Nehemias 9 – HLGN & OL

Ang Pulong Sang Dios

Nehemias 9:1-38

Nagtuad ang mga Israelinhon sang Ila mga Sala

1Sang ika-24 nga adlaw sang amo man nga bulan, nagtipon ang mga Israelinhon agod magpuasa. Nagsuksok sila sang sako kag nagbutang sang abo sa ila ulo sa pagpakita sang ila pagpangasubo. 2Wala nila ginpaintra ang mga indi Israelinhon. Nagtindog sila kag gintuad nila ang ila mga sala kag ang mga sala sang ila mga katigulangan. 3Nagpabilin sila sa pagtindog sa sulod sang tatlo ka oras samtang ginabasa sa ila ang Kasuguan sang Ginoo nga ila Dios. Kag sa sulod sang tatlo ka oras nagtuad sila sang ila mga sala kag nagsimba sa Ginoo nga ila Dios. 4Ang iban nga mga Levita nagatindog sa hagdanan, nga nagapangamuyo sing tudo sa Ginoo nga ila Dios. Sila amo si Jeshua, Bani, Kadmiel, Shebania, Buni, Sherebia, Bani, kag Kenani. 5Ang mga Levita nga nagpanawag sa mga tawo sa pagsimba amo sila ni Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabnea, Sherebia, Hodia, Shebania, kag Petahia. Siling nila, “Tindog kamo kag dayawa ang Ginoo nga inyo Dios nga nagakabuhi sa wala sing katapusan.”

Dayon nagsiling sila,O Ginoo, dalayawon ang imo pagkagamhanan! Indi ini matupungan sang amon mga pagdayaw. 6Ikaw lang ang Ginoo. Ginhimo mo ang kalangitan, ang duta, ang dagat, kag ang tanan nga ara sa ila. Ginahatagan mo sang kabuhi ang tanan mo nga tinuga, kag ginasimba ka sang mga anghel sa langit.

7“Ikaw ang Ginoong Dios nga nagpili kay Abram kag nagdala sa iya paguwa sa Ur nga sakop sang mga Kaldeanhon.9:7 Kaldeanhon: Mga katawhan nga nagaestar sang una sa bagatnan sang Babilonia. Sang ulihi nangin Kaldeanhon ang tawag sa mga taga-Babilonia. Kag gin-ngalanan mo siya nga Abraham. 8Nakita mo nga matutom siya sa imo, kag naghimo ka sang kasugtanan sa iya nga ihatag mo sa iya mga kaliwat ang duta sang mga Canaanhon, Hithanon, Amornon, Periznon, Jebusnon, kag sang mga Girgashnon. Kag gintuman mo ang imo promisa sa ila, tungod kay matarong ka.

9“Nakita mo ang pag-antos sang amon mga katigulangan sa Egipto. Nabatian mo ang pagpangayo nila sang bulig sa imo sang didto sila sa Mapula nga Dagat. 10Naghimo ka sang mga milagro kag makatilingala nga mga butang kontra sa hari sang Egipto,9:10 hari sang Egipto: sa Hebreo, Faraon. kag sa tanan niya nga mga opisyal kag katawhan, kay nahibaluan mo kon paano nila gindaogdaog ang amon mga katigulangan. Kag ang imo ngalan bantog pa hasta subong. 11Gintunga mo ang dagat sa atubangan sang imo katawhan agod matabok nila ini nga nagalakat sa mamala nga duta. Pero ginlumsan mo ang ila mga kaaway nga naglagas sa ila. Pareho sila sa bato nga naglugdang sa mabaskog nga tubig. 12Kon adlaw, gintuytuyan mo sila paagi sa panganod nga daw haligi, kag kon gab-i, paagi sa kalayo nga daw haligi, sa paghatag sang kasanag sa ila ginalaktan.

