Jeremias 7 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 7:1-34

Nagwali si Jeremias

1Amo pa gid ini ang ginsiling sang Ginoo kay Jeremias: 2“Magtindog ka sa puwertahan sang akon templo kag ihambal ini nga mensahi: ‘Kamo nga katawhan sang Juda nga nagasulod diri sa pagsimba sa Ginoo, magpamati kamo. 3Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel: Bag-uha na ninyo ang inyo pagginawi kag pamatasan, agod padayon ko kamo nga paestaron sa sini nga lugar. 4Indi kamo magpadaya sa mga tawo nga nagasulit-sulit hambal nga indi kamo kuno maano tungod ari sa aton ang templo sang Ginoo.

5“ ‘Bag-uha na gid ninyo ang inyo pagginawi kag pamatasan. Tratara ninyo sing husto ang isa kag isa, 6kag indi na ninyo pagpiguson ang mga ilo, mga balo nga babayi, kag ang mga indi Israelinhon nga nagaestar upod sa inyo. Indi ninyo pagsentensyahan nga patyon ang mga inosente, kag indi ninyo pagsimbahon ang iban nga mga dios nga makahalit lang sa inyo. 7Kon tumanon ninyo ini, padayon ko kamo nga paestaron sa sini nga lugar, sa duta nga ginhatag ko sa inyo mga katigulangan hasta san-o.

8“ ‘Pero tan-awa kon ano ang inyo ginahimo! Nagasalig kamo sa butig nga mga pulong nga wala sing pulos. 9Nagapangawat kamo, nagapamatay, nagapanginbabayi ukon nagapanginlalaki, nagasaksi sing butig, nagasunog sang insenso kay Baal, kag nagasimba sa iban pa nga mga dios nga wala gani ninyo makilal-i. 10Kag dayon, nagapalapit kamo kag nagatindog sa akon presensya sa sini nga templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako, kag nagasiling kamo, “Wala kita maano.” Kag pagkatapos, padayon ninyo nga ginahimo atong makangilil-ad nga mga butang. 11Nagahunahuna bala kamo nga ining templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako palanaguan sang mga tulisan? Nakita ko ang mga ginahimo dira. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

12“ ‘Kadto kamo sa Shilo nga amo ang una nga lugar nga akon ginpili para padunggan ako, kag tan-awa ninyo kon ano ang akon ginhimo sa sadto nga lugar tungod sa kalautan sang akon katawhan nga mga Israelinhon. 13Samtang ginahimo ninyo ining malaot nga mga butang, ginsulit-sulit ko ang pagpaandam sa inyo, pero wala kamo magpamati. Nagpanawag ako sa inyo, pero wala kamo magsabat. 14Gani kon ano ang akon ginhimo sa Shilo amo man ang akon himuon subong sa templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako, ang templo nga inyo ginasaligan, nga ginhatag ko sa inyo kag sa inyo mga katigulangan. 15Pahalinon ko kamo sa inyo lugar palayo sa akon presensya pareho sa ginhimo ko sa inyo mga paryente, ang katawhan sang Israel.7:15 Israel: sa Hebreo, Efraim, nga nagarepresentar sang ginharian sang Israel.

16“Gani ikaw, Jeremias, indi ka magpangamuyo para sa sini nga mga tawo. Indi ka gid magpakitluoy ukon magpangabay sa akon para sa ila, kay indi ko ikaw pagpamatian. 17Wala mo bala nakita kon ano ang ila ginahimo sa mga banwa sang Juda kag sa mga dalan sang Jerusalem? 18Ang mga kabataan nagapangahoy, ang mga amay nagadabok sang kalayo, kag ang mga babayi nagamasa sang harina, agod maghimo sang tinapay para sa Reyna sang Langit.7:18 Reyna sang Langit: isa sa mga diosa nga ginasimba sang una nga panahon. Nagahalad man sila sang ilimnon sa iban nga mga dios sa pagpaakig sa akon. 19Pero ako bala ang ila ginahalitan? Indi! Ang ila kaugalingon ang ila ginahalitan kag ginapakahuy-an. 20Gani ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: Ipaagom ko ang akon puwerte nga kaakig sa sini nga lugar—sa mga tawo kag mga kasapatan, sa mga kahoy kag sa mga patubas. Ang akon kaakig pareho sang kalayo nga indi mapatay.”

21Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, “Kuhaa na lang ninyo ang inyo mga halad nga ginasunog kag ang iban pa ninyo nga mga halad. Kamo na lang ang magkaon sang karne sina! 22Sang ginpaguwa ko ang inyo mga katigulangan sa Egipto wala lang ako nagsugo sa ila nga maghalad sang mga halad nga ginasunog kag sang iban pa nga mga halad, 23kundi nagsugo man ako sini sa ila: ‘Tumana ninyo ako, kag mangin Dios ako ninyo kag mangin katawhan ko kamo. Magkabuhi kamo sa mga pamaagi nga ginsugo ko sa inyo agod mangin maayo ang inyo kahimtangan.’

