Jeremias 22 – HLGN & SNC

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 22:1-30

Ang Silot sang Dios sa mga Hari sang Juda

1Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Magpanaog ka sa templo kag magkadto sa palasyo sang hari sang Juda kag ihambal ini nga mensahi: 2‘Hari sang Juda, nga kaliwat ni David, pamatii ining mensahi sang Ginoo. Magpamati man ang imo mga opisyal kag katawhan nga nagaagi sa sini nga puwertahan. 3Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: Maghimo kamo sang matarong kag husto. Buligi ninyo ang mga ginkawatan; luwasa ninyo sila sa mga nagapigos sa ila. Indi ninyo paghimui sing malain ukon pagpintasi ang mga ilo, mga balo nga babayi, kag ang mga indi Israelinhon nga nagaestar upod sa inyo. Kag indi ninyo pagsentensyahan nga patyon ang mga inosente. 4Kay kon tumanon lang ninyo ini nga mga sugo, may ara gid permi nga hari nga kaliwat ni David nga magagahom sa inyo diri sa Jerusalem. Magasakay ang hari sa mga karwahe kag mga kabayo, kag magaparada pasulod sa puwertahan sang palasyo kaupod sang iya mga opisyal kag katawhan. 5Pero kon indi gani ninyo pagtumanon ini nga mga sugo, magasumpa ako sa akon kaugalingon nga malaglag ini nga palasyo.’ ”

6Kay amo ini ang ginasiling sang Ginoo parte sa palasyo sang hari sang Juda:

“Pareho ka katahom sang Gilead ukon sang putokputokan sang bukid sang Lebanon para sa akon. Pero sigurado gid nga himuon ko ikaw nga isa ka desierto, pareho sang isa ka banwa nga wala sing may nagaestar. 7Padal-an ko ikaw sang mga tawo nga magaguba sa imo. Ang kada isa sa ila may mga gamit sa pagpang-utod sang imo mga haligi nga sedro, kag dayon ihaboy nila ini sa kalayo. 8Ang mga tawo nga naghalin sa nagkalain-lain nga mga nasyon nga mag-agi sa sini nga siyudad magapamangkot sa isa kag isa, ‘Ngaa ginhimo ini sang Ginoo sa sining bantog nga siyudad?’ 9Kag amo ini ang sabat, ‘Tungod kay ginsikway nila ang kasugtanan sang Ginoo nga ila Dios, kag nagsimba sila kag nag-alagad sa iban nga mga dios.’ ”

Ang Mensahi Parte kay Jehoahaz

10-11Mga katawhan sang Juda, indi kamo maghibi kay Haring Josia nga patay na, kundi maghibi kamo sing tudo para sa iya anak nga si Jehoahaz nga nagbulos sa iya bilang hari sang Juda. Kay ginbihag siya kag indi na gid siya makabalik. Indi na niya makita liwat ang duta nga iya natawhan. Kay nagsiling mismo ang Ginoo nga indi na gid siya makabalik. 12Mapatay siya sa lugar nga sa diin siya ginbihag. Indi na niya makita liwat ini nga duta.

Ang Mensahi Parte kay Jehoyakim

13Kaluluoy ka, Jehoyakim, nga nagapatindog sang imo palasyo sa indi matarong nga paagi. Ginapaobra mo ang imo isigkatawo nga wala sing bayad. 14Nagasiling ka, “Magapatindog ako sang palasyo nga may malapad nga mga kuwarto sa ibabaw. Pabutangan ko ini sang dalagko nga mga bintana kag padingdingan sang sedro, kag dayon papintahan sang pula.”

15Nagahunahuna ka bala nga mangin bantog ka nga hari kon sedro ang imo palasyo? Ngaa indi ka magsunod sa imo amay? Husto kag matarong ang iya mga ginhimo, gani nagmainuswagon siya kag maayo ang iya pagkabuhi. 16Ginprotektaran niya ang kinamatarong sang mga imol, gani nangin maayo gid ang tanan sa iya. Amo ina ang husto nga pagkilala sa akon. 17Pero ikaw iya, ang imo handom amo lang ang pagpangdaya, pagpamatay sang mga inosente, pagpamigos kag pagpanguwarta.