13“Nagpanaog ka sa Bukid sang Sinai halin sa langit kag nagpakighambal ka sa ila. Ginhatagan mo sila sang husto nga mga pagpanudlo kag maayo nga mga sugo kag mga pagsulundan. 14Gintudluan mo sila parte sa ila nga himuon sa Adlaw nga Inugpahuway. Kag ginsugo mo sila paagi sa imo alagad nga si Moises nga tumanon nila ang imo mga sugo, mga pagsulundan, kag mga pagpanudlo. 15Sang gin-gutom sila, ginhatagan mo sila sang pagkaon halin sa langit. Kag sang gin-uhaw sila, ginpainom mo sila sang tubig halin sa bato. Ginsilingan mo sila nga sudlon nila kag panag-iyahan ang duta nga imo ginsumpa nga ihatag sa ila. 16Pero sila nga amon mga katigulangan nangin matinaas-taason, matig-a sing ulo, kag indi matinumanon sa imo mga sugo. 17Indi sila gusto magpamati sa imo mga ginasiling, kag ginkalimtan lang nila ang mga milagro nga imo ginpanghimo sa ila. Nangin matig-a ang ila mga ulo, kag nagrebelde sila sa imo paagi sa pagpili sang pangulo nga magdala sa ila pabalik sa pagkaulipon sa Egipto. Pero mapinatawaron ka nga Dios, maluluy-on, mabinalak-on, indi dali maakig, kag mahigugmaon. Gani wala mo sila pagsikwaya, 18bisan naghimo sila sang imahen nga baka, kag nagsiling, ‘Amo ini ang aton dios nga nagpaguwa sa aton sa Egipto.’ Puwerte gid ang ila pagpasipala sa imo! 19Pero tungod sang imo dako nga kaluoy sa ila, wala mo sila pagpabay-i sa kamingawan. Wala mo pagkuhaa ang panganod nga daw haligi nga nagatuytoy sa ila kon adlaw, kag amo man ang kalayo nga daw haligi nga nagahatag sang kasanag sa ila ginalaktan kon gab-i. 20Ginhatag mo sa ila ang imo maayo nga Espiritu sa pagtudlo sa ila. Padayon mo sila nga ginpakaon sang manna,9:20 manna: Tan-awa sa Exo. 16 parte sa sini nga pagkaon. kag ginhatagan sang tubig sa ila kauhaw. 21Ginhatagan mo sila sang ila mga kinahanglanon sa sulod sang 40 ka tuig sa kamingawan, gani wala gid sila makulangi. Wala magdaan ang ila mga bayo kag wala man malap-uki ang ila mga tiil sa pagpanglakaton.

22“Ginpapierdi mo sa ila ang mga ginharian, mga nasyon, kag ang mga duta sa ila palibot. Gin-agaw nila ang duta sang Heshbon nga ginadumalahan ni Haring Sihon, kag ang duta sang Bashan nga ginadumalahan ni Haring Og. 23Ginpadamo mo ang ila mga kaliwat, pareho sa mga bituon sa langit. Gindala mo sila sa duta nga imo ginpromisa sa ila mga katigulangan nga sudlon nila kag panag-iyahan. 24Ginsulod matuod nila ini kag ginsakop. Ginpapierdi mo sa ila ang mga Canaanhon nga nagaestar sa sadto nga duta. Gintugyan mo sa ila ang mga Canaanhon pati ang ila mga hari agod himuon sang imo katawhan ang gusto nila nga himuon sa ila. 25Gin-agaw sang imo katawhan ang napaderan nga mga banwa kag ang mapatubason nga mga duta. Gin-agaw man nila ang mga balay nga puno sang maayo nga mga butang, kag ang mga bubon, mga talamnan sang ubas, mga talamnan sang olibo kag iban pa nga mga kahoy nga nagapamunga, nga puwerte kadamo. Nagkaon sila hasta nga nabusog sila kag nagmayo ang ila lawas. Nagkalipay sila sa imo puwerte nga kaayo sa ila.

26“Pero sa pihak sina, nagsupak sila kag nagrebelde sa imo. Gintalikdan nila ang imo Kasuguan, kag ginpatay nila ang imo mga propeta nga nagtawag sa ila nga magbalik sa imo. Puwerte gid ang ila pagpasipala sa imo! 27Gani gintugyan mo sila sa ila mga kaaway nga nagpigos sa ila. Pero sang ginpigos sila nagpangayo sila sang bulig sa imo, kag ginpamatian mo pa gihapon sila didto sa langit. Kag sa dako mo nga kaluoy, ginhatagan mo sila sang mga pangulo nga nagluwas sa ila sa kamot sang ila mga kaaway.

28“Pero kon maayo na gani ang ila kahimtangan nagahimo naman sila sing malaot sa imo atubangan. Dayon ginapabay-an mo sila sa kamot sang ila mga kaaway agod gamhan sila. Kag kon magpangayo naman sila liwat sang imo bulig, ginapamatian mo sila didto sa langit. Kag sa imo kaluoy ginaluwas mo sila permi. 29Ginpaandaman mo sila nga magtuman liwat sila sa imo Kasuguan, pero nangin matinaas-taason sila kag wala nila gintuman ang imo mga sugo. Nagpakasala sila kontra sa imo mga sugo nga nagahatag sang maayo nga kabuhi sa nagatuman sini. Sa katig-a sang ila mga ulo nagtalikod sila sa imo, kag indi sila gusto magpamati sa imo. 30Sa malawig nga mga tinuig ginbatas mo sila, kag ginpaandaman sila sang imo Espiritu paagi sa mga propeta. Pero wala sila nagsapak, gani gintugyan mo sila sa mga katawhan sa palibot nila. 31Pero tungod sa imo dako nga kaluoy, wala mo sila pagpabay-i ukon paglaglaga sing bug-os, kay maluluy-on kag mabinalak-on ka nga Dios.

