Job 3 – HLGN & NVI-PT

Ang Pulong Sang Dios

Job 3:1-26

Naghambal si Job

1Sang ulihi naghambal si Job kag ginpakamalaot niya ang adlaw sang iya pagkatawo. 2Nagsiling siya, 3“Ginapakamalaot ko ang adlaw sang akon pagkatawo. 4Nangin madulom kuntani ina nga adlaw kag wala na ginsilakan pa sang adlaw. Wala na kuntani ina gindumdom pa sang Dios nga ara sa langit. 5Natabunan na lang kuntani ina sang kadulom ukon sang madamol nga gal-om, kag ginlikupan na lang kuntani sang kadulom ang iya kasanag. 6Nangin madulom gid kuntani ina nga gab-i sang akon pagkatawo, kag wala na lang kuntani ina ginlakip sa kalendaryo. 7Wala na kuntani ako matawo sa sina nga gab-i, kag wala na kuntani sing may nagkinalipay sadto nga tion. 8Kabay pa nga pakamalauton ina nga gab-i sang mga manugpakamalaot nga kahibalo magpukaw sa dragon nga Leviatan. 9Wala na kuntani magsiga ang kabugwason sang sina nga adlaw, kag wala na kuntani mag-aga. 10Ginapakamalaot ko ina nga adlaw kay wala niya ginpunggan ang akon pagkatawo agod indi ko maeksperiensyahan ini nga mga kalisod.

11“Maayo pa kuntani nga napatay na lang ako sa tiyan sang akon iloy. 12Ngaa bala ginsabak pa ako sang akon iloy kag ginpatiti? 13Kon napatay lang ako sadto, malinong na kuntani ako subong, nga nagakatulog kag nagapahuway 14upod sa mga hari kag mga pangulo sang kalibutan nga nagpatindog sang mga palasyo3:14 mga palasyo: ukon, mga bilding. nga guba na subong.3:14 nagpatindog… subong: ukon, nagpatindog liwat sang mga guba nga palasyo. 15Nagapahuway man kuntani ako upod sa mga manugdumala nga ang ila mga balay puno sang bulawan kag pilak. 16Maayo pa kuntani nga pareho na lang ako sang mga bata nga napatay sa ila pagkatawo kag ginlubong, nga wala na makakita sang kasanag. 17Didto sa lugar sang mga patay, ang mga malaot wala na nagahimo sing malain kag ang mga kapoy nagapahuway na. 18Kag didto, ang mga bihag nagapatawhay-tawhay na kag indi na nila mabatian ang singgit sang mga tawo nga nagapilit sa ila sa pag-obra. 19Ang tanan nga klase sang tawo ato didto, bantog man ukon indi. Kag ang mga ulipon hilway na didto sa ila mga agalon.

20“Ngaa ginatugutan pa nga mabuhi ang tawo nga nagaantos kag nagasakit ang ila buot? 21Nagahandom sila nga mapatay, pero wala sila mapatay. Ginapangita nila ang kamatayon nga sobra pa sa pagpangita sang tawo sang manggad nga natago. 22Malipayon lang sila kon patay na sila kag malubong na. 23Ngaa ginatugutan pa nga mabuhi ang tawo nga wala man lang siya kahibalo sang iya dangatan? Ginbuot sang Dios nga indi niya mahibaluan ang iya palaabuton. 24Indi ako makakaon sa sobra nga pagpangasubo, kag wala nagauntat ang akon pag-ugayong. 25Ang ginakahadlukan ko natabo sa akon. 26Wala ako sing kalinong kag katawhayan. Kag wala ako sing kapahuwayan kundi kagamo lang.”

Nova Versão Internacional

Jó 3:1-26

O Discurso de Jó

1Depois disso Jó abriu a boca e amaldiçoou o dia do seu nascimento, 2dizendo:

3“Pereça o dia do meu nascimento e a noite em que se disse:

‘Nasceu um menino!’

4Transforme-se aquele dia em trevas,

e Deus, lá do alto, não se importe com ele;

não resplandeça a luz sobre ele.

5Chamem-no de volta as trevas

e a mais densa escuridão3.5 Ou e a sombra da morte;

coloque-se uma nuvem sobre ele

e o negrume aterrorize a sua luz.

6Apoderem-se daquela noite densas trevas!

Não seja ela incluída entre os dias do ano,

nem faça parte de nenhum dos meses.

7Seja aquela noite estéril,

e nela não se ouçam brados de alegria.

8Amaldiçoem aquele dia os que amaldiçoam os dias3.8 Ou o mar

e são capazes de atiçar o Leviatã3.8 Ou monstro marinho.

9Fiquem escuras as suas estrelas matutinas,

espere ele em vão pela luz do sol

e não veja os primeiros raios da alvorada,

10pois não fechou as portas do ventre materno

para evitar que eu contemplasse males.

11“Por que não morri ao nascer

e não pereci quando saí do ventre?

12Por que houve joelhos para me receberem

e seios para me amamentarem?

13Agora eu bem poderia estar deitado em paz

e achar repouso

14junto aos reis e conselheiros da terra,

que construíram para si lugares que agora jazem em ruínas,

15com governantes que possuíam ouro,

que enchiam suas casas de prata.

16Por que não me sepultaram como criança abortada,

como um bebê que nunca viu a luz do dia?

17Ali os ímpios já não se agitam,

e ali os cansados permanecem em repouso;

18os prisioneiros também desfrutam sossego,

já não ouvem mais os gritos do feitor de escravos.

19Os simples e os poderosos ali estão,

e o escravo está livre do seu senhor.

20“Por que se dá luz aos infelizes,

e vida aos de alma amargurada,

21aos que anseiam pela morte e esta não vem,

e a procuram mais do que a um tesouro oculto,

22aos que se enchem de alegria

e exultam quando vão para a sepultura?

23Por que se dá vida àquele

cujo caminho é oculto

e a quem Deus fechou as saídas?

24Pois me vêm suspiros em vez de comida;

meus gemidos transbordam como água.

25O que eu temia veio sobre mim;

o que eu receava me aconteceu.

26Não tenho paz, nem tranquilidade, nem descanso;

somente inquietação”.