag dus alleen naar de reden, waarom gij mij hebt ontboden. 30Cornélius antwoordde; Juist vier dagen geleden, tegen het negende uur, was ik thuis in gebed; en zie, daar stond voor mij een man, in helderwit gewaad. 31Hij sprak: Cornélius, uw gebed is verhoord, en uw aalmoezen zijn voor Gods aanschijn herdacht. 32Zend dus iemand naar Joppe, om Simon te ontbieden, die ook Petrus wordt genoemd; hij verblijft in het huis van den leerlooier Simon, dat aan zee is gelegen. 33Toen heb ik u dadelijk ontboden; en ge hebt goed gedaan, met over te komen. Nu zijn wij allen voor Gods aanschijn bijeen, om alles te vernemen, wat u door den Heer is bevolen. 34Toen opende Petrus de mond, en sprak Nu zie ik waarachtig, dat er bij God geen aanzien van personen bestaat; 35maar dat al wie Hem vreest en gerechtigheid doet, Hem welgevallig is, tot welk volk hij ook hoort. 36Dit is het woord, dat Hij aan de kinderen Israëls heeft verkondigd. toen Hij de blijde boodschap bracht van vrede door Jesus Christus: Hij is de Heer van àllen. 37Gij weet, wat er na het doopsel, dat Johannes gepreekt heeft, van Galilea af door heel Judea is gebeurd. 38Hoe God Jesus van Názaret met den Heiligen Geest en met kracht heeft gezalfd hoe Hij weldoende rondging en allen genas, die door den duivel werden beheerst, omdat God met Hem was. 39En wij, wij zijn getuigen van alles wat Hij gedaan heeft in het land van de Joden en in Jerusalem. Hem hebben ze aan het kruis geslagen, en gedood; 40maar God heeft Hem de derde dag opgewekt en Hem laten verschijnen: 41niet aan heel het volk, maar aan de getuigen, door God voorbeschikt: aan ons, die met Hem gegeten hebben en gedronken na zijn verrijzenis uit de doden. 42En ons heeft Hij de opdracht gegeven, aan het volk te prediken en te getuigen, dat Hij door God is aangesteld als Rechter van levenden en doden. 43Van Hem getuigen al de profeten, dat ieder. die in Hem gelooft, vergiffenis van zonden verkrijgt door zijn Naam. 44Nog was Petrus aan het woord, toen de Heilige Geest op allen neerdaalde, die naar de toespraak stonden te luisteren. 45De gelovigen uit de besnijdenis die met Petrus waren meegekomen, stonden verbaasd. dat de gave van den Heiligen Geest ook over de heidenen was uitgestort; 46want ze hoorden hen in talen spreken, en God verheerlijken. Toen hernam Petrus: 47Zou iemand het water kunnen weigeren, en deze mensen niet dopen, die toch den Heiligen Geest hebben ontvangen, juist zoals wij? 48En hij beval, hen te dopen in de naam van Jesus Christus Toen verzochten ze hem, enkele dagen te blijven.

Ang Pulong Sang Dios

Binuhatan 10:1-48

Si Pedro kag si Cornelius

1Didto sa Cesarea may tawo nga ang iya ngalan si Cornelius. Ini nga tawo isa ka kapitan sang Romanhon nga mga soldado sa batalyon nga ginatawag Batalyon Italyano. 2Diosnon siya kag ang iya bug-os nga pamilya. Madamo ang iya nahatag nga bulig sa imol nga mga Judio, kag permi siya nagapangamuyo sa Dios. 3Isa sadto ka adlaw, mga alas tres sang hapon, may nagpakita sa iya nga anghel sang Dios. Klaro gid ang iya pagkakita sa anghel nga nagsulod sa iya balay kag nagtawag sa iya, “Cornelius!” 4Pagkakita niya sa anghel hinadlukan siya kag nagsiling, “Ano ang imo kinahanglan?” Nagsiling ang anghel, “Ginpamatian sang Dios ang imo mga pangamuyo kag nalipay siya sa imo bulig sa mga imol. Gani ginadumdom ka sang Dios. 5Karon, magsugo ka sang mga tawo sa Jopa kag ipasugat mo si Simon nga ginatawag Pedro. 6Didto siya nagadayon kay Simon nga manugbulad sang panit. Ang iya balay ara sa higad sang baybay.” 7Sang makahalin na ang anghel, gintawag ni Cornelius ang duha sang iya mga suluguon kag ang isa ka soldado nga isa sang iya mga ginasugo-sugo. Ang soldado nga ini diosnon man nga tawo. 8Ginsugiran sila ni Cornelius sang tanan nga natabo, kag pagkatapos ginsugo niya sila pa-Jopa.