24“Pero wala sila magtuman ukon magsapak sa akon ginsiling. Sa baylo, ginsunod nila ang dikta sang ila matig-a kag malaot nga tagipusuon. Imbes nga magpalapit sila sa akon, nagtalikod pa gani sila. 25Halin sang pagguwa sang inyo mga katigulangan sa Egipto hasta subong padayon ako nga nagapadala sa inyo sang akon mga alagad nga mga propeta. 26Pero wala kamo magpamati ukon magsapak sa ila. Mas matig-a pa ang inyo mga ulo kag mas malain pa gid ang inyo ginhimo sang sa inyo mga katigulangan.

27Jeremias, kon ihambal mo ini tanan sa ila, indi sila mamati sa imo. Kon tawgon mo sila nga magpalapit sa akon, indi sila magsabat. 28Gani isiling ini sa ila: Amo ini ang nasyon nga ang iya katawhan indi magtuman sa Ginoo nga ila Dios, kag indi magpadisiplina. Wala na sa ila ang kamatuoran; indi na sila maghambal sing matuod. 29Mga taga-Jerusalem, magpakiskis kamo sang inyo ulo kag ihaboy dayon ang inyo buhok sa pagpakita sang inyo pagpangasubo. Magpangasubo kamo didto sa mahawan nga mga bukid, kay ginsikway kag ginpabay-an sang Ginoo ang inyo henerasyon nga nagpaakig sa iya.”

Ang Pulopatag nga Palatyan

30Nagsiling ang Ginoo, “Naghimo sang kalautan ang katawhan sang Juda. Didto nila ginbutang ang ila makangilil-ad nga mga dios-dios sa templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako, kag tungod sini nadagtaan ini. 31Nagpatindog man sila sang simbahan sa Tofet, sa Pulopatag sang Ben Hinom, agod didto nila sunugon ang ila mga anak bilang mga halad. Wala gid ako magsugo sini sa ila; wala gani ini magsulod sa akon hunahuna. 32Gani mag-andam kamo, kay ako, ang Ginoo, nagasiling nga magaabot ang tion nga ang mga tawo indi na magtawag sa sini nga lugar nga Tofet ukon Pulopatag sang Ben Hinom kundi Pulopatag nga Palatyan. Kay didto ipanglubong ang madamo gid nga mga patay hasta wala na sing lugar nga malubngan. 33Ang mga bangkay sang sini nga katawhan pagakaunon sang mga pispis kag talunon nga mga sapat, kag wala sing may magtabog sa ila. 34Pauntaton ko na ang pagkinalipay kag pagkinasadya sa mga dalan sang Jerusalem. Ang malipayon nga tingog sang bag-ong kasal indi na mabatian sa mga banwa sang Juda. Kay ini nga duta mangin mamingaw.”

Hoffnung für Alle

Jeremia 7:1-34

Ändert euer Leben!

1Der Herr sprach zu Jeremia: 2»Stell dich an den Eingang des Tempels und verkünde dort diese Botschaft: Ihr Bewohner von Juda, hört, was der Herr euch sagt! Ihr kommt hierher zum Tempel, um den Herrn anzubeten. 3Doch der Herr, der allmächtige Gott Israels, spricht: Ihr müsst euer Leben vollkommen ändern, nur dann werde ich euch weiter in diesem Land wohnen lassen. 4Glaubt den Lügnern nicht, die euch ständig einreden: ›Hier sind wir sicher, denn dies ist der Tempel des Herrn. Ja, dies ist der Tempel, in dem unser Gott wohnt.‹ 5Ich sage euch: Ändert euer Leben von Grund auf! Geht gut und gerecht miteinander um, 6unterdrückt nicht die Ausländer, die Waisen und die Witwen, und hört auf, hier das Blut unschuldiger Menschen zu vergießen! Lauft nicht mehr anderen Göttern nach, denn damit schadet ihr euch bloß selbst. 7Nur dann dürft ihr für immer in diesem Land bleiben, das ich euren Vorfahren geschenkt habe.

8Doch ihr vertraut auf falsche Versprechungen, die euch nichts nützen. 9Ihr stehlt und mordet, brecht die Ehe und schwört Meineide, ihr bringt dem Götzen Baal Opfer dar und verehrt fremde Götter, die ihr früher nicht kanntet. 10Dann kommt ihr in meinen Tempel, tretet vor mich hin und sagt: ›Uns kann nichts geschehen!‹ – um es danach genauso schlimm zu treiben wie vorher.