18Gani amo ini ang ginasiling sang Ginoo parte kay Haring Jehoyakim sang Juda, nga anak ni Josia: “Wala sing may magpangasubo sa iya kon mapatay siya. Ang iya pamilya, mga opisyal, kag mga tinawo indi magpangasubo sa iya. 19Ilubong siya pareho sa paglubong sang patay nga asno; guyuron siya kag ihaboy sa guwa sang puwertahan sang Jerusalem.”

20Kamo nga katawhan sang Juda, magsinggit kamo sa kahadlok kay wala na ang inyo kadampig nga mga nasyon. Pangitaa ninyo sila sa Lebanon. Tawga ninyo sila sa Bashan kag sa Abarim. 21Ginpaandaman ko kamo sang maayo pa ang inyo kahimtangan, pero indi kamo magpamati. Amo na gid ina ang inyo batasan halin sang bata pa kamo; indi gid kamo magtuman sa akon. 22Laptahon ko ang tanan ninyo nga pangulo pareho sang upa nga ginapalid sang hangin, kag ang inyo kadampig nga mga nasyon pagabihagon. Mahuy-an gid kamo tungod sang tanan ninyo nga kalautan.

23“Kamo nga nagaestar sa palasyo sang Jerusalem nga hinimo halin sa mga kahoy nga sedro nga halin sa Lebanon, magaugayong kamo kon mag-abot na ang mga kasakit sa inyo, pareho sang pag-ugayong sang isa ka babayi nga manugbata.

Ang Mensahi Parte kay Jehoyakin

24“Ako, ang buhi nga Ginoo, nagasumpa nga sikwayon ko ikaw, Haring Jehoyakin sang Juda, nga anak ni Jehoyakim. Bisan pareho ka sa singsing sa akon tuo nga kamot22:24 singsing sa akon tuo nga kamot: Tanda ini nga ang hari representante sang Dios. husluon ko gid ikaw. 25Itugyan ko ikaw sa mga nagatinguha sa pagpatay sa imo nga imo ginakahadlukan. Huo, itugyan ko ikaw kay Haring Nebucadnezar sang Babilonia kag sa iya mga soldado.22:25 iya mga soldado: sa literal, mga Kaldeanhon. 26Itapok ko ikaw kag ang imo iloy sa iban nga lugar nga indi ninyo natawhan, kag didto kamo mapatay. 27Indi na gid kamo makabalik sa duta nga inyo ginahandom nga balikan. 28Jehoyakin, pareho ka sang buka nga kolon nga ginhaboy kay indi na mapuslan. Amo ina kon ngaa ikaw kag ang imo kabataan itapok sa lugar nga wala ninyo mahibalui.”

29O duta sang Juda, pamatii ang pulong sang Ginoo. 30Kay amo ini ang iya ginasiling: “Isulat nga ang ini nga tawo nga si Jehoyakin daw wala sing anak, kay wala sing bisan isa sa iya mga anak nga magapungko sa trono ni David bilang hari sang Juda. Ini nga tawo indi gid magmauswagon sa iya kabuhi.”

