Genesis 49 – HTB & NVI-PT

Het Boek

Genesis 49:1-33

1Daarna riep Jakob zijn zonen en sprak: Verzamelt u en ik zal u verkonden, Wat u in de verre toekomst geschiedt. 2Komt bijeen en luistert, zonen van Jakob; Hoort naar Israël, uw vader! 3Ruben, gij mijn eerstgeborene, Mijn kracht en eersteling van mijn mannelijke rijpheid: De eerste moest ge in hoogheid zijn, De eerste in macht. 4Maar ge zijt een schuimende beek, Gij zult die voorrang niet hebben: Want ge hebt het bed van uw vader beklommen, Toen mijn sponde ontwijd. 5Simeon en Levi, echte broers: List en geweld zijn hun zwaarden: 6Mijn geest wil in hun plannen niet treden, Mijn hart heeft geen deel aan hun raad. Want in hun toorn hebben zij mannen verslagen, In hun moedwil stieren verminkt! 7Vervloekt hun toorn, zo heftig, Hun gramschap, zo fel: Ik zal ze verdelen in Jakob, Ze verstrooien in Israël! 8Juda, u prijzen uw broeders; Uw hand drukt op de nek van uw vijand, De zonen van uw vader buigen zich voor u neer! 9Juda, als een leeuwenwelp Stijgt gij omhoog na de buit, mijn zoon! Hij kromt zich, hij vlijt zich neer als een leeuw, En als een leeuwin: wie durft hem wekken? 10De schepter zal van Juda niet wijken, De staf niet tussen zijn voeten, Totdat Hij komt, wien ze behoort, En voor wien de volken zich bukken. 11Dan bindt hij zijn lastdier aan de wijnstok, Het veulen van zijn ezelin aan de wingerd; Dan wast hij zijn kleren in wijn, En in het druivensap zijn gewaad; 12Van wijn worden zijn ogen dan donker, Van de melk zijn tanden wit! 13Zabulon woont langs de oever der zee, En aan het strand bij de schepen; Hij keert Sidon de rug toe! 14Issakar is een bonkige ezel, Die tussen de kudde blijft liggen; 15Daar hij het rusten heerlijk vindt, En lieflijk het land: Kromt hij zijn rug om te dragen, En verricht hij slavendienst! 16Dan richt zijn volk Als een van Israëls stammen. 17Dan is een slang op de weg, Een adder op het pad; Hij bijt het paard in de hielen, En zijn berijder slaat achterover. 1819Gad: roverbenden stormen op hem aan, Maar hij zit hen op de hielen! 20Aser: heerlijk is zijn brood, Hij biedt koninklijke lekkernijen. 21Neftali: een wijdvertakte terebint, Die een prachtige kruin draagt! 22Een jonge vruchtboom is Josef, Een jonge vruchtboom aan de bron: Zijn ranken klimmen over de muur. 23Hoe men hem uitdaagt en tart, Hoe de boogschutters hem ook bekampen: 24Zijn boog blijft sterk, De spieren van zijn arm blijven lenig: Door de hulp van den Sterke van Jakob, Door de Naam van zijn Hoeder, Israëls Rots! 25Van den God van uw vader, die u helpt, Van den almachtigen God, die u zegent: Stromen zegeningen van de hemel daarboven, Zegeningen van de diepten beneden, Zegeningen van borsten en schoot, 26Zegeningen van uw vader! Ze gaan de zegeningen der oude bergen te boven, De kostbare gaven der eeuwige heuvelen; Zij dalen op het hoofd van Josef neer, Op de schedel van den vorst zijner broeders. 27Benjamin is een roofgierige wolf. Des morgens verslindt hij de buit, En des avonds verdeelt hij de roof! 28Dit zijn al de stammen van Israël, twaalf in getal. En zo sprak hun vader hen toe, toen hij hen zegende, en ieder van hen zijn bijzondere zegen verleende. 29Daarna gaf Jakob hun het volgende bevel: Wanneer ik bij mijn volk ben verzameld, begraaft mij dan bij mijn vaderen in de grot, op de akker van Efron, den Chittiet. 30Het is de grot op de akker van Makpela, ten oosten van Mamre, in het land Kanaän; de akker, die Abraham als een familiegraf van Efron, den Chittiet, heeft gekocht. 31Daar heeft men Abraham en zijn vrouw Sara begraven; daar heeft men Isaäk met zijn vrouw Rebekka begraven; en daar heb ik ook Lea begraven. 32Het is het stuk land, dat van de zonen van Chet is gekocht met de grot, die erop ligt. 33Toen Jakob de opdracht aan zijn zonen ten einde had gebracht, trok hij zijn voeten terug op het bed, gaf de geest en werd verzameld bij zijn volk.

Nova Versão Internacional

Gênesis 49:1-33

Jacó Abençoa seus Filhos

1Então Jacó chamou seus filhos e disse: “Ajuntem-se a meu lado para que eu lhes diga o que lhes acontecerá nos dias que virão.

2“Reúnam-se para ouvir, filhos de Jacó;

ouçam o que diz Israel, seu pai.

