Micas 7 – HLGN & OL

Ang Pulong Sang Dios

Micas 7:1-20

Ang Kalautan sang mga Israelinhon

1Nagsiling si Micas, “Kaluluoy ako! Pareho ako sa tawo nga gutom nga nagapangita sang mga nabilin nga mga bunga7:1 nabilin nga mga bunga: Kinabatasan sang mga Israelinhon ang pagbilin sang mga nagkalabilin nga mga bunga para siputon sang mga imol, balo, ukon mga indi Israelinhon. sang ubas ukon higera pero wala siya sing may nakita. 2Ang buot ko silingon, wala na ako sing may nakita nga tawo sa Israel nga matutom sa Dios. Wala na sing may nabilin nga matarong nga tawo. Ang kada isa nagahulat sang kahigayunan sa pagpatay sang iya kasimanwa, pareho sang tawo nga nagahulat sa pagsiod sang sapat nga iya dalakpon. 3Sagad sila sa paghimo sang malaot. Ang mga pangulo kag mga huwis nagabaton sang lagay. Kag nagasunod lang sila sa luyag sang mga kilala kag gamhanan nga mga tawo. Nagaisa sila sa pagtiko sang hustisya. 4Ang pinakamatarong sa ila daw pareho lang sa tunukon nga mga hilamon nga wala sing pulos. Nag-abot na ang tion nga silutan sang Dios ini nga mga tawo subong sang iya ginpaandam sa ila paagi sa mga propeta nga pareho sa mga manugbantay sa tore. Gani karon magasalasala sila.

5Tungod nga lapnag na ang kalautan, indi na kamo magsalig sa inyo mga abyan, bisan pa ang malapit ninyo nga mga abyan. Kag maghalong man kamo sa inyo ginasugid bisan sa inyo pinalangga nga asawa. 6Kay sa sini nga tiyempo, ang anak nga lalaki wala nagatahod sa iya amay, ang anak nga babayi nagabato sa iya iloy, kag ang umagad nga babayi nagabato sa iya ugangan nga babayi. Ang kontra sang isa ka tawo amo mismo ang miyembro sang iya kaugalingon nga panimalay.

7“Pero ako iya magasalig gid sa Ginoo nga akon Dios. Magahulat ako sa iya nga luwason niya ako. Kag pamatian gid niya ang akon pangamuyo.”

Pagaluwason sang Dios ang mga Israelinhon

8Nagsiling ang mga Israelinhon, “Indi dapat magyaguta ang aton mga kaaway sa aton. Kay bisan nalaglag kita mabangon kita liwat. Kag bisan ara kita sa kadulom ang Ginoo amo ang aton kasanag. 9Tungod nga nakasala kita sa Ginoo, dapat lang nga antuson naton ang iya silot sa aton hasta nga apinan niya kita kag hatagan sang hustisya. Makita naton ang iya pagluwas sa aton7:9 pagluwas sa aton: ukon, pagkamatarong. paagi sa pagdala niya sa aton sa kasanag. 10Makita ini sang aton mga kaaway kag mahuy-an sila. Kay nagayaguta sila sang una sa aton nga nagasiling, ‘Diin na bala ang Ginoo nga inyo Dios?’ Sa indi madugay makita naton ang ila pagkalaglag. Mangin pareho sila sa lutak nga ginatasak-tasak sa karsada.”

11Nagsiling si Micas sa mga taga-Jerusalem, “Magaabot ang tion nga patindugon ninyo liwat ang inyo mga pader kag sa sina nga tion magalapad pa gid ang inyo teritoryo. 12Sa sina man nga tion magakadto sa inyo ang mga tawo halin sa Asiria kag sa mga banwa sang Egipto, kag sa mga lugar nga halin sa Egipto pakadto sa Suba sang Eufrates, kag halin sa malayo nga mga lugar.7:12 halin sa malayo nga mga lugar: sa literal, halin sa isa ka dagat pakadto sa isa ka dagat kag halin sa isa ka bukid pakadto sa isa ka bukid. 13Mangin mamingaw ang mga nasyon sa kalibutan tungod sang kalautan sang mga pumuluyo sini.”