Slovo na cestu

Jeremjáš 22:1-30

1Takto řekl Hospodin: Sejdi do domu krále Judského, a mluv tam slovo toto, 2A rci: Slyš slovo Hospodinovo, králi Judský, kterýž sedíš na stolici Davidově, ty i služebníci tvoji i lid tvůj, kteříž chodíte skrze brány tyto. 3Takto praví Hospodin: Konejte soud a spravedlnost, a vychvacujte obloupeného z ruky násilníka; příchozímu tolikéž, sirotku, ani vdově nečiňte křivdy, aniž jich utiskujte, a krve nevinné nevylévejte na místě tomto. 4Nebo budete-li to pilně vykonávati, jistě že poberou se skrze brány domu tohoto králové, sedící místo Davida na stolici jeho, jezdíce na vozích, neb na koních, král s služebníky svými i s lidem svým. 5Jestliže pak neuposlechnete slov těchto, skrze sebe přisahám, dí Hospodin, že poušť bude dům tento. 6Nebo takto praví Hospodin o domu krále Judského: Byl jsi mi jako Galád a vrch Libánský, ale obrátím tě jistotně v poušť jako města, v nichž se bydliti nemůže. 7A přistrojím na tebe zhoubce, jednoho každého se zbrojí jeho, kteřížto zpodtínají nejvýbornější cedry tvé, a vmecí na oheň. 8A když půjdou národové mnozí mimo město toto, a řekne jeden druhému: Proč tak učinil Hospodin městu tomuto velikému? 9Tedy řeknou: Proto že opustili smlouvu Hospodina Boha svého, a klaněli se bohům cizím a sloužili jim. 10Neplačtež mrtvého, aniž ho litujte, ale ustavičně plačte příčinou toho, kterýž odchází; neboť se nenavrátí více, aby pohleděl na zemi, v níž se narodil. 11Nebo takto praví Hospodin o Sallumovi synu Joziáše, krále Judského, kterýž kraluje místo Joziáše otce svého: Když vyjde z místa tohoto, nenavrátí se sem více. 12Ale tam v tom místě, kamž jej zastěhují, umře, a tak země této neuzří více. 13Běda tomu, kdož staví dům svůj s útiskem, a paláce své s křivdou, kterýž bližního svého v službu podrobuje darmo, mzdy pak jeho nedává jemu; 14Kterýž říká: Vystavím sobě dům veliký a paláce prostranné, kterýž prolamuje sobě okna, a tafluje cedrovím, a maluje barvou. 15Zdaliž kralovati budeš, že se pleteš v to cedrové stavení? Otec tvůj zdaliž nejídal a nepíjel? Když konal soud a spravedlnost, tedy dobře bylo jemu. 16Když soudíval při chudého a nuzného, tedy dobře bylo. Zdaliž mně to není známé? dí Hospodin. 17Ale oči tvé i srdce tvé nehledí než lakomství tvého, a abys krev nevinnou proléval, a nátisk a křivdu činil. 18Protož takto praví Hospodin o Joakimovi synu Joziáše, krále Judského: Nebudouť ho kvíliti: Ach, bratře můj, aneb ach, sestro. Nebudou ho kvíliti: Ach, pane, aneb ach, kdež důstojnost jeho? 19Pohřbem osličím pohřben bude, vyvlečen a vyvržen jsa za brány Jeruzalémské. 20Vstup na Libán a křič, i na hoře Bázan vydej hlas svůj; křič také přes brody, když potříni budou všickni milovníci tvoji. 21Mluvíval jsem s tebou v největším štěstí tvém, říkávalas: Nebuduť poslouchati. Tať jest cesta tvá od dětinství tvého; neuposlechlas zajisté hlasu mého. 22Všecky pastýře tvé zpase vítr, a milovníci tvoji v zajetí půjdou. Tehdáž jistě hanbiti a styděti se budeš za všelikou nešlechetnost svou. 23Ó ty, kteráž jsi usadila se na Libánu, jenž se hnízdíš na cedroví, jak milostná budeš, když na tě přijdou svírání a bolest jako rodičky! 24Živť jsem já, dí Hospodin, že byť pak byl Koniáš syn Joakima, krále Judského, prstenem pečetním na mé ruce pravé, však tě i odtud strhnu. 25A vydám tě v ruku těch, kteříž hledají bezživotí tvého, a v ruku těch, jejichž ty se oblíčeje lekáš, totiž v ruku Nabuchodonozora krále Babylonského, a v ruku Kaldejských. 26A hodím tebou i matkou tvou, kteráž tě porodila, do země cizí, tam, kdež jste se nezrodili, a tam zemřete. 27Do země pak, po níž toužiti budete, abyste se navrátili tam, tam se nenavrátíte. 28Zdaliž modlou ničemnou, kteráž roztřískána bývá, bude muž tento Koniáš? Zdali nádobou, v níž není žádné líbosti? Proč by vyházíni byli on i símě jeho, a uvrženi do země, o níž nevědí? 29Ó země, země, země, slyš slovo Hospodinovo. 30Takto praví Hospodin: Zapište to, že muž tento bez dětí bude, a že se jemu nepovede šťastně za dnů jeho. Anobrž nepovede se šťastně i tomu muži, kterýž by z semene jeho seděl na stolici Davidově, a panoval ještě nad Judou.