9Sang madason nga adlaw, sang nagahinampot na sila sa banwa sang Jopa, nagsaka si Pedro sa palahuwayan didto sa matapan nga atop sang balay agod magpangamuyo. Udtong-adlaw sadto. 10Gin-gutom si Pedro kag gusto niya nga magkaon. Pero sang ginapreparar pa nila ang pagkaon, may ginpakita sa iya ang Dios. 11Nakita niya ang langit nga nagbukas kag may nagapaidalom nga daw habol nga malapad, nga nahigtan sa apat ka pamusod. 12Kag sa sini nga habol nakita niya ang tanan nga klase sang mga sapat—ang mga sapat nga nagalakat, ang mga nagakamang, kag ang mga nagalupad. 13Dayon may tingog siya nga nabatian nga nagasiling, “Pedro, magtindog ka! Mag-ihaw ka kag magkaon!” 14Nagsabat si Pedro, “Ginoo, indi mahimo, tungod nga halin sadto wala pa gid ako nakakaon sang mga sapat nga pareho sini nga suno sa Kasuguan mahigko kag ginadilian nga kaunon.” 15Nagsiling liwat ang tingog kay Pedro, “Indi pagkabiga nga mahigko ang bisan ano nga butang nga gintinluan na sang Dios.” 16Ini nga hitabo tatlo gid ka beses nga ginsulit, kag pagkatapos, ginbatak ato gilayon pa-langit.

17Samtang nagalibog ang ulo ni Pedro kag nagahunahuna kon ano ang kahulugan sang iya nakita, nag-abot man ang mga tawo nga ginsugo ni Cornelius. Kay pagkahibalo nila kon diin ang balay ni Simon, nagderetso sila dayon didto; kag pag-abot nila sa puwertahan sang kudal, 18nagpanawag sila kag nagpamangkot kon nagadayon didto si Simon nga ginatawag Pedro. 19Sang nagapalibog pa si Pedro kon ano ang kahulugan sang iya nakita, nagsiling ang Espiritu Santo sa iya, “May tatlo ka tawo nga nagapangita sa imo. 20Magpanaog ka kag mag-upod sa ila. Indi ka magkatahap sa pag-upod sa ila, kay ako amo ang nagsugo sa ila.” 21Dayon nagpanaog si Pedro kag nagsiling sa mga tawo, “Ako amo ang inyo ginapangita. Ano ang inyo kinahanglan sa akon?” 22Nagsiling sila, “Ginsugo kami diri ni Kapitan Cornelius. Maayo siya nga tawo kag nagasimba sa Dios. Ginatahod siya sang tanan nga Judio. Nagsiling sa iya ang anghel sang Dios nga agdahon ka didto sa iya balay agod mabatian niya kon ano ang imo ihambal.” 23Ginpasulod sila ni Pedro, kag didto sila nagtulog sa sadto nga gab-i.

Sang madason nga adlaw nag-upod si Pedro sa ila. May pila man ka tumuluo sa Jopa nga nag-upod sa iya. 24Nag-abot sila sa Cesarea pagkasunod nga adlaw. Nagahulat sa ila si Cornelius kag ang iya mga paryente kag mga abyan nga inagda niya. 25Sang pag-abot ni Pedro, ginsugata siya ni Cornelius kag nagluhod sa pagsimba sa iya. 26Pero ginpatindog siya ni Pedro kag ginsilingan, “Magtindog ka, kay tawo man lang ako.” 27Kag padayon ang ila sugilanon samtang nagapasulod sila sa balay. Didto sa sulod sang balay nakita ni Pedro nga madamo ang mga tawo nga nagatilipon. 28Naghambal si Pedro sa ila, “Nakahibalo kamo nga kami nga mga Judio ginadilian sang amon relihiyon nga magbisita ukon magpakig-upod sa mga indi Judio. Pero ginpaathag sang Dios sa akon nga indi ko dapat pagkabigon nga mahigko ang bisan sin-o nga tawo. 29Gani sang ginpasuguan ninyo ako nga magkadto diri, wala ako nagreklamo. Gani gusto ko karon mahibaluan kon ngaa ginpatawag ninyo ako.”

