Isaias 64 – HLGN & NIVUK

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 64:1-12

1Pihaka ang langit, Ginoo, kag magpanaog ka, kag magatay-og ang mga bukid sa imo presensya. 2Subong nga ang kalayo nagapadukot sang mga sanga nga laya kag nagapabukal sang tubig, ang imo pag-abot magapakurog sa mga nasyon nga imo mga kaaway, kag makilala nila kon sin-o ka. 3Sang nagpanaog ka sang una kag naghimo sang makatilingala nga mga butang nga wala namon ginpaabot, nagkurog ang mga bukid sa imo presensya. 4Halin sang una hasta subong wala pa gid sing may nakabati ukon may nakakita sang Dios nga pareho sa imo nga nagabulig sa mga nagasalig sa iya. 5Ginabaton mo ang nagakalipay sa paghimo sang matarong kag nagasunod sang imo mga pamaagi. Pero naakig ka sa amon kay padayon kami nga nagasupak sa imo mga pamaagi. Gani paano kami maluwas? 6Nangin pareho kami tanan sa mahigko nga butang, kag ang tanan namon nga maayo nga mga binuhatan daw pareho lang sa mahigko nga panapton. Pareho kami tanan sa dahon nga nalaya, kag ang amon kalautan pareho sa hangin nga nagapalid sa amon. 7Wala gid sing bisan isa sa amon nga nagadangop sa imo kag nagapaninguha sa pagkapot sa imo. Kay nagtalikod ka sa amon, kag ginpabay-an mo kami nga magkalamatay64:7 magkalamatay: sa literal, magkalatunaw. tungod sa amon mga sala. 8Pero sa gihapon ikaw ang amon Amay, Ginoo. Pareho ka sa manughimo sang kolon, kag kami pareho sa lunang. Ikaw ang naghimo sa amon tanan. 9Ginoo, indi pagpatam-i ang imo kaakig sa amon; indi pagdumduma ang amon mga sala hasta san-o. Nagapangabay kami sa imo nga talupangdon mo kami, kay kami tanan imo katawhan. 10Ang imo balaan nga mga banwa, pati ang Jerusalem, nangin pareho sa kamingawan nga wala sing may nagaestar. 11Nasunog ang amon balaan kag matahom nga templo, nga sa diin ginasimba ka sang amon mga katigulangan. Naguba ang tanan nga butang nga amon ginpakamahal. 12Bisan pa sa sining tanan, indi mo pa gihapon kami pagbuligan, Ginoo? Maghipos ka na lang bala, kag patam-an mo na lang bala kami sang silot?

New International Version – UK

Isaiah 64:1-12

In Hebrew texts 64:1 is numbered 63:19b, and 64:2-12 is numbered 64:1-11. 1Oh, that you would rend the heavens and come down,

that the mountains would tremble before you!

2As when fire sets twigs ablaze

and causes water to boil,

come down to make your name known to your enemies

and cause the nations to quake before you!

3For when you did awesome things that we did not expect,

you came down, and the mountains trembled before you.

4Since ancient times no-one has heard,

no ear has perceived,

no eye has seen any God besides you,

who acts on behalf of those who wait for him.

5You come to the help of those who gladly do right,

who remember your ways.

But when we continued to sin against them,

you were angry.

How then can we be saved?

6All of us have become like one who is unclean,

and all our righteous acts are like filthy rags;

we all shrivel up like a leaf,

and like the wind our sins sweep us away.

7No-one calls on your name

or strives to lay hold of you;

for you have hidden your face from us

and have given us over to64:7 Septuagint, Syriac and Targum; Hebrew have made us melt because of our sins.

8Yet you, Lord, are our Father.

We are the clay, you are the potter;

we are all the work of your hand.

9Do not be angry beyond measure, Lord;

do not remember our sins for ever.

Oh, look upon us we pray,

for we are all your people.

10Your sacred cities have become a wasteland;

even Zion is a wasteland, Jerusalem a desolation.

11Our holy and glorious temple, where our ancestors praised you,

has been burned with fire,

and all that we treasured lies in ruins.

12After all this, Lord, will you hold yourself back?

Will you keep silent and punish us beyond measure?