11Meint ihr etwa, dieses Haus, das meinen Namen trägt, sei eine Räuberhöhle? Ich, der Herr, sehe genau, was ihr tut. Darauf könnt ihr euch verlassen! 12Geht doch einmal zur Stadt Silo, wo früher mein Heiligtum stand. Schaut euch an, wie ich es damals zerstören ließ wegen der Bosheit meines Volkes Israel. 13Ich, der Herr, sage euch: Ihr handelt genauso vermessen wie eure Vorfahren, und obwohl ich immer wieder zu euch geredet habe, wolltet ihr nicht hören. Ich habe euch gerufen, aber ihr habt mir keine Antwort gegeben. 14Darum werde ich diesen Tempel, der meinen Namen trägt und in dem ihr euch so sicher fühlt, restlos zerstören. Ja, dieser Ort, den ich euren Vorfahren gab, wird dasselbe Schicksal erleiden wie Silo. 15Ich werde euch aus meiner Nähe verstoßen, so wie ich eure Brüder, den Stamm Ephraim, vertrieben habe.«

Ich will eure Opfer nicht mehr!

16Der Herr sprach zu mir: »Jeremia, bete nicht mehr für dieses Volk! Fleh nicht für sie um Gnade, bestürme mich nicht mehr mit Bitten, denn ich werde dich nicht erhören! 17Siehst du nicht, was sie in den Städten von Juda und auf den Plätzen von Jerusalem tun? 18Die Kinder sammeln Brennholz, die Männer machen damit Feuer, und die Frauen kneten einen Teig, um Kuchen als Opfergabe für die Himmelskönigin7,18 Gemeint ist Ischtar (Astarte). Vgl. »Astarte« in den Sacherklärungen. zu backen. Sie gießen Wein aus als Trankopfer für andere Götter und tun alles, um mich zu kränken.

19Doch können sie mich, den Herrn, damit wirklich treffen? Nein, sie schaden sich bloß selbst und bringen Schande über sich! 20Ich, Gott, der Herr, sage: Mein glühender Zorn wird sich über diesen Ort ergießen, über Mensch und Tier, über Bäume und Felder. Mein Zorn wird brennen wie ein Feuer und nicht erlöschen.

21So spricht der Herr, der allmächtige Gott Israels: Ich will eure Brandopfer nicht mehr! Esst das Fleisch der Tiere doch auf, wenn ihr eure Opfermahlzeit haltet! 22Als ich eure Vorfahren aus Ägypten führte, habe ich ihnen nicht aufgetragen, mir Opfer darzubringen. 23Ich habe ihnen nur dies eine befohlen: ›Hört auf mich, dann will ich euer Gott sein, und ihr sollt mein Volk sein. Lebt ganz so, wie ich es euch befohlen habe, dann wird es euch gut gehen.‹ 24Aber sie gehorchten mir nicht, ja, sie hörten mir nicht einmal zu, sondern lebten so, wie sie es wollten, und taten, wozu ihr Eigensinn sie trieb. Sie wandten sich von mir ab und kehrten mir den Rücken. 25So ist es bis heute geblieben. Von Anfang an, seit eure Vorfahren aus Ägypten gezogen sind, habe ich immer wieder meine Boten, die Propheten, zu euch gesandt, 26aber ihr wolltet nicht auf mich hören und mir nicht gehorchen. Starrköpfig seid ihr, schlimmer noch als eure Vorfahren!

27Und selbst wenn du, Jeremia, ihnen dies alles verkündest, werden sie doch nicht auf dich hören. Dein Rufen wird ohne Antwort bleiben. 28Sag ihnen: Ihr seid das Volk, das dem Herrn, seinem Gott, nicht gehorcht und sich nichts sagen lässt. Treue und Wahrheit habt ihr verloren, ihr sprecht nicht einmal mehr darüber!«

Hinnomtal – Tal der Toten

29»Trauere, Israel! Schneide dein langes Haar ab und wirf es fort! Stimm die Totenklage an, draußen auf den kahlen Hügeln! Denn ich, der Herr, habe dich verstoßen, ich will nichts mehr von dir wissen, mein Zorn lastet schwer auf dir!

30Die Bewohner von Juda haben etwas getan, was ich hasse: Im Tempel, der meinen Namen trägt, haben sie ihre abscheulichen Götzen aufgestellt und ihn so entweiht. 31Im Hinnomtal haben sie den Tofet errichtet und verbrennen auf dieser Opferstätte ihre Kinder. Niemals habe ich so etwas befohlen, mit keinem Gedanken je daran gedacht!

32Darum hört nun, was ich sage: Es kommt die Zeit, da wird man diesen Ort nicht mehr Tofet oder Hinnomtal nennen, sondern Mordtal. Man wird die Toten dort begraben, weil anderswo der Platz fehlt. 33Die Vögel und wilden Tiere werden die herumliegenden Leichen fressen, ohne dass jemand sie verscheucht. 34In den Straßen von Jerusalem und in den anderen Städten Judas bereite ich allem Jubel und aller Freude ein Ende, es wird auch keine fröhlichen Hochzeitsfeiern mehr geben, denn das Land soll zur trostlosen Wüste werden.