32“Ikaw nga amon Dios makagagahom kag makatilingala gid. Ginatuman mo ang imo kasugtanan kag ginapakita mo ang imo gugma. Karon, indi pag-ibaliwala ang amon mga pag-antos. Nag-antos kami tanan nga imo katawhan, pati ang amon mga hari, mga pangulo, mga pari, mga propeta, kag mga katigulangan, halin pa sang tion nga ginpigos kami sang mga hari sang Asiria hasta subong. 33Matarong ang ginhimo mo nga pagsilot sa amon. Matutom ka gid sa amon, pero kami iya nagpakasala. 34Ang amon mga hari, mga pangulo, mga pari, kag mga katigulangan wala magtuman sang imo Kasuguan. Wala nila ginsapak ang imo mga sugo kag mga paandam. 35Bisan may ara sila sang ila kaugalingon nga ginharian, kag nagaeksperiensya sang imo dako nga kaayo, kag bisan ginhatagan mo sila sang malapad kag mapatubason nga duta, wala gihapon sila mag-alagad sa imo kag wala magtalikod sa ila malain nga mga pangginawi. 36Amo gani nga mga ulipon kami subong sa sini nga duta nga ginhatag mo sa amon mga katigulangan, sa diin makakaon sila sang mga patubas sini kag sang iban pa nga maayo nga mga produkto sini. 37Ang bugana nga mga patubas sang duta nagakadto sa mga hari nga ginapahari mo sa amon tungod sa amon mga sala. Ginahimo nila ang ila luyag himuon sa amon kag sa amon mga kasapatan, kag puwerte ang amon pag-antos.”

Naghimo sang Kasugtanan ang mga Tawo

38“Tungod sadto, kami nga mga Judio naghimo sang isa ka malig-on nga kasugtanan. Ginsulat ini kag ginpirmahan9:38 ginpirmahan: sa literal, ginselyuhan. sang amon mga pangulo, mga pari, kag mga Levita.”

O Livro

Neemias 9:1-38

Os israelitas confessam os seus pecados

1No dia 24 desse mês, o povo israelita tornou congregar-se para outra celebração: desta vez jejuaram e vestiram-se de pano de saco, cobrindo a cabeça de pó. 2-3Os israelitas separaram-se dos estrangeiros, e a Lei de Deus foi lida em voz alta durante duas ou três horas. Durante outras tantas horas confessaram os seus pecados e os dos seus antepassados. Toda a gente prestava culto ao Senhor, seu Deus. 4Alguns dos levitas encontravam-se sobre o estrado para invocar em voz bem alta ao Senhor, seu Deus: Jesua, Bani, Cadmiel, Sebanias, Buni, Serebias, Bani e Quenani.

5Então os chefes dos levitas fizeram um apelo ao povo: “Levantem-se e louvem o Senhor, vosso Deus, pois ele vive por toda a eternidade! Louvem o poder do seu glorioso nome! Ele é maior do que podemos dizer ou pensar!”

(Os responsáveis por esta parte do culto eram Jesua, Cadmiel, Bani, Hasabneias, Serebias, Hodias, Sebanias e Petaías.)

Oração dos levitas

6“Só tu és o Senhor! Tu fizeste o céu e o mais altos dos céus, com todo o seu exército celestial, a Terra e os mares e tudo o que neles existe. Toda a vida que existe é mantida por ti; toda a criação te adora.

7Tu és o Senhor Deus que escolheu Abrão e o trouxe de Ur, na Caldeia, mudando-lhe o nome para Abraão. 8Como viste que te era fiel no seu íntimo, fizeste com ele um pacto em como lhe darias, a ele e aos seus descendentes, a terra dos cananeus, hititas, amorreus, perizeus, jebuseus e girgaseus; agora cumpriste as tuas promessas. Tu és sempre fiel em tudo o que prometes.

9Viste a aflição dos nossos antepassados no Egito; ouviste o seu clamor, lá na terra para além do mar Vermelho. 10Mostraste sinais e prodígios ao Faraó e ao seu povo, pois conhecias a brutalidade com que nos tratavam; a tua fama tornou-se conhecida até hoje. 11Fendeste o mar, para que o teu povo pudesse atravessar em terra seca e depois destruíste os seus inimigos nas profundezas do mesmo mar; afundaram-se como pedras em águas revoltas. 12Conduziste os nossos antepassados por meio duma nuvem em forma de coluna, durante o dia, e de noite por meio dum pilar de fogo, para que soubessem o caminho por onde seguir.