30Nagsabat si Cornelius, “Tatlo na subong ka adlaw ang nagligad sang nagapangamuyo ako diri sa balay, kag pareho man sini nga oras, mga alas tres sang hapon. Sang nagapangamuyo ako, hinali lang nga nagpakita sa akon ang tawo nga may masilaw nga bayo. 31Dayon naghambal siya sa akon, ‘Cornelius, ginpamatian sang Dios ang imo pangamuyo kag ginadumdom niya ang imo bulig sa mga imol. 32Karon, magsugo ka sang mga tawo nga magkadto sa Jopa kag ipasugat si Simon nga ginatawag Pedro. Didto siya nagadayon sa balay ni Simon nga manugbulad sang panit. Ang iya balay sa higad sang baybay.’ 33Gani ginpatawag ko ikaw dayon, kag salamat kay nag-abot ka. Ari na kami tanan sa presensya sang Dios agod magpamati kon ano ang ginsugo sang Ginoo sa imo nga isugid sa amon.”

Nagwali si Pedro sa Balay ni Cornelius

34Gani naghambal si Pedro, “Karon klaro na sa akon nga wala pinilian ang Dios. 35Ginabaton niya ang tawo sa bisan diin nga nasyon kon nagakahadlok ini sa Dios kag husto ang iya ginahimo. 36Ini ang Maayong Balita nga ginsugid sang Dios sa amon nga mga Israelinhon, nga ang tawo makapasag-uli na sa iya paagi sa pagtuo kay Jesu-Cristo nga amo ang Ginoo sang tanan. 37-38Nahibaluan man ninyo ang mga natabo sa bug-os nga Judea parte kay Jesus nga taga-Nazaret. Indi bala nagsugod ini sa Galilea sa tapos nga nakawali si Juan parte sa pagbautiso? Ginhatagan sang Dios si Jesus sang Espiritu Santo kag gahom. Kag tungod nga ang Dios kaupod niya, naglakat siya sa nagkalain-lain nga lugar nga nagahimo sang maayo nga mga butang. Gin-ayo man niya ang tanan nga ginapaantos sang yawa. 39Kami mismo makapamatuod sang tanan niya nga ginpanghimo tungod nga nakita namon ini sa Jerusalem kag sa iban nga mga banwa sang mga Judio. Ginpatay nila siya paagi sa paglansang sa iya sa krus. 40Pero ginbanhaw siya sang Dios sa ikatlo nga adlaw kag ginpakita sa amon nga siya buhi. 41Wala siya ginpakita sa tanan kundi sa amon lang nga mga pinili sang Dios nga mga saksi agod ibalita sa iban ang parte sa iya. Nag-upod pa gani kami sa iya kaon kag inom pagkatapos nga nabanhaw siya. 42Ginsugo niya kami sa pagwali sang Maayong Balita sa mga tawo kag sa pagpamatuod nga siya amo gid ang ginpili sang Dios nga mangin hukom sa mga buhi kag sa mga patay na. 43Si Jesu-Cristo amo ang ginsiling sang tanan nga propeta nga ang tanan nga nagatuo sa iya patawaron sa ila mga sala paagi sa iya ngalan.”

Nag-abot ang Espiritu Santo sa mga Indi Judio

44Samtang nagawali pa si Pedro, nag-abot ang Espiritu Santo sa tanan nga nagapamati didto. 45Ang mga tumuluo nga mga Judio nga nag-upod kay Pedro halin sa Jopa natingala nga ang Dios naghatag man sang Espiritu Santo sa mga indi Judio. 46Kay nabatian nila sila nga nagahambal sa nagkalain-lain nga mga lingguahe nga wala nila natun-i kag nagadayaw sa Dios. Gani nagsiling si Pedro, 47“Nabaton na sini nga mga tawo ang Espiritu Santo pareho sa aton bisan indi sila mga Judio. Gani wala na sing makapugong sa ila agod mabautisohan sila sa tubig.” 48Dayon nagsugo siya sa ila nga magpabautiso sa ngalan ni Jesu-Cristo.10:48 sa ngalan ni Jesu-Cristo: siguro ang buot silingon, sa pagpakita nga sila ara na kay Jesu-Cristo. Pagkatapos sadto, ginpangabay nila si Pedro nga magtiner anay sa ila sang pila ka adlaw.