Nagpangamuyo ang mga Israelinhon nga Kaluoyan Sila sang Dios

14Nagpangamuyo ang mga Israelinhon,Ginoo, bantayi kami nga imo katawhan nga imo ginapanag-iyahan, pareho sang pagbantay sang manugbantay sang mga karnero. Ang mga duta sa palibot namon bugana sang palahalban, pero kami nagakabuhi nga kamihanon lang sa kamingawan. Palapara liwat ang amon teritoryo hasta sa Bashan kag sa Gilead pareho sang una. 15Magpakita ka sa amon sang mga milagro pareho sang imo ginhimo sang una sang ginpaguwa mo kami sa Egipto. 16Makita ini sang iban nga mga nasyon kag mahuy-an sila sa pihak sang ila pagkagamhanan. Kag indi na sila maghambal kag magpamati sang mga pagyaguta sa amon. 17Magakamang sila sa duta pareho sang man-og tungod sa kahuya. Magaguwa sila sa ila mga palanaguan nga nagakurog sa kahadlok sa imo, Ginoo nga amon Dios. 18Wala na sing iban nga dios nga pareho sa imo. Ginpatawad mo ang mga sala sang imo nabilin nga katawhan nga imo ginapanag-iyahan. Wala ka nagapabilin nga akig hasta san-o tungod kay ginakalipay mo ang paghigugma sa amon. 19Sa liwat kaluoyan mo kami kag kuhaon mo ang tanan namon nga mga sala. Daw pareho lang nga tasakon mo ini kag dayon ihaboy sa kadadalman sang dagat. 20Ipakita mo ang imo katutom kag paghigugma sa amon nga mga kaliwat ni Abraham kag ni Jacob, subong sang imo ginpromisa sa ila sang una nga panahon.”

O Livro

Miqueias 7:1-20

A miséria de Israel

1Ai de mim! É tão difícil encontrar uma pessoa justa como achar cachos de uvas e figos depois dos tempos da ceifa! Nem um bago se encontra, nem um só figo! Contudo, como desejo comê-los! 2Desaparecem os retos, não há nem uma só pessoa honesta! Todos os homens estão à espreita, armando ciladas para derramar sangue. Cada ser humano apanha o seu próprio irmão com um laço. 3Com ambas as mãos realizam os piores atos, e com que habilidade! Tanto o governante como o juiz, ambos se vendem por suborno. O rico paga-lhe e diz-lhe quem pretende arruinar; conspiram para torcer a justiça. 4O melhor entre eles é como um espinheiro; o mais reto tem um comportamento absolutamente distorcido. Mas vem chegando o vosso julgamento; o tempo do vosso castigo está mesmo aí; confusão, destruição e terror será o vosso quinhão.

5Não confiem em ninguém; nem no vosso melhor amigo, nem mesmo na vossa mulher! 6O filho despreza o pai, a filha, a mãe, e a nora diz mal da sogra. Sim, os inimigos dos homens encontrar-se-ão no seu próprio lar. 7Quanto a mim, esperarei pelo socorro do Senhor; esperarei no meu Deus, o meu Salvador. Ele me ouvirá.

Israel será restaurado

8Não se alegrem por causa do que me sucede, ó meus inimigos! Aconteça o que me acontecer, levantar-me-ei! Se for envolvido pelas trevas, o Senhor será a minha luz. 9Serei paciente, se o Senhor me castigar, porque pequei contra ele. Mas ele julgará a minha causa e recompensará os meus adversários pelo mal que me têm feito. Deus me tirará das trevas para a luz e verei a sua justiça. 10O meu inimigo verá que Deus está a meu favor e acabará por se envergonhar de todo o mal que me fez. “Onde está o Senhor teu Deus?”, perguntavam eles. E agora vejo-os pisados nas ruas como lama.

11As tuas cidades, ó povo de Deus, serão reconstruídas; serão muito maiores e mais prósperas do que eram antes. 12Cidadãos de muitas terras diferentes virão prestar-te honra; da Assíria até ao Egito, e do Egito até ao rio Eufrates, dum oceano ao outro, desde as cordilheiras mais longínquas até às montanhas opostas. 13Contudo, antes disso, a Terra será destruída, por causa da grande maldade do seu povo.

Oração e louvor

14Ó Senhor, vem conduzir o teu povo, apascentar o teu rebanho! Fá-lo viver em paz e prosperidade, para que possam desfrutar das férteis pastagens de Basã e Gileade, como no passado.

15“Sim!”, responde o Senhor. “Farei poderosos milagres no meio de ti, semelhantes aos que fiz quando te tirei da escravidão do Egito.”

16Todo o mundo ficará espantado perante aquilo que farei por vocês e envergonhado pelo seu pouco poder. Toda a gente ficará muda de espanto. Os seus ouvidos não perceberão outra coisa, senão só isso! 17Constatarão que são iguais às serpentes, lambendo o pó como vermes, rastejando para dentro de buracos, donde sairão tremendo, para ir ao encontro do Senhor, nosso Deus. Temer-te-ão e ficarão espantados.

18Onde haverá outro deus semelhante a ti que perdoa os pecados dos sobreviventes do teu povo? Tu não poderás continuar voltado contra o teu povo, porque amas a misericórdia. 19Mais uma vez terás compaixão de nós. Esmagarás os nossos pecados debaixo dos pés, lançá-los-ás para o fundo dos oceanos! 20Abençoar-nos-ás, tal como prometeste a Jacob há muito tempo atrás! Derramarás o teu amor sobre nós, como prometeste ao nosso pai Abraão!