13Desceste sobre o monte Sinai, falaste com eles desde os céus e deste-lhes bons mandamentos, estatutos justos, verdadeiras leis, 14incluindo as leis respeitantes ao santo sábado, e ordenaste através do teu servo Moisés que lhes obedecessem. 15Deste-lhes o pão dos céus, quando estavam com fome, e água dum rochedo quando estavam com sede; ordenaste que avançassem e conquistassem a terra que tinhas prometido dar-lhes.

16Mas os nossos antepassados eram altivos e teimosos e recusaram dar ouvidos aos teus mandamentos. 17Recusaram obedecer e atentar aos milagres que fizeste em favor deles; em vez disso, revoltaram-se e designaram um líder para os reconduzir de novo à escravidão do Egito. Contudo, tu és um Deus de perdão, sempre pronto a esquecer e a ter misericórdia, lento em irar-se, cheio de amor e compaixão; por isso, não os abandonaste, 18apesar de eles terem feito um ídolo em forma de bezerro e proclamado: ‘Este é o vosso Deus! Foi ele quem vos trouxe do Egito!’ Na verdade, pecaram de muitas maneiras.

19No entanto, na tua enorme paciência não os abandonaste no deserto! A coluna de nuvem continuou a guiá-los dia após dia e a coluna de fogo a mostrar-lhes o caminho de noite. 20Enviaste o teu bom Espírito para os instruir e nunca deixaste de lhes dar o pão do céu e água para saciar a sua sede. 21Durante 40 anos sustentaste-os no deserto; não tiveram falta de nada durante esse tempo; a sua roupa não envelheceu e os seus pés não incharam!

22Ajudaste-os a conquistarem grandes reinos e muitos povos, colocaste o teu povo em cada canto da terra; possuíram a terra do rei Siom de Hesbom e do rei Ogue de Basã. 23Multiplicaste-os como as estrelas do céu e trouxeste-os para a terra que prometeste aos seus antepassados; 24Entraram nela e tomaram posse dela. Derrotaste diante deles os seus habitantes, os cananeus, e entregaste-os nas mãos do teu povo. Este podia tratar como quisesse os reis e os povos daquela região! 25O teu povo capturou cidades fortificadas e terras férteis; tomaram casas cheias de boas coisas, com cisternas, vinhas, olivais e muitas árvores de fruto; comeram, fartaram-se e rejubilaram com as tuas bênçãos.

26Apesar de tudo, foram desobedientes e rebeldes contra ti; atiraram para trás das costas a tua Lei, mataram os profetas que lhes diziam para se converterem a Deus e fizeram muitas outras coisas terríveis. 27Por isso, entregaste-os aos seus inimigos. No entanto, nos tempos de angústia eles clamaram a ti e ouviste-os dos céus; na tua grande misericórdia, enviaste-lhes libertadores, para os livrarem daqueles que os oprimiam.

28Porém, quando tudo parecia ir bem, o teu povo voltou ao pecado e de novo permitias que os seus inimigos os capturassem. Mesmo assim, sempre que o teu povo se voltou para ti e te implorou por socorro, tu ouviste-os dos céus e na tua grande misericórdia salvaste-os!

29Castigaste-os para os levar a dar ouvidos à tua Lei, mas não deram ouvidos aos teus mandamentos, pelos quais viverá quem os cumprir, e continuaram a pecar. 30Durante muitos anos, foste paciente e enviaste os teus profetas para os advertirem contra os pecados que praticavam; mas eles não fizeram caso e de novo entregaste-os às nações pagãs que os conquistaram. 31Contudo, na tua grande misericórdia não os destruíste completamente, nem os abandonaste para sempre. Que Deus clemente e compassivo tu és!

32Agora, ó grande e tremendo Deus, que guardas a aliança e o teu amor, não tenhas em pouca conta todas as aflições por que atravessámos, nós, os nossos reis, governantes, sacerdotes, profetas e antepassados, desde os dias em que os reis da Assíria triunfaram sobre nós até agora. 33Sempre que nos castigaste, foste justo; nós pecámos tanto que os castigos que recebemos foram inteiramente merecidos. 34Os nossos reis, governantes, sacerdotes e antepassados não quiseram obedecer à tua Lei, nem atentar para os teus avisos. 35Apesar dos muitos bens que lhes deste e da terra espaçosa e fértil que lhes entregaste, não te adoraram nem se converteram das suas más ações.

36Por isso, hoje somos escravos na terra que deste aos nossos pais! Escravos no meio de tanta abundância! 37A riqueza desta terra passou para as mãos de reis que tu permitiste que nos conquistassem, por causa dos nossos pecados; dominam sobre os nossos corpos e sobre o nosso gado; servimo-los conforme a sua vontade, sendo grande a nossa miséria.”

A promessa do povo

38Por tudo isto, nós fazemos um compromisso firme por escrito. Nós e os nossos governantes, levitas e sacerdotes colocamos os nossos nomes nesta aliança.