3“Rúben, você é meu primogênito, minha força,

o primeiro sinal do meu vigor,

superior em honra, superior em poder.

4Turbulento como as águas,

já não será superior,

porque você subiu à cama de seu pai,

ao meu leito, e o desonrou.

5“Simeão e Levi são irmãos;

suas espadas são armas de violência.

6Que eu não entre no conselho deles,

nem participe da sua assembleia,

porque em sua ira mataram homens

e a seu bel-prazer aleijaram bois,

cortando-lhes o tendão.

7Maldita seja a sua ira, tão tremenda,

e a sua fúria, tão cruel!

Eu os dividirei pelas terras de Jacó

e os dispersarei em Israel.

8“Judá, seus irmãos o louvarão,

sua mão estará sobre o pescoço dos seus inimigos;

os filhos de seu pai se curvarão diante de você.

9Judá é um leão novo.

Você vem subindo, filho meu,

depois de matar a presa.

Como um leão, ele se assenta;

e deita-se como uma leoa;

quem tem coragem de acordá-lo?

10O cetro não se apartará de Judá,

nem o bastão de comando de seus descendentes49.10 Hebraico: de entre seus pés.,

até que venha aquele a quem ele pertence49.10 Ou até que Siló venha; ou ainda até que venha aquele a quem pertence o tributo,

e a ele as nações obedecerão.

11Ele amarrará seu jumento a uma videira;

e o seu jumentinho, ao ramo mais seleto;

lavará no vinho as suas roupas;

no sangue das uvas, as suas vestimentas.

12Seus olhos serão mais escuros que o vinho;

seus dentes, mais brancos que o leite49.12 Ou ficarão vermelhos por causa do vinho, seus dentes branqueados pelo leite.

13“Zebulom morará à beira-mar

e se tornará um porto para os navios;

suas fronteiras se estenderão até Sidom.

14“Issacar é um jumento forte,

deitado entre as suas cargas49.14 Ou os seus currais; ou ainda as suas fogueiras.

15Quando ele perceber como é bom o seu lugar de repouso

e como é aprazível a sua terra,

curvará seus ombros ao fardo

e se submeterá a trabalhos forçados.

16“Dã defenderá o direito do seu povo

como qualquer das tribos de Israel.

17Dã será uma serpente à beira da estrada,

uma víbora à margem do caminho,

que morde o calcanhar do cavalo

e faz cair de costas o seu cavaleiro.

18“Ó Senhor, eu espero a tua libertação!

19“Gade será atacado por um bando,

mas é ele que o atacará e o perseguirá49.19 Hebraico: atacará nos calcanhares..

20“A mesa de Aser será farta;

ele oferecerá manjares de rei.

21“Naftali é uma gazela solta,

que por isso faz festa49.21 Ou solta, que pronuncia lindas palavras.

22“José é uma árvore frutífera,

árvore frutífera à beira de uma fonte,

cujos galhos passam por cima do muro.49.22 Ou José é um potro selvagem, um potro selvagem à beira de uma fonte, um asno selvagem numa colina aterrada.

23Com rancor arqueiros o atacaram,

atirando-lhe flechas com hostilidade.

24Mas o seu arco permaneceu firme;

os seus braços continuaram fortes, ágeis para atirar,

pela mão do Poderoso de Jacó,

pelo nome do Pastor, a Rocha de Israel,

25pelo Deus de seu pai, que ajuda você,

o Todo-poderoso49.25 O Pentateuco Samaritano, a Septuaginta, a Versão Siríaca e alguns manuscritos do Texto Massorético dizem Deus todo-poderoso., que o abençoa

com bênçãos dos altos céus,

bênçãos das profundezas,

bênçãos da fertilidade e da fartura49.25 Hebraico: dos seios e do ventre..

26As bênçãos de seu pai são superiores

às bênçãos dos montes antigos,

às delícias das colinas eternas49.26 Ou superiores às bênçãos dos meus antepassados, até os limites das colinas eternas.

Que todas essas bênçãos repousem

sobre a cabeça de José,

sobre a fronte daquele que foi separado

de entre49.26 Ou a fronte do príncipe entre os seus irmãos.

27“Benjamim é um lobo predador;

pela manhã devora a presa

e à tarde divide o despojo”.

28São esses os que formaram as doze tribos de Israel, e foi isso que seu pai lhes disse, ao abençoá-los, dando a cada um a bênção que lhe pertencia.

A Morte de Jacó

29A seguir, Jacó deu-lhes estas instruções: “Estou para ser reunido aos meus antepassados. Sepultem-me junto aos meus pais na caverna do campo de Efrom, o hitita, 30na caverna do campo de Macpela, perto de Manre, em Canaã, campo que Abraão comprou de Efrom, o hitita, como propriedade para sepultura. 31Ali foram sepultados Abraão e Sara, sua mulher, e Isaque e Rebeca, sua mulher; ali também sepultei Lia.

32“Tanto o campo como a caverna que nele está foram comprados dos hititas”.

33Ao acabar de dar essas instruções a seus filhos, Jacó deitou-se49.33 Hebraico: recolheu seus pés na cama., expirou e foi reunido aos seus antepassados.